Never Fall In Love | Story

Harry stared at McGonagall. 'You've got to be kidding me,' McGonagall shook her head. 'I'm sorry, Harry, it's the only way,' Harry sighed and went trough his hair. 'And what if I don't want to?' he looked to the painting of Dumbledore. 'You have to, Harry,' 'I don't, I have a choice, don't I?' Harry looked back to McGonagall. 'Of course you have one, Harry, but-' 'So I don't have to, do I?' 'No, you don't have to, but it's the best, for everyone,' 'It won't be for me,' Harry mumbled and looked down. 'Yes, it will, Harry,' 'Why?' 'Trust him,' 'I can't,' mumbled Harry. 'You have to, Harry. He's your only hope to find love again.' Harry sighed deeply. Maybe she was right, maybe he had to trust Draco. 'But what if this won't work? If I can't trust him?' this time Harry looked at Dumbledore, 'you know how he always acted towards me, he hated me, he will always hate me.' Dumbledore stood up from his chair. 'Listen carefully Harry, I just going to tell you this once,' Harry nodded. 'Don't think ever again that someone hates you because most of the time, they admire you of are jealous of what you have,' 'You don't understand, professor. You never saw the look in his eyes, you never heard the anger in his voice, he despises me,' Dumbledore shook his head. 'He was just jealous of what you have. You have friends who love you, you had someone you could share your love with. Draco never had something like that, he was forced to be someone he never wanted to be,' 'He wanted to- he wasn't jealous, he had everything he wanted! His father bought him into the Quidditch team of Slytherin with new brooms, he was popular and almost all the girls of Hogwarts admired him,' 'No, they pitied him, Harry, that's different,' 'How do you mean, they pitied him?' 'Nobody had ever thought about admiring Draco, who wants to admire someone who was going to serve The Dark Lord?' 'Nobody knew he was going to in first year,' 'But everybody knew his father did,' 'And they also thought he was sorry for what he did, so he never went to Azkaban,' 'That's because we trusted him. In this world trust is the only thing we have, Harry. You've got to trust Draco, you have to trust us,' Harry closed his eyes for a few seconds and opened them again. 'I don't know how I have to handle this. It's to much,' 'It will turn out fine, Harry, believe me. Mister and misses Malfoy will take care of everything,' 'But I don't want them to. It will be my wedding, won't it?'

Even though Harry knew there was nothing to be afraid of he felt scared while he walked to The Burrow. He didn't know how he had to say this to his best friends. He even couldn't say how they would react. Would they be furious, ashamed? Maybe feel sorry for Harry? He just didn't know.
'Harry, my dear, come in,' Molly Weasley stood in the door and opened her arms for a hug. Harry smiled lightly and hugged the woman. 'How are you?' 'I'm fine, thank you misses Weasley,' Harry said politely. 'So, what's the big news, Harry?' said George as soon as Harry walked in to the living room. 'Is it okay if I talk to Ron and Hermione first?' Harry asked without giving any farther information. 'Of course, Harry,' Arthur said. 'Thank you, Sir. Where are they?' 'Upstairs, I think in Ginny's room,' Harry nodded and went upstairs. Harry knocked on the door and Ginny opened it. 'Oh, Harry!' she said surprised, 'I didn't know you where coming today.' 'Neither did I,' said Ron, who was standing right behind his sister. 'Ron, Hermione, can I talk to you for a minute?' Harry asked, ignoring Ginny. 'Of course, Harry,' Hermione answered, 'Come on, Ronald!' She said sternly. Ron nodded and followed his best friend and girlfriend to his own room.
As soon as Ron closed the door he looked angry at Harry. 'At least, mister Pótter, you can be nice to my sister!' he shouted. 'Ron please-' 'No, now you're going to listen to me, Harry! My sister didn't do anything wrong to you. It was you who broke up, it was you who let her down,' 'I didn't let her down! Ron, please, listen to me,' 'No! Why does I always have to listen to you, Harry? Explain that to me,' 'You don't have to listen to me always. It's just- sometimes I need someone who listens to me like he understands me. Someone who can tell me he'll be there for me, even if it gets hard for both,' 'You know I'll always be there for you, Harry. But Ginny is my sister,' 'Ron, this isn't about Ginny!' 'What is it about then?' Harry looked anxious to Hermione. He wished he had told it Hermione first, so she could prepare Ron for the big shock. 'Harry, if there's something bothering you, you can tell us, you know that, don't you?' Hermione asked careful. 'Yes, I know, Hermione. It's just- this isn't easy to tell you guys,' Harry said, 'It's- It's something that was said many years ago, if I have to believe everything that's said to me yesterday.' Hermione and Ron looked curious at each other. 'Where have you been, Harry?' Hermione asked. 'I- I was at Hogwarts. McGonagall had to say something important to me,' Harry explained. 'And what did she said?' 'She-' Harry shook his head. 'I can't say it, I just can't.' 'Come on, mate, we're here for you,' Ron said and put a hand on Harry's shoulder. 'I know, but this isn't something you guys can help me with,' 'If we can help you by defeating Voldemort we can help you with everything,'
'Believe me, Ron, you can't help me with this,' 'Harry, just say what's wrong. I'm worried about you,' Hermione said. 'It's- I, I have to marry Malfoy.'

Harry waited for the reaction of his friends, but after, what seemed like a hour Harry looked up. 'Hermione? Ron?'
'When?' was the only thing that Ron said. 'Before I turn 24,' 'But that in two months!' Hermione shouted. 'I know,' Harry said with a nod. 'But how?' Hermione asked. 'I don't know, it's something with a Prophecy. So it has to happen,' 'That's not true, Harry, you know that!' Ron said angry. 'It's not true until someone says it is,' Harry explained, 'The Prophecy of Voldemort and me was true because Voldemort believed it and made it came true, Ron, you know that.' Harry said and looked directly at Ron. 'Yes, I know. But, it's just- I can't believe you have to marry that bouncing ferret,' Ron said. 'Neither can I. But if I have to believe McGonagall, and I think I can better believe her, Lucius made it come true,' Harry explained. 'But why in Merlin's sake,does he want you to marry Malfoy?' 'Come on, Ron, use your brains! If Harry marries Draco, the Malfoys will be in the spotlight again. It would look like Harry forgave them everything! Like Harry doesn't care if they where death eaters!' 'If you say it like that it all makes sense, Hermione, really, but I don't think Lucius want his son to marry a boy, The boy who lived,'
'There's something that just doesn't fit, Harry,' Hermione said when they sat at the table for dinner. 'What?' Harry asked with his mouth full of potatoes. 'The only person who can touch the Prophecy is the person where it belongs to,' Hermione whispered. 'Draco can touch it without going insane,' 'Yes, I know. But it's Lucius who made it come true, remember?' Harry nodded, 'So maybe, it's just a thought, but maybe Lucius heard it when someone spoke out the prediction,' 'Maybe,' Harry agreed. 'What are you two whispering about?' misses Weasley asked Harry and Hermione. 'Eh- nothing, misses Weasley,' Harry said quickly, maybe to quick. The look on Molly's face was full of disbelieve, but she didn't asked any further. 'We talk about this tomorrow,' Harry said before he ate the rest of his food.


While Harry discussed the whole situation, Lucius and Narcissa Malfoy explained everything to their son, Draco. 'But why on earth should I marry Pótter?' 'Because you don't have a choice here, Draco. The Prophecy said that two boys, who are the same, but in a different world, should get married as soon as one of them saves the other,' 'But we didn't save each other? Why should that be us? We aren't the same, not at all,' 'Yes you are, Draco,' Narcissa said, 'Harry was chosen to protect the Wizardingworld and you where chosen to protect your family,' 'See? We're not the same. Harry doesn't have any family!' 'He saw all the people from Hogwarts as family, he saw Hogwarts as his home!' Lucius said. 'And what if I don't marry him?' Lucius and Narcissa looked at each other. 'Then you'll die- and Harry will die too,' 'Well, that's great,' Draco said sarcastic, 'But how do you know all this stuff? I mean, can't a Prophecy not only be touched by the person it belongs to?' Lucius nodded. 'Yes, Draco. But I was there when this Prophecy was predicted. I didn't know it was about you, until I heard Harry saved you from The Room of Requirement,' Draco sneered. 'Saved me, sure. I was the one who saved Harry's ass! I was the one who said that I wasn't sure that the boy in front of me was Harry, when I knew he was!' Lucius seemed a bit confused by what his son just told him. 'How do you mean, Draco?' 'I mean that I didn't said anything because I knew he could save us,' Draco explained. Lucius shook his head. 'Listen Draco, you don't have a choice,' 'But why do you want this so much, father?' Draco asked. But it wasn't Lucius who answered. 'Just think about it, Draco. You'll marry Harry Potter, The Boy Who Lived, we would be in the spotlights again, people will admire us, Draco, think of it,' 'But what if I don't want to be in the spotlight? What if I just want to be a normal boy?' 'You have to save us, Draco,' 'Why me? Why is it always me?' his mother looked down and sighed. 'We're so sorry, Draco. But there's no other choice, you have to, he's our only hope.'

INLEIDING:

De strijd is gestreden en de vrede in de Toverwereld is terug gekeerd. Iedereen is er steevast van overtuigd dat Harry Potter, The boy who lived, de grootste tovenaar aller tijden is. Hij die Voldemort versloeg wordt overal ontvangen als een held.
Wie had ooit gedacht dat het Ministerie zich zo aan de regels zou houden dat deze held zijn zevende jaar zou moeten afmaken omdat hij zogezegd gespijbeld had? Al niet gespijbeld om de wereld te kunnen redden van Heer Voldemort.
Harry, Hermione en Ron keren terug naar Hogwarts om hun zevende jaar af te maken. Door de relatie tussen Hermione en Ron voelt Harry zich echter aan de kant geschoven, en door de misgelopen relatie tussen Ginny en hem heeft hij niemand om aandacht bij te zoeken. Tot zijn niet zo grote verbazing komt hij Draco Malfoy ook tegen op de Hogwartsexpress, het was nooit to Harry doorgedrongen dat ook Draco gespijbeld had.
Hatelijke opmerkingen worden naar elkaar toegesmeten, zelfs al hadden ze hun leven aan elkaar te danken. Deze opmerkingen stoppen echter wanneer Harry een gerucht over Draco hoort, hij hoort Draco hierover uit en wanneer de roddel waar blijkt te zijn maken Harry's hersenen overuren. hij weet geen blijf met zichzelf en zijn gevoelens en lijkt Draco steeds vaker 'per ongeluk' tegen het lijf te lopen.

Hoe dit afloopt en hoe deze relatie eindigt is allemaal te lezen is Perfect Enemy.


PROLOGUE

Harry keek verveeld uit het raam van zijn appartement. De zon gaf enkel een klein lichtstreepje aan de horizon, het begin van een nieuwe dag aankondigend.
Harry bekeek de brief die hij in zijn hand had aandachtig. Binnen een paar uur zou hij vertrekken naar Diagon Alley om de boeken te kopen die hij vorig jaar had moeten kopen.
Na de val van Voldemort had Harry er geen seconde aan gedacht dat hij zijn laatste jaar op Hogwarts zou moeten inhalen. Hij had gedacht dat hij zijn carrière als Schouwer kon beginnen, maar die carrière zou nu nog een jaartje langer moeten wachten. Er was echter één positief punt, hij was niet alleen. Hermione en Ron zouden bij hem zijn.

'Op naar Diagon Alley,' mompelde Harry tegen zichzelf toen de klok aan de muur twaalf uur aangaf. Hij dronk het laatste beetje koffie op en stond toen recht, klaar om naar Diagon Alley te Verschijnselen.
'Harry!' Harry herkende die stem uit duizenden. Hij draaide zich net op tijd om, om Hermione in zijn armen te sluiten. ''Mione,' mompelde hij is het meisje haar haren. 'I've missed you, mate,' zei Ron, waarna ook hij Harry stevig omhelsde. 'Als we nu al meteen naar Flourish and Blotts gaan dan kunnen we daarna iets leuks gaan doen,' besloot Hermione. De twee jongens stemde in en met z'n drieën liepen ze richting de populairste boekenwinkel in Diagon Alley.

'Ligt het aan mij of worden de boeken ieder jaar zwaarder en zwaarder?' pufte Ron toen ze zich neerzette op een leuk terrasje. 'Het zal wel aan jou liggen,' antwoordde Hermione. 'Juist,' zuchtte Ron.
'Wat jammer dat het tussen jou en Ginny niet is blijven werken,' zei Hermione, toen ze op het onderwerp kwamen dat Harry al probeerde te vermijden sinds hij herenigd was met zijn twee vrienden. Harry haalde zijn schouders op. 'Misschien is het beter zo. Ik bedoel, we hebben de tijd niet gekregen om elkaar écht te leren kennen,' verklaarde Harry, 'is dat Malfoy niet?' Hermione en Ron draaide hun hoofden en zagen nog net hoe de blonde jongen Olivander's in verdween. 'Hij heeft vorig jaar ook niet echt op school verbleven, of wel soms?' vroeg Ron. Hermione schudde haar hoofd. 'Hij was ook het hele jaar niet aanwezig.'

HOOFDSTUK 1

De grote, rode, imposante trein stond wild stomend voor Harry's neus. De vertrouwde geur van perron negenendriekwart drong in zijn neusgaten. Ondanks hij Hogwarts altijd als zijn thuis zag keek hij er sterk tegenop om dit jaar naar Hogwarts te trekken. Dit had vast te maken met het feit dat hij een jaar ouder was dan de rest en enkel Ron en Hermione had.
Een schril fluitje weerklonk op het perron. Harry stapte de trein in, op de voet gevolgd door Ron en Hermione. Ze gingen de eerste de beste lege coupé binnen. 'Dit jaar gaat raar zijn,' verzuchtte Hermione. Harry en Ron knikte instemmend.
Al snel maakte Londen plaats voor uitgestrekte weilanden en berggebieden. Harry leunde met zijn hoofd tegen het frisse glas aan terwijl Ron en Hermione elkaar liefdevol aankeken.
'Kunnen we hier bij zitten?' Hermione knikte en Ginny en Luna kwamen bij in de coupé zitten. Harry wendde meteen zijn blik af en staarde uit het raam. 'Leuke vakantie gehad, Harry?' Luna staarde hem aan met haar uitpuilende, blauwe ogen. 'Ging wel, de jouwe?' Luna haalde haar schouders op, nam De kibbelaar uit haar tas en begon deze te lezen. Harry wist meteen dat er verder niets gezegd ging worden. Hij besloot om zijn benen te strekken en stond recht.
'Wat ga je doen?' vroeg Ron die verbaasd opkeek. 'Even mijn benen strekken,' verklaarde Harry en hij liep de coupé uit. Het leek alsof er meer leerlingen op de trein zaten dan anders. Allemaal keken ze Harry na en fluisterde dingen tegen elkaar. Instinctief negeerde hij dit alles en liep stug door. 'Hé, Potter!' Harry zuchtte diep en draaide zich om. 'Malfoy,' mompelde hij. 'Wat doet onze grote held hier?' Harry haalde zijn wenkbrauw op. 'Het zelfde als jij,' 'Ik zou toch zweren dat The boy who lived genoeg kennis had om het laatste jaar over te slagen?' Malfoy grijnsde breed. Harry draaide met zijn ogen en liep bij Malfoy vandaan, terug op weg naar de coupé waar zijn vrienden zaten.


'We're home,' mompelde Ron toen ze op het perron van Hogsmeade afstapte. 'Jammer genoeg voelt het niet zo,' mompelde Harry, die één van de koetsen in stapten. 'Kop op, Harry. Dit jaar zal je vast niet aan de dood hoeven ontsnappen,' mompelde Hermione. 'Of juist wel,' 'Hoe bedoel je?' Harry schudde zijn hoofd. 'Draco,' 'Wat is er met Draco?' Ron fronste zijn voorhoofd en keek Harry vragend aan. 'Niets. Gewoon, hij doet nú al moeilijk,' Hermione trok haar wenkbrauwen op tot ze bijna verdwenen in haar haren. 'Ik heb Malfoy vandaag nog niet gezien,' 'Hij zat in de trein.'

HOOFDSTUK 2

Het voelde vreemd voor Harry om The Great Hall binnen te lopen. Negentig procent van de leerlingen dat er zaten keken hem na.
Met een diepe zucht liet Harry zich naast Ron neerzakken. 'Wat is toch met je, Harry?' Harry schudde langzaam zijn hoofd. 'Ik heb het gevoel dat ik hier niet hoor te zijn,' mompelde Harry, waarna hij naar de oppertafel keek waas McGonagall de plaats van Dumbledore had ingenomen. Ze keek zenuwachtig The Great Hall door. Dit was dan ook het allereerste jaar dat ze gedurende een 'normaal' jaar Schoolhoofd was.
De deur van The Great Hall zwaaide open. Filch liep, gevolgd door de nieuwe studenten, The Great Hall binnen. Alles leek zo onnatuurlijk. Dit hoorde niet de normale gang van zaken te zijn, nee, McGonagall moest The Great Hall inlopen gevolgd door de eerste jaars. Ze moest niet op de grote, middelste stoel aan de Oppertafel zitten. Dat hoorde niet!
Filch nam een versleten krukje en legde er een nog meer versleten hoed op. Zoals gewoonlijk kwam er een scheur in de hoed en begon deze zijn lied te zingen. Zoals gewoonlijk ging hij de vier afdelingen af en waar deze voor stonden. Gryffindor, zij die moedig zijn; Hufflepuff, zij die hard werken; Ravenclaw, zij die wijsheid beheren; Slytherin, zij die alles doen om hun doel te bereiken.

En dat laatste was het gene waar Draco voor ging dit jaar: zijn doel bereiken. Hij had al verschillende fouten gemaakte in zijn leven en telkens de verkeerde keuzes weten te maken. Maar dit jaar werd anders, wist Draco. Hij had zijn zinnen ergens op gezet en was niet van plan om die daarvan af te wijken. Mensen gingen trots op hem zijn.


Harry staarde voor zich uit wanneer de Sorteer hoed de leerlingen indeelden over de verschillende afdelingen. Zo kreeg Gryffindor zes nieuwe leerlingen waaronder twee meisjes en vier jongens.
'Hárry!' geschrokken keek hij naar de stem die hem riep. Hermione had een boze frons in haar voorhoofd en staarde Harry aan. 'Wat?' vroeg hij zo luchtig mogelijk. 'Ik sprák tegen je,' Hermione zuchtte diep wanneer Harry met zijn ogen knipperde maar niets zei, 'ik zei dat je dit jaar niet kan komen met de kerstvakantie, Ron en ik, nou ja, we gaan samen op reis naar Frankrijk.' Harry knikte langzaam. Hier zat hij verbazend genoeg niets mee in. Hij hield veel van zijn twee beste vrienden, maar sinds ze besloten hadden om een koppel te vormen voelde Harry er niets voor een hele vakantie met hen te spenderen. Daarbuiten had Harry zelf al plannen voor de aankomende vakantie. Zijn appartement was toe aan een opknapbeurt. Ondanks het vele geld dat hij bezat, mede door zijn ouders en zijn peetvader, Sirius, was hij vastbesloten geweest iets te kopen dat bij hem paste. Niets dat zou opvallen en ook iets wat niet leek op een bezemkast. 'Ja, maakt niet uit. Ik had eigenlijk al plannen,' mompelde Harry. Ron keek zijn beste vriend geïnteresseerd aan. Ja, verbazend genoeg had Ron het niet erg gevonden dat het mis liep tussen Harry en zijn jongere zusje, Ginny. Natuurlijk vond hij het jammer, maar hij begreep het wel.
'Wat voor plannen?' vroeg Hermione, die haar nieuwsgierigheid probeerde te verbergen. 'Niets speciaals, mijn appartement moet nodig opgeknapt worden,' zei Harry nuchter. 'Juist, je was niet op Grimboudsplein 12 blijven wonen,' mompelde Ron die dat blijkbaar al vergeten was. 'Nee, daar voelde ik niets voor. Veel positieve herinneringen heb ik er niet aan. Dat zou net zijn als te blijven wonen op Private drive 4,' Hermione en Ron knikte begrijpend.
Hermione hief haar glas op en zei: 'Nou, op een geslaafd en niet levensbedreigend schooljaar.'

HOOFDSTUK 3

Langzaam liep Harry richting les Toverdranken. Eén van de enige vakken die hij zonder Hermione of Ron volgde. Voor zijn opleiding als Schouwer had hij dit zeker nodig.
Harry zette zich neer aan het meest linkse tafeltje achteraan, in de hoop dat er niet naar hem werd omgekeken. 'Ha, die Potter,' Harry rolde opvallend met zijn ogen wanneer Malfoy naast hem kwam staan.
'Ga ergens anders staan, Malfoy,' bromde Harry. 'Er is geen plaats, Pótter,' Harry liet zijn blik door het lokaal glijden en zag tot zijn verbazing dat Malfoy de waarheid sprak.
'Waar zijn je vrienden?' mompelde Malfoy terwijl hij een rattenstaart in stukjes sneed. 'Ergens,' gromde Harry die de ingrediënten op het bord bekeek en wat alruinwortel in de ketel tussen hem en Malfoy strooide. 'Hoeveel moest hier ook al weer van in? En een wat meer normaal antwoordt zou ik zeker appreciëren, Potter,' 'Vijf gram. En als je niet tevreden bent met dit antwoordt, dan leg je, je kop er maar naast,' 'Lukt het hier jongens? Vast wel,' zei Slughorn toen hij bij Harry en Malfoy kwam staan, 'Ja, dat ziet er goed uit.' Hij bekeek de blauw-grijze vloeistof in de ketel en leek tevreden. De kleur van de vloeistof kwam Harry vaag bekend voor. Hij kon er wel uren naar staren. 'Potter, het is klaar. Geef je flacon!' beval Malfoy. Harry keek op en ontmoette die kille grijze ogen van Malfoy. Harry hapte ontzet naar adem. 'Pótter!' Malfoy stak ongeduldig zijn hand uit en fronste zijn wenkbrauwen. 'Juist,' mompelde Harry waarna hij Malfoy de flacon overhandigde. 'Freak,' hoorde hij Malfoy nog mompelen.
Zodra de leerlingen werden verzocht het lokaal te verlaten wist Harry niet hoe snel hij het lokaal uit moest zijn. Hij liep rechtstreeks door naar het domein rondom Hogwarts en zocht een rustig plekje uit. Hij liet zich op zijn rug en het gras zakken en sloot zijn ogen. Verschillende gedachten flitsten door zijn hoofd heen.
Harry wist dat de herfst niet meer ver weg was, ondanks de zon nog fel tegen de hemel stond was een licht briesje al waar te nemen. 'Harry, daar ben je!' Harry opende loom één oog en zag Ron op hem afkomen lopen. 'Hermione en ik zochten je overal! We hadden niet gedacht- nou ja, hoe verloopt jou eerste dag?' Ron liet zich naast Harry neerzakken, trok zijn knieën op en liet zijn hoofd hierop rusten. 'Ging wel,' zei Harry die zijn ogen weer had gesloten en genoot van de zon die op zijn oogleden brandden, 'de jouwe?' 'Zoals gewoonlijk, er is eigenlijk totaal niets veranderd,' zuchtte Ron. 'Wat dacht je dan? Dat we verwelkomt gingen worden als helden?' Ron trok een gezicht. 'Jij wordt verwelkomt als een held,' 'Niet. Er heeft nog niemand een woord tegen me durven zeggen buiten jullie en Malfoy,' 'Malfoy?' Harry knikte. 'Hij zit bij me met Toverdranken,' 'Alleen met Toverdranken?' Harry zuchtte. 'Waarschijnlijk niet, aangezien we verschillende vakken samen hebben met Slytherin, zoals ieder jaar,' 'Waarschijnlijk hopen ze de band tussen Gryffindor en Slytherin te herstellen,' snoof Ron. 'Misschien,' murmelde Harry.
'Dat jij je hier nog durft te vertonen!' geschrokken veerde Harry overeind met zijn ogen wijd open. 'Wat was dat?' Ron haalde zijn schouders op. 'Het kwam van ginds,' hij knikte richting het kasteel. 'Kom,' Harry stond op en liep richting het kasteel. Zodra ze binnen waren stond meer dan de helft van de leerlingen rond elkaar. Harry probeerde zich naar het midden van de kring te werken. 'Je hebt de school verraden! Wat doe je hier?' Harry keek tussen twee mensen door naar het spektakel. Een brede jongen die in het zevende jaar van Ravenclaw zat stond te schreeuwen tegen iemand.
'Wat is er aan de hand?' vroeg Harry toen hij Luna zag staan. 'Graig is aan het brullen tegen Draco Malfoy,' zei Luna even dromerig als altijd. Harry fronste zijn voorhoofd en probeerde bij de twee ruziemakers te komen. Malfoy stond tegen de muur aangedrukt terwijl Graig hem woedend aankeek. 'Ik heb niet-' maar Graig liet Malfoy niet uitpraten en trok zijn toverstok. Als automatisch probeerde Malfoy nog verder naar achter te stappen wat onmogelijk was aangezien hij al met zijn rug tegen de muur stond. Angst was van zijn gezicht af te lezen. Blijkbaar had dat hele Death eaters gedoe hem niet veel goeds gedaan. 'Wat nou? Je bent toch zo stoer?' lachte Graig.
'Hou-op!' iedereen keek verbaasd op, zelfs Harry leek te schrikken van zijn eigen woorden. 'Wat moet je, Potter?' snauwde Graig, 'ik durf er voor te wedden dat je Malfoy net zo graag als ik-' 'Hou gewoon op!' brulde Harry, 'Wat heeft híj jou misdaan?' 'Niets, maar-' 'Nou dan? Is het dan zó moeilijk om hem gewoon te laten doen waar hij mee bezig was?' 'Nee, ik dacht-' 'Doe je beter niet!' gromde Harry. 'Hoor eens, Potter. Ik dacht dat je Malfoy ook niet kon uitstaan?' 'Nee, inderdaad,' gaf Harry eerlijk toe, 'Maar daarom sta ik niet voor zijn neus hem verwijten te maken die niet zijn schuld zijn.'

HOOFDSTUK 4

Na het voorval in de hal van het kasteel hadden Harry en Draco elkaar zorgvuldig gemeden.
Harry was onderweg naar buiten om van wat wel eens de laatste zon kon zijn te genieten. Het uur Toverdranken was weggevallen, waardoor hij nu twee lesuren niets te doen had. Zijn huiswerk was allemaal al af onder druk van Hermione.
Het domein van Hogwarts was zo goed als leeg, enkel een paar zesde jaars die tussenuur hadden genoten van de zon en maakten samen hun huiswerk. Van zijn Toverdrank-klas was er ook niemand te bespeuren, wat ook niet vreemd was. Ze hadden bergen huiswerk gekregen.
Harry liet zich op zijn vaste plaats onder de boom bij het meer tegen de stam zakken. Zijn blik gleed over het wateroppervlakte. Harry wist niet wat het was maar de blauw-grijze kleur deed hem de laatste tijd telkens wegdromen. Was het niet de kleur van het water was het wel ergens anders waar hij deze kleur tegen kwam. Hij kon dan gewoon niet anders dan een tijdje er naar te staren.
'Hé Potter!' Harry keek zoekend om zich heen maar kon niemand vinden die hem aankeek. 'Hier boven, bloomy idiot,' Harry wendde zijn blik naar boven en zag Malfoy in de boom zitten. 'Wat doe je daar? De aap uit hangen?' Draco trok een gezicht en sprong uit de boom. Zijn witblonde haar lag warrig door elkaar. Met een soepele draai liet Malfoy zich naast Harry in het gras vallen. Hij gleed met zijn vingers door het groene gras heen en glimlachte onwillekeurig. Malfoy liet zijn hoofd tegen de stam van de boom aanleunen en bleef met zijn vingers door het gras glijden. Harry zat er als vastgenageld bij. Met achterdocht keek hij vanuit zijn ooghoeken naar iedere beweging van Malfoy.
'Wat moet je van me, Malfoy?' snoof Harry na een lange stilte. 'Niets,' was het simpele antwoord van de Slytherin. 'Malfoy, I swear, als je iets van plan bent, doe het gewoon niet,' na die woorden gezegd te hebben stond Harry op, zwaaide zijn tas rond zijn schouder en liep terug naar het kasteel.
Eenmaal in de leerlingenkamer liep Harry meteen door naar de slaapzaal om zijn Vuurflits te nemen. Het was lang geleden dat hij nog eens voor zijn plezier op zijn bezem had gevlogen en dit jaar was hij weer tot aanvoerder van het Quidditch team van Gryffindor gekozen. Hij had al een lijst gekregen met aanmeldingen voor het team, nu was het enkel nog kijken wanneer hij de proeftraining kon laten plaatsvinden.
Harry snoof de geur van het trainingsveld in zich op. Hij sloeg zijn been over zijn bezem en zette af. Het gevoel van de wind in zijn haren en de snelheid die hij kon halen deden hem gelukkig voelen.

Na een tijdje wat rond te hebben gevlogen zag Harry dat verschillende leerlingen het veld opliepen. Aan het groen van de gewaden kon Harry zien dat het leerlingen van Slytherin waren. Hij maakte zijn bezem tot stilstand en keek wat de leerlingen van plan waren. Ze waren blijkbaar druk in gesprek want ze hadden nog niet opgemerkt dat Harry boven hen in de lucht hing. Harry besloot om te landen buiten het trainingsveld toen hij de naam 'Malfoy' uit de groep hoorde.
Hij stapte van zijn bezem af en ging via een kleine opening de tribunes rond het trainingsveld op. Nieuwsgierig keek hij waar de leerlingen waren gebleven. Ze hadden zich iets verderop neergezet op de tribune. Harry wist door twee verhogingen van de tribune te kruipen en sloop langzaam verder tot hij onder het groepje jongens zat. '-homo, nooit gedacht,' hoorde hij iemand minachtend zeggen. 'Of juist wel. Is het jullie ook opgevallen dat hij zich afzondert van iedereen?' 'Wat wíl je? Hij is de enige van Slytherin die een jaar ouder is en hij heeft niemand meer om op te bouwen. Hebben jullie dan niet gezien dat hij de laatste tijd vaker rond Potter hangt?' 'Ja, ik zag ze net nog samen bij het meer,' 'Ach, Potter is al even veel homo als Malfoy,' Harry hapte naar adem. Hij schrok van het idee dat Malfoy werkelijk op jongens kon vallen. Zelf had Harry er nooit echt bij stilgestaan. Hij had wel eens gedacht dat een bepaalde jongen er goed uitzag maar had nooit naar hen gekeken als hij ooit had gedaan naar Cho of Ginny.

HOOFDSTUK 5

Zelfvoldaan sloot Draco zijn ogen toen Potter besloot van hem weg te lopen. Hij moest toegeven, in gezelschap verkeren van Potter was niet verkeerd. Ook al werd er nooit wat gezegd.
Draco stond langzaam op en liep richting het kasteel, en daarna naar de leerlingenkamer van Slytherin. Afkeurende blikken werden hem toegeworpen, maar deze negeerde hij zo goed als mogelijk. Met een diepe zucht liet hij zich in de zetel voor het haardvuur zakken en sloot zijn ogen voor een paar tellen.
Wanneer Draco zijn ogen opende en naar de klok keek zag hij tot zijn grote verbazing dat alle lessen al voorbij waren en ze nu aan het avondmaal bezig waren. Draco stond net op het punt om het avondmaal ook maar meteen over te slaan toen zijn maag protest liet horen. Met veel tegenzin en de slaap nog steeds in zijn lichaam strompelde Draco de leerlingenkamer uit richting The Great Hall.
Draco zette zich afgezonderd van de rest van Slytherin en schepte eten op zodra er een bord voor hem verscheen. Een stomp tegen zijn arm deed hem opkijken. Potter keek nerveus naar de tafel van Slytherin en toen weer naar Draco. 'Kan ik je even spreken?' Draco protesteerde door naar zijn bord te wijzen dat amper was aangeraakt. Potter mompelde wat en gaf Draco een duw tegen zijn schouder waardoor hij een stukje opzij ging. Potter propte zich tussen Draco en iemand anders van Slytherin en tikte ongeduldig met zijn vingers op de tafel. 'Nou, eet op dan,' zei hij nors waarna hij naar Draco's bord knikte. Draco fronste zijn voorhoofd en at toch verder. Om de zoveel tijd wierp hij een blik op Potter die nog steeds ongeduldig met zijn vingers op het tafelblad tikte. 'Kan je daarmee stoppen?' snauwde Draco en hij legde zijn hand op die van Potter. Draco voelde Potter onder zijn aanrakingen verstijven. Draco trok meteen zijn hand terug en dronk van zijn pompoensap. 'Schiet nou op!' bromde Potter. 'Ik heb honger, oké?' 'Ja, nou, maakt niet uit!' Potter stond op, nam Draco vast bij zijn arm en trok hem mee. Draco wist nog net zijn beker terug op tafel neer te zetten voor deze op de grond zou vallen door dat hij plots recht stond.
'Wat is er nou zo dringend, Potter?' vroeg Draco nadat ze al zeker tien minuten zwijgend door de gangen van Hogwarts liepen. 'Niet hier,' antwoordde Harry die de trap van de zevende verdieping opliep. 'Room of requirement? Die was toch afgebrand?' 'Moest je het nog niet hebben gemerkt,' Potter liep voor de derde keer voorbij de deur, 'alles op Hogwarts is weer opgebouwd zoals het eerst was.' Een deur verscheen in de muur en Potter liep naar binnen. Draco volgde hem op de voet. De RoR had een aangename kamer gevormd. Een comfortabele tweepersoonsfauteuil stond in de kamer vergezeld door een haardvuur die een aangename warmte afgaf. Draco dacht dat drinken ook wel zou passen in deze kamer, gevolgd door een aangename melodie. Niet veel later verscheen er een tafeltje met een fles mede en twee glazen, een melodie vulde de kamer. 'Waar dacht je aan?' gromde Potter, die duidelijk woedend en nerveus tegelijkertijd was. 'Dat jij wel wat ontspanning kan gebruiken,' antwoordde Draco koeltjes. Hij nam de fles mede en schonk beide glazen in. 'Hier,' Draco reikte Potter zijn glas aan. 'Nee nou maar aan, Hárry,' snauwde Draco toen Potter achterdochtig naar het glas keek. 'First name base, huh?' mompelde Harry, waarna hij toch het glas aannam. Draco haalde zijn schouders op en liet zich ontspannen in de fauteuil vallen.
'Je moest me spreken?' herinnerde Draco Harry toen hij nog steeds niets had gezegd. 'Juist,' mompelde Harry die langzaam naast Draco ging zitten, 'Ik was vandaag op het Quidditch veld.' Draco knikte, 'En dat moest ik weten omdat?' Harry zuchtte gefrustreerd. 'Ik was nog niet uitgesproken! ik was dus op het veld en ik zag een paar leerlingen van Slytherin en ze waren over jou bezig,' Draco zuchtte diep, 'Het was niet positief. Ik bedoel, ik had wel verwacht dat je populariteit serieus zou slinken dit jaar, maar zover?' 'Wat heb je precies gehoord, Harry,' zei Draco vermoeid. 'D-dat je homo was en je n-niet veel meer voorstelde,' mompelde Harry. 'En wat wil je nu juist weten?' Draco wist al vanaf het moment dat ze binnen stapten dat Harry iets zou boven halen waar Draco liever niet over sprak. 'Dat je niet veel meer voorstelt dat weet ik natuurlijk al,' Draco gaf speels een tik tegen Harry zijn achterhoofd, 'maar ik vroeg me af, of het waar is, ben je werkelijk h-homo?'

HOOFDSTUK 6

Draco knikte langzaam, Harry snakte onbewust naar adem maar bleef zitten waar hij zat. 'Ga je gang, schreeuw tegen me,' mompelde Draco. 'Waarom zou ik?' vroeg Harry verbaasd. 'We zijn vijanden, schreeuw dan tegen me,' Draco kwam enkele centimeters dichter met zijn gezicht bij dat van Harry. Zijn adem sloeg in zijn gezicht. Munt, gemengd met de zoete geur van bloemen, wist Harry. Harry kneep zijn ogen voor een moment dicht en probeerde logisch na te denken. 'Ik ga niet tegen je schreeuwen,' mompelde hij en hij opende zijn ogen weer. Een kleine glimlach speelde om Draco's lippen. 'Van dichtbij en verward zie je er best schattig uit,' grijnsde Draco naar hem. Harry wist niet wat hij hierop moest antwoordden, maar zijn lichaam had al een reactie klaar. Een lichte blos verscheen op zijn wangen die enkel roder werd toen Draco zijn lippen op zijn wang plaatste. 'Eh, Draco?' 'Hmm?' Draco zette zich weer normaal in de fauteuil en keek Harry met een brede glimlach aan. 'First name base, right?' Harry knikte langzaam toen ook hij besefte dat hij Draco zei in plaats van Malfoy.
'Waarom vraag je me dit eigenlijk?' vroeg Draco, toen ze al een tijdje zaten te praten. Harry keek Draco vanuit zijn ooghoeken aan en haalde zijn schouders op. 'is er nog iets gezegd?' Harry loog en schudde zijn hoofd. 'Zeker?' Harry schudde weer zijn hoofd. Draco ging wat rechter zitten en keek Harry serieus aan. 'Wát zeiden ze dan nog?' 'Niets bijzonders,' mompelde Harry die van zijn drinken nipte en naar het haardvuur staarde. 'Harry, áls ze iets over mij zeiden heb ik het recht om-' Harry schudde verwoed zijn hoofd. 'Het ging niet meteen over jou,' Harry trok zijn lippen tot een fijne streep en had al meteen spijt dat hij dit alles tegen Draco zei. Hij had het gewoon moeten negeren, Draco moeten negeren. 'En dan ga je het me vast niet vertellen, neem ik aan?' Harry knikte langzaam, 'Best.' Snoof Draco waarna hij recht stond. 'Dan zeg je het maar niet, Pótter,' de deur vloog met een harde bang dicht nadat Draco buiten was gelopen.
Harry liet zijn hoofd in zijn handen rusten. Het leek alsof alles dit schooljaar tegen zat. Hij ging steeds minder om met Hermione en Ron omdat ze al hun aandacht aan elkaar gaven, hij had geen Ginny waar hij heen kon als hij iemand nodig had want dat had hij een maand geleden ook al goed verpest en steeds vaker verlangde Harry naar zijn appartement net buiten Londen.

'Harry! Hé, Harry!' Harry draaide zich om en zag Ron op hem afkomen. 'Het- geweldig nieuws - bloody brilliant,' zei Ron buiten adem. 'Kalmeer en vertel me dat geweldige nieuws dan maar,' mompelde Harry ongeïnteresseerd.
'Oké, ik heb het meest geweldige nieuws ooit!' zei Ron met een opgeklaard gezicht. Harry knikte als teken dat Ron mocht vertellen. 'Oké, dus net kwam iemand van Ravenclaw naar Ginny toe, ze zat even bij ons, en dat meisje zei tegen Ginny dat ze gehoord had van iemand van Slytherin dat Malfoy homo was!' Harry keek met grote ogen naar Ron. 'Harry, wat is er nou? Dat is toch geweldig? Na al die jaren kunnen we hem terug nemen!' 'Ik- ik weet niet hoor, Ron,' Ron trok een gezicht. 'Malfoy heeft ons al die jaren tegengezeten, hij koos zelfs de kant van Jeweetwel en-' 'Dat deed hij niet!' snauwde Harry. Ron trok een verbaasd gezicht. 'Luister, Ron, ik heb écht geen zin in al dat gedoe dit jaar, oké?' Ron knikte beduusd.

Wanneer Harry in zijn bed lag kon hij niet in slaap geraken. Zijn gedachten bleven maar afdwalen naar Malfoy- Draco. Hij vroeg zich af - dit deed hij al een aantal jaren - wat er gebeurd zou zijn moest hij in het eerste jaar Draco's hand hebben geaccepteerd. Zouden ze nog steeds vrienden zijn? Zouden ze überhaupt ooit wel echt vrienden zijn geweest?
Harry ging zo stil mogelijk de slaapzaal uit en liep de trap af naar de leerlingenkamer. Hij zette zich neer aan een tafeltje en nam perkament en een veer dat rondslingerden.

Wat als ik je hand had aangenomen, het eerste jaar?


Harry las het zinnetje over en over, zich afvragend of hij het aan Draco zou geven. 'Wat doe je?' Harry schrok bij het horen van Hermione, 'Is dat voor Malfoy?' vroeg ze, nadat ze het perkament onder Harry's neus had gegrist. 'Ik eh-' 'Oh, Harry,' Hermione sloeg haar armen rond zijn schouders. Lichtelijk verbaasd omhelsde Harry zijn beste vriendin terug. 'Vraag je, je dat nu werkelijk af?' langzaam knikte Harry. 'Oh, Harry! Ik kan je zeggen wat er gebeurt zou zijn,' Harry sloot zijn ogen en schudde zijn hoofd. 'Zeg maar niet,' zei hij, terwijl hij uit het raam keek. 'Ik ga echt niet zeggen wat je denkt dat ik ga zeggen, Harry,' Harry richtte zijn blik nu op Hermione, 'ik wou enkel zeggen- dit was dan veel makkelijker gelopen.' Ze gaf het perkament terug aan Harry en glimlachte bemoedigend. 'Dank je, 'Mione,' Hermione haalde haar schouders op en liep terug naar de meisjes slaapzaal.

HOOFDSTUK 7

Draco liep door de gangen van Hogwarts. De vele studenten kwamen The Great Hall buiten. De nieuwe 'leiders' van Slytherin liepen voorbij Draco en keken hem vuil aan. Hij wist niet hoe hij ooít zelf bij dat groepje had gehoord en nota bene nog de leider was ook.
Zodra hij de leerlingenkamer betrad liep hij zoals altijd rechtstreeks naar de slaapzaal. Hij nam zijn schooltas en zocht naar zijn rol perkament en een veer. Huiswerk Verweer tegen de Zwarte Kunsten zou zichzelf niet maken.
Iets na half drie 's nachts was Draco eindelijk klaar met zijn huiswerk. Hij zuchtte diep toen hij zich bedacht dat hij de tussenuren maar moest gebruiken om huiswerk te maken in plaats van Potter te volgen. Draco borg al zijn spullen netjes terug op en deed zijn pyjama aan. Hij staarde een tijdje door het raam, de groene gloed die het meer afgaf maakte hem rustig. Hij vond het geweldig dat de leerlingenkamer van Slytherin de enige was die zich onder het meer bevond. Al was het in de winter amper te harden van de kou.

Langzaam slenterde Draco met zijn tas om zijn schouder naar The Great Hall voor het ontbijt. Verschillende mensen keken hem na en moesten moeite doen om niet in lachen uit te barsten. Draco fronste zijn voorhoofd en ging aan de tafel zitten. Een gouden bord en een beker verschenen meteen voor zijn neus. Hij nam toast van de schaal en smeerde er boter op en legde daar boven een plakje kaas. Terwijl hij zijn toast opat keek hij zoekend naar de tafel van Gryffindor. Ron keek hem met een vreemde grijns aan en Harry had zijn blik op zijn bord gericht, bang om op te kijken. Draco zag hoe Ron hem aanstootte en iets in zijn oor fluisterde. Ron vond het blijkbaar waard om in lachen uit te barsten terwijl Harry een grijns om zijn lippen moest dwingen.
Draco vroeg zich af of Harry het aan Ron en Hermione zou hebben vertelt. Voor Hermione's reactie had Draco niet zozeer bang, maar voor die van Ron daar in tegen...Hij was er zeker van dat het dan meteen de hele school rond zou gaan.
Richting Verweer tegen de Zwarte Kunsten had Draco al meteen door wat de aller nieuwste roddel was. Hijzelf. Mensen keken hem na en begon stilletjes tegen elkaar te fluisteren telkens als hij voorbij liep. Hij kon al wel raden wat iedereen wist. Toen zijn naam voor de zoveelste keer uit iemands mond kwam die Draco niet kende trok hij iemand van Slytherin aan zijn arm naar hem toe. 'Wat is er allemaal aan de hand?' siste Draco dreigend. Hij klemde zijn kaken op elkaar en keek Harper ijzig aan. Het enige wat Harper deed was breed grijnzen. 'De hele school weet er van,' Draco klemde zijn hand steviger rond Harper's arm. 'Wát weten ze?' Hij vernauwde zijn ogen en bleef Harper aankijken. Harper trok zijn arm los en keek Draco vol walging aan. 'Iedereen weet,' zei Harper met luide stem, zodanig dat iedere leerling die hen hoorde zich omdraaide en hen aankeek, 'Iedereen hier weet, dat jíj, Draco Malfóy, op jongens geilt!' Harper grijnsde gemeen naar Draco en andere leerlingen konden hun lachen niet inhouden. Draco keek de toeschouwers één voor één aan en liet zijn blik hangen op Harry, Hermione en Ron. Ron was meest waarschijnlijk de gene dat het hardste lachte van allemaal. Maar tot zijn verbazing had Harry zich omgedraaid en sprak Hermione aanmoedigend tegen hem.
Draco richtte zich weer tot Harper en grijnsde vermakelijk. 'Nou ja, dan is dat ook weer opgeklaard, bedankt voor me in te lichten, mate,' Draco klopte Harper op zijn schouder en liep verder richting het lokaal van Verweer tegen de Zwarte Kunsten.

HOOFDSTUK 8

Wanneer Hermione Harry had weten te kalmeren gingen ook zij het klaslokaal binnen. Hermione keek Harry medelevend aan voor dat ze zich op haar vaste plaats naast Ron zette. Harry zuchtte bij het aanzicht dat hij verplicht was zich naast Draco te zeggen.
Het eerste halfuur werd er niets gezegd tussen de twee. Harry wreef zijn handen nerveus in elkaar toen hij het stukje perkament in zijn boek zag. Hij was van plan om tijdens deze les het briefje te geven - maar dat plan leek nu niet meer zo goed. Zijn handen trilden toen hij het stuk perkament tussen zijn vingers nam. Hij wist dat Draco hem nauwlettend in de gaten hield. Wetend dat hij nieuwsgierig was naar het stukje perkament, naar de boodschap die het bevatte. Waarom hem nog langer laten wachten? Dacht Harry, waarna hij het stukje perkament richting Draco schoof.
Harry deed zo goed mogelijk zijn best om te doen alsof hij werkelijk oplette toen Draco met zijn veer over het perkament kraste. Zijn been bibberde van nervositeit toen Draco het papiertje terug schoof. Harry nam het met trillend hand aan en legde het op zijn boek.

Dan zaten we hier niet.

Harry fronste zijn wenkbrauwen en keek Draco verward aan. Niet-wetend wat de blonde jongen naast hem bedoelde. Nog voor Harry iets kon opschrijven trok Draco het perkament weer van zijn boek en begon te schrijven. Hij gaf het perkament terug met de achterkant naar boven toe. Even schoot de gedachte dat Draco hem een heel boek had geschreven door zijn hoofd.

Ik zeg niet dat ik het niet jammer vond- dat het me niets deed dat dé Harry Potter míjn hand afwees. Maar ik weet nu wel dat, dat het beste was, dat je de beste keuze had gemaakt. Ik denk niet dat één van ons dit alles dan had overleefd- en dan heb ik het niet over Jeweetwel. Ik kan me wel iets erger bedenken.

Harry moest moeite doen om op iets te komen dat erger was dan te vechten tegen Voldemort. Maar niets kwam in hem op, niets wat nog erger had kunnen zijn- iets wat hen beide het leven zou kunnen kosten, enkel en alleen omdat ze vrienden zouden geweest zijn vanaf jaar één.

Ik kan het best begrijpen moest dit in jou ogen niet erger zijn, aangezien jij tegen Jeweetwel vocht en niet met hem. Maar ik kan me zeker iets erger bedenken- Jeweetwel was zielig, hij kende geen liefde. Maar mijn vader, ik ga er vanuit dat hij het wel kent.

Harry zuchtte diep en krabbelde terug in zijn onnauwkeurige handschrift:
Je praat in raadsels, Draco.

Harry keek vanuit zijn ooghoeken toe hoe Draco het las en een grijns op zijn gezicht toverde. In plaats van terug te schrijven vouwde hij het papiertje gewoon op en gaf het terug aan Harry.

HOOFDSTUK 9

De rest van de les kon Harry zich niet meer concentreren en hij was maar al te blij dat hij nu een tussenuur had. Gedaanteverwisseling viel weg, dus hij had alle tijd om hierover na te denken, om het te overleggen met Hermione- en misschien, heel misschien moet Ron.
'Ik zou het niet weten, Harry,' mompelde Hermione. Ron zat met Ginny te praten in één van de zetels, maar voor alle zekerheid had Harry de Murmelio-spreuk uitgesproken over Ron en zijn jongere zus. Harry zuchtte diep en liet zijn hoofd in zijn handen rusten. 'En ik denk niet dat Lucius jullie beide van kant zou maken omdat jullie vrienden zouden zijn- hij zou maar al te blij geweest zijn.' ratelde Hermione door. Harry haalde zijn schouders op. 'Misschien moet ik het hem maar eens vragen,' Hermione knikte, 'Misschien. Ik denk dat hij naar de uilenvleugel ging na de les,' 'Dank je, 'Mione,' Harry hief de vloek over Ron en Ginny op en verliet de leerlingenkamer.
De weg richting de uilenvleugel duurde langer dan Harry zich kon herinneren.
Harry bleef even in de deuropening staan en keek toe hoe Draco over het terrein van Hogwarts keek. Harry schraapte zijn keel en stapte de uilenvleugel in. Draco draaide zich geschrokken om. 'Oh, jij bent het,' en hij richtte zijn blik weer op het terrein. In alle stilte ging Harry naast hem staan en liet ook zijn blik over het terrein glijden. Na alles wat er vorig jaar gebeurt was, was het haast onrealistisch dat alles er zo prachtig en vredig uitzag, alsof er nooit een oorlog was geweest, een oorlog die was geëindigd omdat Harry Voldemort wist te doden. 'Denk je er nog vaak aan?' Harry richtte zijn blik op Draco. 'Waaraan?' 'De strijd, vorig jaar,' Draco haalde zijn schouders op. 'Het liefst van al zou ik het gewoon willen vergeten,' mompelde de blonde jongen met een pijnlijk gezicht. 'Waarom?' Draco zuchtte diep. 'Ik heb verschillende fouten gemaakt- en zelfs als ik dacht dat ik iets goeds deed, of wou doen, zelfs dan liep het verkeerd af,' Harry fronste zijn wenkbrauwen en keek Draco vragend aan. 'Ik- in het zesde jaar, ik wou niet- ik kon niet,' Draco schudde verwoed zijn hoofd. 'Als ik de kans had gekregen, ik had Dumbledore gesmeekt om mijn familie en mezelf in veiligheid te brengen- ik hád het gedaan, moest de rest niet zijn gekomen.' Harry zag hoe Draco zijn handen tot vuisten balden. 'Al die tijd, nooit had ik gedacht- maar het is zo, ik hoorde niet naast Voldemort te staan. Verre van,' Draco zijn blik gleed over Harry's gelaat. Draco toverde een pijnlijke glimlach op zijn gelaat. 'Misschien heb ik toch één ding goed gedaan- ik heb niet echt gestreden, of wel? Nee, ik vluchtte zodra dat mij uitkwam.' Hij perste zijn lippen tot een fijne streep. Al die tijd kon Harry niet anders dan luisteren. Nu hij het hoorde van Draco zelf leek het allemaal logisch. Hij had geen keuze, hij wou zijn familie beschermen- hij wou hen beschermen zoals Harry's ouders hem beschermden.
'Ik-' maar Harry kwam niet uit zijn woorden, hij wist niet wat hij moest zeggen om Draco troost te bieden. Alle woorden leken overbodig. Zelfs een het spijt me voor je leek overbodig. En al leek het dat Harry Draco honderd procent begreep, hij kon het niet zeggen.
'Dankzij jou leef ik nog,' mompelde Harry. Draco fronste zijn wenkbrauwen en schudde zijn hoofd. Waarom-' 'Je moeder, ze- ze vroeg me of je nog leefde. Ik- ik zei dat je nog leefde en ze was zo opgelucht dat ze loog tegen Voldemort. Ze loog dat ik dood was,' 'Maar het komt niet door míj- ik bedoel, niet rechtstreeks. Ik daarin tegen heb mijn leven wél te danken aan jou,' Draco zuchtte diep, 'na al die pijn die ik je had aangedaan- en nog steeds, nog steeds riskeerde jij je eigen leven voor het mijne.' Alsof Harry niet had gehoord wat Draco zei ging hij verder, 'en niet alleen je moeder loog tegen Voldemort, ook jij! Niet meteen, maar- ondanks het zo duidelijk was dat ik het was, je verraadde me niet, niet tegen Bellatrix, niet tegen je vader, tegen niemand,' 'Ik had geen keuze Harry, je was mijn enige hoop, zelfs toen al.'

HOOFDSTUK 10

'ik snap niet-' begon Harry. Draco schudde zijn hoofd. 'Je hoeft het ook niet te begrijpen, ik- ik kan het zelf allemaal ook niet zo goed vatten,' Harry voelde een brok in zijn keel ontstaan, al wist hij niet goed waarom. Vorig jaar had hij geweten dat hij de hoop was van zoveel magiërs, maar hij had nooit gedacht dat Draco óók zijn hoop op hem had gelegd.
Een hele tijd werd er niets gezegd en liep de tijd langzaam vooruit. 'Ik moet gaan, heb nog veel huiswerk te doen,'mompelde Draco, Harry knikte enkel en zuchtte diep toen Draco de uilenvleugel uit was. Toen Draco hem vertelde dat hij zijn enige hoop was, had harry een sterke drang hem te omhelzen, maar wist zich in te houden. Tot slot van rekening gingen ze altijd door het leven als gezworen vijanden. Het zou raar zijn geweest, fijn, maar raar.
Na een blik op de horloge die Harry voor zijn zeventiende verjaardag van mevrouw Weasley had gekregen besloot Harry naar de leerlingenkamer te trekken, in de hoop nog wat werk voor school af te kunnen maken voor het volgende lesuur begon.
'Hé, Harry!' Ron kwam meteen op hem afgelopen toen hij de leerlingenkamer betrad. 'Ron,' mompelde Harry afwezig. 'Waar was je? Je was plots verdwenen,' 'Ik eh- moest een paar dingen regelen, niets aan de hand,' Harry glimlachte zwak, de gedachte dat zijn beste vriend nog steeds doodongerust over hem was maakte hem enkel nog emotioneler dan hij al was. 'Hè Ron, laat Harry nou eens voor een moment met rust,' zuchtte Hermione, die Ron bij zijn arm wegtrok. Harry hoorde hem nog tegensputteren waarna hij toch gewillig volgde. het plan om iets voor school te doen verdween als sneeuw voor de zon toen de warmte van het haardvuur Harry tegemoet kwam. 'Het is goed, 'Mione, Ronald en ik moeten dringend nog eens praten,' zei Harry koeltjes, waarna hij zich in een heel erg comfortabele zetel liet zakken. Hermione keek hem aan met een blik die duidelijk vroeg of hij zeker was. Harry knikte bevestigend.
Het was lang geleden dat Harry en Ron nog zo'n gesprek hadden gevoerd. De laatste tijd spraken ze amper met elkaar. Harry kon niet anders dan het schoolwerk hiervoor de schuld te geven, al wist hij maar al te goed wat de echte reden was. 'Al weer bijna vakantie,' zuchtte Ron diep. Harry knikte instemmend. 'Gek genoeg, vind ik dat niet erg,' mompelde Hermione. 'Nee, natuurlijk niet,' grijnsde Harry. 'Ach, Harry, niet daarom. Dit hele schooljaar- ik weet niet, het lijkt zinloos. We hebben toch al laten zien dat we wel iéts kunnen?' Harry haalde zijn schouders op. 'Blijkbaar is het Ministerie nog altijd even stijf als het op regeltjes aankomt,' mompelde Ron, 'toch kijk ik heel erg uit naar ons uitstapje, 'Mione.' Ron drukte liefdevol een kusje op Hermione haar wang. 'Oh, trouwens, Harry,' sprak Hermione, alsof ze Ron niet had gehoord- of gevoeld, 'Met kerstmis zijn we nog gewoon in Het Nest, nou ja, op kerstavond en de eerste kerstdag, we vertrekken pas op tweede kerstdag, dus als je wilt, ik denk dat iedereen daar heel erg blij mee zou zijn, dan kan je kerstmis wél in Het Nest kunnen vieren.' Harry knipperde even met zijn ogen. Hij was totaal vergeten dat het normale plan was dat hij met kerstmis alleen thuis zou zitten. Hij glimlachte dankbaar naar Hermione. 'Ik zou niets liever willen,'

De dagen daarop vlogen voorbij. School bleef een groot deel van Harry zijn vrije tijd in beslag nemen en de proeftraining voor het Quidditch-team kwam ook steeds dichterbij. Harry was al zeker van zijn zaak dat Ron weer Wachter werd, en Ginny zou hoogstwaarschijnlijk weer Jager worden. De taak van Zoeker stond al vanaf het jaar dat Harry op Hogwarts kwam op zijn naam, en ook dat zou niet veranderen. Harry kon zich enkel niet bedenken wie er nog meer in het team zou komen. Hij herinnerde zich vaag dat meestal het team bestond uit zesde en zevende jaars, of er moest ergens een talent uitspringen.
'Misschien word ik wel Drijver,' lachte Hermione toen ze richting het trainingsveld liepen. 'Natuurlijk, dan vang ik de Snaai binnen drie seconden,' grapte Harry. 'Zou geweldig zijn,' mompelde Ron, die groen was uitgeslagen. Na al die jaren was hij nog steeds even nerveus als altijd. 'Wanneer is de eerste wedstrijd ook al weer en tegen wie?' Harry zuchtte diep. 'Ron, dat heb ik je al zo vaak vertelt. Zeven november, tegen Slytherin,' harry's keel werd kurkdroog, hij vroeg zich af of Draco weer Zoeker zou zijn van het Slytherin-team. Al kon hij zich maar al te goed inbeelden dat hij niet eens naar de proeftraining zou mogen komen.

De proeftraining was redelijk goed verlopen. Er zaten uitstekende kandidaten bij, en Harry wist dat, met de nodige training, dit een topteam zou kunnen vormen.

With sweaty hands Harry walked to the door of a little house. He reached out his hand and knocked, waiting for someone to let him in. 'Ah, Potter, you're finally here,' Lucius Malfoy said. Harry just nodded and waited for Lucius to invite him in. 'Come in,' Lucius took a step to the right so Harry could walk in.
When Harry entered the living room he saw McGonagall, Narcissa Malfoy and Draco. Lucius took his seat besides Narcissa so the only place left was next to Draco, in a settee for two persons. Harry felt how his leg touched Draco's and a strange feeling came up in his chest. He had to talk himself out of the thought of hitting Malfoy right in the face- the thought of Ron doing this in the Battle of Hogwarts cheered him up a little. 'So,' Lucius started, 'I think you heard the full story, Harry?' Harry just nodded. 'So you know what we expect from you?' Harry shook his head. 'How in Merlin's sake, am I supposed to know what you expect from me?' Harry asked with anger in his voice. Lucius looked at him full of surprise. 'First of al, mister Potter, you're going to treat us with respect,' Lucius said. 'Why should I?' Harry asked without thinking. 'Because you're going to live your life like a Malfoy,' Harry laughed a laugh without joy. 'Why should I live like a Malfoy? I'm born as a Potter and I'll die like one,' 'If you don't treat us as we want you to treat us, you, indeed, will die as a Potter,' Lucius said. 'Do I have to feel threatened?' Harry asked curious. 'Not at all,' Lucius answered, 'So, now we had that, maybe we have to explain you everything you've got to know to become a Malfoy,' 'Don't bother,' Harry mumbled. Harry heard Draco chuckle, but there didn't came a reaction of Lucius nor anybody else in the room.
'So basically all I have to do is being pretty, as they say?' Harry asked. 'Yes, Potter, just being pretty, I bet you won't have a problem with that?' 'No, I'm smoking hot, aren't I?' Harry said with a voice brimming with sarcasm. An angry look of Narcissa made Harry shut up. 'There's just one more thing,' Harry said, while he looked to McGonagall, 'Minerva said that you'll take care of everything, right?' 'That depends. What do you mean with everything?' Narcissa asked. 'The wedding and such,' Narcissa nodded. 'Lucius and I will take care of that, yes,' 'I don't want you to,' Harry said. Harry felt Draco's eyes burning a whole in his face. 'Why not?' Narcissa asked surprised. 'It's our wedding, don't it have to be the way we want it to be?' 'Of course, we already thought of that. We'll ask your opinion for things,' Harry shook his head and looked at Draco with a look as I really could use some help here. 'Mother, I think that Harry wants to say that it has to be exactly as we want it to be, without your touch,' for a moment Harry thought Narcissa could start crying, but she just said: 'Fine,' 'I'm really sorry, misses Malfoy. It's- even I don't want this, it is a wedding I have to deal with- my wedding I have to deal with. I want it to be how I imagined,' 'It'll never be as we imagined,' Draco whispered. Harry knew it was only for him to hear.

'Do you really have to go already?' Hermione asked. Harry nodded. 'It's- there's much to do, I'm sorry,' he apologised. 'It-it's al right, you'll send an owl, won't you?' 'Yes, Hermione, as soon as I'm settled I'll send you an owl,' Harry hugged his best friend, 'And now, you're going to be happy and smile, I'm getting married, that's supposed to be great.' 'If you marry someone you love, yes,' Hermione mumbled. Harry sighed. 'I know. Maybe, in time, I'll learn to love that bouncing ferret,' Hermione smiled lightly. 'Do you think you may visit us?' 'Of course! They have nothing to say about me. Besides, as I remember, as soon as we're married Lucius is going to buy a house for us. He's mental, I'm telling you,' 'So you have to live with Malfoy?' Ron asked. Harry nodded. 'I guess so,' he said, after he closed his suitcase. 'Do you have everything?' Harry nodded. 'I think I have,' 'Your wand?' 'Yes,' 'Clean underwear?' Ron laughed, 'Yes, Ron, I have clean underwear,' Harry said with a smile.

Harry looked at the house where he had to live the coming months. He remembered the first time he was there as if it was yesterday. He remembered that Draco had lied to save him. Harry saw a white peacock running across the path that leaded to the manor.
'There you are,' Harry closed his eyes for a moment and looked up to Lucius. 'Here I am,' he mumbled. Harry wasn't sure how he had to survive these few months, but he knew he had to. Harry heard that Lucius called someone and not a minute later a house-elf arrived. 'Take that suitcase to Draco's room,' he commanded his servant. 'Yes, mister Malfoy,' the house)elf took Harry's suitcase and lifted it above his head. Harry wondered why he didn't used his powers. These creatures had such a powerful powers but they never used it to serve their family. 'Follow me, Potter,' Lucius said after a minute of silence. Harry nodded and follow Lucius into a big, impressive room. The ceiling was high and decorated with gold. Candles floated above the long, big dining table. There wasn't any dust and it looked like nobody lived here. Harry turned around to take the room in him. 'Harry, you're here!' Harry turned around and saw Narcissa. She stepped toward Harry and hugged him lightly. 'How are you?' 'As good as can be,' Harry answered. He felt something hitting his back and when he looked what it was he saw that Lucius had hit him with his wand. 'Why did you do that?!' Harry asked furious. 'Manners, Potter,' Harry looked angry at Lucius. 'Maybe we can show you Draco's room, what do you think?' Harry looked surprised at Narcissa. 'Draco's room? What on earth should I have to know where Draco's room is,' Narcissa laughed an empty laugh. 'Because you have to sleep there too, don't you think?' Harry lifted his eyebrow. 'No, I don't think I have to sleep there- And. Don't. Hit. Me!' Harry shouted to Lucius. 'You know what I said, Potter, treat us with respect,' 'I didn't treated you disrespectful, did I?' 'Just watch your tone,' 'Draco's room, you said?' Harry asked Narcissa while he turned his back to Lucius. Another poke with his wand followed. He balded his hands to fists but knew how to calm down. 'yes, this way,' Narcissa said as she walked to the hallway. 'It's right behind this door. Draco is of to work so he won't be coming home before tonight,' Harry nodded. 'What kind of work?' Harry asked, a little bit interesting. 'He writes for the Daily prophet,' Narcissa said. 'What kind of articles?' 'Quidditch,' 'Oh, interesting, didn't know Draco wrote those articles,' Harry answered, 'Well, I'll just go check the room.' He said before he opened the door.

Draco's room was nothing as Harry thought it was. The walls had the colour emerald and the ceiling looked just like the one in the dining room except it wasn't that high. At the left there was a king-sized bed with a canopy and at the right there was a wardrobe and a door. Harry walked to the door and opened it. The door came out in a huge bathroom. It seemed like Harry was standing under a lake. The emerald-like shine in the bathroom gave it something special, something magical. Leftmost of Harry there was a shower with walls of trouble class and just next to Harry, at his left there was an impressive bath. At the right there was a toilet and a sink with a mirror above. By the view of the huge bath Harry felt like he could use a hot bath but he knew he had to unpack first and send an owl to Hermione. So he left the bathroom and looked for his suitcase. Soon he found him, just next to the wardrobe.
Harry opened the wardrobe and the first thing he noticed where Draco's cloths and a little note. Harry took the note and read it:

Don't dare to lie your cloths at my side, Potter.

Harry laughed lightly by the thought of Draco's face if he had really said this to him and began to sorting his cloths in the wardrobe.
When he was done with that it was already 4 o'clock. Harry wondered when Draco would return home from work and if they really had to spend the night together. Harry thought it could do no wrong to ask when Draco would return home exactly. So he left the room and went downstairs, to find Narcissa.
When he opened the sixth door he finally found her. 'Eh- misses Malfoy?' he asked careful. 'Yes, Harry, can I help you?' Harry nodded. 'I just wondered- do you know when Draco will return home?' 'If I'm correct that will be around 6 o'clock,' she answered. 'thank you,' Harry said. 'Oh, and Harry- if you want you may take a shower or a bath,' she said with a smile. 'I was going to,' Harry said and after he thanked Narcissa again he went back upstairs.
Harry opened the crane and colourful water filled the bathtub. He stared at the water that changed colour after a few seconds. Harry loved magic, if you knew it exist it was everywhere. Harry undressed himself and stepped in the bathtub. The water was just right of temperature. He lowered himself into the water and closed his eyes. This just felt great.
'Potter! Wake up!' shocked Harry opened his eyes. Draco was standing next to the bathtub with his arms crossed in front of his chest. 'W-what?' 'Wake up, get dressed! We have to eat,' Harry just nodded and waited for Draco to leave the bathroom. 'Well? You don't need help with that, do you?' 'Just leave, Malfoy,' Draco made a face but left the bathroom as Harry asked him to.

After dinner Harry and Draco went back upstairs. As soon as they where in the room Harry went straight to the window. He thought, even though he felt like he was in prison, the view was great. There was a pond on the right of the yard and a pool in the middle. The yard was defined with different sorts of trees and flowers.
Harry looked over his shoulder and saw Draco sitting on the bed with a book. It seemed like he didn't even know that Harry was in the room. Like he was in the world of the book he was reading. 'What are you reading?' Harry asked, while he took place next to Malfoy. 'Some mugglebook I bought the other day,' Draco answered. 'What is it about?' Draco sighed. 'About me hitting your face,' he answered irritated. 'Must be a great book,' Harry mumbled, 'Do you have a painkiller or something? My head hurts terrible.' Without saying a word Draco laid down his book and stood up. He walked into the bathroom and returned a few seconds later with a glass of water. He put down the glass on Harry's night stand and opened a tray. He took a poison out of it and he let a few drops into the water. 'Thank you,' Harry murmured. He took the glass of the night stand and drunk it. 'You might feel tired in a few minutes,' Draco said before he took his book back. Harry nodded. He didn't want to say to much to Malfoy because he knew if he said something wrong it would turn out into a fight.
'Do you have an owl?' Harry asked after a few minutes of silence. Draco nodded. 'Why?' 'I promised Hermione to write a letter,' he saw Draco rolling his eyes. 'Do what you have to do,' he said then. Harry nodded and took a piece of parchment, a feather and ink. He took place on the desk that was in the room and thought about what he could write Hermione. Maybe he could just write the basics, and not something that could make her feel worried.

Dear Hermione,
I promised I would write you a letter so here it is.
I can insure you that everything's just fine. Narcissa turned out to be a nice woman and Malfoy and I didn't killed each other- yet.
The only thing I don't really like is the fact that was have to spend the night together, not in one room but in one bed. There is not much been said about the wedding, but I guess that are things for in e few weeks or so.
I hope everything's okay with you and Ron.
Lots of love,
Harry.

Harry laid down his feather and read it over again. It was not much but it was something.


After Harry had send an owl with his letter he went back to Draco's and his' room. It felt weird to think that Draco's room was also his'. When he entered the room Draco wasn't in it. 'Malfoy, are you here?' he shouted at the door of the bathroom. 'Sod off, Potter,' he heard Draco shouting back. 'If that's what you want,' Harry mumbled more to himself and turned his back to the door and let himself fall onto the bed. He felt like he could sleep for years.
'I told you, you'll feel tired,' Harry was shocked by hearing Malfoy's voice. He turned his head and saw Malfoy drying his hairs. 'Did you took a shower that quick?' Harry asked surprised. 'No, Potter, I just put my head in the toilet, hoping I could drown myself in it,' Harry sighed, 'Pity it didn't work,' he said then and laid his head back on the pillow.

'Maybe next time I should try it with your head,' Draco said. Harry sighed deeply. 'I think that's a wonderful idea,' he answered then.
'Is it always like this?' Harry asked. 'What do you mean?' Draco looked unknowing at Harry. 'I mean that I'm bored. Don't you do something when you're back from work?' Harry answered. 'Most of the time I draw moustaches on pictures of you,' Draco said more serious then he meant to. 'Must look great, me with a moustache,' Harry said while he made a curly moustache with his fingers. He heard a giggle coming from Malfoy but he didn't react to it. 'May I see them?' Harry asked then. 'See what?' Harry gave Draco an unbelievable look. 'The moustache pictures.' He explained then. 'You don't really think I was serious about that, do you?' Harry shook his head. 'Of course not,' Harry said then.

When it was something around 11 PM Draco yawned and stretched his arms. 'Tired?' Harry asked. Draco only nodded. 'So we better get some sleep,' Harry suggested. That was something Harry dreaded. Sleeping with Draco Malfoy in one bed.
'Just for you information, I move a lot in my sleep,' Draco said when they laid down in the king-sized bed. Harry mumbled something unclear and turned his back to Draco. He heard Draco sigh deeply. 'Good night, Potter,' 'Good night, Malfoy,' Harry answered. 'Sweet dreams,' he heard Draco whisper before he closed his eyes and landed in a deep sleep.
Harry woke by the sound of sobs. He turned his head to Draco and saw his body lightly shocking. 'Malfoy, are you crying?' he asked surprised, but Draco didn't react on it. A little worried Harry sat right and laid a hand on Draco's shoulder. 'Malfoy, are you al right?' he saw Draco nod lightly. 'Why are you crying?' harry asked careful. Draco shrugged. Harry felt helpless by the sight of Draco. He knew he wasn't supposed to be caring about what was wrong with Draco, but he couldn't help himself. He felt like he had to do something to make him feel better. After all Draco was his fiancé, if he wanted it or not. Harry moved a lot towards Draco and laid his hand on Draco's head. He felt Draco startled at his touch but when Draco knew what Harry did he relaxed a little. Harry took a lock of hair between his fingers and played with it. 'Why are you crying?' Harry asked again. 'Don't know,' Draco mumbled. 'You don't know why you're crying? I always thought you where weird- but this weird,' Harry tried to make Draco laugh a little. Draco raised his head and looked Harry in the eyes. His cheeks where covered with tears and his eyes where dull. 'Can you just hug me for a moment?' Draco asked Harry with a broken voice.

Without thinking Harry helped Draco sit straight and hold him tight in his arms. He didn't care that they never liked each other he didn't care that they didn't do now, all he knew was that Draco needed someone to find comfort with. He stroked Draco's hair and tried to calm him down. Soon tears where rolling down Draco's cheeks in silent. He felt miserable like he never felt before. Like he could cry all night, not caring that Harry was the one who comfort him- he only wanted Harry to comfort him. Since the day Draco knew he had to marry Harry his way of thinking about Harry completely changed. He knew that the reason they hated each other was because Harry never excepted his friendship. It was a dumb reason. If Draco really wanted Harry to become his friend he had to treat him completely different. He'd always been such a prick against Harry, he thought that, because Harry didn't took his hand back then, he never would.
'Would you take my hand if I asked you to?' Draco asked after what seemed like years. 'Why do you ask?' Harry asked him. 'Because I was wondering if you would,' Harry thought about it. Would he except Draco's hand right now? When he was forced to marry him? 'I- I don't know,' he said honestly. For a moment Harry thought Draco would liberate himself from his arms, but he only laid his head against Harry's chest. Then again silence filled the room. Harry was still stroking Draco's hair and his other hand was tickling Draco's arm. Draco closed his and enjoyed his touch.

When sunbeams stroked Harry's face he opened his eyes. He was still holding Draco in his arms, who was in a deep sleep. Harry could see the traces of his tears from last night. Harry still wondered what was bothering the blonde. Maybe if he told him Harry could help him with it. But he knew Draco would never tell Harry what was bothering him nor any other feeling that took place behind that mask.

'How do you mean Blaise is coming?' Harry asked. 'Like I said, Potter. Blaise is coming,' Draco sighed. 'But why?' Harry never liked Blaise. He didn't know what it was but there was something bothering him about that guy. 'Because I asked him to. Merlin, Harry,' Harry looked with wide opened eyes to Draco. Did he just really called him Harry? 'Why are you looking at me like that?' Draco asked when he saw Harry's face. 'You called me Harry,' he said, still not knowing what he had to think about it. They never called each other by first name. 'That's your name, isn't it?' Draco said, like it was normal. 'Yes, but you never called me Hárry,' Harry explained. 'You're right, I didn't. I'm sorry, Potter,' Draco said with a smile. Harry couldn't help but smiling too. 'It's al right, Draco,' Harry said before he disappeared in the bathroom. Harry opened the shower faucet and waited for the water to get warm. 'harry!' he heard Draco shout from the bedroom. 'Yes?' Harry shouted back. 'Can you please get under the shower, I have to pie!' Harry couldn't help himself and laughed out loud. 'Potter, I mean it, I really have to,' 'Yes, just a second,' Harry answered before he stepped under the warm rays. 'the coast is clear,' Harry shouted with a laugh. Not much later he heard Draco pie. 'Hurry Harry, Blaise will be here soon,' Draco said before he left the bathroom. Harry sighed deeply.


'I thought he would be here soon,' Harry said when he and Draco sat onto the bed for half an hour. 'I thought so too. I swear, he said he would be here at 1 o'clock,' Draco sighed. 'Well he's only half an hour to late, he will be here soon,' Draco nodded. 'You aren't worried, are you?' Harry asked. 'What? No, of course not, Blaise is a big boy. I bet he just picked up Pansy,' Draco said. 'Is Pansy coming too? Merlin, Draco, I thought only Blaise would come,' Draco shrugged. 'Some way Pansy heard about Blaise coming over today so she asked if she could come to, no big deal,' he said. Harry sneered. 'Jealous, Potter?' Draco asked with a grin on his face. 'Never,' Harry said before he stood up from the bed and went to the window. 'What's about these peacocks?' Harry asked when he saw two white peacocks on the grass. 'They stand for our family. Arrogant, pompous but in some was gorgeous and sweet if they want to,' Draco explained. 'You know you just called yourself gorgeous?' Harry asked him. He heard Draco laughed. 'So they just stand for the family,' Harry mumbled. 'You're worried, aren't you?' Harry startled when Draco laid a hand on his shoulder. 'Maybe a little. Don't you think it's weird?' he asked Draco. 'Of course I think it's weird but- I don't know, somehow I think we just have to make the best of it,' Draco said. 'Easier said then done,' Harry mumbled. 'Harry trust me, everything will turn out fine. You'll see,' Draco said softly. 'I hope so,' he sighed. Draco gave him a smile. 'I think Blaise is here,' he said then and turned his back to Harry and left the room.
harry stayed upstairs for another ten minutes and then went to the living room where Draco, Blaise and Pansy were talking. 'Hello, Harry,' Pansy said with an evil grin on her face. 'Pansy, Blaise,' Harry greeted the two and then took place next to Draco. 'So a marriage,' Pansy said. Harry knew she waited for that to say. She wanted to see the look on Harry's face. 'Indeed,' Draco answered. 'It's weird though,' Blaise said, 'You two getting married. At school it seemed like you could kill each other.' 'Or at least harm each other. Really, Draco, I didn't know you were gay,' pansy said. Suddenly harry realized that they didn't know they had to marry, they thought they wanted to. Harry scanned Draco's face. A slight smile was on his face. 'Believe me, I didn't saw this coming either.'