Fallen leafs (Runningtime)

De jonge kitten lag rustig in het Nursery, lekker warm. Vertrouwd en lekker lang uit naast zijn zus. Al trok iets zijn aandacht, zijn oortjes gingen heen en weer. De wind, deze stroomde via de uitgang. Hij krabbelde overeind, deze koude lucht stroom zette hem aan het denken. Hij wilde naar buiten, kort zette hij zijn blik op zijn zus. Ze lag rustig in haar nest, lekker nog te dutten. Hij knikte kort, hij wilde haar natuurlijk niet wakker maken. Hij zetten een van zijn kleine pootjes het nest uit, hij staarde met een niets vermoedende blik naar buiten. Nu moest hij gaan, zijn mama was er nu niet om op te letten en hij zetten zich in een normale looppas om buiten het Nursery te stappen. Het was koud, het gaf hem een gek gevoel om nu al naar buiten te gaan, buiten de plek die hij het meeste kende. Hij raapte zijn moed bijeen en kwam steeds dichter bij de uitgang, zijn ogen vielen op het zicht wat hij had. Er waren zoveel grote katten daarbuiten, ergens gaf het hem een eng gevoel. Hij stapte naar buiten en voelde het gras kriebelen aan zijn pootjes, al was het best koud buiten. Hij ademde diep in, hij trippelde naar buiten. Hij voelde de wind wat harder waaien, wat hem een koud gevoel was. Het Nursery was afgeschermd tegen deze kou, zijn ogen vielen toch op een klein plekje. Daar zag hij een zwarte kater, hij trippelde er eerst snel naar toe waarna zijn pas trager en trager ging. Tot hij stopte, nee. Deze kat was zooooo groot, misschien moest hij het ergens anders maar proberen.. Hij kroop naar achteren, hij had misschien beter terug het Nursery in moeten gaan. Hij durfde niet eens een kat aan te spreken, wat was hij wel voor een kitten.

i pretend
that i'm okay

Hij was voor de eerste keer sinds hij terug was zijn vacht schoon aan het maken. Het was een rommelige klit, en dat terwijl hij nogal kort haar had. Zijn ijsblauwe ogen waren gericht op de vacht op zijn rug terwijl hij zo lenig mogelijk alles eruit probeerde te halen. Hiermee kon hij wel eventjes zijn gedachtes kwijt. Dus het hielp hem wel, soort van. Als hij goed focuste en zijn best deed kon hij het zo wegschuiven. Maar als hij eraan terugdacht was er amper ontkomen aan.
Zachte pootstappen trokken zijn aandacht en de zwarte kater sprong op. Met gespitste oren keek hij achter zich. Waardoor hij oog in oog stond met een kitten. Ugh, hij kon wel door de grond zakken. Bang zijn voor zelfs een jonge kitten, geen wonder dat hij gepest werd. Wat ongemakkelijk schraapte hij zijn keel. "Hey, kleintje." Running zette een vriendelijke glimlach op. Hij was altijd al goed met kittens geweest. Meestal had hij met de kleintjes gespeeld. Echter, nu hij terug was, verwachtte de Clan meer dat hij zijn best deed om zichzelf weer te bewijzen. Dus veel vrije tijd had hij ook weer niet. "Wat is jouw naam?

De jonge kitten durfde niet naar de grote zwarte kater voor hem te stappen, al leek de kater die hem had gezien ook eerst in schok. Waren ze beiden dan bang om zomaar naar iemand toe te stappen? De grote kat voor hem begon met een zwaardere stem als hijzelf had: "Hey, kleintje." De grote zwarte kater zette een vriendelijke glimlach op. Langzaam begroette de kitten hem terug, "H-hoi." piepte hij zenuwachtig. Zijn oogjes keken maar de grote zwarte kater zijn ogen. "Wat is jouw naam? Vroeg de grote krijger daarna aan hem. Abyss slikte en kroop iets meer naar de grotere kater toe, hij had zijn oortjes half in zijn nek gelegd. Steeds bij een geluid schoten ze weer omhoog. "Nou... wat als ik eerst uw naam mag weten daarna overweeg ik om de mijne te vertellen." piepte hij iets wat koppig, al stond een uitdagende blik op zijn gezicht getekend en toch ergens was er een kleine glimlach te vinden... Hij zwiepte speels met zijn staart en zijn oortjes kropen langzaam weer omhoog, hij ging in een spelende houding staan om op deze manier een beetje de spelendewijs aan te tonen. Zijn kontje schudde heen en weer als of hij aan het kwispelen was net als zo'n honden beest, zijn glimlach werd wat groter net als zijn pupillen.

i pretend
that i'm okay

"H-hoi." Antwoordde de kitten nogal zenuwachtig. Maar echter pas nadat de zwarte kater zich niet als een bedreiging voorkwam werd de kitten wat meer zelfverzekerd van zichzelf. Iets wat Running manen geleden zou moeten gedaan hebben. "Nou... wat als ik eerst uw naam mag weten daarna overweeg ik om de mijne te vertellen." Piepte hij wat koppig. Eerlijk gezegd moest de WindClanner nogal grinniken om zijn sterke personaliteit. Dus besloot hij maar gewoon om mee te spelen. "Oh, sorry, wat onbeleefd." Hij glimlachte zachtjes. "Ik ben Runningtime", stelde hij zichzelf voor. "Zo, nu heb ik mijn naam verteld. Laten we dit eerlijk houden. Je hebt een deal om te sluiten." Zei hij in een speelse toon. Hij kon ook nooit serieus blijven met kittens.

De jonge kitten keek speels naar de kater voor hem, zijn staartje zwiepte speels heen en weer. Hij had een grote glimlach op zijn gezicht eentje die hij vaak had, zijn kleine rossige bekje was te zien. Helemaal toen de zwartige kater begon, . "Oh, sorry, wat onbeleefd." Hij glimlachte zachtjes toen de kater dat sprak. "Ik ben Runningtime", stelde de zwarte kater zich voor. "Zo, nu heb ik mijn naam verteld. Laten we dit eerlijk houden. Je hebt een deal om te sluiten." Zei Running in een speelse toon. De jonge kitten dacht na, al knikte het bijna weer gelijk, zijn staart sloeg heen en weer alsof hij de grond aan het weg zwaaien was. "Okė je hebt me," piepte de kitten verslagen en ging op zijn buik liggen en keek de kater heel zielig aan met zijn grote kleine puppy oogjes. "Mijn naam is Abysskit." Stelde de kitten zich voor. Langzaam kroop de kitten weer overeind en sprong speels naar Runningtime af, hij kon nooit zomaar tegen hem op nooit. "Dit is een hinderlaag." piepte de kitten toen het op de zwarte grote kater begon te kruipen. Wat zou deze kater als tegen aanval doen, benieuwt keek hij naar de kater.

i pretend
that i'm okay

De kitten zwiepte met zijn staart. "Okė je hebt me," piepte hij verslagen. Waarna hij hem met een zielige blik aankeek. "Mijn naam is Abysskit." Runningtime grinnikte. "Nou, heb ik mooi een deal met je gesloten, Abysskit." Plots sprong de kitten op hem af. Waardoor hij nogal bijna omkantelde, toch lukte het de zwarte kater om op balans te blijven. "Dit is een hinderlaag." Zei de kitten terwijl hij op hem klom. "Nee! Heb genade!" Hij kon het niet laten om te lachen. Kittens hadden hem altijd al zwak gemaakt.

De jonge kitten kroop op de grote zwarte kater, hij hoorde de kat grinniken toen hij hem zielig had aan gekeken. Runningtime grinnikte. "Nou, heb ik mooi een deal met je gesloten, Abysskit." Zei de kater, de kitten grinnikte ook. De kater viel bijna om waardoor Abyss nog meer in de lach schoot maar gelukkig bleef de kater in balans. Hij keek de kater verdacht aan en gaf een duivels glimlach natuurlijk deed hij het alleen voor het spel. "Nee! Heb genade!" Miauwde Runningtime, de zwarte kater was in de lach geschoten. De kitten lachte zich ook stuk, Hij kon het niet laten om te lachen. "Never!" Grinnikte Abyss, nu nog de grenade klap, speels beet hij zacht in de zwarte kater zijn vacht. Langzaam trok hij er zachtjes aan en schudde het heen en weer, zijn kleine staartje zeiepte heen en weer waarna hij van Running afsprong. Abyss hijgde een beetje want ja hij was nog maar een kitten, hij grinnikte.

i pretend
that i'm okay

Nadat de kitten op zijn rug geklommen had begon Abyss ook al te lachen. "Never!" Grinnikte het kleintje. Waarna hij vervolgens op zijn vacht begon te kauwen. Al duurde het niet lang voordat hij opgaf en weer van hem af sprong. En zo te merken had het hem nogal vermoeid. ant de kitten hijgde lichtjes. Maar ach, hij was nog maar een kitten. Veel conditie had je dan ook niet. "Nu al moe?" Plaagde hij de bruine tabby met een speelse grijns voordat hij de kitten begon te kietelen met zijn snorharen. "Payback!" Lachte hij.

De jonge kitten stond hijgend klaar voor de volgende aanval, hij keek uitdagend naar zijn tegenstander. "Nu al moe?" Plaagde Running hem, de jonge kitten schudden zijn kop. "Nee." loog hij, hij keek hem aan alleen hij had dit nooit kunnen verwachten. Speelse grijns had de zwarte kater voordat hij de kitten begon te kietelen met zijn snorharen. "Payback!" Lachte Runningtime. De jonge kitten schoot in de lach, hij ging op de grond liggen. "Please... Stop." lachtte hij enorm. Hij probeerde zich los te maken aan zijn greep maar dat lukte niet. "hahahhahaha je hebt gewonnen." Lachte hij, hij gaf zichzelf over. Hij zwiepte met zijn staart. Hij krabbelde heen en weer, hij bleef maar lachen. Hij probeerde zich los te krijgen maar hij was verslagen door de kater door hem. Hij maakte zich los en rolde een paar keer om, hij keek de kater hijgend aan en probeerde naar de kater toe te rennen om vervolgens speels in zijn staartje te bijten.

Onderwerp: Re: Fallen leafs (Runningtime)