Hungry eyes.

Een kleine glimlach kroop om Lightkit’s lippen toen ze de geamuseerde reactie van Bronzemask opmerkte. Ze nam aan dat het wel redelijk grappig was en dus hield ze zich niet meer bezig met beschaamd over haar borst te likken, maar keek Bronzemask in plaats daarvan nieuwsgierig aan toen deze uitlegde dat Oceanbreeze voor de melk was, maar zij eerder haar aandacht besteedde aan op de kittens te letten. ‘Kun je geen kittens meer krijgen dan?’ vroeg ze nieuwsgierig zijnde aan de she-cat. Het was niet ongebruikelijk dat er queens waren die helemaal geen kittens meer konden krijgen door hun leeftijd of door het feit dat er iets mis met hun was. Lightkit had echter nog niet zo’n queen meegemaakt in de nursery, maar ze had ook nog niet veel contacten gehad binnen de nursery. Ze deed haar best om elke Clanmate te leren kennen, maar dat viel nog niet mee als ze om de paar uur moe werd en weer even moest gaan slapen. Gelukkig had ze nu wat meer energie en voelde ze ook dat ze ouder werd. Ze was ook blij dat ze eindelijk eens wat kon zien. De eerste dagen was ze zo blind als iets geweest en had ze langzaam moeten leren wennen aan de omgeving. Nu kon ze niet wachten tot ze apprentice zou worden, hoewel het slechte weer haar soms wel op andere gedachten bracht. Lightkit draaide haar kopje toen ze een andere she-cat hoorde naderen en Oceanbreeze herkende. Een mooie naam voor een mooie kattin. Oceanbreeze had ook die typische moederlijke blik in haar ogen die Lightkit bij veel queens herkende. Wie weet werd Oceanbreeze ook een queen die de kittens zou blijven opvoeden en zou ze niet meer gaan jagen. ‘Dat ben ik inderdaad,’ sprak ze en ze stak haar borst trots vooruit terwijl ze haar rug rechtte zodat ze hopelijk ietsje groter leek dan normaal. ‘Mijn vader is de beste warrior van WindClan! Daarom zie ik hem natuurlijk niet zo vaak.’ Haar ogen gingen vrolijk van Oceanbreeze naar Bronzemask terwijl ze verderging. ‘En mijn mama kan natuurlijk ook heel goed jagen. Ze is jammer genoeg niet vaak hier, maar dat valt wel te begrijpen als je je Clan moet ondersteunen!’ De kitten leek overduidelijk heel blij te zijn met haar ouders, hoewel ze haar vader wel eens een keertje vaker wilde zien. Vlak na haar geboorte was hij één keer geweest en daarna had ze hem niet echt vaak meer gezien. Ze drukte de gedachte weg dat hij niets van haar moest weten. ‘Mama komt me normaal gezien eten geven, maar ik denk dat ze het vergeten is.’ Ze trok met haar oortje en keek richting de uitgang van de nursery alsof haar moeder elk moment kon binnenkomen.