{Training 1} Tour du territoire

Met grote passen liep de zwarte poes naar de apprentices den. Het was nog erg vroeg, en nog maar weinig katten waren al op. Vlug stak ze haar kopje door de ingang, en zocht naar haar apprentice. "Eveningpaw? Wakker worden! Training!" sprak ze op een redelijk opdringerige, toch vriendelijke toon. Ze hield niet van treuzelaars, en wachtte dus ook niet op de jonge apprentice, maar trippelde al richting de prooistapel om daar de lekkerst uitziende muizen te pakken.

& Eveningpaw c:

Ze had heerlijk geslapen in haar nieuwe nest. Het voelde goed, super goed om nu in deze den te mogen slapen. De onrust die haar de laatste tijd wakker had gehouden in de nursery was helemaal verdwenen en had plaatsgemaakt voor een onuitputbare drive. Er borrelde iets in haar, iets wat die drive continu voedde. Ze wilde de allerbeste worden. Ooit zou zij de ThunderClan leiden, dat was haar ultieme doel. Voordat ze daar was moest ze zo hard als ze kon trainen en dat ging ze dus doen. Niemand zou haar daar van kunnen weerhouden. Dus sprongen haar ogen meteen open toen Neverdream haar riep en stond ze ook binnen een paar seconden al naast haar nest. Om als een gek achter haar mentor aan te rennen. “Ik ben er!” Riep ze toen ze half slippend naast de oudere kattin tot stilstand kwam. “Wat doe je?” Vroeg ze toen pas, toen ze Neverdream geconcentreerd naar de prooistapel zag kijken.

Never keek haar apprentice goedkeurend aan toen die zich zowat direct meldde. Met een geamuseerde blik in haar ogen ging ze verder met haar missie om de perfecte muizen te vinden, en toen Eveningpaw vroeg wat ze aan het doen was gaf ze niet direct antwoord. Eerst de muizen, dan antwoorden. En de jonge poes moest ook gewoon leren wat geduld was, en geduld krijgen. Dat hoorde nou eenmaal bij haar training. Neverdream trok uiteindelijk geen muis, maar een klein, maar dikke waterrat uit de stapel, die ze vervolgens voor de grijzige poes neerlegde. "Alsjeblieft." miauwde ze, om vervolgens wat minder kieskeurig een goed uitziende duif te pakken. "Goed, ik was -zoals je nu waarschijnlijk wel gemerkt hebt- opzoek naar een stevige maaltijd zodat je zometeen genoeg energie hebt." begon ze, waarna ze een hap van de duif nam. Ze kauwde vlug, en slikte door. "Ik zal je zo het territorium laten zien, en ondertussen zal ik je waarschijnlijk ook wat dingen over de andere Clans vragen, en jouw vragen zo goed mogelijk beantwoorden." ging ze verder, terwijl ze de ander met doordringende ogen aankeek. "Maar eerst, eet je waterrat zo snel mogelijk op zodat we kunnen vertrekken." besloot ze, om vervolgens zich helemaal op haar duif te concentreren.

Haar mentor leek nog niet meteen aanstalten te maken, om antwoord te geven op haar vraag. Dus ging ze zitten met haar pluizige staart netjes rond haar achterpoten. Haar oren wiebelden terwijl ze afwachtte wat Neverdream ging doen. Toen trok de zwarte kattin een waterrat uit de prooistapel en legde die voor haar neer. Haar felgele ogen werden even groot. Mocht ze die vette prooi opeten? Was dat niet wat te veel. Maar toen Neverdream haar uitlegde waarom ze deze waterrat voor haar neer had gelegd, knikte ze met een klein fronsje in haar voorhoofd. Ze moest vast hard werken vandaag, dus dan begreep ze het wel. Dus snuffelde ze even aan de prooi, voordat ze haar poot erop zette en er een flink stuk afscheurde. Smakelijk begon ze te kauwen terwijl ze luisterde naar de volgende woorden van haar mentor. "Is goed." Sprak ze toen ze haar bek leeg had. Daarna boog ze weer naar voren en scheurde een volgend stuk van de waterrat. Daar ging ze net zo lang mee door totdat ze de hele prooi opgegeten had en er alleen nog wat botjes over waren. "Klaar!" Grijnsde ze toen. Ze likte haar lippen en borst schoon, voordat ze Neverdream aankeek.