A Different Chapter ~ Hogwarts

Nadat de jongens uit mijn gezichtsveld verdwenen waren, was het roodharige meisje de coupé ingestapt. ‘Hallo,’ zei ze vriendelijk, terwijl ze plaats nam op de bank voor me. Ik keek haar aan met angstige blik, alsof er elk moment een hand in mijn gezicht kon worden geslagen. ‘Hé, wat hebben ze gedaan?’ De bezorgdheid in haar stem deed me verbaasd opkijken. Wie kon het nou schelen wat er met mij gebeurde?
Ik opende mijn mond om iets te zeggen, maar er kwam alleen een piepend geluid uit mijn keel. Mijn hopeloosheid deed me weer in tranen uitbarstten, terwijl ik mezelf bij elkaar probeerde te houden door mijn armen over mijn borst te vouwen. De trein piepte een keertje, maar het aanhoudende getik wanneer het over een streep in de rail ging bleef aanwezig. Naar buiten kijkend probeerde ik te kalmeren, tot ik opeens een aanraking voelde.
Een luide schreeuw ontsnapte uit mijn mond, en al trillend drukte ik me tegen de bank aan. Tot mijn opluchting was het, het meisje dat me probeerde te troosten. ‘Hebben ze je.. Aangeraakt?’ Vroeg ze aarzelend. Ik besloot dat het, het beste was als ik maar gewoon antwoord gaf. Weer uitgelachen worden was toch geen probleem. ‘Hij heeft me geslagen,’ bracht ik zachtjes uit. Het idee aan de klap en enge blik deed me sidderen. ‘Wát?’ Het meisje gooide vol ongeloof haar armen in de lucht. ‘Wat een! Hoe durft hij?’ Wat beter ontspannen hieven mijn schouders zich in de lucht.’Het gaat al vier jaar zo, eh..’ Haar naam niet weten keek ik haar aan.
‘Serieus, eerlijk? Ik heb je nog nooit gezien, sorry. Mijn naam is trouwens Lily.’ Haar ogen hadden aangename pretlichtjes, en een rustgevend iets. Dit maakte me gerust. ‘Mijn naam is Alise Flores.’ Antwoordde ik, terwijl ze haar hand uitstak en ik die aanpakte.
Tot mijn verbazing bleek ik veel met Lily gemeen te hebben, ze was ongelofelijk aardig, en wist me op mijn gemak te laten voelen. Toen de trein piepend tot stilstand kwam, stonden we samen op. Lily pakte me lachend bij mijn pols, en trok me door de coupé deur. ‘Je koffers komen later wel, heb je trouwens een huisdier?’ ‘Nee, maar ik heb mijn redenen.’ Reageerde ik meteen, om te zorgen dat ze niet doorging.
Ze hield haar schouders op,en liet een oké uit haar mond ontsnappen. Ze keek zoekend om zich heen, waardoor ik haar vragend aankeek. ‘Wat zoek je?’ Vroeg ik haar, mijn stem vriendelijk. Mijn blik gleed achterdochtig naar de plek waar ze grijnzend naartoe keek. Het was richting de trein, waar het groepje pestkoppen net uit de trein stapte. Angstig deinsde ik achteruit, maar Lily leek daar anders over te denken.
Tot mijn grote schrik trok ze me naar ze toe, zodat ik op het volgende moment oog in oog stond met James Potter. Ik voelde zijn warme ademhaling over mijn gezicht neerstrijken, de tranen welden al weer op in mijn lichtblauwe ogen.
Lily stond een praatje te maken met Remus, ze leken elkaar te mogen. James keek met jaloerse blik naar het tweetal, iets wat niks anders dan een grijnsje om mijn lippen kon toveren. Opeens voelde ik een warme hand om de mijne gekruld, tot mijn verbazing was het Sirius. Ik keek achterom, hij leek me mee te willen trekken. Maar Lily kwam toen samen met Remus bij het groepje staan. Omdat Sirius zo dicht op me stond, zag je niet dat hij mijn hand vast had, terwijl de zenuwen door mijn lijf gierde keek ik angstig naar het meisje.
Ik voelde iets scherps tegen mijn hand aan, het was de punt van een stuk perkament, besefte ik. Nu ik het briefje goed vast had gezet in mijn hand, kon Sirius deze loslaten. Maar weer tot mijn grote verbazing, deed hij dit niet. Hij verstrengelde zijn vingers zelfs door de mijne, en ik meende het bloed naar mijn wangen te voelen stromen. Waarom deed hij dit? Hulpeloos keek ik naar Lily maar die had enkel oog voor de overige jongens.