So thirsty

De droogte was ingeslagen bij de clans waardoor er weinig te drinken was. De queen hadden ook niet heel erg veel meer te bieden en wat ze te bieden hadden gingen naar hun eigen kittens, wat heel begrijpelijk was. Maar dit was wel de reden waarom Russetkit, die nu twee moons was, slapjes in haar nest lag, haar lipjes te likken en schor te piepen. "D-dorst," klaagde ze met een hese, piepende stem. Zwakjes opende ze haar oogjes terwijl ze wazig om zich heen keek. Zou er iemand komen om haar te helpen? Want als ze nu nog veel langer zonder water zou zijn, zou het haar dood worden. Één ding was zeker, ze kon beter naar de medicine cat den gaan, want dit ging niet goed zo.

Open

De lichtbruine kattin liep de nursery in met wat vers mos in haar bek. Bronzemask had haar gevraagd om vandaag wat te gaan helpen in de nursery, dus dat deed ze dan ook. Amberpaw kwam hier niet zo graag meer, het deed haar te veel denken aan haar moeder. Een hese, piepende stem vroeg haar aandacht. De jonge apprentice fronsten en zocht naar de bron van het zielige geluid. Uiteindelijk vond ze het - het was Russetkit, haar nichtje. Ze miste waarschijnlijk haar moeder ook.. Ze zag er zo zwak uit, het arme ding. Het zat precies in de familie, kittens achterlaten - al was het allemaal gestart door Brindleleaf. Als zij niet weg was geweest, had Mouswish nooit zelfmoord gepleegd. "Hey daar, kleintje..", mompelde Amberpaw zachtjes. "Je hebt vast dorst.." De kitten zag er helemaal uitgedroogd uit - Oceanbreeze had waarschijnlijk weinig melk over, aangezien ze niet alleen voor haar eigen kittens moest zorgen, maar ook voor de anderen. Wat kon ze doen om te helpen? Er was bijna nergens nog water te vinden, of ze moest heel ver gaan en tegen dat ze terug was was het mos misschien al opgedroogd..

Ze had pijn in haar kopje, dat voelde ze heel hevig en ze zag vlekjes. Haar keeltje deed ook pijn en voelde kurkdroog aan, daarom klaagde ze, piepte ze, tot er eindelijk iemand bij haar zou komen om voor haar te zorgen en haar te helpen. En haar heldin kwam er aan. Ze hoorde een zachte stem van een iets oudere poes. Met wazige oogjes keek Russetkit, verstopt vanuit haar nest naar de cyperse bruinte kattin. "Dorst..." klaagde ze enkel. "Ikke d-drinken... Oceanbleeze niet hier..." vertelde ze terwijl ze haar oogjes even sloot en haar kopje vermoeid op haar dunne pootjes legde. Ze was dun en zwak en het was maar de vraag of de jonge kitten dit seizoen zou overleven. "Ik wil mama," klaagde ze vervolgens. Mousewish had altijd melk voor haar klaar gehad. Maar helaas, zij was er niet meer, zij was dood en dat wist Russetkit ook wel.

Ze wist niet goed wat ze kon doen, hoe ze kon helpen. Moest ze de kitten alleen laten en ver weg water gaan halen? Amberpaw was niet zeker. Ze wou Russetkit niet alleen laten. Bij het geklaag van haar nichtjes zuchtte ze, en de lichtbruine poes liet zich door haar poten zakken. "Ik wil mama ook..", mompelde ze. Ze had het over een andere mama, tuurlijk, maar dat maakte niet uit. Ze waren allebei praktisch weesjes zonder hun moeder, zelfs al was hun vader nog in the picture.

Na de woorden van Amberpaw sloot Russetkit haar oogjes en voelde een hoop verdriet en pijn. Verdriet om haar moeder en pijn door de uitdroging. Ook voelde ze zich nog eens zwak. Toen ze een andere stem hoorde, keek Russetkit niet eens op. Het was de stem van een poes, een bekende poes, maar wie kon ze niet plaatsen dus bleef ze liggen zoals ze lag. De woorden gingen wat langs haar heen die er uitgesproken werden. En ineens hoorde ze Oceanbreeze. Russetkit opende haar kitten blauwe oogjes tot een kiertje en hoorde hoe de poes opdrachten verdeelde. Het was een wonder dat Oceanbreeze melk over bleef te houden, want de droogte raakte niet alleen de kittens, als je niet goed dronk, produceerde je ook geen melk meer. Toen werd ze ineens opgetild, wat een beetje pijn deed aan haar vermagerde, uitgedroogde lichaampje. Ze hoorde de warme, ietwat vertrouwde stem zeggen dat ze kon gaan drinken. Echter lukte het Russetkit om niet dichter naar Oceanbreeze toe te kruipen en haar kopje op te tillen om wat te gaan drinken. In plaats daarvan lag ze waar ze lag. "D-dorst..."

Lizardpath was met haar apprentice op pad gegaan, weg uit het kamp. Hun toch was tot z'n einde gekomen nadat ze nog enkele kruiden hadden verzameld. Lizardpath liep alvast vooruit, richting het kamp. Met de wandeling die ze net gemaakt hadden, was haar opgevallen dat bijna alle waterbronnen opgedroogd waren. Omdat het Windclan territorium hoger lag dan de andere territoria, verdween bij hen het water sneller bij droogte. Lizardpath liet haar blik even naar de hemel gaan. Leaf-fall en droogte te samen was geen goede combinatie. Met dat ze het kamp inliep, spitste ze haar oren. Ze hoorde veel stemmen in de nursery, waardoor ze even fronste. Op dit moment van de dag, sliepen de kittens meestal. Ze hadden hun slaap nodig, zeker nu de koude en droogte er was. Zo verbruikten ze zo weinig mogelijk energie. Lizardpath liep dan ook regelrecht naar de nursery, in plaats van eerst naar haar eigen den te lopen. Ze legde haar kruiden voor de den, waarna ze naar voren stapte. "Wat is hier aan de hand?" mauwde ze direct met dat ze haar kopje in de den stak. Haar blik viel bijna direct op Russetkit, een kitten van Mousewish, waar iedereen rond stond. "D-dorst..." Haar oren schoten bijna direct naar voren. Ze had zich eerder al afgevraagd wanneer de eerste katten van Windclan last zouden krijgen van de droogte, maar had dit liever nog niet nu gezien. "Geef me wat ruimte," mauwde ze kordaat en stapte naar Oceanbreeze toe, waar de kitten nu naast lag. Haar ogen gingen even naar al de katten in de den. "Amberpaw, maak jezelf nuttig en ga met enkele andere apprentices de Elders voorzien van water." Ze wist dat het moeilijk was om water over een lange afstand in het mos te houden, maar voorlopig was dit de beste manier om het te blijven doen. Ze moesten Everstar hier over inlichten. Haar blik ging naar Bronzemask. "Bronzemask, wil jij dit bij Everstar melden. Niet alleen wat er met Russetkit is, maar wel het watertekort." Als apprentice had ze ook een keer droogte meegemaakt. Als één kat bezwijkt van het water tekort, volgen er meestal meer. Lizard's blik ging terug naar Oceanbreeze. "Ik wil Russetkit bij mij in de Medicine Cat den." mauwde ze en drukte even haar neusje tegen de kitten aan, ter controle. "Jij moet jouw melk sparen voor jouw eigen kittens."

Tag: Amperpaw, Bronzemask, Oceanbreeze and Russetkit

Samen met haar mentor was ze opzoek geweest naar kruiden buiten het kamp. Nu de dagen kouder en korter werden moesten ze er voor zorgen dat er een goede voorraad werd gemaakt, zodat mogelijke ziektes tijdens Leafbare of Leaffall verholpen konden worden. Het was hen redelijk gelukt, al waren veel planten al verdord door de droogte die leek te heersen. Het bezorgde haar, gezien Leaffall meestal juist enorme buien mee bracht. Het water bij small lake stond al stukken lager en toen het stel terug keerde in het kamp, bleek dat de droogte zijn tol al begon te eisen bij de zwakkere katten, zoals de kittens. Lizardpath snelde naar de Nursery, waar vanalles gaande was. Wijselijk legde Routpaw haar bundeltje kruiden bij hun den, waarna ze achter haar zwart-witte mentor aan ging. De medicine cat was al druk bezig met katten te vertellen wat ze moesten doen en om niet in de weg te lopen besloot de poes snel ook haar kruiden, die Lizardpath uit haast voor de Nursery had neergezet, naar de medicine cats den. Toen ze terug keerde voegde ze zich wat ongemakkelijk bij de groep katten. Haar mentor had zich over Russetkit, de dochter van overleden Mousewish, ontfermd. Ze was uitgedroogd, dat kon zelfs Routpaw zien. Zij wist echter, integenstelling tot haar kundige mentor, niet wat te doen. "L-Lizardpath, kan ik je helpen?" Vroeg ze wat nerveus, maar wel vastberaden.

Haar kopje viel op haar pootjes neer en ze had haar oogjes gesloten. Deze gingen pas weer open toen er ineens weer gepraat werd. Ditmaal door iemand anders. Deze gaf bevelen en iedereen ging weg. Zelfs de warme bron, oftewel, Oceanbreeze. Dat vond ze wel jammer en een schor, klagend piepje verliet haar bek, nauwelijks hoorbaar. "A-auw," klaagde ze ditmaal, omdat haar kopje pijn deed van de uitdroging, evenals haar keeltje. Toen klonk er een andere stem, deze vroeg wat aan de eerdere stem. Was die eerdere stem niet van Lizardpath geweest? En dan moest dat vast de stem van Routpaw wezen, haar apprentice. Maar ze wou geen van beide katten. Ze wou mama, die voor haar zorgde, haar warm hielt en haar blij maakte. Maar haar moeder was er niet meer en dat maakte haar ook nog eens enorm verdrietig.

{Ik ga er maar vanuit dat iedereen hun taak is gaan uitvoeren en Russet nu alleen bij Lizard en Rout is.}

Met dat de anderen haar plek gaven, verscheen Routpaw achter haar in de den. "L-Lizardpath, kan ik je helpen?" Ze knikte direct op wat ze vroeg. "Ga naar onze den, pak wat nat mos dat we deze ochtend verzameld hebben en leg je alvast neer in een leeg nest, dat zich vlak bij onze nesten bevind," mauwde ze vluchtig, met het idee dat Routpaw alvast het nest kon verwarmen met haar eigen lichaamstemperatuur. "Ik controleer even de andere kittens van Mousewish' nest en kom vervolgens met Russetkit naar de Medicine cat den, zodat we haar wat kunnen laten drinken." mauwde ze en liet haar blik alvast naar de andere kittens gaan. Als één kitten in de problemen zat, was dat meestal hetzelfde geval bij de rest van het nest.

Nog maar net was Russetkit twee moons, ongeveer anderhalve moon van haar leven had ze wat kunnen spelen en ravotten met andere kittens, al had ze in het begin eerst veel moeten leren en had ze de nursery niet eens uit gemogen. Nu pas sinds een moon mocht ze de nursery uit en toen was haar moeder en broertje dood gegaan. Sindsdien was ze niet veel meer naar buiten geweest, maar wel uitgedroogd. Ze was een beetje het vergeten kittentje geworden, ook omdat ze het eng vond om zoveel bij Oceanbreeze te zijn. Echt een band met de Queen had ze niet en graag bij haar drinken wilde ze ook niet. Dit had haar uitdroging heel snel laten gaan, om maar niet te vergeten dat Oceanbreeze ook haar eigen kittens had. Nu lag ze hier in het nest, stil en zwakjes en nauwelijks in staat om zich te bewegen of iets te zeggen. Het enige wat ze deed was af en toe zielig piepen.

Lizardpath knikte haar apprentice nog even toe bij haar snelle reactie en draaide zich vervolgens om naar de andere kittens van Mousewish. Ook zij hadden zo te zien dorst, maar zagen er verder wel beter uit dan Russetkit. Het duurde dan ook niet lang dat Lizardpath, Russetkit voorzichtig oppakte en zachtjes naar haar eigen den schuifelde. Ze wilde de kitten niet te veel heen en weer wiegen. De andere kittens, moest ze ook in de gaten houden, maar deze kitten kreeg nu toch even voorrang. Eenmaal in de Medicine Cat den, zette ze het kleine poesje neer in het nest waar Routpaw al in lag. Het nest was al een stuk warmer dan dat er niemand in zou hebben gelegen. Omdat de kitten zo zwak was, moesten ze haar eerst drupje voor drupje water zien te geven, al was het maar om haar keel een beetje vochtig te houden, want op deze manier kon ze zelf niet drinken. Lizard pakte het stukje mos, dat Routpaw had klaargelegd, en hield het boven Russetkit, waardoor er af en toe een druppeltje in haar bekje drupte. "Gezien?" vroeg ze zachtjes tegen haar apprentice. "Op deze manier moeten we het vandaag doen, totdat ze zelfstandig of met hulp echt kan drinken. Wil jij proberen?" Ondanks de ernst van de situatie, wilde Lizardpath toch enkele taken aan haar apprentice geven. Ze was nog niet zo heel lang Medicine Cat apprentice en ze waren ook nog niet naar de Highrocks gegaan, maar toch wilde ze Routpaw dit al meegeven. Volgens Lizardpath leerde je alles sneller als je het zelf deed. Dat was bij haar ook het geval geweest.