In for a walk? {OPEN}

Tussen de struikgewassen door liep een kleine maar gespierde gestalte. Het was een jonge kater, Glazepaw, die een rustig wandelingetje maakte door het oranjekleurige bos. Bladval was een fraai seizoen om te zien, maar je kon al wel de tekenen van prooi die wegtrekt merken. De meeste trekvogels waren al naar het zuiden gevlogen. En de eekhoorns zochten nu met z'n allen naar nootjes voor hun voorraad. Zij zouden een winterslaap houden. De Bengaalse kater merkte dat hij richting Fourtrees liep. Ook die bomen waren in herfstkleuren en de grond was bedekt met bladeren. Hij keek even om zich heen of niemand keek en sprong toen als een vrolijke jonge kitten in een hoopje bladeren waarna hij met een glimlach om zijn mond begon te rollen.

De jonge poes wandelde naar fourtrees en keek de vier grote bomen aan. Prachtig. Nee, echt. Hoor je die sarcasme? Ja, die sarcasme was sarcastisch. Het was sarcasme-inceptie. Geweldig. Amberpaw keek verveeld om zich heen. Ze had absoluut niets te doen, aangezien ze niet kon jagen en haar mentor bezig was met de kittens. Ze was niet eens zelf een moeder, en ze deed al veel moederlijker dan sommige echte moeders - die bijvoorbeeld hun kittens achterlieten. Absoluut geen subtiele hint. Zie? Dat laatste was wel sarcasme. Een eindje verder zag ze een andere apprentice - dat dacht ze toch - door de gevallen bladeren rollen als een kitten. Wauw, zo volwassen waren dus de andere clans.

Hij had eerst niet in de gaten dat hij gezelschap had. Nog steeds rolde hij door de bladeren. Toen hij eindelijk opstond en zich uitschudde merkte hij de kattin op die naar hem stond te staren. Een beetje beschaamd schraapte hij zijn keel. "Oh." Kwam er uit zijn keel. De bengaal dwong zichzelf om vriendelijk te glimlachen. "Ik zag je niet." Hij schudde nogmaals wat bladeren uit zijn vacht en likte kort zijn borst. Ugh Glazepaw, wat ben je toch een mousebrain.

"Duidelijk.", antwoordde Amberpaw droogjes, geen spoor van een glimlach op haar snuitje - en dat terwijl ze nog maar een paar manen geleden zo'n vrolijke kitten was geweest. Werkelijk verbazingwekkend wat dingen met je konden doen. De lichtbruine apprentice wandelde wat dichterbij, hoewel ze eigenlijk misschien bang zou moeten zijn van een kat van een andere clan. Je wist immers nooit hoeveel die al aan vechttraining hadden gedaan, zelfs als ze even oud waren als haar - zoals ze wel verwachtte dat deze kater was. Hij zag er toch ook zo uit.

Nieuwsgierig had Dawnpaw het geurspoor van haar clanmate Glazepaw gevolgd. Het was misschien niet zo beleefd om te spioneren, maar wat maakte dat uit als niemand er achter zou komen? Enthousiast beende ze zich een weg door de met bladeren bedekte bosgrond. Iets wat nog erg glas kon zijn. Eindelijk bereikte ze Fourtrees. Wat moest een medeleerling hier? Een glimlach verscheen op haar gezicht toen haar blik de kater ving die speels in een hoop bladeren rolde. Haar poten tintelden om mee te doen, maar ze werd ingehouden door de plotselinge verschijning van een onbekend figuur. Aan de geur te merken een WindClanner. Een ongemakkelijk gesprek tussen de twee volgde. Dawnpaw besloot om de situatie wat op de fleuren door de struiken uit te springen. Een niet zo hele handige stap. ''Sorry voor als ik jullie liet schrikken.'' mauwde ze vriendelijk. ''Ik moest deze mini-meeting gewoon even bijwonen.''

"Duidelijk." Miauwde de kattin droogjes. Glazepaw wiebelde geïrriteerd met zijn oren. Hij wou net iets zeggen toen er nog iemand aankwam. "Sorry voor als ik jullie liet schrikken." Klonk de stem van Dawnpaw vriendelijk. "Ik moest deze mini-meeting gewoon even bijwonen." Vervolgde de lichtgrijze kattin. Hij had nog niet heel veel met Dawnpaw opgetrokken, maar ze leek hem een aardige poes. De keren dat hij haar zag was ze vrolijk. Lekker positief iniedergeval! Nu ze met zijn tweeën waren durfde hij ook meer tegen de onbekende Windclanner te zeggen. "Ik ben Glazepaw." Stelde hij zich beleefd voor. Hij was geen ruzie-zoeker.

Sorry voor extreme laatheid. Ik heb drukke weken achter de rug.