Check up

Het was een relatief rustige ochtend voor de jonge kattin. Ze was rustig wakker geworden en leek eerder wakker te zijn dan de meeste kittens waardoor ze in het halfduister kon blijven dommelen. Haar blauwe ogen fonkelden iets waardoor er duidelijk te zien was waar de jonge kattin plaats had genomen. Het aantal nesten was redelijk achteruitgegaan. Immers waren twee van de drie Queens verdwenen en was Oceanbreeze relatief vaak een van de enigste volwassen katten daar. Ze was immers de enige Queen. De enige die melk tot beschikking had en de enige die hele dagen op alle kittens lette. Natuurlijk kon ze niet alles mee krijgen. Toch deed ze haar best. Een aantal zachte pootstappen waren haar dan ook niet ontgaan. Even later verscheen Routpaw, een van haar broers vrienden en tevens die van haar, door de ingang van de Nursery. Ze had een balletje mos in haar mond geklemd. Drinken voor de kittens en Queens. Aangezien die het kamp niet uit konden om te drinken. Ze drukte haar lichaam op en keek de ander met haar vriendelijke en moederlijke blauwe kijkers aan. Waarna ze langzaam naar haar toe liep, tevens op een soepele manier. "Heeft er iemand dorst?" Vroeg de Medicine Cat Apprentice waardoor Oceanbreeze grinnikte. Iemand, zij zelf wel in ieder geval. Daarbij waren er vast ook wel kittens die wat vocht konden gebruiken. "Hallo Routpaw. Volgens mij hoef je niet twee keer te vragen," mauwde ze vrolijk waarna ze naast de iets jongere kattin plaats nam. Ze was blij met haar bezoek aan de Nursery. Het kon best wel eenzaam zijn tussen zoveel kittens. Al hield ze van elk van hen. Zeker van haar eigen dotjes.

Het was een echte verademing om Routpaw weer te zien, om even onder bekende bijna volwassen katten te zijn. Om even niet alleen te zijn met haar gedachten en de kittens. Ondanks dat ze van buiten erg vrolijk en optimistisch leek, voelde ze zich ook behoorlijk ongelukkig. Alles dat er gebeurd was, was genoeg geweest om vele katten in zijn greep te houden. Gebeurtenissen die niet positief waren en ondansk dat de kattin probeerde er het positieve van te maken, haar best deed niemand te kort te doen. Kon ze niet voorkomen dat ze niet voldoende kon doen. Zouden de Medicine Cat en Medicine Cat Apprentice zich zo ook wel eens voelen. Alsof ze net niet alles konden dat nodig was. Alsof het nooit voldoende was. Ze hoopte van niet, anders moest ze snel eens een gesprek met Routpaw en Lizardpath aan gaan. Hoewel ze bijna moedeloos werd van alles zag ze lichtpuntjes in sommige kleine dingen. Dingen die eigenlijk er normaal waren maar ook erg mooi. Dingen die haar hart verwarmden en haar moederhart deden groeien. Ze had nooit gedacht dat ze een moeder kon zijn. Ze was blij dat Routpaw aan haar had gedacht in deze droge tijden en kon haar geluk nauwelijks op toen ze gegrinnik hoorde. Dat geluid had ze wel gemist de laatste tijd, een oprechte lach. Of het nu grinniken of echt lachen was, ze had nauwelijks nog een kat met een glimlach op hun snoet gezien en dat maakte dat ze zich tevreden ontspande. Ze begon meteen van het bolletje mos te drinken terwijl ze uit haar ooghoeken Routpaw's snorharen tevreden zag trillen. Waarschijnlijk had de jonge kattin ook wel voldoende aan haar hoofd, maar toch was ze blij dat ze de tijd nam om bij Oceanbreeze langs te gaan. Het voelde er minder eenzaam en onprettig door. "Mooi zo, anders was ik voor niets helemaal naar Small lake gegaan." Glimlachte de kattin vriendelijk naar de grijzige Queen. Oceanbreeze knikte met een klein glimlachje op haar gezicht waarna ze haar relatief grote kop tegen de Apprentice drukte. "Small lake is ook prachtig voor gewoon een wandeling hoor. Dus..." Geinde ze ietwat luchtig terug, al was het duidelijk dat ook zij wel gegrepen was door de gebeurtenissen. Daarna werd het serieus, Routpaw had duidelijk wat te zeggen en zoals een echte vriendin zou doen, zou Oceanbreeze luisteren. Routpaw was geen domme kattin, dus wachtte Oceanbreeze geduldig op wat ze zou vertellen. "Oceanbreeze, als er iets nodig is, of dat nu water is of iets om de melk op gang te houden of noem maar op, roep me dan gewoon, oké?" Mauwde de jongere kattin, terwjil ze nerveus wiebelde. Oceanbreeze keek even stilletjes naar haar poten voordat ze langzaam en nadenkend knikte. Ze wou de Apprentice niet tot last zijn, maar mocht ze iets nodig hebben zou ze zeker even langs komen. Als zij weg viel had de clan een probleem, voor de kleintjes. "O-of als je gewoon wat gezelschap wilt, dat is ook prima." Dankbaar knikte de jonge Queen waarna ze voorzichtig zei. "Misschien moet ik een deel van mijn nest maar naar de Medicine Cat den halen. Is vast gezelliger dan de hele dag in het half duister te zitten." Murmelde ze waarna ze haar een neusje gaf en haar staart even zwiepte.

De jonge kattin was waarschijnlijk wel verrast dat Oceanbreeze haar kop tegen die van haar drukte. Immers was het niet iets dat zo snel gebeurde maar een moeder worden deed veel met een kat, zeker eentje die zo jong als Oceanbreeze was en van nature al een warme en vriendelijke kattin was geweest. Routpaw leek wat van haar stuk gebracht al duurde het niet lang, want de jonge moeder voelde een neusje in haar vacht waarna ze langzaam haar kop terug trok. Ze hoorde Routpaw nog zachtjes spinnen en glimlachte ontspannen iets. Al was haar ontspanning altijd iets van korte duur, haar oren waren duidelijk op de slapende en spelende kittens gericht en zo af en toe leek ze haar blik ook heel even door de Nursery te werpen, desalniettemin lette ze ook op wat Routpaw te zeggen had en sprak ze rustig met haar. Ze kreeg het zelfs voor elkaar wat te geinen over hun kleine meertje in het territorium waardoor Routpaw moest glimlachen, net zoals de jonge moeder deed. Echter werd het gesprek al snel weer serieus, terwijl ze naar haar poten keek luisterde ze naar de jongere kattin en sprak ze voorzichtig weer. Dit keer was ze redelijk emotioneel. Routpaw had het waarschijnlijk drukker dan de meeste katten en precies zij was degene die haar best deed haar te hulp te schietten en zo nu en dan op te zoeken. Haar hart verwarmde hierdoor en dankbaar keek ze op. Ze sprak ook over het feit dat het misschien gezelliger was als ze een deel van haar nest naar de Medicine cat's den haalde, echter werd het daar waarschijnlijk dan ook te druk. Het was dan ook een beetje een humorieuze opmerking geweest en die humor leek Routpaw wel in te zien, want ze spinde geamusseerd toen ze in vervolg van haar woorden ook nog haar neus even tegen de Apprentice drukte. "Dat zou gezellig zijn, maar ik ben bang dat er dan iets te veel kittens in de den rond gaan banjeren." Mauwde de jongere kattin twijfelend. Het twijfelachtige glimlachje deed Oceanbreeze grinniken. "Nieuwsgierige hoopjes vacht bedoel je." Fluisterde ze grappend in Routpaw's oor. Nieuwsgierigheid was iets dat de meeste kittens hadden, hoewel het gezond was, was het ook gevaarlijk in de Medicine cat's den. "Al zal het wel een stuk gezelliger zijn," vervolgde de kattin waarop de jonge moeder knikte. "Voor iedereen, al mag ik niet te veel klagen. Bronzemask helpt hier en daar ook wel. Toch is het nu best eenzaam," murmelde de jonge moeder.

Routpaw kon haar grap om de nieuwsgierige kittens wel waarderen, begrijpen. Ze moest ook zacht lachen al gleden de ogen van de Apprentice snel naar twee spelende kittens. Oceanbreeze wende haar blik er ook kort naar toe. Duidelijk was dat ze hen wel in de gaten zou houden. Ze spraken weer verder, nadatze beide hun ogen van de kittens gewend hadden. Routpaw leek haar wel te begrijpen en gunde haar ook een vriendschappelijke glimlach. "Ik zal er iets over zeggen tegen Everstar, misschien kan ze nog wat meer katten aanwijzen om zo af en toe te helpen." Mauwde de kattin waardoor Oceanbreeze knikte. "De clan heeft behoorlijk wat klappen gehad..," murmelde ze waarna ze haar kop weer boog. "Is er nog wat vers prooi op de prooistapel?" Vroeg ze ietwat schaapachtig. Ze was wel wat hongerig. "En hebben jullie wat om de melkproductie te helpen?" Ging ze daarna verder.