Killer queen

Het was alsof ze in een gevangenis zat. Ze wist dat ze gewoon uit het kamp kon lopen, niemand zou haar in eerste instantie tegen houden. Maar ze wist ook nog precies wat Claw tegen haar had gezegd, en daardoor durfde ze zonder Hellhound geen stap meer buiten het kamp van de Elite te zetten. De kater had haar aangesproken met die enge, veel te kalme toon van hem en sindsdien had ze hier gezeten. Alsof het niet erger kon, was haar moeder overleden, iets dat haar enorm verwarde. Al die tijd had ze het gevoel gehad dat ze haar moeder verachtte, maar nooit eerder had ze zo gehuild als de dag dat haar dode lichaam het kamp in werd gesleept. Hoe verklaarde ze zoiets? Iedere andere kat van de Elite droeg haar op om het op te kroppen, het te verstoppen zodat niemand zou kunnen zien hoe slecht het met haar ging. Misschien was iedereen in deze vreselijke groep daarom zo gestoord. Ze hoorde ineens een begroeting, vervolgens vroeg iemand waarom ze vroeg op was. Vroeg? Had ze de hele nacht hier gezeten? Ze draaide haar kop bij om in de vuurrode ogen te kijken van.. Zira? Nee, het was Vitani. Haar halfzus, die bijzonder veel op hun moeder leek. "Oh, uhm, ik heb niet echt goed kunnen slapen," stamelde ze zachtjes. Ze had nooit echt tegen Vitani gepraat, ze vroeg zich af hoeveel de poes daadwerkelijk op Zira leek.

Nu ze zo tegenover Vitani stond, viel O op dat de andere kattin toch best wel een stuk ouder was dan zij. Wat haar ook weer vertelde dat Zira eigenlijk nog een heel leven voor haar nestje had gehad waar ze nooit over gehoord had. Ergens voelde ze zich slecht om het feit dat ze nooit had geprobeerd om dichter bij haar moeder te komen, maar de kans had zich simpelweg nooit voor gedaan. Ze waren twee compleet verschillende katten, en zelfs familie kon hen niet bij elkaar houden. O zag er vermoeid en ondervoed uit, ze rilde van de kou en al met al was ze gewoon een wrak. Vitani daarentegen had een behoorlijk kalm postuur, alsof er niks aan de hand was. Schijn kon echter bedriegen. O keek even verbaasd op toen Vitani vroeg of ze erover wilde praten. Iets dat ze niet echt verwacht had van een member van de Elite. O schraapte haar keel even kort. "Ik... Ik had gewoon niet verwacht dat Zira... dat mama..." Ze kon het niet over haar lippen duwen, had het gevoel dat ze zou breken wanneer ze het zei. "Ik heb spijt dat ik niet meer met haar gepraat heb." Waarschijnlijk was het toch op niets uitgedraaid, maar ze had het niet eens geprobeerd. Dat was een fout die ze niet meer kon corrigeren.