Silver always shines.. (Greywind)

Oceanbreeze keek teder naar de kittens die aan haar buik lagen en door haar gezoogd en verzorgd werden. Een van die kittens was ook Silverkit, een kitten die ze had geadopteerd toen de ouders niet voor haar konden zorgen. Haar warme moederhart had het er soms moeilijk mee, te begrijpen dat een kat een kitten zo onschuldig als Silverkit af kon staan. Een kitten die zo druk en vrolijk was zou ooit haar hart kunnen breken, in de harde wereld. Terwijl de zilvere kitten zich nergens van bewust was, ze wou enkel een dappere Warrior zijn. Ze wist zeker dat Silverkit tot een waardevolle Warrior zou kunnen uitgroeien, ze had genoeg potentieel, toch wist ze ook dat de kitten nog niet door had hoe hard het leven kon zijn. Hoe hard het kon zijn om als Warrior te leven, niet dat ze een Kittypet wou zijn, daar gelukkig mee zou kunnen zijn. Nee, echter wist ze ook dat dapperheid met een prijs kwam, misschien wel met een te zware prijs. Ze fronste even terwijl ze de gedachten uit haar hoofd schudde. Het was een te mooie ochtend om de sfeer te verpesten met haar gedachten. Ze moest nog steeds genezen van de emotionele wonden die ze had opgelopen met het verlies van haar eigen kitten. Soms vroeg ze zich af of ze wel de juiste Queen was, al was ze ook de enige. Haar blauwe ogen gleden langs de katten van de clan. Clangenoten waarbij ze de laatste tijd weinig tijd had doorgebracht. Sloffend liep ze op een grijzige kater af, haar blauwe ogen helder met verdriet, vermoeidheid maar ook vriendelijkheid. "Greywind," mauwde ze zacht en warm. Waarna ze haar schouders rechtte. "Silverkit groeit goed," verzuchtte ze. Ja, Silverkit groeide, haar kittens groeiden, zou Rosekit ook groeien of zat die altijd vast aan haar kittenlichaampje in Starclan?

De andere relatief langharige kat was binnengekomen met een konijn. Een goede vangst voor de alom heersende droogte die ze hadden. Een heel goede vangst zelfs, ze wist dat het prooi ook last zou hebben van de droogte al waren de gevolgen vooral in de Nursery erg duidelijk te merken. Ze maakte zich zorgen om de kittens en had alleen al te weinig tijd om elke kitten te laten weten dat ze op hun voeding moesten letten. Dat ze moesten drinken, zoveel mogelijk. Ze kon niet elke kitten al haar aandacht geven, ze had er te veel. Ze had sowieso een groot nest gekregen, een nest groter dan ze ooit had verwacht. Immers was haar moeder er om bekend geweest enkel kleine nesten te krijgen. Samen met Panthersoul was ze het grootste nestje van haar moeder geweest. Dan hadden ze ook nog Snowbird die een maan of 10 ouder was en Whitelion gehad. Beide hadden een andere vader gehad, immers waren haar moeder en Sparkshade toen nog niet samen geweest. Of ze echt samen waren geweest voor een langere periode wist de jonge Queen eigenlijk niet. Immers was hij overleden nog voordat ze geboren was in een gevecht om de clan te beschermen. Haar blauwe ogen keken naar de kater voor haar en even vroeg ze zich af of Silverkit ook op zou groeien zonder haar echte ouders. Mapleberry had dan misschien niet voor Silverkit willen zorgen maar was dat het zelfde geval met Silverkit's vader? Immers was het ook zijn dochter en ze wist niet hoeveel hij er over beslist had. Wel had ze hem haast nooit bij Silverkit gezien al leek hij haar van een afstandje wel in de gaten te houden. Ze zuchtte even, ze hoopte maar dat alle kittendrama binnenkort voorbij zou zijn. Immers hadden ze al meer dan genoeg gehad. Zij had haar portie al met enig lijden ondervonden. Haar kitten was overleden en ze wist niet of er nog meer kittens zouden volgen door dit toch wel barre weer.
Greywind was geschrokken doordat ze hem aansprak. Ze was op hem afgesloft, niet echt enthousiast. Immers wist haast geen enkele kat van de last die ze op haar schouders droeg, en dan was ze nog een jonge kattin ook. Ze schudde haar kop even bij die gedachten en sprak hem zacht en moederlijk aan. De enige toon die ze zo'n beetje nog in haar stem had. Ze was altijd wel relatief zachtaardig en vergevingsgezind geweest maar nu voelde ze zich ook verantwoordelijk voor de staat van anderen, niet alleen van zichzelf. Ze was ook verantwoordlijk voor de kittens en daarbij kwamen soms ook Warriors die ze een hart onder de riem wou steken. Warriors die de kittens nodig hadden, de kittens konden niet zonder hun bescherming en liefde, zeker niet nu. "Hallo Oceanbreeze," Had de kater met vlakke stem terug gegroet een stem die niet al te veel emotie door liet blijken. Haar blauwe ogen vermoeid maar ook vriendelijk en wijs hadden hem aan gekeken. Ze mauwde, bijna zuchtend dat zijn dochtertje groeide. Silverkit werd sterker en ook koppiger met het moment. Hij glimlachte, duidelijk oprecht blij met dit nieuws. Misschien had hij toch nog iets van een vader in zich zitten, ze wist het niet maar besloot er ook niet te lang op te focussen. "Daar ben ik blij om," sprak de kater verder, die net zoals haar grijs bijna zilver oogde. Silverkit had haar vacht duidelijk van hem al was het ook zo dat doordat ze beide redelijk dezelfde vachtkleur hadden dat andere katten zouden kunnen vernemen dat Silverkit echt haar dochter was. De stem had warm geklonken toen hij sprak al was het duidelijk dat Oceanbreeze meer in te brengen had. Hij kon dan klinken als een vader maar ze vond het belangrijker dat hij zich als een vader gedroeg. Als hij van zijn dochter hield dan zou hij zich meer moeten gaan bemoeien met haar, een plek in haar leven verdienen. Ze wou niet dat Silverkit uiteindelijk hartgebroken achterbleef omdat geen van haar ouders ook maar had geprobeerd er voor haar te zijn. Ze kwamen hoe dan ook poten te kort in de Nursery en het werd tijd dat hij mee ging helpen, dus verdrong ze haar vermoeidheid en verdriet en rechtte ze haar schouders even. "Het spijt me van Rosekit," Mauwde de kater erna waardoor ze hem met een verdrietige maar ook sterke blik aan keek. "Denk je? Ik zou verwacht hebben dat je meer naar je dochter om zou kijken, nu je weet hoe kort een leven kan duren. Heb je er echt spijt van dat ik mijn dochter ben verloren terwijl ik alles deed om haar in leven te houden en jij hebt je dochter nog. Jij hebt nog een leven met haar voor je en die grijp je niet." Mauwde ze met een rustige en ijzige stem. "Ze is nu al twee Moons oud, ze weet heus wel dat ik niet haar echte moeder ben, dat ik later kittens heb gekregen en die haar pleegbroers en pleegzus zijn. We komen poten te kort in de Nursery en ik zou je adviseren tijd door te brengen met je eigen dochter." Mauwde ze, ze wou zijn medeleven niet, niet op die manier. Ze wou geen medeleven van een kat die zijn eigen kitten had afgestaan die niet zou begrijpen hoe ver de liefde voor een kitten kon reiken. Tranen schoten in haar ogen voordat ze zich abrupt omdraaide en haar ogen even stilletjes naar de hemel hief.