A Different Future, A Future that is Unknown (Butterstar)

Oceanbreeze wist nu al een aardige tijd dat ze drachtig was, ook aan haar lichaam was het langzamerhand te zien. De lichte bolling in haar buik bijvoorbeeld, er bestonden namelijk geen dikke Windclanners en verder was ze nog steeds slank. Ze wist dat ze binnenkort te horen zou krijgen dat ze de Nursery in moest. Dit beangstigde haar enigszins, immers was zijzelf als kitten een keer ontvoerd geweest en waren de herinneringen aan de Nursery niet alleen maar goed. Toch betekende het niet dat ze overbeschermd zou raken, ze was namelijk niet alleen en haar kittens zouden het vast wel redden. Daarbij had ze bijvoorbeeld Cyber ook al een poosje niet gezien. De kater die haar had ontvoerd en verwond toen ze nog maar een maan of vier oud was. Voor haar voelde het als een eeuwigheid geleden, ook al waren er nog maar 8 manen verstreken. Ze had besloten nog een keer van hun territorium te genieten voordat ze voor een poosje de Nursery in trok. Met stevige passen liep ze door. Hier en daar hoorde ze wel geritsel in het struikgewas of het gras. Toch waren de meeste geluiden prima te plaatsen, muisjes die ronddwarrelden bijvoorbeeld. Of hazen die zich met enorme snelheid door het territorium haastten. Enkel Oceanbreeze bleef niet alleen daar. Het voelde goed om haar poten te strekken en dus besloot ze er maar een goed uitstapje van te maken. Richting de fourtrees dan maar, want daar was het immers neutraal gebied. Een indrukwekkend gebied ook met die vier grote bomen. Haar pootstappen staakten pas toen ze de krachtige bomen in de verte kon zien. Even bleef ze stil staan, alle aandacht op haar omgeving gevestigd, voordat ze rustig richting de bomen liep en in de schaduw van een van hen plaats nam. Haar blauwe ogen richtte ze naar het bladerdek die haar tegen de felle zon beschermde. Ze sloeg haar staart, die behoorlijk pluizig was, netjes om haar poten heen en ontspande zich iets. Heel zacht murmelend sprak ze voor zich uit. "Ik hoop dat jullie kleintjes, deze krachtige bomen en dit neutrale gebied net zo mogen bewonderen als de rest van ons." Haar stem was zacht en warm. Ze wierp een blik op haar flanken voordat ze haar kop met een glimlachje weer hief. Haar ogen sloten zich ontspannen iets, waardoor ze enkel door spleetjes de omgeving in de gaten hield. Een bekende geur ving ze ook op toen ze er al een poosje zat. Eentje van Riverclan. Haar ogen opende ze volledig voordat ze zich soepel, zeker voor een zwangere kattin, opstond. In haar blauwe ogen was verbazing te lezen toen ze niemand anders dan Butterstar opmerkte. Een klein glimlachje stond op haar snoet waarna ze haar kop vriendelijk boog. Het was maar goed dat ze op neutraal gebied stonden. Enkel was het ook niet zo slim geweest dat ze was opgestaan voor de andere kattin. Nu was haar vollere buik ondanks de dikke vacht, de lange vacht duidelijk te zien. Waarschijnlijk kon Butterstar ook ruiken dat ze drachtig was. Even betwijfelde ze of het wel een goede keuze was geweest om hierheen te komen.

-alleen Butterstar!

"Oceanbreeze?" Begroette de flamepoint kattin haar zachtjes waardoor ze glimlachend knikte. Ze was blij haar een keer te zien, het laatst dat ze iets van elkaar hadden waargenomen was toen Cyber het territorium was binnen gedrongen. Zijzelf was toen nog Apprentice geweest. Toch wist ze onderhand wel van de connectie tussen haar en Butterstar. Whitelion had dus meer halfbroers en halfzussen dan echt bekend was geweest. Ze had eerst gedacht dat ze enkel met z'n vieren waren en nooit echt geweten wie de vader van haar broer was geweest. Toch hoefde ze hem ook niet te kennen, hij had niets te maken gehad met hem. Behalve dan dat hij en haar moeder een kitten gekregen hadden. Ze keek de ander even aan en zuchtte zacht. Ze bewonderde de fourtrees nogmaals voordat haar blauwe kijkers naar Butterstar keken. "Butterstar," mauwde ze op een zachte, warme toon terug. Ergens leek de Riverclanner bezorgd om haar veiligheid. Immers bleven de meeste drachtige katinnen dichter bij het kamp. Zijzelf had er voor gekozen toch nog één keer de fourtrees te zien voordat ze hier misschien manen niet meer kwam. "Hoe is het met je?" Vervolgde ze voorzichtig. Haar vriendelijke uitstraling werd even volwassen. Het was duidelijk dat haar zwangerschap haar het laatste beetje had doen opgroeien. Ineens was ze niet meer verantwoordelijk voor haar eigen leven, nee ze was verantwoordelijk voor meer.

Er hing een vredige, serene sfeer tussen de twee katten. Ze waren misschien beide van een andere clan, maar totaal niet vijandig naar elkaar. Immers was er ook een soort band tussen de twee katten ontwikkeld. Whitelion was van hen beide een broer geweest, echter had Oceanbreeze hem waarschijnlijk beter gekend dan de mooie flamepoint die voor haar stond. Ze had geen hekel aan Riverclan, totaal niet eigenlijk. De enige 'clan' die ze echt haatte was Bloodclan. Over Thunderclan was ze nog niet uit, die clan kende ze immers niet zo goed. "Met mij.. gaat het nu wel." Mauwde de kattin van hogere rang. De glimlach die de kattin droeg bereikte haar ogen niet. Ondanks dat het duidelijk vriendelijk en opbeurend was bedoeld. "En hoe is het met jou.. Ik zie dat je in verwachting bent." De glimlach verwarmde wat toen de kattin sprak en haar ogen namen haar warm, bijna moederlijk in zich op. Ondanks dat ze geen directe verwantschap deelden, hadden ze toch iets... Iets familiars misschien?! "Van wie? Als ik vragen mag?" Ging de flamepoint verder, ze keek even naar haar wat dikkere buik en keek met een trotse blik de kattin voor haar aan. Ze was duidelijk een moeder in de wording. "Neverland, dit zullen dus de nichtjes en neefjes van Everstar zijn," mauwde ze zacht. Het was waarschijnlijk geen verrassing voor de kattin voor haar dat ze met een soortgelijke, vredige ziel kittens kreeg. Ze liep langzaam op Butterstar af. "Ik zal ze zeker over hun oom en jullie vertellen. Hopelijk zullen ze de hoop hoog houden op vrede tussen de clans." Mauwde ze eerlijk, wijs en warm. De namen die ze de kittens wou geven, mocht de tijd daar zijn waren alleen positief. Al was ze er wel duidelijk over uit dat Neverland er ook minstens een zou geven. Hij was de vader, had er recht op en zou echt niet met een belachelijke naam aan komen zetten. Eentje zoals Deadkit of Deathkit, nee dat klonk totaal niet positief. Ondanks dat ze bijna zeker wist dat het moederschap haar zwaar zou vallen, al die verantwoordelijk en zorgen. Was ze er ook van bewust dat ze er positief naar keek. "De namen zullen in ieder geval positief zijn, geen Deadkit of iets in die trant." Mauwde ze, haar stem liet blijken dat ze dat soort namen afschuwelijk vond, wie noemde zijn of haar kitten nou dood?? Niemand zou een kitten de dood toe moeten wensen.