This is it

Kalm wandelde hij verder. HIj moest gewoon even weg van al die drukte en die katten. het was zo frustreren als hij eerlijk mocht zijn. Daarbij was het ook gewoon belachelijk hoe hij zo in de gaten werd gehouden. het was haast om van te braken, wat een belachelijk iets. ugh... Verdomme zeg. Kalmpjes liet de kleine kat een zucht langs zijn lippen waarna hij ging zitten. Dit was skyclan gebied ofzo, geen idee... Het interesseerde hem eigenlijk ook niet veel... Want hij was ook nog steeds zichzelf en such... Dus dat was niks verbazend voor de anderen. Misschien wel voor een nieuweling, maar ah. Wat gaf hij daar om? Een iemand die hij dan waarschijnlijk nooit meer zag, spannend zeg.

-Hellhound

Hoe langer hij er op liep, hoe meer hij er van voelde. Hoe langer hij er op liep, hoe meer hij er gewend aan raakte. Hoe langer hij er op liep, hoe verder weg hij wilde. Zijn poot was een aardig eind genezen sinds het hondengevecht. Elke stap die hij zette voelde hij echter nog wel. Enkel werd de pijn minder opvallend als je er een langere tijd op liep. Wat er wel voor zorgde was het idee dat zijn leven makkelijker had kunnen zijn. Een simpele beslissing kon de rest van je leven aantasten. Elke keuze was bepalend voor je toekomst, hoe klein of onbenullig die ook mocht lijken. Nu liep de rosse kater rond in de Wastelands, denkend. Aan niets in het bijzonder, van alles en niets tegelijk. Door zijn rosse vacht kon iedereen hem van enorme afstanden aan zien komen. Dat zorgde voor een verbazing toen een zwart witte kat verscheen. Shadowclanner. Maar geen oude bekende. Waarschijnlijk geboren nadat hij weg was. "Goedemiddag."

"Goedemiddag." klonk er waardoor de gevlekte kater even opkeek. hij had de ander niet eens gehoord en nu stond deze er gewoon. Dus knikte hij eerst even kalm naar de ander, voordat hij kalm opkeek en zuchtte. "Please zeg alsjeblieft dat je niet bent zoals die ene gek van even terug," murmelde hij zachtjes, meer tegen zichzelf dan tegen de ander toen hij diens Bloodclangeur opmerkte. Het was niet dat hij nu vijandig moest zijn... Maar als alle katten in die clan niet goed snik waren dan tja... dan ging ie wel opletten hoor, geez... "Maar... Goedemiddag..." hij leek vrij kalm... So misschien eens verandering in dit alles...? Hij hoopte het.

De zwart witte Shadowclanner keek op en gaf een klein knikje zijn richting op. Hellhound knikte terug om vervolgens zijn ogen wat smaller te maken bij de zucht van de kater. "Please zeg alsjeblieft dat je niet bent zoals die ene gek van even terug," mompelde de zwart witte kat. Daarop kon Hellhound niets anders dan zuchten en een keer met zijn ogen rollen. "Maar... Goedemiddag..." Dat de kater hem uiteindelijk toch begroette hielp op zich iets. Types als hem kwam je niet heel veel tegen. Meestal waren ze of automatisch als de dood voor hen of waren ze agressief zonder echte reden. Eigenlijk waren de clan katten agressiever dan hij was als je er zo over na ging denken. "Ik ben vrij zeker dat ik niet het zelfde ben als 'die gek'," zei Hellhound op een rustige toon. De kater ging op een vossenlengte of twee à drie van de ander zitten. Door die 'gekken' kreeg hij vaak gedoe met andere katten. Terwijl hij meestal niet eens iets deed waardoor ze een reden hadden om boos op hem te zijn. "De naam is Hellhound. Wat is de jouwe Shadowclan Warrior?"

Hij wilde geen risico nemen maar aan de ander kant... Wat maakte het ook echt uit? DE ander was niet eens op zijn gebied, dit was immers niemandsland. "Ik ben vrij zeker dat ik niet het zelfde ben als 'die gek'," Klonk er rustig van de kater af. Hij klonk anders dan die andere gekken die hij al eens had ontmoet. Of hij deed zich voor als een ander. hoe dan ook kon dit Lurk weinig schelen. Hij had weinig interesse in dat soort dingen. Zolang zijn eigen schuitje maar ongehavend bleef. "De naam is Hellhound. Wat is de jouwe Shadowclan Warrior?" Hellhound? Klonk redelijk clanish als je het hem vroeg. "Lurkingshade," klonk er kalm van de gevlekte warrior af, geen rede inziende waarom hij zijn naam zou moeten verzwijgen voor eender wie. "Je naam klinkt nogal clanachtig... Is dat toeval?" klonk er van de kater af, puur uit een soort nieuwsgierigheid... Die eigenlijk geen nieuwsgierigheid was...

"Lurkingshade," stelde de zwart witte kater zich voor. De naam zei hem niets. Het was geen belangrijke kater voor de Shadowclan dus. Maar dat zei niet dat hij geen nuttige informatie had of dat hij niet interessant was om mee te praten. Hij had anders gereageerd dan de meeste deden dus dat was op zich al wel interessant. "Je naam klinkt nogal clanachtig... Is dat toeval?" Daar kwamen de vragen waar sommige aan dachten en andere niet. Of ze dingen in die richting vroegen was afhankelijk van hoeveel ze over dingen nadachten. Of het was 'oh weer een agressief klinkende naam' of ze vonden het op een clannaam lijken. Veel andere opties dan dat kwamen er eigenlijk niet voor. "Gezien ik als Shadowclanner ben geboren en deze naam mij is gegeven door een voormalig Skyclanner. Nee." Dit vertellen kon letterlijk niets kwaad. Dan werd het enkel nog maals voor de clan bevestigd dat zelfs clangenoten niet altijd te vertrouwen waren. Bovendien was het altijd leuk om te zien hoe katten daar op zouden reageren.

Kalm wachtte hij op een antwoord. het leek er niet echt op maar hij zat klaar iets te doen mocht de ander toch gek genoeg zijn iets in zijn kop te halen en hem aan te vliegen. het laatste wat de kleine, gevlekte kat wilde was een kater op zijn lichaam die helemaal van de kaart was door een of andere sad backstory waar hij niks van wilde horen. "Gezien ik als Shadowclanner ben geboren en deze naam mij is gegeven door een voormalig Skyclanner. Nee." Hm? "Shadowclan bloed? Een bloodclanner nu. Interessant..." zei hij kalm... "Maar voormalige skyclanner?" dat trok wel zijn aandacht. Waarom een skyclanner tho?

"Shadowclan bloed? Een bloodclanner nu. Interessant..." reageerde de zwart witte kater. "Maar voormalige skyclanner?" Katten vonden het haast altijd wel interessant, het was een combinatie die niet veel voor kwam. Of nouja het deel met de Skyclanner tenminste. Het andere deel was wel vaker voorgekomen. De Shadowclanner kwam hem niet voor en moest dus minstens acht moons jongen dan hem zijn. En als hij nu toch aan het schatten was kon hij wel zeggen dat het er zeker meer dan tien zouden zijn. Maar goed, back to business. "Rogue geworden toen de Skyclan eindigde en besloot me te verzorgen en trainen toen ik Rogue werd." Dat was de kortst mogelijke verklaring. Veel meer dan dat viel er eigenlijk niet over te zeggen. Niet tegen een willekeurige clankat in ieder geval. "Maar nu ik over mij heb verteld wil ik eigenlijk ook wel weten waarom jij hier bent."