How are you doing?

De laatste tijd waren er veel dingen gebeurd. Routpaw was medicine cat apprentice geworden, hijzelf was warrior geworden en zijn zus had kittens gekregen, waarvan er één jammer genoeg al snel overleden was. Het was zeker allemaal niet makkelijk en het was dan ook een lichte domper op het feit dat hij warrior was geworden, maar het leven ging door en hij kon er niet al te lang bij stilstaan wist hij. Hij had nu eenmaal nieuwe taken erbij gekregen nu hij warrior was en meer verplichtingen. Toch kon hij het niet helpen dat hij nog met Fernpaw afsprak. Hij voelde zich op de een of andere manier aangetrokken tot haar en zou dan ook niet weten wat te doen als hij haar niet meer zou kunnen zien. Hij wist echter wel dat het iets was dat hij niet met iemand anders over zou kunnen hebben en dat maakte het ergens toch wel lastig. Lichtjes schudde hij zijn kop om die gedachte weg te krijgen, gezien hij niet zo wilde denken, waarna hij zich focuste op zijn omgeving en of er misschien wat prooi in de buurt te vinden was.

[Routpaw]

Panthersoul was zo gefocust op een spoor dat hij aan het volgen was dat hij niet doorhad dat hij van achteren beslopen werd. Misschien had hij de poes al aan kunnen horen komen, maar op de een of andere manier had hij haar pas door toen ze hem 'aanviel'. Zijn haren schoten overeind van schrik, waarna hij zich snel omdraaide om Routpaw te zien. Misschien had hij meer moeten opletten wat er achter hem gebeurde, maar hij was ook weer niet van plan om toe te gaan geven dat ze hem had laten schrikken. Hij probeerde dan ook zijn vacht te dwingen om weer te gaan liggen terwijl hij Routpaw met een lichte glimlach aankeek. "Probeerde je me te laten schrikken?" Was de eerste vraag die hij stelde, in de hoop te kunnen verbergen dat ze hem ook echt had laten schrikken.

Hij kon het niet helpen om ook te grinniken bij haar woorden, echter stopte dit bij de vraag die ze erna stelde. Hoe het met hem was en of het warriorschap hem beviel? Als hij eerlijk was beviel het warriorschap hem wel, echter waren er wel veel dingen gebeurd, goede en slechte, maar toch ging het goed na omstandigheden. "Warrior zijn bevalt me wel." Zei hij dan ook als eerste. Eerst het goede en daarna maar hetgeen dat minder was. "En naar omstandigheden gaat het goed, tenminste met alles dat er is gebeurd." Het was zeker niet iets makkelijks en hij had nog niet eens de kans genomen om de kittens van zijn zus te bezoeken, misschien moest hij dat binnenkort maar een keer doen.

Het was waar dat ze een hoop te verduren hadden gekregen de afgelopen weken. Hij had zelfs een nichtje verloren die hij nog niet eens had bezocht voor ze al overleden was. Hij had er wel vertrouwen in dat ze erover heen zouden komen, maar het zou zeker niet makkelijk worden, gezien de droogte er ook nog steeds was. "Ik heb er ook vertrouwen in dat we er overheen gaan komen." Zei hij en liet bij dit een klein glimlachje verschijnen. "En dat vond ik zelf ook, ik ben echt blij met deze naam." Dit zei hij met een lichte twinkeling in zijn ogen en de glimlach was nog steeds niet verdwenen. "Hoe gaan jouw trainingen?" Besloot hij te vragen. Ze hadden elkaar tenslotte niet heel vaak meer gesproken sinds ze medicine cat apprentice was geworden.

"Ik heb er ook vertrouwen in dat we er overheen gaan komen." Sprak hij met een klein, blij glimlachje op zijn gelaat. Aangestoken glimlachte ze ook, blij haar vriend zo te zien. "En dat vond ik zelf ook, ik ben echt blij met deze naam." Ze knikte en gniffelde zachtjes. "Soms vraag ik me af wat mijn naam later zal worden. Rout-idiot, misschien?" sprak ze grappend, al was het waar dat ze het zich afvroeg. Rout was een woord met een tweezijdige betekenis; ofwel het betekende dat een grote groep met de grond gelijk werd gemaakt, ofwel wees het op het geruis van de wind. Ze hoopte toch dat laatste. "Hoe gaan jouw trainingen?" ze wiebelde even met haar oren. "Opzich wel goed! Het helpt niet dat ik toch wel behoorlijk onhandig ben, maar Lizardpath heeft gelukkig veel geduld." ze lachte zachtjes. "Gelukkig ben ik redelijk goed in namen en werkingen van planten te onthouden."

Panthersoul kon niet helpen om te lachen bij haar opmerking, hij kon het namelijk niet voorstellen dat ze haar zo'n naam zouden geven, maar toch was het grappig. "Je krijgt vast een mooie naam." Voegde hij er nog wel aan toe. Dat was tenslotte iets waar hij wel op vertrouwde. Haar trainingen gingen goed, vertelde ze. Hij was blij voor haar dat het haar beviel en dat het goed leek te gaan ondanks haar onhandigheid. "Goed om te horen dat het goed gaat." Zei hij dan ook met een glimlach. Hij wist in ieder geval dat dit beter voor haar was dan toen ze nog trainde voor warrior. Het was gewoon duidelijk dat het niet bij haar paste.

Panthersoul probeerde haar ervan te verzekeren dat ze een mooie naam zou krijgen later, nadat hij opgelaten had gelachen om haar grap. Ook Routpaw gniffelde mee. Was Rout-idiot niet mooi dan? "Goed om te horen dat het goed gaat." Sprak de mooie, bengaalse kater nadat ze hem over haar trainingen had verteld. Routpaw knikte bevestigend, ja, het ging eigenlijk best wel goed. De jonge poes had zo haar zorgen maar alles leek de goede kant op te gaan. Misschien kon ze toch nog wel een nuttige rol hebben voor de clan. Ze glimlachte oprecht tevreden en keek de kater opnieuw aan. "Het enige nadeel is dat ik zo vastgeketend zit aan het kamp vaak, sommige dagen gaan we nog wel opzoek naar kruiden buiten maar er zijn ook dagen dat ik de hele dag binnen moet zitten!" Klaagde ze overdreven en grinnikte zachtjes, duidelijk dat ze er ook weer niet zo onwijs erg mee zat.