[Grensonderzoek RC] A melody of pain

Vitani was de afgelopen dagen amper te vinden in het kamp, de enige reden waarom ze haar poten nog het kamp in waren geweest was door Tornado en Claw. Sinds dat ze haar moeder daar half verscheurd had zien liggen leek het wel alsof er elke keer een kille wind over haar vacht kleed, alsof haar moeders geest er nog steeds rondspookte en elke keer dat ze maar één poot in het kamp zette Zira weer om heen vloog. Vitani huiverde kort toen ze haar moeders lichaam over haar netvlies zag flitsen maar schudde al snel weer de gedachtens uit haar hoofd, hoevaak ze ook had gehoopt dat Zira er niet meer zou zijn was haar plotse dood toch altijd een harde klap in der gezicht geweest. De kattin zuchtte en stapte richting het kamp, ze was liever de hele dag op moordpad geweest maar de poes had beloofd om nog een grensonderzoek te gaan lopen samen met Jinx en Wasabi. Veel zin had ze niet maar misschien was het is goed om met één van hun te praten. Ze hadden namelijk alle drie even zwaar bij het verlies van Zira en misschien konden ze elkaar soort van steunen. Vitani sjokte veder tot ze langs het kampwand liep, ze was nog veel ste vroeg dus slofte ze veder tot bij de plek was aangekomen waar ze elkaar zouden ontmoeten en zakte ineen terwijl haar rode kijkers naar de pas net opgekomen zon keken. De lucht was binnen een paar kleine minuutjes veranderd van een paarse gloed naar een warme oranje hemel, de zon door braakte de dunne wolken en verwarmde haar koude lichaam. Het zou niet meer lang duren voor dat het tijd was dat de andere twee zouden dus krulde ze haar staart warm om haar heen en wachtte geduld af.

Jinx&Wasabi first

A melody of Pain.

Met haar ribben nog steeds zichtbaar onder haar dunne vacht, liep de Young One op andere, al eerder verzamelde leden van de patrouille af. Helemaal weg van haar hongerstaking was ze nog niet, maar het ging al iets beter met af en toe wat hoop. Al werd die hoop vaak genoeg afgebroken door een kat die nog een haar "mentor" moest zijn, en dat was Brat, waar ze door een of andere reden een hekel aan had. Best vreemd eigenlijk, ze had in geen enkele kat in de Elite een haatrelatie. Met diepe wallen onder haar blauwe ogen sjokte ze vooruit, en nu ze dichterbij was en haar doffe blik over de poes en de kater liet glijden besefte ze pas dat zij ook banden met Zira hadden gehad. Jinx was haar partner geweest waarmee ze kittens had gekregen, Vitani was een dochter geweest. Zij hadden het vast veel moeilijker dan haar gehad, maar toch voelde zij zich ook vrij depri op dit moment. Met enkel een knikje begroette de grijze poes de twee katten, haar keel deed teveel pijn om er woorden uit te brengen die er niet waren.

Haar rode ogen merkte een beweging op bij het kamp en al snel zag ze de twee 'teamleden' naar haar toe lopen. Het zou zeker geen vrolijke onderzoek zijn dat wist ze nu al. De oortjes van de roodbruine member bewogen kort toen Jinx bij haar voegde en een brommend geluid maakte als een soort begroeting. Vitani trok met haar snorharen als begroeting terug en ging overeind zittem. Wasabi bolgde al snel en de grijze leerling zag er niet bepaald op haar gezonds uit. Ze snapte dat ze pijn had met het verlies van haar mentor maar je zelf katen verhongeren ging ook een beetje te ver. Vitani knikte naar de young one en rekte haar rug voor ze haar mond opende. "Laten we gaan des der eerder we terug zijn" Mauwde ze koel en liet haar kille ogen over de twee glijden voor ze zich een wegbaande naar de Riverclan border.

Larksong was als leider aangewezen voor een patrouille naar de grens. Hij had Newtleaf en Sagebite met hem mee gekregen. Hij had ervoor gekozen om rechtstreeks naar de grens te gaan zonder eerst een omweg te maken. Het was tenslotte belangrijk dat als er wat aan de hand was ze er ook zo snel mogelijk achter kwamen. Terwijl ze dichter naar de grens toekwamen, kwam de geur van Bloodclan zijn neus binnen en hij gebaarde naar de twee katten achter hem dat ze halt moesten houden. "Ik ruik Bloodclan." Gaf hij aan, terwijl hij zijn blik voor een moment over de omgeving liet gaan. Hij zag nog geen Bloodclankatten voor nu, maar hij wist dat ze niet al te ver meer konden zijn. "Hou je ogen open en laat het weten als je ze hebt gespot." Zei hij, waarna hij beide katten een keer aankeek en daarna wat langzamer begon te lopen terwijl hij om hem heen keek of de bloodclanners te zien waren. Voor hij echter een Bloodclanner had gezien zag hij een andere vacht voor hem en de geur maakte het alleen maar duidelijker wie het was. "Honeyspots?" Zei hij lichtelijk vragend, ook al was hij er vrij zeker van dat ze het was.

"Lijkt me een fantastisch plan" Bromde Jinx en Vitani trok met haar oor. Hoe sneller deze grensonderzoek afgelopen was hoe sneller ze weer weg kon bij deze oh-zo-gezellige katten. De roodbruine katten versnelde haar pas net de zware kater en stapte richting de Riverclan borden. Haar ogen keken kill rond en zintuigen stonden op scherp, een zwakke geur van Riverclan raakte haar reukzintuig en de kattin hield haar neus op. Die vieze rotte vissen geur was niet te harden, dat die beesten dat smerige glibberige ding naar binnen konden werken was maar een groot raadsel voor haar. Vitani wou net voorstellen om een zijweg te nemen zodat eventuele Riverclanners op te wachten toen er plots een verse geur mee werd gebracht. Haar mond opende zich een stukje en de kattin dronk de geuren op. Haar ogen versmalde zich en dook omlaag, haar buik plat op de grond. "Liggen! Nu!" Siste ze en kroop naar de dichtstbij zijnde de struik. "Er is een patrouille" Fluisterde ze en keek met koude ogen naar de grens waar al snel een paar latten zich verzamelde.

OCC; Bloodclan katten zijn nog niet te zien! Hou er nog ff rekening mee, danku <3

Samen met Larksong en Newtleaf liep ze richting de grenzen. Het was een lastige tijd voor alle Clans, leek het haast; niet alleen door de droogte was er veel opschudding, maar ook door de vele oorlogen die de afgelopen tijd plaatsvonden. RiverClan was nu zowel in gevecht met WindClan als met ThunderClan. De laatste hadden de Sunningrocks veroverd, wat haar niet een klein beetje dwarszat. Het was één van haar favoriete plekjes geweest als apprentice, om uit te rusten na een lange dag trainen. Ze wist dat hij eerder al in bezit geweest was van de ThunderClan, maar niet in haar leven. Daar was ze nog te jong voor.
De patrouille kwam steeds dichterbij de grenzen, en ook de geur van BloodClan werd steeds duidelijker aanwezig. Sage was nog maar enkele keren een BloodClanner tegengekomen, en was zowel benieuwd als zenuwachtig voor wat ze dalijk tegenkomen zou. Een fronsje gleed over haar gelaat toen Larksong, de patrouilleleider, aangaf dat hij het ook rook, en dat ze op hun hoedde moesten zijn. Toen ze Honeyspots tegenkwamen, verstrakte ze enkel haar spieren. Het was goed dat ze hier gekomen waren, aangezien de warrior anders in de problemen zat. Het was duidelijk dat er meerdere BloodClanners waren aangezien de geur die indiceerde dat er meerdere katten waren, en dat zou Honeyspots niet alleen aankunnen, hoeveel ervaring ze ook mocht hebben. Haar bruine ogen gleden kort over het gebied heen, maar ze zag niets. Ze keek kort richting Larksong. Wat nu?

De bloodclanners leken nog niet zichtbaar te zijn, maar de geuren vertelden hem dat ze niet veel verder konden zijn. Honeyspots gaf ook aan dat ze er zeker van was dat ze daar ergens zaten en daar was hij het mee eens. De geur kon namelijk niet zo sterk zijn als ze niet dichtbij zaten en ze zouden dan ook achter elke struik kunnen zitten. Hij vernauwde zijn ogen dan ook lichtjes, terwijl hij zijn blik over de omgeving liet gaan om te kijken of hij wat zag, maar het was tevergeefs. "Ik zie ze nog niet, laten we nog een stukje verder gaan en zodra je ze ziet laat het dan weten." Het was tenslotte belangrijk dat ze de bloodclanners zouden vinden. Ze konden het niet dulden dat ze hier op riverclan territorium waren nu. Hij begon zelf vooruit te lopen, nadat hij alle katten kort had aangekeken, al zijn zintuigen op scherp houdend, zodat hij bij de geringste beweging de katten op zou merken.