There and back again {OPEN}

Er was teveel gebeurd. Brindleleaf was vertrokken, Mousewish had zelfmoord gepleegd en Cheekykit was haar na gegaan. Rosekit was overleden door de kou en Amberpaw was hartgebroken. Bronzemask moest het even kwijt. Bij iemand waarvan ze hield. Iemand die dit allemaal had veroorzaakt. Behalve dat van Rosekit dan. Door het grote rogue territory liep een kleine gestippelde kattin. Ze probeerde te ruiken of haar zus hier was. Steeds sneller ging ze rennen, haar naam roepend. ''Brindleleaf!'' Ze moest het weten. Ze moest weten dat haar dochter dood was. En kleinzoon. ''Brindleleaf!!'' Tranen begonnen over haar wangen te lopen. Ze wist niet meer wat ze deed. Waar was haar zus? De enigste die er in haar jeugd voor haar was.

Open

Oh nothing stays the same from yesteryears
See I recall being afraid of the dark
And holding on to teddy bears
I'd wrap myself in blankets just to cover me from fears

S H A L L O W

Ze had verwacht dat het een rustige dag zal worden. Dat de grijze kattin voor het eerst wat kon jagen voor de Elite. Niet dat ze al een mentor had, en dat ze eigenlijk gevraagd had voor toestemming. Ze wist dat ze hier spijt van zal krijgen. En dat Claw er niet blij zou zijn. Maar wat als ze iets ving? Dan had hij geen echte reden om haar te straffen, toch? Bovendien kende ze de regels nog niet. Het kon toch voor meer één keertje een uitzondering zijn? ''Brindleleaf!'' De onbekende stem trok haar aandacht. Langzaam en voorzichtig trippelde ze richting de bron van het geluid. Waar ze een gevlekte kattin in haar zichtveld opnam. ''Brindleleaf!!'' Shallow versmalde haar ogen tot spleetjes om haar zicht te verscherpen. Het leek wel of... Was de onbekende kat aan het huilen? En waarom riep ze iemands naam? Een Clannaam? Nogal ongemakkelijk schraapte ze haar keel voordat ze een stap vooruit deed. "Hey", begon ze maar terwijl ze van de grond in de ambere ogen keek van de huilende kattin. "Als je wilt kan ik helpen zoeken..." Ze glimlachte vriendelijk. Zolang ze haar voorstel maar vriendelijk opnam. Ze wou niet dat ze boos op haar werd. Want wie weet. Je moest nooit zomaar een gefrustreerde kat benaderen.

Ineens stond daar een jonge grijze poes die haar keel schraapte. ''Hey.'' Miauwde de onbekende kat. Bronzemask stond stil en wiebelde met haar oortjes. Ze rook voornamelijk Rogue, maar ook Bloodclan. Ze zette twijfelend een stap achteruit. De grijze kattin was jong, bijna nog een kitten. Als dit geen valstrik was, kon ze zichzelf altijd redden. De vreemdeling zag er ook niet agressief uit. Of was dat maar schijn. ''Als je wilt kan ik helpen zoeken...'' Glimlachte de kattin vriendelijk. ''Heb jij misschien een poes gezien, die er ongeveer zo uit ziet als ik, alleen dan met meer wit in haar vacht?'' Vroeg ze terwijl ze probeerde te ruiken of er nergens enge Bloodclanners in de bosjes zaten te wachten tot ze het zwakste was. Ze probeerde om haar tranen weg te vegen met haar voorpoten. De zwakken worden altijd gepakt, zij zijn prooi. Bronzemask wilde geen prooi zijn.