Slicer

De zon was nog maar net opgekomen toen de grote kater zijn ogen legde op de rivier iets verderop. Hij keek geconcentreerd, de bleke ochtendzon weerkaatste in het water en deed het licht glinsteren. Met rustige pootstappen stapte hij richting de oever waar hij ging zitten, hij keek geconcentreerd naar het water waar hij de door de stroming een aantal vissen kon zien zwemmen. Hij wist dat als hij met zijn poot in het water zou slaan het raak moest zijn, want anders mocht hij mooi lang wachten voordat het weer gekalmeerd was en hij het nog eens kon proberen. Stormwind hief zijn poot kalm, richtte op de vissen en sloeg met uitgeslagen nagels in het water. Hij voelde dat zijn nagels zich in de gladde huid van een vis boorden en dat hij gewicht aan zijn poot had. Toen hij de poot boven water haalde en naar de kant sloeg spetterde daar een vis. Hij beet het beest dood en ging weer zitten staren naar het water, wachten tot ales rustig was.

[&Boterster <3]

"Goede vangst Stormwind." klonk er achter hem. Hij had al gehoord dat er iemand achter hem stond, maar hij had niet geweten dat het Butterstar kon zijn. "Dankjewel Butterstar," zei hij kalm zonder om te kijken. Pas later wendde hij zijn blik van het water af en keek hij achterom naar de leader van Riverclan. "Kom bij me zitten, Butterstar. Het is nog vroeg en het water heeft misschien een kalmerende werking op je." sprak hij kalm met zijn diepe stem. Hij klopte een keer op de plek naast hem met zijn staart en liet zijn blik weer terug gaan naar het water. Ze mocht zelf beslissen of ze bij hem kwam zitten of niet. Misschien deed een beetje rust de leader wel goed in deze moeilijke tijden. Stormwind voelde aan zijn snorharen dat er nog veel meer ellende aan zat te komen.

De kater hield zijn ogen gefocust op het water, hij merkte dat de rust weer terug kwam op de plek waar hij net de vis uit het water had geslagen. De droogte zorgde ervoor dat het water lager stond dan normaal, maar gelukkig hield dat de vissen nog niet tegen om er te zwemmen. "Ik merk dat je zorgen hebt, Butterstar. Wat is er aan de hand?" hij was zelf ook al een iets oudere warrior, hij wist het precies wanneer een kat ergens mee zat. Een beetje onrustig wiebelde hij wat met zijn staart. "Niet dat ik zelf geen zorgen heb. Ik voel dat er verandering aan komt, er zit iets in de lucht. Ik voel het aan mijn snorharen." prevelde hij alsof hij bijna met zichzelf zat te praten.

"Je snorharen worden zo afgeknipt als je doorgaat met onheil spellen." Het kwam er iet wat verbitterd uit. Butter was een stuk bitterder geworden in de loop van de manen. Soms kon ze zich wel eens afvragen of ze ooit terug zou gaan naar de oude vertrouwde Butter. Toen ze nog Butterbell heette en het leven met een korreltje zout nam en gewoon genoot van haar dagen. Tegenwoordig was het overdag stressen en 's avonds nachtmerries die haar teisterde. Ze miste warmte en geborgenheid maar weigerde het te zoeken bij katten die open stonden om haar te helpen. Ze wou haar hart niet nogmaals verliezen. Als ze dat deed wist ze zeker dat ze zichzelf volledig kwijt zou raken en mogelijk nooit meer zou terug vinden. "En met mij gaat het prima, zoals je wel weet. Dat zijn dingen die je niet hoeft te vragen." Nee, het was absoluut niet oke met haar. Maar om haar warriors daarmee op te zadelen was niet iets wat ze wou doen.

"Je snorharen worden zo afgeknipt als je doorgaat met onheil spellen." beet de kattin hem toe. Hij wist zelf ook wel dat de Butterstar die eerder over Riverclan heerste haar eigen demonen had om te bevechten. En hij had de zijne, dat wist hij zelf ook wel. Maar dat betekende niet dat hij zijn leven zich daardoor liet leiden. Butter vertelde dat alles oké was en dat hij het eigenlijk niet hoefde te vragen. "Ik vind het niet meer dan normaal om dat soort dingen te vragen." antwoordde de kater kalm. "Als je maar van mijn snorharen af blijft, die heb ik jarenlang zelf gegroeid. Ik ben er heel trots op." zei hij met een grijns terwijl hij naar de poes naast hem keek. "Maar ik weet dat jou ook dingen dwarszitten Butter, ik bied je alleen een luisterend oor aan. Ik zal je niet veroordelen of dingen van je verhalen vinden, maar ik weet dat iedereen wel is zijn ei kwijt moet." Stormwind werd niet warm of koud van de bittere uitspraken van de kat.

Ze kon het niet laten om even te grinniken op zijn woorden en duwde haar poot tegen hem aan  om hem iets uit balans te brengen maar niet hard genoeg om hem in het water te laten storten. Toch sneed hij een pijnlijker deel van haar aan dan ze wou toegeven en een zachte zucht opende ze zichzelf toch iets open voor de grijze kater. "Storm. Je weet precies wat er aan de hand is. Na m'n vader. De gevechten met windclan om m'n hálfbroer. Sunningrocks verliezen.." Ze schudde haar kop zacht. "Ik kan niet meer heen of weer. Ik wil zijn wie ik eens was. Maar die kat ben ik niet meer. En ik kan ook niet zijn wat riverclan wil dat ik ben. Hoe hard ik ook mijn best doe. Ze vergelijken me met Stormstar en Crookedstar. Maar ze waren grootse leiders. Ik zou hun nooit kunnen bijbenen.. Hoe hard ik dan ook m'n best doe. Ik ben een klein kind dat te snel haar hart verliest en valt. Hard valt.. Ik ben twee levens verloren. Een omdat ik dom genoeg was om het kamp uit te gaan, hoog zwanger en.. dingen te regelen. De dassen zwanger heb aangevallen omdat mijn trots in de wegstond. En de ander aan m'n vader. Een smerige Fox-hearted die ik te dicht bij m'n hart liet en hem vervolgens mij liet vermoorden. Een leader hoort zijn levens te verliezen voor zijn clan. Ik raak ze enkel egoistisch kwijt.."

Hij wankelde eventjes toen Butter hem een zetje gaf, maar hij kwam niet zomaar uit balans. Toen begon Butter over alles wat haar dwarszat. Haar vader, Sunningrocks, de gevechten, alles. Hij wist ook wel dat een leider een hoop zorgen had. "Iedereen leert gaandeweg. Denk jij eerlijk dat Stormstar en Crookedstar nooit op hun smoel gegaan zijn? Ik weet wel zeker dat ze dat gegaan zijn. Je moet leren van je fouten Butter. Dat jouw vader een foute kat was kon jij ook niet zien, familie is nou eenmaal belangrijk en liefde voor familie verblind ook." tenminste, dat dacht hij. Alle familie die hij had gehad was allang dood. "We maken allemaal domme fouten en omdat die fouten van jou onder een vergrootglas liggen omdat jij leader bent betekend niet dat ik je meteen in de rivier wil gooien omdat je een slechte leider bent. Iedereen moet zijn kans krijgen om te leren, maar dan moet je wel gebruik maken om er van te leren." de kater liet zijn blik opeens weer naar het water gaan, want hij zag weer vissenschimmen op de bodem van het water zwemmen. Hij hief zijn poot, boog wat naar voren en hengelde in het water. Toen hij zijn natte poot bovenhaalde spartelde er weer een vis aan. "En je moet jezelf openstellen voor je clan, Butter. Niemand kan een gesloten boek lezen en dat is vaak voor de katten om je heen niet prettig. Je moet je open stellen, hoe kwetsbaar je dan ook denkt te zijn." na die woorden beet Stormwind de vis dood die hij onder zijn poot nog geklemd had. "En even tussen ons, ik vind dat je het tot nu toe goed doet."

Ja, hij vond. En dat vond  hij goed. Hij wist zelf ook wel dat Butterstar een kort lontje had, dat vond hij juist zo leuk aan haar. Ze was soms heel makkelijk de kast op te krijgen. "Wil je me ook nog even komen vertellen hoe ik precies m'n clan moet leiden of doe ik dat wel goed?" Hij stond op en draaide zich rustig om. De groter kater keek naar de leader van Riverclan. "Oh nee hoor Butterstar! Ik zou niet durven om uw regime in twijfel te trekken! Wie ben ik? Een simpele kater die slechts warrior is, dat zeker, maar ik zal nooit twijfelen aan uw grootsheid natuurlijk!" Hij ging door zijn voorpoten en boog nederig. Maar al snel kwam hij weer omhoog. "Geintje. Kom op man Boter, je mag wel wat losser zijn soms hoor. Vinden katers leuk." hij wiebelde met zijn wenkbrauwen.