Meet me inside {Overlegtopic TC Highranks}

Mistgaze was wakker geworden met een schok toen ze de Starclan poes had gesproken. Ze voelde een grote druk op haar borst, ze moest dit vertellen. Maar hoe, tegen wie? Ze moest haar apprentice inlichten, maar ze had nog niet heel veel tijd gehad met Rousepaw. Was ze hier wel klaar voor? Sterker nog, was ze er zelf wel klaar voor? When the rain washes away the light and only pools of tears remain, you should follow the last rays of the setting sun. Het spon door haar hoofd als een mantra. Ze moest elk woord goed onthouden, ze mocht niks vergeten. Ze moest het eerst met Rousepaw overleggen en daarna moesten ze met z'n tweeën meteen door naar Silverstar en Zealspark. Rustig tikte ze tegen de kleinere gestalte die bij haar sliep in de den. "Rousepaw, wordt je rustig wakker? Ik wil wat met je bespreken. Starclan heeft met me gesproken. Ik ga heel even een frisse neus halen, ik ben zo terug." dan had de apprentice tijd om haar ogen open te doen en wakker te worden. Ze moest bij haar volle verstand zijn voordat ze kon overleggen. Mist stak haar kop naar buiten en keek omhoog. Het was nog een beetje donker, maar ze kon zien dat ze zon er aan zat te komen en dat het snel licht zou zijn. Ze moest Silverstar en Zealspark spreken voordat ze patrouilles uit gingen delen. Mistgaze haalde een paar keer goed adem en stapte toen naar binnen. "Ben je wakker Rousepaw?" vroeg ze nog een keertje aan haar apprentice. "Het wordt een drukke dag."

[Eerste post is voor Rousepaw. Na een/twee posts gaan ze richting de boom van Silverstar.]

De beelden flitste voorbij aan haar ogen. Het gebeurde wel vaker, dat ze er zo over droomde. Of nouja... dromen kon je het niet noemen. Wat er was gebeurd was vreselijk en de herinneringen er aan waren ook niet leuk te noemen. "Rousepaw, wordt je rustig wakker? Ik wil wat met je bespreken. Starclan heeft met me gesproken. Ik ga heel even een frisse neus halen, ik ben zo terug." Klonk er dof. Wat? Langzaam opende de twee blauwe ogen. Het duurde even voor de woorden tot haar doordrongen. Zodra dat gebeurde was Rousepaw echter klaar wakker. In een kwestie van seconde stond ze op haar vier poten richting Mistgaze te staren. Starclan had met de kattin gesproken. Dat gebeurde nooit zomaar. Er moest iets aan de hand zijn. "Ben je wakker Rousepaw?" vroeg de sealpoint zodra ze weer de den binnen was gestapt. Meteen knikte de Apprentice bevestigend. Ze wilde weten wat er was gezegd en dat liefst zo snel mogelijk. Er was een mix van angst, enthousiasme en spanning in haar ogen te zien. "Het wordt een drukke dag." Rustig zette Rousepaw een paar stapjes in de richting van haar mentor. Het was op zich wel fijn op het moment dat ze de enige in de den waren. Anders had alles in rep en roer gestaan. "Mistgaze, wat hebben ze gezegd?" vroeg de zilvertabby voorzichtig. Ze had niet echt een idee wat ze moest doen. Zoiets had ze nog nooit eerder meegemaakt.

"Mistgaze, wat hebben ze gezegd?" vroeg haar apprentice toen ze weer binnenkwam. Ze kwam bij haar zitten en Mistgaze maakte zich klaar. "Ik heb een droom gehad met een gevlekte poes, ze heeft haar naam niet gezegd helaas, maar ze gaf me wel een prophecy. Ik vroeg haar wat hij betekende, maar het werd me maar niet duidelijk." Mistgaze probeerde zich de woorden zo goed mogelijk te herinneren. "When the rain washes away the light and only pools of tears remain, you should follow the last rays of the setting sun." vertelde ze toen aan Rousepaw. "Ik weet niet wat ze ermee bedoelen. Wie weet dat ze bedoelen dat we hoop moeten houden in slechte tijden? Dat we het laatste beetje licht moeten volgen? Maar waarom dan? Ik weet echt niet wat Starclan ons wijs probeert te maken, het is heel moeilijk." zei ze rustig, ze wist echt niet wat ze er mee moest. Silverstar misschien wel, die had in zijn leven misschien nog wel andere prophecy's gehad. "We kunnen niet te lang hier vergaderen met zijn tweeën, we moeten zo wel dit naar Silverstar brengen." zei ze tegen Rousepaw.

"Ik heb een droom gehad met een gevlekte poes, ze heeft haar naam niet gezegd helaas, maar ze gaf me wel een prophecy. Ik vroeg haar wat hij betekende, maar het werd me maar niet duidelijk." Want waarom zou Starclan een keer duidelijk ergens over zijn. Van alles dat ze gehoord had dus ver waren ze nooit echt duidelijk als het op dit soort dingen aankwam. Misschien zou het handig zijn als ze dat voor de verandering wel een keer waren. "When the rain washes away the light and only pools of tears remain, you should follow the last rays of the setting sun." Rousepaw herhaalde de woorden nogmaals in haar kop. Wat moesten ze daar nou weer mee. Precisie Starclan, precisie. Er was inmiddels een frons op de kop van de zilvertabby verschenen. "Ik weet niet wat ze ermee bedoelen. Wie weet dat ze bedoelen dat we hoop moeten houden in slechte tijden? Dat we het laatste beetje licht moeten volgen? Maar waarom dan? Ik weet echt niet wat Starclan ons wijs probeert te maken, het is heel moeilijk." De kattin bleef de zin in haar kop herhalen. Rain washes away... Follow the rays of the setting sun... Het klonk nou niet bepaald als iets vrolijks. "De Riverclan rivier overstroomd door de regen? Een vloed?" mompelde Rousepaw zachtjes. Meer tegen zichzelf om te denken dan tegen iemand in het specifiek. "We kunnen niet te lang hier vergaderen met zijn tweeën, we moeten zo wel dit naar Silverstar brengen." De Apprentice knikte bevestigend en zette een paar stappen richting de uitgang van de den. Zodra Mistgaze ook kwam stapte ze naar buiten. Haar blauwe ogen gleden over het lege kamp. Nu was er nog niemand te zien, over enkele momenten zou het anders zijn. Rousepaw volgde Mistgaze richting de Leaders den en ging een beetje schuin achter haar staan. Mistgaze zou het nieuw wel brengen dus voorlopig kon ze zich beter even gedeisd houden. Ze had op het moment toch niet echt iets nuttigs te zeggen.

"De Riverclan rivier overstroomd door de regen? Een vloed?" mompelde Rousepaw. Mistgaze knikte. "Dat kan allemaal.. we zullen er nog wel eventjes over na moeten denken." zei ze tegen haar. Toen ze Rousepaw vertelde dat ze richting Silverstar zouden gaan ging haar apprentice meteen richting de uitgang. "Uhm.. Rousepaw. Dit spreekt voor zich, maar geen woord tegen niemand die niet ik, Zealspark of Silverstar is over deze prophecy. Niemand komt dit te weten totdat het moment daar is, en dat moment bepaald Silverstar." drukte ze haar apprentice dringend op het hart. Toen liepen ze samen naar buiten toe, richting de boom van Silverstar. "Silverstar? Heb je even de tijd?" vroeg ze naar boven toe. Ze klom niet zomaar die boom van hem. Het was een aparte kater. Nee, niet apart. Hij had gewoon zijn roots nog diepgeworteld zitten. Dat moest ze accepteren. "Het is best belangrijk!" riep ze nog extra toen ze nog niks zag bewegen. Hij was toch niet al weg?

- Zealspark en/of Silverstar mogen nu reageren!

Zo lenig als dat Silverstar uit de boom kwam, zou zij nooit kunnen klimmen. Het leek haar wel een handige vaardigheid om te hebben, goed kunnen klimmen. Zeker als je achterna werd gezeten en je tegenstander niet zo snel was met klimmen of helemaal niet kon klimmen. Maar Mistgaze had niet veel tijd om met haar hoofd in de bomen te zitten. "Wil je het hier bespreken of in mijn den?" Mistgaze twijfelde geen seconde over wat ze moest zeggen. "Dit is geen bespreking die in de open lucht kan plaatsvinden. Ik heb een droom gehad." Het laatste zei ze ietsjes zachter. Mist wist wel dat Firedance wel is in die den sliep, maar die zou nu toch zo onderhand al wel wakker zijn? "Het is misschien ook nog handig als Zealspark hier op een manier bij betrokken is." zei ze licht bezorgd tegen de zilveren kater. De deputy moest toch zeker ook weten wat er gaande was.

Ze tikte Rousepaw zachtjes aan met haar staart en wekte haar mee. Ze gingen samen achter Silverstar aan de den in. "Goed. Waar heb je over gedroomd?" vroeg de leader toen aan haar. "Ik werd bezocht door een schildpadkleurige kat. Ik weet niet echt uit welke clan ze was, maar dat deed er ook niet toe. Ze vertelde me: When the rain washes away the light and only pools of tears remain, you should follow the last rays of the setting sun. Ze drukte me op het hart dat leven en dood in mijn poten lag en vertrok toen weer.." Mist bedacht zich nog een keertje wat het zou kunnen betekenen. "Wat denk jij dat het betekend?" vroeg ze toen. "Ik heb het er met Rousepaw over gehad. Rousepaw dacht dat het misschien iets te maken heeft droogte, dat er daarna misschien heel veel water aan zat te komen? Misschien een waarschuwing om Thunderclan te verhuizen naar hogere grond? Ik weet het niet.."