Ceremonie [21-11-16]

Shadowclan Ceremonie November

Het was niet beter dan de vorige keer dat hij hier had gestaan, niet beter, maar wel slechter. In de tussentijd was het land afgepakt, en Inner gevonden. Niet zoals ze gehoopt hadden, maar zoals ieder juist niet gehoopt had. Het was tijd om als toekomstige leider de clan dan ook aan te spreken zodat ze wisten dat het leven door moest gaan, dat Inner gewild had dat het leven door moest gaan.

“Laat alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen zich verzamelen op de open plek.” Riep hij, met in tegenstelling tot de vorige keer, een lichte trilling in zijn stem. Inner hoorde hier te staan, en hij niet. Inner was in de bloei van haar leven geweest, dit was onnatuurlijk, maar ze moesten door. De kater nam de reacties in zich op, de groep langsgaande met zijn blik, niemand had het makkelijk, ze hadden het samen zwaar maar tegen populaire gedachtegangen in maakte dat het er niet makkelijker op. Deze ceremonie leek ook ongepast, maar die apprentices hadden hard gewerkt en verdienden het, bovendien was dit het eerste echte gezamenlijke moment sinds het bericht wat hij Acorn had laten doen in de clan.

Eerst de mededelingen dan maar, die waren ook deze keer het zwaarst. "Beste clangenoten," Begon hij, en keek even naar beneden, weer een dood te melden, "Inmiddels is het voor ons allen bekend dat Innerstar is overleden, wij hebben voor haar geweend en gerouwd, maar dat maakt de pijn er niet lichter op," De kater keek op. "Ik zal met Acefray zodra de clan mij kan missen de route afleggen naar de highstones om daar de negen levens te halen," Tall zuchtte eens, hopelijk zouden ze inzien dat dit moest gebeuren en dat hij het zelf ook liever anders had gehad. "Verder is Roughflower zwanger geweest en heeft zij een nest kittens gekregen van Lurkingshade. Finchkit, Adderkit, Moonkit, en Deerkit zijn te bezoeken in de nursery. Roughflower zal haar warriortaken hierdoor de komende tijd niet kunnen uitvoeren. Gefeliciteerd aan het nieuwe ouderpaar," Hij glimlachte hierbij even naar de twee, al was het overschaduwd met verdriet.

“Dit betekend dat haar apprentice, Swiftpaw, een nieuwe mentor zal moeten krijgen, en deze taak zal vervuld worden door Lurkingshade,” Vervolgde de kater meteen, zijn stem nu sterk. ”Verder hebben ook Redpaw en Fernpaw een mentor nodig, dit zullen respectievelijk Winddancer en Emberspark zijn,” Hij knikte de kleine katten en de nieuwe mentoren toe. “Voor Lionpaw zal de mentor Acorndust zijn, Lionpaw is langer apprentice omdat hij zich niet aan de code kon houden, laat dat een waarschuwing zijn,” Hij keek naar de apprentices, maar glimlachte er even goedmoedig bij, het was niet alsof hij zelf zo braaf was geweest altijd. "Verder zal Charpaw Swiftclaw als mentor krijgen," Ook deze apprentices kregen de tijd even hun mentoren te begroeten, en de 'vergeten' apprentice kreeg de tijd even te panieken. ”Als laatste zal Howlingpaw als mentor Amberhunt krijgen.” Ook deze werd toegeknikt, en hierna keek Tall de groep nog eens rond. ”Ik vertrouw erop dat deze mentoren al hun kennis zullen overdragen op hun apprentices,” Dat deed echt hij met zijn hele hart, de katten die hij genoemd had waren de katten die voor nu gekozen waren. Er waren er nog meer die erg geschikt waren, die zeker de volgende keer aan de beurt zouden komen.

Even liet de kater de tijd voor de mentoren en nieuwe apprentices elkaar te zien en ontmoeten. Hierna ging hij verder met de nieuwe warriors.
“Naast het vreugdevolle nieuws dat zoveel apprentices aan trainingen kunnen beginnen, zijn er ook nog katten in ons midden die hun training afgerond hebben,” Zijn blik gleed naar het drietal, en hij glimlachte breed naar hen, een ervan was zijn eigen apprentice. "Heartpaw, Runningpaw en Smokepaw, kom naar voren," Hij sprong van de rots en keek de katten serieus in de ogen. "Ik, Tallshadow, deputy van Shadowclan, vraag Starclan neer te kijken op deze apprentices. Ze hebben hard getraind om de warrior code te leren, en ik beveel hen aan bij u om warrior te worden." Zijn blik ging naar de apprentices, "Heartpaw, Runningpaw, Smokepaw, beloven jullie plechtig de warrior code na te streven, en de clan te beschermen en verdedigen, zelfs moge het ten koste gaan van jullie eigen leven?" Tall wachtte op het antwoord van de apprentices, en knikte toen. "Dan, bij de macht van Starclan, geef ik jullie nu de warrior namen. Heartpaw, vanaf nu zal je bekend staan als Heartattack. Runningpaw, vanaf nu zal jij bekend staan als Runningwolf, en Smokepaw, vanaf nu zal jij bekend staan als Smokeghost. StarClan eert jullie durf en goedmoedigheid, en wij verwelkomen jullie als volwaardige warriors van Shadowclan."
Trots keek hij hierbij het drietal aan, en knikte toen respectvol naar hen, ze zouden de claneer hoog houden, daar was hij van overtuigd. Twee van hen drieën had hij nog een extra verassing voor "Runningwolf en Smokeghost zullen tevens samen Minnowpaw trainen," Dit was ongebruikelijk, twee trainers voor eén apprentice, maar zo konden de twee jonge warriors samen de weg van het mentorschap vinden.

Nog een enkel ding moest hij de clan mededelen, en eenieder zou weten wat het was, want ondanks dat hij duidelijk had gemaakt dat hij met Acefray naar de Highstones zou gaan had de kater geen woord gerept over een nieuwe deputy. "Er dient nog eén ding te gebeuren,” Mauwde hij, en keek ernstig rond. "Ik zeg deze woorden staande voor Starclan, zodat de geesten van onze voorouderen de keuze kunnen horen en deze goed zullen keuren," Hij keek de clan rond en dacht hierbij voornamelijk aan Innerstar, hopelijk was ze het met hem eens. ”De nieuwe deputy zal Acorndust zijn,” Even bleef hij stilstaan, maar sprong toen van de steen om naar de oudere kater toe te lopen, voor hem hield hij stand, en knikte even zijn hoofd in vertrouwen en respect. Lang was er nagedacht over deze keuze, en Tall dat Inner hem ook goed geacht zou hebben. Een oudere, ervarener kater om hem een beetje in toom te houden. Dat zou de clan de balans moeten brengen die ze verdiende.

“Hierbij is deze ceremonie geëindigd.”

Lijstje:

Het besef dat Innestar er nu echt niet meer was, was langzaam tot hem doorgedrongen. De beelden van de leidster in het moeras waren beelden die hij niet snel zou vergeten en al helemaal niet wat ze impliceerden. Dat hij het bericht aan de rest van de clan had moeten doen had het zeker niet makkelijker gemaakt, voor een moment had hij alles wat hij erbij voelde aan de kant moeten zetten om het de clan zo goed mogelijk te brengen. Zodra dat echter gedaan was en hij niet meer hoefde te spreken had hij zijn emoties de vrije loop gelaten, de beelden weer terugkomend tot ze uiteindelijk na een tijdje met het lichaam van de leidster het kamp in waren gekomen. Dat was het moment geweest dat alles nog een keer extra bevestigd werd en er niet meer omheen gedraaid kon worden.
Acorndust werd uit zijn gedachten gehaald toen de stem van Tallshadow de clan bij elkaar riep. De kater zou nu hun leider zijn en waarschijnlijk snel reizen naar de moonstone. Dan kwam echter de volgende vraag naar voren en dat was wie er deputy zou worden. Er waren een aantal katten die hij geschikt zou vinden als deputy, maar het was natuurlijk niet aan hem om die beslissing te maken. Hij richtte zijn blik dan ook op Tallshadow om te horen wat hij allemaal te zeggen had.
Het eerste kon niemand omheen, het feit dat Innerstar overleden was en dat Tallshadow naar de moonstone zou gaan samen met Acefray zodra dat mogelijk was. Daarna kwam echter beter nieuws, namelijk dat Roughflower kittens had gekregen, maar ergens was het een schrale troost ten opzichte van wat er was gebeurd met Innerstar. Toch gaf het wel wat aan en dat was dat het leven toch verder zou gaan en waar de een overleed zouden er ook nieuwe levens geboren worden.
Dat het leven doorging werd ook duidelijk toen er een ceremonie gestart werd voor de apprentices die mentoren nodig hadden. Hij luisterde aandachtig voor het geval zijn naam naar voren kwam en toen dat ook gebeurde stapte hij naar voren om Lionpaw te begroeten. De kater was al een keer mee geweest met hem op patrouille en hij wist ook het verhaal wat achter hem zat. Misschien dat hij daarom ook de mentor geworden was van de kater of dat het kwam dat ze moeilijk een jonge warrior op een al zo oude apprentice konden zetten. Hij liep dan ook weer terug naar zijn plaats na de begroeting en luisterde naar de rest van de ceremonie. Drie apprentices waren ook nog klaar om warrior te worden en hij glimlachte lichtjes toen Runningpaw zijn naam kreeg, de kater had hem tenslotte nog wat tips gevraagd en hij was meer dan bereid geweest om hem te helpen.
Nu dat dat voorbij was leek het moment toch echt aangebroken te zijn. Het moment dat er een deputy gekozen zou worden. Lichtelijk gespannen wachtte hij de woorden van de nieuwe leider af en zodra deze de kater zijn mond uit waren moest hij het voor een moment verwerken. Kort was er een twijfel van dat hij het verkeerd gehoord had moeten hebben, maar toen hij Tallshadow naar hem toe zag komen lopen, besefte hij dat het de waarheid was en dat hij het goed had gehoord. Voor een moment liet hield hij zijn ogen gericht op Tallshadow voor hij een kort knikje gaf. ”Ik zal mijn best doen om jou en de clan te dienen.” Zei hij toen, misschien net iets te formeel, maar meer woorden kreeg hij er op dat moment niet uit. Hij brak het contact met de leider voor hem en liet zijn blik rond de clan gaan om te kijken wat hun reactie hierop zou zijn. Zouden ze hem accepteren? Of zouden er ook een aantal zijn die hem niet zouden accepteren?

Sinds de dood van haar moeder, wat eigenlijk nog maar een kleine dag geleden was. Sinds dien had ze niks meer gedaan. Ze had in de avond op patrouille gemoeten, maar had vrij gekregen. Een andere warrior had het van haar overgenomen. Daardoor had Swiftclaw goed kunnen rouwen.
Nu, aan het einde van de ochtend hoorde ze de stem van Tallshadow een clanmeeting bijeen roepen. Beter gezegd, een clan ceremonie. Met een halve oor luisterde ze naar de woorden van Tallshadow. Hij begon de ceremonie en ze voelde een stek in haar hart bij het besef dat het Innerstar had moeten zijn en niet Tallshadow. Er zat ook goed nieuws bij en dat was dat Roughflower kittens gekregen had van Lurkingshade. Lurkingshade nam de trainingen over van Swiftpaw, die hiervoor de apprentice van Roughflower was geweest. Toen ging de ceremonie verder en kregen apprentices hun mentoren. Zo ook Swiftclaw. "Verder zal Charpaw Swiftclaw als mentor krijgen," sprak Tallshadow. De dochter van Innerstar stond op en liep naar de donkere cyperse apprentice toe en boog haar kop om het neusje aan te raken. Swiftclaw ging naast haar apprentice zitten met een hol gevoel. Toch was ze blij één gekregen te hebben, dan kon ze haar gedachtes gaan verzetten.
Tallshadow ging verder met de ceremonie en drie apprentices werden warriors. Ondanks haar gevoel, feliciteerde Swiftclaw de nieuwe warriors toch door hun namen mee te roepen. Twee warriors kregen één apprentice, wat vreemd was, maar toch te begrijpen, gezien ze samen het wel aan konden.
Toen werd de nieuwe deputy gekozen. Tallshadow sprak de gebruikelijke woorden en nu wist ze ook dat Tallshadow snel zijn leaders naam op zal halen. De nieuwe deputy was Acorndust. Een pirma keuze. Swiftclaw wou opstaan om Acorndust te feliciteren, maar deed het niet. Ze bleef waar ze was. "Ga Acorndust maar feliciteren, dan gaan we daarna trainen," miauwde Swiftclaw. Ze keek wel in de richting van de nieuwe deputy om een kort knikje te geven als teken dat ze het er wel mee eens was. Het brak haar hart, dit maakte het zo officieel. Maar het was zoals het was.
Vervolgens stond ze op en liep naar Tallshadow toe. "Tallshadow," murmelde ze. "Mag ik jou begeleiden naar moonstone?" Het was misschien een brutale vraag, maar zo stak Swiftclaw dan ook wel in elkaar.

TAG: Charpaw, Tallshadow & (Acorndust)

Ze zat achteraan, zichzelf opnieuw op de achtergrond houdend. Dit zou een belangrijke ceremonie worden, wist ze. Het was geen toeval dat er juist uitgerekend op deze dag een ceremonie gehouden werd, maar Waspsting kon haar aandacht er niet toe brengen. Innerstar was pas enkele uren geleden gevonden, en nu al werd er verder gedacht. Ze kon het gewoon niet aan. Haar houding was hetzelfde als anders - ze zou anderen niet laten zien hoe erg ze leedt - maar ze voelde zich verschrikkelijk. Het was zo ontzettend dom geweest van haar om weer vertrouwen te stellen in de liefde, al was het maar onbewust. Nooit meer, besloot ze. Nooit meer zou ze zo erg om iemand geven. Het was belangrijk dat ze haar afstand hield van anderen, dat wist ze al zo ontzettend lang, en toch was het haar weer mislukt. Toch was de waarheid weer als een harde klap aangekomen; iedereen van wie zij hield, ging dood. Het was een vervelend lot, maar ze was niet voorbestemd om samen met iemand te zijn. StarClan had dit voor haar bevestigd, door hetgeen wat ze zo lief had gehad van haar weg te nemen. Haar aandacht was niet bij de ceremonie, de geluiden enkel vaag op de achtergrond. Toch kon ze de spanning voelen toen het moment aanbrak, en zelfs zij moest zich nu bij elkaar schrapen, om op te letten. Immers wist ze dat zij - naast andere zeer gekwalificeerde katten - ook een kans had om benoemd te worden. Echter was ook dit lot niet voor haar bestemd. Ze was een goede warrior, één van de beste zelfs, maar misschien was het wel dat ze teveel op Innerstar leek, of teveel van haar overgenomen had. De Clan had behoefte aan nieuwe ideeën, nieuwe ervaringen, ook al waren die van Inner zo ontzettend goed geweest. Acorndust was aangewezen, en ze knikte. Een juiste keuze. Ze hield dan ook haar mond gesloten; af en toe was er nog wel eens een groep katten die het niet eens was met de keuze, maar zij zou daar vandaag niet bijhoren. Ze gaf Tallshadow een korte knik, als teken dat hij haar goedkeuring had. Misschien zou hij het opvangen, misschien ook niet. In ieder geval zou ze het hem niet nog een keer zeggen.
Toen de ceremonie afgerond was, stapte menig deel af naar de nieuwgekozen deputy. Echter was zij - en zo ook Swiftclaw, Innerstars dochter - er niet één van. Zijn ging op Tallshadow af, en wachtte totdat Swiftclaw haar vraag gesteld had, waarna ook zij om hetzelfde vroeg. "Ik zou ook meewillen, als het zou kunnen." miauwde ze tegen hem, en wist dat ze een goede kans had om inderdaad ook mee te gaan. De highstones.. Misschien zou ze daar wel een glimp van Inner kunnen opvangen, het was immers het gebied dat het meest in contact met StarClan stond...

De rode kater keek op toen hij de roep van Tallshadow hoorde. Een Ceremonie, uiteraard ging het clanleven gewoon door zelfs nu hun leider was gestorven. Tallshadow begon met de mededelingen, de dood van Innerstar uiteraard en gelukkig ook het gezonde nestje van Lurkingshade en Roughflower. Toen kwamen de nieuwe leerlingen, Amberhunt was erg benieuwd aangezien hij kans maakte om mentor te worden en dat ook graag wilde. Alle leerlingen werden genoemd en Amberhunt hoorde zijn naam niet als een van de mentoren, maar toen noemde Tallshadow de laatste naam: Howlingpaw voor.... Amberhunt. De jonge warrior juichde van binnen ookal bleef zijn gezicht kalm, misschien iets vrolijker dan normaal. Hij keek rond totdat hij zijn nieuwe leerling had gevonden, toen Tallshadow klaar was met de ceremonie, waarin Heartpaw warrior werd en Amberhunt zich weer erg gelukkig voelde, kwam Amberhunt op Howlingpaw af. "Gefeliciteerd" Miauwde hij, hij hoopte ten zeerste dat hij en zijn leerling een goede band zouden hebben, anders kon hij een goed humeur voor de komende manen wel vergeten. Hij keek nog even rond voor Heartattack, hopend dat ze naar hem toe zou komen.

tag; Howlingpaw & (Heartattack)

Swiftclaw begreep wel dat het vreemd overkwam dat ze zo snel weer weg was gegaan bij haar eerste apprentice ooit. Maar het maakte haar niks uit, het was nou éénmaal zo. Ze had geen zin in kleverigheid. Ze zou straks met hem gaan trainen, nu eerst had ze iets anders wat ze voor elkaar wilde krijgen. Daarom stond ze nu voor Tallshadow met haar vraag uitgesproken. Waspsting was er ook bijgekomen met dezelfde vraag. Ze keek over haar schouder en knikte even met respect naar de senior warrior, beste vriendin van haar overleden moeder. Ook Waspsting moest wel heel zwaar hebben, besefte Swiftclaw. Tallshadow beantwoordde haar vraag met dat hij het goed vond, maar verder zou er niemand anders mee gaan. Swiftclaw neeg haar kop dankbaar. Vervolgens stapte ze naar achteren en glimlachte even waterig. "Dan zal ik Charpaw gaan trainen, life goes on," miauwde ze, een hint van rouw in haar stem. Hierna draaide ze zich om en ging naar de apprentices den. "Charpaw, laten we gaan," miauwde ze.

TAG: Tallshadow, Waspsting, Charpaw.

De originele shock en angst voor wat ze eigenlijk gedaan had was van haar afgegleden. Het koele kille masker opnieuw opgezet en zat nu in stilte te luisteren naar de ceremonie. Ze verwachtte het niet, zeker niet na haar uitbarsting tegen hem. Maar ergens was het toch leuk om te hopen op de rang van Deputy? Het zou een hele eer zijn, en Innerstar zou zich omrollen in haar graf als zij gekozen werd. Maar de keuze viel op een ander en haar diep gele ogen schoten naar Acorndust. Hmm. Oke dan. Daar kon ze wel wat mee. De kater was vriendelijk en had een goed hart. Wat per definitie betekende dat hij makkelijk de manipuleren was naar hoe Sinclaw dingen wou zien.

Ze had nog niet gesproken. Met niemand niet, sinds ze Innerstar's lichaam 'gevonden' had. Enkel haar kittens, kuch, Wolfkit, kuch, hadden haar stem gehoord hoe ze vertelde dat de o zo grote leader gevallen was. Sinclaw had haar laten vallen van haar o zo hoge rots waar ze trots regeerde. Het was over voor het tijdperk van Innerstar. Tallstar zou binnenkort opstaan. Hoe lang nog voor haar Tall Tallstar zou zijn in Thunderclan.. Oh het zou perfect worden, alles ging zoals zij het wou zien. Alles ging perfect.

Opnieuw dreef ze de grijns terug en stapte op Tallshadow af voor ze haar kop even tegen zijn vacht aan drukte. "Het spijt me." Iet wat trillend hief ze haar kopje op tranen brandend in haar gele ogen. "Ik wou dat ik iets had kunnen doen, het spijt me.." De eerste woorden die ze sprak tegen haar nieuwe leader. Haar vriend, heel even had ze hem keihard van haar afgestoten. Maar met deze nieuwe positie moest ze hem wel terug winnen. En hierna was het alleen nog Littlestream neerhalen en ze zou perfecte controle hebben. Littlestream was de enige nog die haar in de weg kon zitten.
"Ik had haar moeten redden.."

Hij had met smacht op deze ceremonie gewacht. Hij was er immers vrij zeker van dat hij vandaag tot warrior benoemd zou worden, en bovendien zou ook de nieuwe deputy aangesteld worden. Het laatste was hij niet al te blij mee. Als de dood van Innerstar uitgesteld had kunnen worden, was hij een stuk vrolijker over de hele situatie geweest zijn. Dan had hij kans gehad op de hoge rank, maar dat zat er nu niet in. Zijn blik gleed naar de kater die nu op de steen sprong waar Innerstar eerder altijd vanaf gesproken had, en hij trok met zijn oren. Hij was niet al te blij dat deze gek nu het hoogste van het hoogste was. Hij stond niet voor wat ShadowClan was -- haast iedereen wist hoe vriendelijk hij naar buitenstaanders was, en hoe hij gewoon erg niet in het plaatje, wat ShadowClan probeerde uit te zenden naar de buitenwereld, paste. Als eerst werd er een nieuwgeboren nest aangekondigd, en de kater rolde geïrriteerd met zijn ogen, al wel zo dat niemand het zien kon. Alsof dat belangrijk was. Zodra ze konden doorgaan met hem aanstellen als warrior, was hij blij. Maar vervolgens werden de apprentices opgenoemd en wat ongeduldig tikte hij met zijn staart. Toen hij echter zijn naam hoorde - met hierna een waarschuwing tegenover andere apprentices, dat ze niet zo moesten worden als hij - verwijdden zijn ogen zich. Wát? Dacht Tallshadow nu werkelijk dat het een goed idee was om hem nog langer apprentice te houden? Hij had Innerstar al dwaas gevonden om hem niet als waardige toevoeging aan de warriors te maken, maar nu dacht hij dat hij dit ook nog eens ging doen? Echter was hij vanbuiten perfect kalm, liet hij niets van zijn innerlijke woedde merken. Zijn blik stond echter toch voor enkele secondes heel kil, waarbij hij zwoor dat hij de toekomstige leider hiervoor terug zou krijgen. Echter trippelde hij toen naar voren, en drukte hij zijn neusje zoals het vaste ritueel hem gebood tegen die van de ander aan. Godsamme, wie hadden ze hem nu weer toegewezen. Hij had hem één keer voor de Clan zien spreken, een paar dagen geleden, maar verder had de kater niet veel uitzonderlijks gedaan behalve gewoon bestaan. Liever had hij iemand anders gehad, iemand die interessanter was.. Alhoewel, toen het einde van de ceremonie naderde, bleek het dat zijn gloednieuwe mentor toch een stuk interessanter was dan eerder gedacht. Lion's bekje vormde zich in een heel klein grijnsje, voor haast niemand zichtbaar, toen zijn mentor tot deputy aangewezen werd. Hmm, daar was hij zeker blij mee. Toch nog een goede keuze van Tallshadow, al hoefde hij niet na te denken over de reden waarom - zodat zijn nieuwe handlanger meteen rapport kon uitbrengen over wat zijn apprentice allemaal deed. Prima, want Lionpaw zou zich in diens ogen voorbeeldig gedragen. Hopelijk zou hij dan volgende ceremonie wel warrior worden.

Het was nu een dag geleden dat haar kittens geboren waren. Roughflower was nog wat zwakjes, maar niet enorm zwak. Toen ze ook hoorde dat Tallshadow een ceremonie bijeen riep, besloot Roughflower even haar poten te strekken door naar de uitgang van de nursery te lopen en daar te gaan zitten om te luisteren naar de ceremonie. Ze was benieuwd wie de nieuwe mentor zou worden van haar apprentice, Swiftpaw. Daarbij wilde ze gewoon mee maken hoe de nieuwe leider het zou aanpakken na de dood van Innerstar. Toen Tallshadow ook begon sloot ze haar ogen even bij de woorden over Innerstar. Ze miste haar oma enorm. Vervolgens vertelde hij over zijn reis naar de moonstone. Als Starclan hem zou accepteren en hij terug zal keren, wordt zijn nieuwe naam Tallstar. Dat zou wennen zijn. Toen begon de verdere ceremonie en opende Roughflower haar ogen.
"Verder is Roughflower zwanger geweest en heeft zij een nest kittens gekregen van Lurkingshade. Finchkit, Adderkit, Moonkit, en Deerkit zijn te bezoeken in de nursery. Roughflower zal haar warriortaken hierdoor de komende tijd niet kunnen uitvoeren. Gefeliciteerd aan het nieuwe ouderpaar," vertelde Tallshadow, waarbij Roughflower waterig glimlachte. Vervolgens kreeg Swiftpaw een nieuwe mentor en dit was Lurkingshade. Ze glimlachte nog wat breder, kijk, daar zou Swiftpaw blij mee zijn. Daarbij wist ze zeker dat Lurkingshade haar trainingen perfect zou overnemen. Er werden meer apprentices verdeeld over de mentoren en toen dat gedaan was werden andere apprentices warriors. Roughflower zelf juichte niet hard mee, omdat ze half in de nursery zat en omdat ze zelf nog redelijk moe was. Twee kers verse warriors kregen een apprentice, wat bijzonder maar ook begrijpelijk was.
Toen werd de nieuwe deputy uitgekozen. Roughflower luisterde in spanning naar de woorden van Tallshadow en even schoot haar blik naar Waspsting. Zou zij het worden? Maar nee, Tallshadow koos Acorndust als deputy. Een goede en begrijpelijke keuze. Ze glimlachte en knikte in goedkeuring. Zelf juichte ze weer niet luid mee, maar ze was wel tevreden met de keuze. Na de ceremonie besloot ze weer terug te keren naar haar nestje kittens. Ze krulde haar lichaam om de vier kleintjes terwijl ze met haar slechtziende ogen naar ze keek, maar vooral hun geuren in zich opnam.

OOC: Hier is een topic om de jonkies en Roughflower te bezoeken.
https://www.warriorcatsnl.com/t31249-the-future-is-here-bezoekerstopic#713169

Harepaw zat met half toegeknepen ogen te kijken. Ooit had een elder hem verteld dat hij het niet zou schoppen tot warrior. Zijn moeder had geluk gehad, maar hij zal niet bij de gelukkige zitten. De elder had zelfs gespot dat hij nooit apprentice zou worden. Spijtig was dat hoopje botten dood, anders had Hare hem eens met de neus in de feiten gedrukt. Half albino katten hadden wél kans tsss. Zijn teder blauwe ogen keken op naar Tallshadow. Een ceremonie. Hij en zijn broer hadden dezelfde mentor gehad en die was méga oud. De lichtgekleurde kater kwam van zijn plaats en ging naast zijn broer zitten. Hij ging zeker warrior worden. “Voor Lionpaw zal de mentor Acorndust zijn, Lionpaw is langer apprentice omdat hij zich niet aan de code kon houden, laat dat een waarschuwing zijn,” sprak de nieuwe leader. Harepaws mond viel open. Hij keek met giftige ogen naar de nieuwe leader. Wat was dit!? Boos keek hij naar Lionpaw die alweer eens ijzig kalm was. Harepaw snapte niet dat hij dat altijd kon zijn. Ze verschilde zo van elkaar. Toen kwam zijn mentor. "Nee he..." Een diepe gromzucht kwam van zijn lippen. Die poeskater. ‘Morgenvroeg kom ik je halen uit de apprentices den en gaan we beginnen met je training.’ Oh god. De manier waarop hij neusje aanraakte werd duidelijk dat hij dacht dat Hare een poes was. Nee he, dat was met de vorige ook al zo! Lion was verdwenen. Pfff.

Tag: Thornfang & Lionpaw