Sneaking Out

Oceanbreeze dommelde nog wat na. Het was een drukte als een van de weinige Queens in het kamp en de vele kittens die er waren. Daarbij was ze ook nog eens jong en had ze al vijf eigen kittens en een oudere pleegkit bij zich. Het was misschien een beetje te veel van het goede, maar nog steeds had ze er geen spijt van dat ze deze verantwoordelijkheid al droeg. Ze opende haar ogen toen ze het idee had dat ze op deze vroege morgen een kitten miste. Silverkit, haar pleegkitten lag niet meer bij de anderen tegen haar buik. Dus stond ze relatief soepel op, waarna ze een snelle lik over de kopjes van haar kroost gaf en de Nursery uit trippelde. Zoekende naar de zilveren kitten. Die ze uiteindelijk in de buurt van de uitgang zag rondsluipen. Ze riep luid en duidelijk de kitten bij zich. "Silverkit!" Waardoor ze zeker wist dat de kitten door had dat ze betrapt was. Dat ze nu al het kamp uit wou was verbazingwekkend. Zeker omdat ze nog maar een maan oud was en zeker niet tot de oudste in de Nursery behoorde. Ze had met haar stem ook laten blijken dat de kitten nu niet weg kon. "Silverkit, kom eens hier." Mauwde ze moederlijk en vriendelijk, al zat er een strenge toon in.

Met een staartje laag, bijna tussen de poten kwam Silverkit dan eindelijk aangekropen. Nu zo langzaam als een slak dat deed. Want ze was duidelijk bang dat ze flink op haar kop zou krijgen, die kans zat er dan ook dik in. Nu ze eindelijk naar haar was gesloft ging ze zitten, haar staartje om haar poten geslagen. Ze hief haar kopje en maakte haar ogen zo groot mogelijk, onschuldig mogelijk. De jonge Queen grinnikte zachtjes om die aanblik voordat haar blik weer serieus werd en ze zich voorover boog om Silverkit op te pakken. Ze pakte haar ferm maar vriendelijk in haar nekvel op en liep de Nursery weer in waarna ze snel weer bij de jongere kittens ging liggen. Die hadden haar vacht en warmte nog nodig en moesten ook nog veel drinken. Ze legde de kitten voor haar neer en krulde zich om de andere heen. Voor haar poten zat Silverkit dan nu. Ze likte haar even over haar kopje en zuchtte eens flink. "Silverkit, ik snap dat je jet territorium wilt zien. Alleen is het verboden voor kittens met een reden." Mauwde ze moederlijk maar streng.

De strenge stem die de jonge Queen had opgezet deed de moon oude kitten ineen krimpen. Hoewel ze wel gehoopt had op een reactie wou ze haar ook niet onnodig beangstigen. Toch was het belangrijk dat de kitten wist dat ze niet zomaar het kamp uit mocht. Zeker niet alleen, misschien dat een Warrior haar een klein stukje van het territorium kon laten zien als ze zich goed gedroeg. Maar alleen en zonder vragen mocht ze het kamp niet uit. Ze had er het liefst dan nog twee of meer Warriors bij. Abysspaw had haar en Lizardpath ook niet kunnen beschermen. En zij waren toen al wel enkele manen ouder dan Silverkit nu was. "Ja m-maar ik ben al 1 moon. Ik ben al veel groter dan de meeste kittens." Mauwde de kitten waardoor Oceanbreeze haar nog een strenge blik gunde. "Je zult dan ook op zes moons Apprentice worden. Alleen dat duurt nog even." Mauwde ze kalm en vriendelijk. "Iedereen heeft zes moons moeten wachtten en zal zes moons moeten wachtten voor een reden." Verklaarde ze rustig. "Jij ook Silverkit." Mauwde ze zachtjes en moederlijk. "Nu laat ik je enkel het kamp uit als een paar Warriors je mee willen nemen, je enkele moons ouder bent en ik zeker ben dat je naar ze luisterd." Mauwde ze duidelijk en streng. Zo af en toe mocht een kitten naar buiten onder begeleiding. "Zal ik je een verhaal vertellen?" Vroeg ze daarna voorzichtig.

De zilveren kitten beurde aardig snel weer op waardoor Oceanbreeze met een zachte onderdrukte zucht haar kop schudde. Wat een drukte om zo iets als een uitstapje. Ze zou Silverkit enkel laten zijn als ze honderd, misschien wel honderdtien procent zeker was van de veiligheid. Ze wou niet dat de kitten in dezelfde situatie zou belandden als zijzelf had gehad. Ze had die ervaring nooit vergeten, zou hem waarschijnlijk altijd herinneren. Niet omdat het een mooie herinnering was, maar gewoon omdat ze de zwart-witte vacht van Cyber nooit kon vergeten. Haar blauwe ogen kneep ze iets samen toen ze het enthousiasme van de kitten waarnam. Als ze zou weten wat voor gevaren er waren, zou ze vast minder enthousiast zijn. Kittens hadden niet door wat een Warrior zijn kon betekenen. Ze dachtten er enkel aan dat hun de sterkste en dapperste Warrior van het woud zouden worden. Niets was minder mooi, dapper zijn kwam met een grote prijs. Een enorm grote prijs, eentje die ze niet wou betalen. "Als ik de komende moon heeeeel lief en braaf ben, mag ik dan het kamp uit? Pleaaasseee please please? Ik beloof dan heel goed te luisteren. BELOOFD BELOOFD BELOOFD!" Riep de kitten enorm enthousiast uit, waardoor Oceanbreeze even gespeeld gepijnigd met haar oor wiebelde. Haar wenkbrauwen hief ze iets waarna ze de kitten voorstelde een verhaaltje te vertellen. Ze dacht even na over de kittens vraag. "Silverkit, alleen als het veilig is en ik zeker ben dat jij en de Warriors heelhuids terug komen zal ik je naar buiten laten, goed?" Mauwde ze geduldig en duidelijk. Er was geen tegenspraak mogelijk. Ze liet het onderwerp weer achter en begon het verhaal. Haar stem was ontspannen en rustig toen ze langzaam begon. "Lang, Lang geleden. Waren er twee Rogues die de namen Cyber en Jeff droegen. Beide waren gehard door het leven buiten de clans. Want je moet je voorstellen Silverkit, dat het leven buiten een clan moeizamer is. Er is niemand om je bij te staan en je te helpen. Daartegen over staat natuurlijk dat je je eigen keuzes mag maken en er geen Warrior Code is om je aan te houden. Cyber en Jeff hadden dan ook nooit van een Warrior Code gehoord, en zelfs als ze dat hadden, zouden ze zich er niet aan houden." Begon ze, haar stem klonk onheilspellend toen ze bij het volgende stuk kwam. "Rond die tijd waren er ook een aantal kittens, kittens die ik zelf ook ken. Zoals de Medicine Cat Lizardpath, die toen Lizardkit heette, tevens mijn nichtje." Ging ze met een klein glimlachje verder. "En dan was er Oceankit, ikzelf. Oceankit zag Lizardkit, haar nichtje het kamp verlaten en besloot haar achterna te gaan. Op het moment dat ze buiten stonden waren er ook twee Rogues op het territorium van Windclan. Ons territorium." Mauwde ze waarna ze even diep adem haalde. "Deze twee Rogues waren uit op onrust, op misdaad. Zoals ik al had verteld kenden ze de Warrior Code niet en besloten ze de kittens mee te nemen. Tegen hun wil in. Enkel stond er een kattin in de weg, een jonge Apprentice met de naam Abysspaw. Alleen was die geen match tegen de twee volgroeide Rogues. Samen met de twee kittens werd Abysspaw meegenomen door de katers. Richting een groot hol, een dassenburcht." Besloot ze, waarna ze teder naar de kitten keek. "Er hing nog een lichtelijk zure geur, zoals dat wel bekend is. Alleen waren de dassen er niet meer. Oceankit was gewond geraakt, omdat ze zich verzette tegen Cyber. Ze kreeg koorts en de hoofdwond was ontstoken. Niemand kon iets doen, Lizardkit wou heel graag weg en vond Abysspaw mede verantwoordelijk voor de situatie. Abysspaw gaf haar eigen voedsel op om Oceankit aan te laten sterken en Cyber en Jeff zorgden ervoor dat niemand kon ontsnappen." Haar stem klonk duister maar toch ook warm om de kitten niet te veel te beangstigen. "Cyber echter, was niet van plan de katten enige vrijheid te geven. Oceankit wou hij niet laten sterven, maar hij was ook niet bereid om ze terug te laten gaan naar de clan zodat ze konden overleven. Lizardkit probeerde te ontsnappen, meerdere malen en toen Abysspaw en Cyber in een soort gevecht verwikkeld waren ontsnapte ze echt. Oceankit zat er nog, te zwak om weg te rennen en moest nog enkele dagen wachtten voordat ze ook kon ontsnappen en door Whitelion ver weg van de dassenburcht gevonden werd. Gewond, verzwakt en uitgeput. Hij droeg haar weer terug naar de clan waar ze een hele poos in de Medicine Cat's den doorbracht om aan te sterken." Mauwde ze waarna ze een likje over de kop van Silverkit gaf. Hierna viel ze stil.

De kitten zou vanzelf wel merken dat het nog even zou duren voordat ze sterk genoeg werd geacht om de buitenwereld te verkennen. De jonge Queen wou namelijk niet dat de kitten enig gevaar liep als ze het even kon voorkomen. Ze zou het zichzelf dan ook nooit vergeven als de kitten overleed of zichzelf bezeerde op een ernstige manier. Natuurlijk konden kittens zich iets bezeren tijden spelen of wat dan ook, maar niet verwond worden, ze wou niet dat de kitten dodelijk verwond werd door een kat die zijn kans zag haar te bezeren. Met grote ogen luisterde de kitten naar het verhaal. Het was natuurlijk wel een spannend verhaal, al wist Silverkit waarschijnlijk nog steeds niet dat het haar verhaal was, een van de herinneringen die zijzelf als jonge kitten had gekregen. Misschien kon Silverkit dat niet beseffen, wat het ook was. Oceanbreeze vondt toch dat het een goed verhaal was om de kitten mee te geven, uiteindelijk zou ze het begrijpen en was het belangrijk dit soort verhalen in leven en te houden. Misschien dat het ooit aan een andere kitten verteld werd als Silverkit ooit kittens zou krijgen. "Latur wordt ik net zo dapper als Abyschpaw" Zuchtte de kitten zodra Oceanbreeze uitgesproken was en haar voorzichtig likte. De jonge Queen glimlachte voorzichtig, Abysspaw was een goede Apprentice geweest maar dat betekende niet dat Silverkit precies zo diende te worden, toch zei ze niets. "Laten we hopen dat het niet nodig is, Silverkit." Mauwde ze liefdevol.