Deep into the darkness where I hide {OPEN!}

Al een tijdje was de bijzonder kleine kat de twee apprentices van een afstandje met een half oor en oog aan het te bestuderen. Ha, waar was de tijd dat hij dat met z'n broer had gedaan? Gejuich, gelach en gegrap, 't leek wel eeuwen geleden dat hij zo jong en onschuldig had geleken. Bij die gedachte voelde Halflion de goed geheelde kras bij zijn neus en wang prikken - en evengoed de wond die hij zijn tegenstander er voor in de plaats had gegeven. Tja, dat laatste kon niet meer van hem gezegd worden. Bij zijn geboorte had hij zijn geliefde moeder al "gedood" door bloedverlies - wat hem er later maar al te graag werd ingedrukt - en hij had een kat een flinke snee over zijn oog toegebracht in het gevecht waar zijn gezicht ook bij verminkt was geworden. Echt vernield was het niet, want hij kan nog prima zien, ruiken en praten, maar toch was een groot en gekarteld litteken op een wang, een brede snee op een neusbrug en een klein kapje uit een wenkbrauw niet niks. Starclan mocjht weten waaraan hij het verdiend had. Of zagen zij hem ook terecht voor zijn daden waar hij niet eens iets aan kon doen? Half werd uit zijn gedachten gehaald door de verontwaardigde kreet van een van de jonge apprentices, die na een woedeaanval op de andere leerling wegrende. De andere, zwartharige apprentice bleef roerloos en verslagen staan. Toch wel gelokt door interesse, maar met een vrij strak gezicht stapte de tabby op de zwarte kater af en bleef bij zijn zijde staan om zijn blik te volgen naar de plek waar het andere katertje zojuist had gestaan. "Flinke woordwisseling gehad, jongeman?" liet Half weten zonder het echt als een vraag te laten klinken. "Vrienden vallen niet altijd mee, is het niet?"

De jonge zwarte kater leek nogal depri op het eerste gezicht, wat eigenlijk best wel normaal was na een bekgevechtje, dus zette Half zijn gewoonlijke neutrale masker op. "Viel wel mee..." klonk er niet erg overtuigend gemompeld van de kant van de leerling. De tabby zag dat hij zijn best deed niet te hard naar de kras op zijn wang te koekeloeren uit beleefdheid, maar hij liet niks merken en vertrok geen spier als teken van schaamte of boosheid. Ondertussen was hij het al wel gewend, nu hij al vier manen rondwandelde met een litteken op zijn gezicht. De stilte tussen hen in werd verbroken door de schuddende kop van de jonge apprentice, die nog steeds niet erg opgevrolijkt leek te zijn. "Ik heb geen vrienden." Aaaah... In die fase zat zijn beste Clangenoot dus. Met een droge, uitgestreken uitdrukking op zijn gezicht geplakt kwam Halflion overeind en liep in een halve cirkel om hem heen, zodat hij uiteindelijk voor het katertje kwam te zitten. "Wel, dan heb ik goed nieuws voor je. Je hebt er eentje voor je neus staan," zei hij redelijk nuchter. Omdat hij niks beter te doen had, begon hij zijn voorpoot schoon te maken met zijn tong. "Ga je het tegen Tallshadow zeggen." Waarschijnlijk zijn mentor, al had Half niet echt verwacht dat Tall zo'n "gevreesde" mentor was die grote eisen van zijn apprentices opstelde. Onverstoorbaar bleef de bruine kater met zijn tong over zijn poot raspen toen hij doorsprak. "Ik denk niet dat ik erg veel voldoening krijg als ik tegen grote deputy Tallshadow ga klagen omdat je zojuist een vriend hebt weggejaagd," hij stopte en zette zijn poot op de grond, en liet zijn blik opzij glijden. "Of moet ik zeggen, leader."

Toen Halflion over het onderwerp Tallstar begon, leek hij niet erg gelukkig te zijn desondanks het bedoeld was om hem op te vrolijken. Tallshadow was zijn mentor zover de goudbruine tabby wist, en hij leek er een redelijk goeie band mee te hebben, dus zou hij toch enigszins blij moeten zijn voor hem. "Ja.. hij zal binnenkort wel Tallstar zijn. Volgens mij moet hij binnenkort naar de moonstone, nu hij Acorndust aangewezen heeft als deputy," kwam er niet erg enthousiast uit de mond van de zwarte kater. Oeps, die had ook niet het beste humeur. Het was dan ook logisch dat hij van gespreksonderwerp door de ongemakkelijkheid die van zijn houding afdroop. "Mag ik vragen hoe je aan dat litteken komt?" "Aha, dat is ook een verhaal waard. In het gevecht van Shadowclan en Bloodclan die Thunderclan had gegijzeld krabde een warrior m'n gezicht open. Als ruil daarvoor heb ik hem halfblind gemaakt." Zijn woorden klonken hol en zonder enige trots.