Only we know {gz}

FORLORNPAW

Verloren, alles is verloren. Alles gaat verloren of het nu seconden of dagen duurt. Alles heeft een einde, alles verliest. De een verliest een leven, de andere een partner of kitten. Het is altijd maar de tijd, een race tegen de eeuwige tikkende klok. Een die nooit over lijkt te gaan, die nooit voorbij is. Een race waarin de deelnemers, steeds sneller, sterker en dapperder moeten zijn. Maar wat als iemand geen geschikte deelnemer is. Wat als iemand al verloren is voordat diegene geboren is? Wat als.. als je naam Forlornpaw is....

Name Forlornpaw
Past Names Forlornkit, Divingkit
Future Names Forlornhope || Forlornwish || anders...
Snowdrop, een al wat oudere maar bekende Thunderclanpoes had haar eerste nestje verlaten toen duidelijk werd dat ze halfclans waren. Dit wist Forlornpaw in het begin van haar leven nog niet, toen ze nog de naam Divingkit droeg, toen ze nog door haar pleegmoeder gezoogd werd samen met de kater die ze haar broer zou noemen en hun andere sibling die uiteindelijk haar pleegsibling bleek te zijn. Risingkit en Divingkit, ze hadden twee tegenovergestelde namen, de een betekende opstaan en de andere duiken. Divingkit was dan ook in haar jongste kittenperiode een kitten die weg dook voor alle gevaren. Ze stond niet echt op voor zichzelf en zou verlegen genoemd kunnen worden. Echter is ze nu anders, hun échte moeder Snowdrop heeft hun verteld dat zij hun moeder is, dat ze een andere moeder hebben gekend hun hele leven. Dat ze hen verlaten heeft. Dit maakte dat Divingkit niet meer de vrolijke Divingkit was. Nee, ze werd somber, zonderde zich behoorlijk af en had enkel aandacht voor haar échte broer en enige nestgenoot Risingkit. Doordat ze de naam Divingkit niet meer wou dragen, immers was die naam een herinnering aan het oude, nam ze een nieuwe minder positieve naam aan. Forlornkit. Ze stond erop dat iedereen haar zo zou noemen, ze was Forlornkit ze was de kitten van een moeder die tegen haar gelogen had, ze was een kitten van een kattin die haar fouten niet onder ogen had willen zien. Ze was ondankbaar voor het leven dat haar op die manier geschonken was. Zodra ze Apprentices waren geworden wist ze niet wat ze met de nieuwe kennis aan moest, ze geloofde er niet meer in dat alles goed zou komen, alles goed zou blijven. Immers leefden ze niet in een sprookje, alles zou ooit verloren gaan. Alles wat haar lief was, alles dat ze kende. Snowdrop had haar moeder afgepakt, had zich nooit als moeder opgesteld en in plaats van blij te zijn met de waarheid, was ze woest. Dit resulteerde er in dat ze zich zorgvuldig uit de buurt van de kattin hield. Ondanks dat de kattin nu weer kittens had gekregen, kittens die wel puur Thunderclan waren en waarvan de wit gevlekte kattin wel hield. Ergens was Forlornpaw ook wel jarloers op hen, al zou ze dat nooit bekennen. Het enige wat ze wou was dat de tijd terug te draaien was, dat ze dit niet had hoeven weten. Want dat had ze gewoon haar leven kunnen leven, zonder dat deze kennis door haar hoofd zou spoken. Haar familie was enkel en alleen Risingpaw, de andere katten die haar familie zouden kunnen zijn, wou ze niet kennen. Bang dat ze weer verlaten zou worden door ze. Mede hierdoor heeft ze ook nog met niemand gesproken over het feit dat Snowdrop haar moeder is. Haar moeder had dat dan ook van haar en Risingpaw gevraagd, echter wil ze die kattin geen plezier doen. Nee, dit doet ze enkel omdat de waarheid, te pijnlijk is...
Gender Female || She-cat
Age 10 Moons
Sexuality Hetero
Birthplace Buiten in Thunderclan territorium
Season of Birth Leafbare
Rank Apprentice
Former Rank Kitten
Future Ranks Young Warrior - Warrior - Senior Warrior - Queen - Elder - Medicine Cat Apprentice - Medicine Cat - Deputy - Leader
Clan Thunderclan
Bloodline 50% Thunderclan || 50% Shadowclan

Mother Snowdrop
Father Onbekend
Brother Risingpaw
Half-sisters Heronkit || Butterkit†
Half-brothers Longkit || Silverkit
Uncles Graveleap || Vidar (Wolfhunt) || Owyn (Deadsoul)
Aunts Dawnstripe
Leader Silverstar
Deputy Zealspark
Medicine Cat Mistgaze
Medicine Cat Apprentice Rousepaw

Met zachte en soepele pootstappen liep Forlornpaw de Apprentice den weer in. Haar blauwe ogen vielen duidelijk op in het halve donker. Ze was weer bijna de hele nacht op gebleven en had rond geslopen in hun territorium. Ze sliep slecht al vanaf het moment dat Snowdrop het hun had verteld. Echter sprak ze er niet over, als er al katten waren met vragen over haar toch wel uitzonderlijke gedrag, wimpelde ze hen altijd weg. Het waren niet hun zaken, ze hoorden hun neus er gewoon uit te houden. Zijzelf zou zich wel redden, dat deed ze altijd al. Hoop, ja hoop was er niet meer, Starclan verdomde haar als ze hoop had voor iets in de toekomst. Ze had geen beeld om naar te leven, haar hele leven was immers een leugen geweest. Een leugen van een kattin waar ze tegenop had moeten kijken. Het was haar moeder geweest, die in Starclans naam niet eens had gedurft om voor haar schuld uit te komen. Haar kleine broertjes en zusjes wisten niet eens van haar bestaan af, hetzelfde goldt voor Risingpaw natuurlijk. Butterkit zou het misschien weten, zij zat nu in Starclan, op hun neer te kijken waarschijnlijk. Die kleine lucky bastards. Ze had niets met ze, wou ergens ook niets met ze te maken hebben. Haar koele blik gleed even naar haar broer, die lag nog lekker te pitten terwijl zij weer op zoek was gegaan naar haar vader. Ze wou haar vader spreken, misschien was er in Shadowclan wel een beter plek voor haar dan in Thunderclan. Kon ze deze clan nog wel haar thuis noemen of was het echter een lang vergane droom, een droom die zo vluchtig was geweest dat ze zich er niet aan vast had kunnen klemmen. Oh, wat zou ze zich er nog zo graag aan vast klemmen, zichzelf voor willen houden dat de kattin die voor hun gezorgd had hun moeder was. Wat had ze graag een normaal leven gehad, eentje waarbij ze geen geheimen op haar hart droeg, die niet de hare waren om te dragen. Misschien zou haar moeder ooit dapper genoeg zijn om hun als familie te willen zien, maar tot die tijd kon die beter uit de buurt blijven van haar en Risingpaw. Als het betekende dat ze haar klauwen moest gebruiken, zou ze dat zeker doen. Met liefde zelfs, haar haat was groot jegens de kattin die haar het leven had geschonken. Het leven had gegeven om haar daarna meteen te verlaten, dat terwijl ze nu ineens voor kittens kon zorgen, kittens waarvan de clan niet eens wist van wie ze waren, wie de vader was. Had haar moeder niet gewoon het geheim kunnen houden, hun afstamming? Immers wist ze zelfs niet eens wie de vader was, ze wist enkel dat ze gedeeltelijk Shadowclan was, dus zocht ze stiekem wel eens bij de grens rond of ze een kat kon vinden die haar vader zou kunnen zijn. Niet at ze hem aan zou spreken, enkel vervloekingen leken uit haar mond te kunnen stromen. Ze klonk nooit vriendelijk of zachtaardig. Haar stem was altijd hard, misschien wel een tikkeltje gewelddadig. Nee, ze zou niemand meer toelaten in de tijd die ze hier had, voordat ze Starclan bereikte. De tijd ging altijd te snel, oh zo snel. Ze wou de race tegen de klok niet meer spelen, ze zou wel zien waar het eindigde. Als ze maar niet iemand hoefde te verliezen waarvan ze hield, als Risingpaw maar bij haar zijde zou blijven staan....