Interesting, very interesting {Sagefeather}

Een zilveren glinstering in het water trok zijn aandacht. Zijn nagels kwamen uit zijn poten en schoten naar de vis. Mis! "Ugh." Bracht Sagefeather, die alweer op de oever was geklommen hijgend uit. Blijkbaar had zij ook geen geluk gehad. De kater bewoog zich naar een ondiep gedeelte waar hij even een paar seconden uitrustte. Daarna zwom hij opnieuw het diepere gedeelte van de rivier in. Zijn vacht begon hem heel erg te irriteren. Het ging alle kanten op in het water. Zijn gedachten werden afgeleid door weer een zilveren glinstering die zijn kant op dreef. De gevlekte krijger probeerde om het te pakken, maar het was geen vis, helaas. Maar een Twoleg-voorwerp. Soms dreef er wat Twoleg afval door de rivier, irritant dat het niet eetbaar was.

Ergens was ze best blij dat ook Newtleaf nog niets had weten te vangen, dan was ze tenminste niet de verliezer. Ze schudde zich even uit om zich te ontdoen van al het extra gewicht dat het water op haar legde, en keek toen naar de kater. De calico kater was echter niet van plan om het nu al op te geven: wederom werkte hij zichzelf de rivier in. Sagefeather keek even toe, onder de indruk van zijn doorzettingsvermogen. Voor ze zelf weer in de rivier kon duiken, zag ze dat Newtleaf iets gevangen had. De zon reflecteerde het object, maar het leek eigenlijk niet helemaal op een vis. Sagefeather kwam wat dichterbij en vernauwde haar ogen. "Wat heb je daar?" vroeg ze nieuwsgierig. Het was nu wel duidelijk dat het geen voedsel was, dus ze maakte nog steeds kans om te winnen. Toch was ze wel redelijk nieuwsgierig naar het onbekende object dat hier zomaar in het water dreef.

"Wat heb je daar." Sagefeather was naar hem toegezwommen en keek met vernauwde ogen naar het voorwerp. "Twoleg spul." Murmelde hij met het zilveren ding in zijn bek. Het sneed in zijn tong waardoor hij het uitspuugde en geïrriteerd kreunde. Hij proefde wat bloed in zijn mond, en ook een vaag metalen smaakje. Het voorwerp dreef naar de oever van het meer. De gevlekte kater volgde het en stapte het water uit, wat bloed uit zijn mond spugend. "Ik hoop niet dat het giftig is ofzo, het smaakt niet lekker." Als er meer van deze troep in de rivier dreef moesten ze het misschien even aan Butterstar melden, het kon gevaarlijk zijn.

Even dat je het begrijpt: het is een metalen blikje van cola ofzo XD.

De kater had het zilveren ding in zijn bek, en zei dat het iets van de twolegs was. Sagefeather vernauwde haar ogen en keek naar het object, maar zijn functie ontging haar volledig. Wat was het? Een zilveren ding, een beetje verfrommeld en er zat een gat in de bovenkant. Newtleaf spuugde het ding uit, blijkbaar had het hem pijn gedaan, aangezien er wat bloed mee kwam. "Gaat het?" miauwde ze, ietwat bezorgd. Een snee in je tong was nou niet bepaald comfortabel, vooral niet wanneer je hem moest gebruiken om te eten, te drinken, jezelf te wassen enzovoort. Ze volgde hem naar de oever, waar het blikje was aangespoeld. De kater uitte zijn zorgen over de potentiële giftigheid van het blikje, iets waar Sage nog niet eens aan had gedacht. "Denk je dat we het moeten melden?" vroeg ze, starend naar het metalen ding. Zo leek het eigenlijk vrij onschuldig.

"Gaat het?" Vroeg Sagefeather met een bezorgde ondertoon. "Denk je dat we het moeten melden?" Vervolgde ze, nog steeds starend naar het metalen voorwerp. Newt schudde zijn hoofd. "Ik denk dat het gewoon afval is." Miauwde hij luchtig. "En waarschijnlijk hebben Butterstar en Futuresong al genoeg aan hun hoofd." Hij doelde op de gevechten van de laatste tijd met zowel Windclan als Thunderclan. Al was hij stiekem nog steeds een beetje bezorgd. "Nog zin om verder te gaan?" Vroeg hij een tikkeltje speels, terwijl hij naar het water gebaarde.

De calico kater schudde zijn kop en deelde zijn gedachte dat het gewoon afval was. De poes staarde nog even naar het metalen voorwerp, en haalde haar schouders op. Ze had geen enkel idee waarvoor het zou kunnen dienen. Ze had immers nog nooit een tweebener gezien, dus begrijpen deed ze hen al helemaal niet. De kater zei dat de leiding van de clan al genoeg aan hun hoofd had, waar hij wel gelijk in had. "Druk met hun eigen fouten recht te zetten," miauwde ze zachtjes, met een diepe frons op haar gezicht. Het zou een understatement zijn als ze zou zeggen dat ze nu niet ontzettend moe was van de domme acties van hun leider. Maar wederom, je moest gehoorzaam zijn aan je leider, ook al was het het meest idiote stuk vreten dat ooit geleefd had. De kater vroeg of ze nog zin had om verder te gaan, waarop ze afwezig knikte. Hopelijk zou er niet nog meer afval in hún rivier liggen.

"Druk met hun eigen fouten recht te zetten." Mompelde de kattin, zijn gedachten delend. Butterstar en haar deputy waren nooit echt heel succesvol geweest. Maar ze hielden de clan wel in leven gelukkig, dat was al iets. Als kitten hoorde hij graag de verhalen over de mythische clans die bestonden uit leeuwen, tijgers en luipaarden. Die verhalen zaten vol geluk en spanning. Er was op dit moment wel spanning, maar van geluk kon je nou niet echt spreken. Op zijn vraag knikte Sagefeather wat afwezig. Newt wiebelde verrast zijn oortjes. Hij was de afwezige en zij de speelse, toch? Nuja, veel speelser dan hij in ieder geval.

Sorry voor extreme laatheid, ik heb hele drukke weken achter de rug.

De calico kater bleef stil, iets te lang naar Sagefeather's smaak. Had ze nou iets verkeerds gezegd? Waarschijnlijk wel. Ze had zoiets er maar uit hoeven flappen in het bijzijn van een loyalist van de clan, en iemand kon zo naar de leiding stappen. Het was niet bepaald veilig om tegen alles en iedereen te zeggen dat je de Clanleider en Deputy maar een stel prutsers vond. Had ze nu een probleem? De kater zei niets, en Sagefeather's hart begon harder en harder te kloppen. Ze had iets verkeerds gezegd, en hij ging het tegen alle andere katten zeggen. Oh Starclan. Ze schraapte haar keel. "Uh, sorry, dat meende ik niet helemaal," miauwde de poes. Ze meende het wel, natuurlijk wel, maar dat kon ze niet zomaar zeggen. "Laten we gewoon gaan jagen," zei ze, met een zweep van haar staart richting de rivier. Straks moest ze hem nog omleggen of iets dergelijks.