Days are turning colder

Het was een koude ochtend, veel frisser dan de vorige dagen. Het begon zo langzamerhand winter te worden. Hmpff.. Kate had een bloedhekel aan kou, sneeuw en regen. En die drie dingen zaten eraan te komen. Ze zou haar Twolegs nadoen en binnenkort een stuk meer binnen blijven. Dat was een voordeel aan de winter. Haar baasjes zouden haar een stuk meer aandacht gaan geven. De poes glimlachte even en sprong op haar tuinhek. Dit zou een van haar laatste ochtendwandelingen worden van het komende seizoen. Terwijl ze de straten doorliep dreef opeens de geur van haar soortgenoot haar neus in. Aangezien ze wel in was voor wat socializen volgde ze de geur. Daar zag ze hem al zitten, een rossige kater die er wat jonger uitzag dan zijzelf. ''Goedemorgen.'' Mauwde de vriendelijk tegen de kater.

Een tijdje bleef het stil; alleen Cliff en zijn gedachten. Hij merkte het pas laat op toen hij de geur van een andere kat rook. Het was geen kat die hij kende, maar deze rook naar Twolegs, dus het was geen wilde. Een zwart-witte poes trippelde op hem af. In tegenstelling tot de meeste katten die hij tot nu toe had ontmoet, leek zij ouder dan hem. ''Goedemorgen,'' sprak ze beleefd. Eindelijk, dit soort katten wilde hij het liefst leren kennen. ''Morgen,'' antwoordde hij terug. ''Het begint steeds kouder te worden buiten, de meeste katten zitten al binnen. Jij niet?'' Hij wist niet zeker of deze poes het over het bestaan van wilde katten wist, die buiten de kou dagenlang zouden verdragen, maar Cliff wou niet degene zijn om er over te beginnen.

''Dat ben ik met je eens,'' begon ze. ''maar nee. Ik wil nog even genieten van het buiten zijn voordat het echt winter wordt.'' Dat was waar. Ze hield van ronddwalen en praten met willekeurige katten. Ze hield van het verkennen van de stad. Wanneer de deuren van het huis grotendeels gesloten waren zou ze bijna niet meer buiten kunnen komen. Een frisse neus halen zou al gauw een nare onderneming zijn. ''Op wat voor manier verveel jij je zoal in de winter?'' Zijzelf vond het jammer dat ze geen andere katten had om mee te praten wanneer ze binnen was. Tuurlijk, voor de open haard liggen terwijl het kind van je mensen vrolijk speelt is fijn, maar een mens blijft anders dan een kat.

''Dat ben ik met je eens,'' was haar antwoord. ''maar nee. Ik wil nog even genieten van het buiten zijn voordat het echt winter wordt.'' Cliff knikte kort om te laten zien dat hij er mee eens was. Er lag nog geen dik pak sneeuw waar je doorheen moest klimmen om ergens te komen. Vreselijk was het. ''Op wat voor manier verveel jij je zoal in de winter?'' vroeg de poes daarna. Cliff moest een moment nadenken voordat hij antwoord gaf. ''Het gebrek aan buiten zijn, vind ik zelf. Binnen is er niet veel te doen... Gewoon door de straten lopen, praten met andere katten en kijken naar vogels is goed om de tijd te doden. Ik woon alleen met twee Twoleg-baasjes, die voor het grootste gedeelte niet thuis zijn. Dus buiten gebeurt er gewoon veel meer.'' Natuurlijk was hij als huiskat wel gewend aan het ''vervelen'', als hij binnen ''opgesloten'' zat vanwege het slechte weer, was alles een stuk saaier. ''Met hoeveel twolegs woon jij?'' vroeg Cliff de poes. Hij had wel eens gehoord van katten die met vijf Twolegs en een hond wonen! Dat was een chaos voor hem, zo zou hij nooit kunnen leven.

Kate knikte begrijpend. Dat was precies wat zijzelf ook deed. Toen vroeg de kater met hoeveel mensen ze woonde. Meteen rechtte ze haar borst wat. Ja, ze hield van haar baasjes en was trots op ze. ''Ik leef met twee volwassenen en hun kit, die ongeveer even oud is als ik. We zijn dus best dik met elkaar.'' Het was jammer dat mensen zo langzaam opgroeiden. Een kit van 60 Moons gedroeg zich nog steeds als een kattenjong van vijf Moons. ''Zijn jouw Twolegs mates? De mijne wel.'' Overbodige informatie. Natuurlijk waren het mates als ze een jong hadden.

''Ik leef met twee volwassenen en hun kit, die ongeveer even oud is als ik. We zijn dus best dik met elkaar.'' Twoleg kits? Cliff's oren bewogen even naar achter toen hij dat hoorde. Zijn twolegs hadden ook wel eens kits op bezoek, maar Cliff vond ze maar irritant. Voor een dag of twee was het wel oké, maar om er nou mee te wonen... Deze poes moest vast veel geduld hebben. Dat was een goed voordeel van huiskatten; als je met twolegs leeft leer je vanzelf geduld. Zijn baasjes konden wel eeuwen duren met hem voeren. Soms dan vergaten ze het zelfs! Natuurlijk maakten ze het wel altijd weer goed. ''Zijn jouw Twolegs mates? De mijne wel.'' Cliff knikte. ''Yep. Ze hebben wel vaak ruzie, maar aan het eind van de dag zijn ze toch altijd bij elkaar,'' vertelde hij. ''Ze hebben geen kits... Dat denk ik niet, tenminste. Ze zijn al best oud voor Twolegs. Ze vinden het wel leuk om op kits te passen.'' Cliff wilde zelf nooit kits krijgen met een poes. Dat was hem veel te veel werk. Het was prima zoals het was. ''Twoleg kits zijn zo druk... Wordt je er soms niet gek van?'' Twoleg kits schreeuwden, huilden, en behandelden Cliff nooit met respect. En het duurde vreselijk lang voordat ze opgroeiden, dus zat je er een hele tijd aan vast.