Take care of yourself // Eline

Voordat we beginnen, eerst een beetje achtergrond: Amber en Daphne zijn half-siblings. Haar moeder heette Kate, die van hem Faith en hun vader heet Argent. Dit weten ze allemaal uit de laatste afscheidsbrief van Faith die ze samen met Amber achterliet bij het weeshuis. Daphne woonde al een tijdje op zichzelf in een klein appartement in een grootte stad, ze verdiende niet veel maar het was genoeg om van rond te komen. Op een dag kreeg ze echter dezelfde brief in de brievenbus, bij haar was op de achterkant ook nog het adres van het weeshuis geschreven. Het raakte haar diep en de toen negentienjarige Daphne had tijd nodig om het te verwerken. Maar een paar weken later besloot ze toch eens te kijken wie Amber dan was, hij zou nu twaalf en bijna dertien moeten zijn. Ze ging naar het weeshuis en vroeg daar of er een Amber was. De tekst in de brief werd bevestigd en nu wist ze het zeker: ze had een klein broertje en zij zou ervoor zorgen. Toen ze dat dacht dacht ze er nog niet over na dat ze maar net genoeg geld had om haarzelf te onderhouden, laat staan ook nog een broertje.

Drie jaar later

Amber woont nu al bijna drie jaar samen met zijn halfzus en op zich gaat het wel goed... nou ja, dat verteld hij graag op school. Hij wilt niet dat andere mensen denken dat Daphne niet goed voor hem zorgt, ze wonen nog steeds samen in het appartement en Daphne heeft een nieuwe baan waardoor ze net iets meer verdiend, hierdoor kan ze net rondkomen. Maar weer is dat een leugen want ze krijgt nu bijna dagelijks brieven over haar schulden.

Het is een warme dag en de school is over, Amber liep langzaam naar huis. Hij was niet bepaald een populair iemand, zijn wat langere, warrige, Donkerbruine maakt hem er nogal armoedig uitzien. En de te grote kleding die Daphne voor weinig geld wist te kopen maakt het er niet beter op. Bovendien was Amber nogal socially awkward en praatte hij niet veel. Hij opende de deur en klopte op Daphnes kamerdeur voordat hij naar binnen ging. "Hey" Zei hij terwijl hij zijn tas op de grond liet vallen.

Geïrriteerd sloeg ze met haar vuist op haar toetsenbord, waardoor haar mailbox tripte en er allemaal willekeurige letters in haar zoekbalk verschenen. "K*tzooi." Fluisterde ze in zichzelf. Ze had nog maar een week de tijd voor het betalen van de steeds hoger oplopende rekening (namelijk eentje van 1482 euro). Als ze dit keer niet betaalde dan kwam de deurwaarder langs. Wat er dan zou gebeuren? Ze had geen idee. Met geluk werden een paar van haar spullen ingenomen. Ze liet haar hoofd op haar bureau vallen. Haar lange zwarte haar maakte dat ze haar zicht verloor. Ze kon verdomme niet eens normaal voor haar bloedeigen broertje zorgen. Ze kon hem niet eens een betere toekomst dan de hare garanderen. Plots hoorde ze de voordeur dichtvallen. Amber was thuis. Ze herstelde zich snel en deed alsof ze gewoon bezig was met "normale" mails lezen. Ze wou niet dat hij zich zorgen ging maken. Zoals altijd klopte hij netjes aan. "Hey" Zei hij. Daphne deed alsof ze hem net pas opmerkte en draaide zich in haar bureaustoel. "Hoe was het op school?" Ze begon haar computer af te sluiten. Er waren geen mails meer. Ze stond op en liep langs hem heen, de kleine woonkamer in. Daar plofte ze op de bank. Hoewel hun appartement klein was, was het genoeg. Ze hadden een schattig keukentje, een badkamer (met daarin de wc), een krappe woonkamer en twee andere kamer die als slaapkamers dienden. Alles was zo klein dat er alleen de benodigde meubels in pasten. "Ik las op de site dat je een 5 had voor economie."

-Even inkomen hoor :')

Er leek niks aan de hand te zijn en Amber zocht er maar niet teveel achter toen Daphne haar computer afsloot. "Hoe was het op school?" Vroeg ze terwijl ze zich naar haar omdraaide "Oh het ging wel goed' Loog hij, het ging niet goed, hij haalde lage cijfers en hij was vaak het slachtoffer van pesterijen. Daphne stond op en liep naar de woonkamer waar ze neerplofte op de bank. Hij volgde haar en ging naast haar zitten terwijl ze vervolgde: "Ik las op de site dat je een 5 had voor economie." k*t ze had het dus gezien. "Ohw ja dat, niet genoeg geleerd I guess" Zei hij alsof het niks was, ze hoefde niet te weten dat hij slapeloze nachten had doordat hij de e-mails en brieven had gezien, was dat wat ze net aan het doen was?... Niet nu aan denken, gewoon gesprek over cijfers nu.

Hij had wel meer slechte cijfers. Maar ze besloot de preek subtiel te beginnen. Ze had het zelf immers ook niet zo ver gebracht op school. "Ohw ja dat, niet genoeg geleerd I guess" Zei de jongen wat ongeïnteresseerd. Een lichte woede rees in haar op. Had hij dan niet in de gaten wat hij hiermee zou bereiken? Hij zou net zoals zij een veel te lage opleiding krijgen en daardoor ook een slechte baan. "Het lijkt me handiger als ik je voortaan gewoon controleer en help." Zuchtte ze. Hij moest haar voetsporen maar beter niet volgen. "Nog even en je zakt af. Je wilt natuurlijk niet tussen de zwakzinnigen zitten, of wel dan?" Een schuin lachje verscheen op haar gezicht. Zo had ze zich wel gevoeld toen ze zelf steeds maar weer afzakte. Alsof ze tussen een stel idioten zat met een IQ van -40. Misschien was dat ook wel zo. Maar zeiken had geen zin. Ze kon het nu niet meer terugdraaien. Amber in tegenstelling tot haar wel.. Ze wenkte hem om naast haar te komen zitten. Dit was serieus.

-Wat is zijn klas/niveau?

Hij had geen zin in nog een ruzie maar als het moest... hij won... soms.... bijna nooit. "Het lijkt me handiger als ik je voortaan gewoon controleer en help." Zuchtte Daphne en hij rolde met zijn ogen. Natuurlijk, ze had het beste met hem voor en ze wilde niet dat hij niet zo terechtkwam als zij. Hij begreep het allemaal wel maar het was irritant dat ze zo op hem lette... "Nog even en je zakt af. Je wilt natuurlijk niet tussen de zwakzinnigen zitten, of wel dan?" Vervolgde ze met een schuin glimlachje en hij haalde zijn schouders op, nee op zich niet maar hij wilde ook niet echt terug naar deze school dus... Ze wenkte hem om naast haar te komen zitten en met tegenzin deed hij dat. "Nee, Daphne natuurlijk niet maar ik zou het fijn vinden als je niet zo op me lette oke?' Vroeg hij, hij was verdomme al zestien, hij kon wil voor zichzelf zorgen, dacht hij. Amber besefte nog niet helemaal hoeveel Daphne wel niet voor hem deed.

Ze zag de tegenzin en irritatie in zijn blik. Ze probeerde hem te helpen en dan gedroeg hij zich zo dwars? "Nee, Daphne natuurlijk niet maar ik zou het fijn vinden als je niet zo op me lette oke?'' Ze beet zachtjes op haar onderlip en versmalde haar blik. "Je moet blij zijn dat ik op je let, Amber." En zo ging het altijd. Natuurlijk hield ze van haar kleine broertje, maar hij hoefde niet zo'n brutale mond tegen haar op te zetten. Ze stond op en begon door de veel te kleine kamer te ijsberen. "Luister. Als je het niet voor jezelf doet. Doe het dan in ieder geval voor mij. Ik heb het heel druk op werk en kan deze zorg en niet ook nog eens bij hebben." Loog ze. Dat laatste was waar. Maar haar werk was zo slecht betaald dat ze het er onmogelijk druk mee kon hebben. Ze sloeg haar ogen ten hemel. Waarom was een tiener opvoeden zo moeilijk?

Hij had haar misschien gekwetst met zijn woorden maar het was nou eenmaal hoe hij zich voelde. "Je moet blij zijn dat ik op je let, Amber." Ja, super blij natuurlijk... Daphne stond op en begon door de kamer te ijsberen, waarschijnlijk weer denkend aan hoe groot de fout was die ze maakte toen ze hem adopteerde."Luister. Als je het niet voor jezelf doet. Doe het dan in ieder geval voor mij. Ik heb het heel druk op werk en kan deze zorg en niet ook nog eens bij hebben." Ze loog, haar baan was nooit druk en veel van haar tijd spendeerde ze hier. Ze wilde vast wel dat het meer kon zijn maar dat kon nou eenmaal niet want ze had, net als hij, het niet zo goed gedaan op school. "Ga jij mij nu vertellen dat ik mijn best moet doen op school terwijl jij het niet eens hebt gehaald tot waar ik nu zit?" Vroeg Amber, het was gemeen maar het was waar. Hij keek naar haar en ontmoete haar grijze ogen met zijn Amberkleurige. Vroeger maakte ze nooit ruzie, toen kenden ze elkaar net en waren ze alleen maar heel blij met elkaar.