My revenge will be sweet [Shark]

De best grote kattin had zich doelloos een weg gebaand naar de eerste en beste plek waar ze alleen kon zijn. Haar klauwen schraapte over de asvlakte en de geur van dood en verbrand land vulde haar neus. Het voelde heerlijk om hier te zijn. Het leek er op dat als soms de wind haar kant op waaide haar oren zich vulde met de doods kreten van katten die haar eens leefde. Een grijns vormde op de warrior's lippen bij de gedachthens en al snel sjokte ze veder het dode gebied in. Ze was vaak gevaarlijk bezig en ze wist de prijs zou kunnen kosten als ze niet goed zou opletten maar voor nu dacht ze daar niet aan. Er was altijd een plan B als dit niet werkte en ze was altijd voorzichtig als ze weer iemands keel dichtkneep. Er waren nooit bewijzen, alles duldde op een natuurlijke dood en zo ging zij het liefst ook in de werking. Alles was uitgestippeld en ze zou iedereen van haar pad wegen als dat moest. Met een kille blik in haar ogen was ze op de dode boomstrong geklommen en ging zitten. Deze plek beviel hem erg goed en genietend liet ze haar verschillend gekleurde ogen het landschap af gaan, het was zo dood, dor en kil hier dat hier nooit meer normale prooi zou kunnen leven moet je nagaan een hele clan. Toch hd het een gevoel van thuis, ze hoorde hier en niet bij Windclan. Windclan was zwak hun leider en de commander. Allemaal stukken stront dus oorloggen begonnen zonder een plan te trekken, doelloos zich op de vijand werpen . De domste wat je kon doen. En zij wist het, zij had altijd een plan, er was altijd wel iets wat ze kon verzinnen en als ze een plan had werd deze uitgevoerd, hoelang het ook duurde. Haar zintuigen stonden scherp en al snel kwam er een verse geur door de brandlucht heen gewoed en met een scherpe blik keek ze hoe een kat in de verte verscheen. Bloodclan. Her partner in crime.

- Sharl only rest met toestemming~

Tergend langzaam bewoog Shark met zijn klauw over de rug van de muis. Deze piepte het uit in angst en pijn en Shark doodde het met een simpele beet in zijn nek. Daarna pakte hij de muis op en keek nog één keer uitdagend naar de border van de WindClan. Hij liep vervolgens weg van de border en liep in de richting van het territory waar hij zijn trainingen meestal hield: de Wastelands, waar vroeger volgens verhalen SkyClan had geheerst. De reden dat Shark daar zijn trainingen hield was omdat hij vrij weinig respect had voor de overleden Clan en dat zo op die manier aan wilde tonen. Een andere reden was dat niemand daar meestal kwam juist omdat het zo uitgestorven was, maar dat was juist iets wat Shark’s aandacht trok. Als zijn young one’s er problemen mee zouden hebben om op een territory te jagen waar vroeger een Clan had geleefd dan waren ze naar zijn idee niet fit genoeg om young one te zijn. De tom klemde de muis stevig in zijn kaken wat resulteerde in het kraken van verscheidene botten, maar dat maakte niet uit. De muis was immers toch al dood. Shark had echter genoeg botten gebroken terwijl zijn slachtoffers nog bij bewustzijn waren. Hun angstige kreten die hem dan smeekten te stoppen dwongen hem dan eerder om verder te gaan omdat hij zo erg van hun pijn en angst genoot, genoot van het feit dat hij gezag uitstraalde… wat hij nu naar zijn idee als Elite commander te weinig deed. De tom wandelde het territory van de Wastelands op… en keek recht in het gezicht van een she-cat die, aan de had van haar kille blik, misschien van de Elite had kunnen zijn ware het niet dat ze naar WindClan rook. De tom stapte dichterbij en trok kort met zijn oortje. ‘En wat hebben we hier?’ vroeg hij nadat hij zijn muis op de bosgrond onder hem had laten vallen. ‘Zijn we soms verdwaald? Je bent wel ver weg van je Clan, zeg.’ Zijn hondentanden rinkelden tegen elkaar aan terwijl hij ging zitten, zijn kille blik strak op haar gericht.

Haar verschillend gekleurde ogen volgde nauwkeurig elke stap van de kat die op haar afstapte en met een duistere glans in haar kille blik sloeg ze haar scherpe klauwen in de dode boomstam toen de gespierde kater voor haar stond. ‘En wat hebben we hier?’ Vroeg de kater en Sweet trok kort met haar oor. 'Zijn we soms verdwaald? Je bent wel ver weg van je Clan, zeg' Sweet luisterde naar het gerinkel van de tanden aan zijn halsband toen hij het gemakkelijker voor zich zelf maakte om te gaan zitten en de grofgebouwde kattin keek hem net zo strak zoals hij bij haar deed. "Jij bent anders ook niet op jou gebied" Merkte ze op, haar stem kalm en neutraal terwijl ze haar staart op haar poten heen sloeg. "Ik kwam gewoon eventjes van het uitzicht genieten," Beantwoorde min of meer zijn vraag en keek naar de tanden die aan zijn halsband hing. Tot haar verbazing zag ze dat de kater een speciale tand droeg, een tand die ze eerder had gezien. De Commander tand. Was Zira opgestapt? Dood? Haar blik gleed weer terug naar de ogen van de kater en Sweet hief nieuwschierig haar wenkbrauw op. "Commander"

Shark sloeg kort met zijn staart toen de WindClanner haar antwoord gaf. ‘Ik ben een Elite cat,’ sprak hij. ‘Ik kan gaan en staan waar ik wil. Wat jij niet bepaald kunt zeggen als Clan cat, hè?’ Hij grijnsde naar haar. Dankzij zijn periode in de ThunderClan was hij al wat meer te weten gekomen over hoe Clan cats leefden. En hij moest zeggen: het was niet bepaald een levensstijl die hem aanstond. Waarschijnlijk ook geen levensstijl waarmee hij zou kunnen leven. Hij had echter geen idee wie ze was en hij dacht ook niet dat zij hem kende. Jammer. Hij had zo ondertussen al wel gehoopt dat iedereen in het woud hem al zou kennen; hij had immers genoeg katten bang gemaakt om ze over hem te laten praten. Maar hij had nog niet veel met de WindClan meegemaakt, dus daar kon het natuurlijk ook wel aan liggen. Hij snoof op haar woorden. ‘Van het uitzicht genieten? Zo prachtig is het hier anders niet meer.’ Daarna keek hij haar weer aan met een grijn. ‘Of is dat juist waar je van houdt? Van een verwoest gebied die eens zo mooi was?’ Want als dat zo was, was ze misschien echt wel geschikt voor de Elite. Maar goed. Je had altijd van die katten die heel nors en gevaarlijk leken, maar die geen poot uit durfden te steken wanneer puntje bij paaltje kwam. Hij was er zo nog niet echt in de Elite tegengekomen, behalve Pearl dan natuurlijk. Maar daar had Zira wel goede zorg voor genomen toen ze nog leefde. Hij durfde te wedden dat Pearl binnen de kortste keren niet veel meer zou doen. Hij bewoog kort met zijn oortje toen de WindClanner hem aansprak bij zijn rang. Had ze hem dan toch eerder gezien of had ze de speciale hondentand herkend? Had ze soms contact met Zira gehad? ‘Wel wel,’ sprak hij zacht. ‘Het lijkt erop dat we hier een kenner hebben.’ Hij liep kort naar haar toe en streek vervolgens langs haar zodat zijn staart haar pels raakte. ‘Wat me sterk lijkt,’ ging hij langzaam verder. ‘Tenzij ik hier iemand voor me heb die banden heeft met de Elite en al eens contact heeft gehad met Zira.’ Hij keek de she-cat strak aan. ‘Misschien iets dat me toevallig ontgaan is?’ Als ze slim genoeg was, had ze de dwingende ondertoon door en zou ze beginnen spreken tegen hem.

‘Ik ben een Elite cat,’ sprak hij de kater waardoor de poes kort met haar oren spitste. ‘Ik kan gaan en staan waar ik wil. Wat jij niet bepaald kunt zeggen als Clan cat, hè' Sweetheart liet haar ogen van de kater afrollen en gaf een lachend gesnuif om zijn woorden. "Ik ben niet iemand die graag aan de regeltje houdt" Kaatste terug terwijl ze haar nagels in de oude verbrande boon sloeg. Regels was niet bepaald iets waar ze aan hield. Nadat ze vertelde dat ze van het uitzicht kwam genieten wierp de kater haar aan blik toe en snoof kort. "Van het uitzicht genieten? Zo prachtig is het hier anders niet meer. Of is dat juist waar je van houdt? Van een verwoest gebied die eens zo mooi was?" Greens hij en de poes kneep kort haar verschillend gekleurde ogen tot spleetjes en keek hem met koude blik nauwkeurend aan. "Is het raar dan dat een kat z'n verwoeste gebied bezoekt?" Mauwde ze simpeltjes en likte haar droge lippen af voor ze haar mond weer opende. "Ik word gewoon aangetrokken bij de gedachtens dat hier ooit katten leefde en ik nu op hun graf loop alsof hun niks waren" Ze keek de kater met kalme doordringende ogen aan, "Maar zo ben ik nou eenmaal" Voegde ze er rustig aan toe en liet haar blik weer eens op de indrukwekkende halsband van commander glijden. Ze had gehoord dat hoe meer tanden je droeg hoe meer reputatie je had, stom dat de clans weer niet zo iets hadden want hoe hard je ook je best deed, hoe hard je ook werkte niemand zag je ooit staan. De grofbouwde poes likte haar poot en haalde die kort over haar snuit. ‘Wel wel, het lijkt erop dat we hier een kenner hebben.’ Een grijns was kort op haar brede kop te vinden totdat de kater dacht dat hij eventjes met zijn staart langs haar pels kon laten glijden. Meteen schoot haar klauw naar het puntje van zijn lange dunne slangenstaart en trok haar lip een stukje op. Dat was een waarschuwing, als deze held dacht dat die iets kon flikken met haar zou ze hem eens een schop onder zijn magere kontje geven. Gelukkig ging hij weer veder met zijn verhaaltje en de kattin luisterde aandachtig, je wist maar nooit wat hij ging zeggen en informatie was altijd welkom. ‘Wat me sterk lijkt,’ Ging de elite kat hij langzaam verder. ‘Tenzij ik hier iemand voor me heb die banden heeft met de Elite en al eens contact heeft gehad met Zira.’ Sweet knikte op zijn 'vraag' en sprong onverwachts van de boomstam af zodat ze recht voor de kater stond. "Ik ken Zira en Claw en ik ken natuurlijk nog wat membertjes waar ik contact mee heb." Ze stopte en kneep eventjes strak haar ogen tot spleetjes, eens zien hoe graag hij wou weten wat voorn contacten ze had.

- uwu flut sorry

Hm. Ze klonk eigenlijk wel interessant. Hij vond de manier hoe ze sprak over de Wastelands wel leuk. Alsof het haar totaal niks kon schelen dat heel dit gebied uitgestorven was en dat ze hier nu rondliepen alsof het nooit iets was geweest. En dat had ze ook letterlijk aangehaald toen ze haar uitleg tegen hem deed. Ze had alvast goede kwaliteiten om een Elite cat te worden, maar manieren moest ze nog wel leren. Een waarschuwende blik ontstond in zijn ogen toen hij zijn staart nog net op tijd terug kon trekken van haar klauw. Bij elke andere kat was hij nu direct naar voren gedoken en had zijn nagels in zijn of haar keel geslagen, maar hij zou haar voor nu het voordeel van de twijfel geven en het laten zoals het was. ‘Nog één keer zo’n actie en ik sla mijn nagels in je keel,’ zei hij op een droge manier alsof het normaal was dat je, als je je verzette, nagels in je keel geslagen kreeg. In de Elite was dat natuurlijk wel zo. Wat hem weer terug liet denken aan Nightthorn. Hij was eerlijk gezegd benieuwd of de tom ShadowClan zou verlaten voor de Elite. Hij wist dat hij een soort van had beloofd dat hij de tom zou afschermen tegen eventuele haters, maar hij wist dat dat een belofte was die hij niet kon volhouden als de ShadowClanners zich niet populair maakte binnen de Elite. Hij moest natuurlijk wel aantonen dat hij het durfde en dat hij ook bereid was om zijn leven op te geven voor de Elite wanneer dat dit nodig was. Hoewel ze niet allemaal zo hecht waren als de Clans, vochten ze heus wel voor elkaar als dat nodig was en als ze een bepaald doel voor ogen hadden. ‘Dus eigenlijk leef je een soort van met één poot in de wereld van de Elite en met je andere poot in de wereld van de WindClan?’ Hij keek de she-cat strak aan. ‘Wat vindt Claw daarvan? Heb je al eens overwogen om de Elite te joinen?’ En dan stelde hij haar waarschijnlijk verwachte vraag er ook nog eens bij: ‘En over welke ‘membertjes’ spreek je dan?’

OOC: Beetje later, sorry c:

Een bedreiging werd om haar oren geslingerd maar veel trok de grote warrior er niet van aan. Integendeel keek ze hem uitdagend aan en spande haar spieren aan, haar houding nog steeds sterk, geen haar op haar lijf die angst aantoonde. Het was er gewoon ingestampt bij haar. 'Nergens bang voor zijn hun moeten bang zijn voor jou.' Dus eigenlijk leef je een soort van met één poot in de wereld van de Elite en met je andere poot in de wereld van de WindClan?’ Sprak de kater terwijl ze zelf haar kop schudde. "Ik leef in Windclan." Sprak ze, "Ik zie de Elite eerder als een soort kleine bondgenoot" Mauwde ze. Het was handig dat de nieuwe deputy hier van afwist, voor er straks misverstanden kwamen. 'Wat vindt Claw daarvan? Heb je al eens overwogen om de Elite te joinen? En over welke ‘membertjes’ spreek je dan?’ Een beetje overspoeld van de vragen die rechtstreeks op haar afkwamen ging de senior warrior zitten. Haar spieren nog steeds aangespannen en alert. Je wist immers maar nooit. "Ik heb een dealtje met hem gesloten, ik help hem hij helpt mij. Voor de rest gaan we onze eigen gang" Beantwoorde ze ongeveer zijn eerste vraag voor ze haar mond weer opende. "De Elite staat niet op mijn lijstje op dit moment, maar wie weet als mijn plan mislukt dat ik overweeg om Bloodclan te joinen. Maar dat staat niet vast"

Onderwerp: Re: My revenge will be sweet [Shark]