Why did this happen?

Oceanbreeze maakte haar laatste ronde voor die dag voordat ze de rest van de nacht om haar kittens gekruld zou proberen te slapen. Proberen, want vaak wou het niet tenzij ze volledig uitgeput was en dus diep in dromenland verkeerde. Ze kon niet zomaar slapen, bang dat ze was dat een van de kittens haar nodig zou hebben en dus bleef ze vaak onrustig in haar nest liggen en probeerde ze wat uit te rusten totdat het daglicht weer verscheen in het altijd al redelijk duistere hol. Nu was het pikkedonker maar Oceanbreeze kon nog alles prima zien, ze liep rustig verder waarna ze een van Mousewish's kittens opmerkte. Ze leek het koud te hebben, ze lag er stil maar Oceanbreeze wist dat ze nog wakker was. De kitten legde haar staartje over haar snuit heen en krulde zich nog steviger op waarna de jonge Queen haar voorzichtig aantikte met haar neus. In de hoop haar niet te laten schrikken. Harekit was deze kitten als ze het goed zag. "Harekit?" Fluisterde ze zachtjes om de kitten te tonen dat ze tegen haar sprak. "Als je het koud hebt kun je ook wel bij mij komen liggen." Murmelde ze vriendelijk en warm. Ze had heus nog wel plek bij haar poten om de kitten tussen te leggen en haar te laten genieten van de warmte die haar lange vacht wel bracht. Desnoods kon ze haar staart over de kitten heen leggen en zich wat strakker om haar kleintjes krullen zodat ze meer warmte had dan die van zichzelf alleen.

De kitten leek geschrokken, ook al was dat niet Oceanbreeze's bedoeling geweest. Ze had haar voorzichtig benaderd en begreep dan ook niet waarom de kitten zo verschrikt haar kopje omhoog liet schieten. Ze staarde haar aan, voor een aardige tijd, zeker omdat Oceanbreeze haar aansprak. Op haar warme en rustige toon. Ze wist zeker dat de kittens nogal van slag waren, hun moeder zou er nooit meer zijn om ze warmte en troost te bieden en ook al was Oceanbreeze hun moeder niet, ze kon ze niet aan hun lot over laten alsof ze niets waard waren. Immers was ze zelf Queen en zou ze haar kittens ook niet toe wensen om zonder moederfiguur op te groeien en het zelf maar te redden totdat ze Apprentice werden. Waarna ze hopelijk een goede mentor kregen. Ze snapte de twijfeling van Harekit wel toen ze duidelijk niet wist of ze wel bij de jonge Queen wou liggen, immers was en bleef ze Oceanbreeze, geen Mousewish. Geen moeder van dat nestje. De jonge kitten liet haar ogen op haar pootjes vallen, duidelijk niet wetende wat ze moest en mocht antwoorden. Oceanbreeze ging haar niet dwingen. "Harekit, ik weet dat ik jullie moeder niet ben, Mousewish was een goede moeder voor jullie. Ik kan en wil haar niet vervangen. Toch wil ik jullie ook niet aan jullie lot overlaten totdat jullie Apprentice worden. Jullie zijn altijd welkom, net zo welkom als mijn bloedeigen kittens. Oke?" Mauwde ze warm en eerlijk. Ze wou dat de kitten wist dat ze haar altijd aan kon spreken als ze ergens mee zat. Immers was Bronzemask er niet altijd en zij wel. Ze wou niet nog meer kittens verliezen, nog meer katten uit de Nursery zien verdwijnen.

De rood-witte kitten met prachtige blauwe ogen knikte even zodra ze haar had aangesproken. Oceanbreeze glimlachte even warm, zeker toen de kitten zichzelf overeind hees. Het was duidelijk dat de kitten er wel wat voor voelde om even bij haar te liggen. Ook al kon en wou ze Mousewish niet vervangen. De kittens zouden geen koude vatte. Dat was wel het minste dat ze kon doen voor de onschuldige wezens. "Oké." Mauwde de kitten, op zo'n zachte toon dat het meer mompelen was. Oceanbreeze wiebelde even een oortje vriendelijk en warm naar haar toe voordat ze zich omdraaide richting haar nest. "Kom je," mauwde ze vriendelijk waarna ze de weg richting haar nest begon. Het was niet extreem ver, dus wist ze dat Harekit haar prima bij zou kunnen houden. Daarbij zou ze wel ongeveer de leeftijd bereikt hebben waarin haar energie oneindig leek te zijn met alle spelletjes enzovoort. Dus verwachtte Oceanbreeze niet dat ze te snel zou lopen. Bij haar nest aangekomen krulde ze zich om haar kittens heen en maakte ze zorgvuldig plek voor Harekit, die natuurlijk welkom was.

Harekit knikte enkel bij haar vraag waarna ze haar volgde. Oceanbreeze glimlachte warm naar de jonge kitten. Ondanks dat ze natuurlijk wist hoe de kitten zich voelde deed ze haar best om het iets te verzachtten. Ze had net als andere katten nooit deze uitkomst verwacht, ze moesten hun best doen om de kittens zo rustig en zorgeloos mogelijk op te laten groeien, al was het misschien een bijna onbegonnen zaak. Uiteindelijk liep de kitten dichter naar haar toe en krulde ze zich op tegen de jonge Queen aan. Oceanbreeze had zeker het voordeel van een lange vacht, ze kon hiermee makkelijk iedereen warm houden. Ook was ze groot voor een Windclanner, al kon ze natuurlijk niet aan bijvoorbeeld Shadowclanners tippen. Windclan was vergeleken met de andere clans klein, maar ook stukken sneller. De kitten krulde zich op en voorzichtig en zacht sprak Oceanbreeze haar aan. "Harekit helpt het als ik nog een verhaal vertel?" mompelde ze zachtjes.

De jonge kitten spitste haar oortje bij het horen van de warme en rustige stem die Oceanbreeze tegen bijna elke kat gebruikte. Zeker nu ze een Queen was. De rossige kitten met hier en daar wat wit, wat de jonge Queen erg deed denken aan Harekit's moeder knikte enkel op haar vraag, hierdoor glimlachtte de grijzige kattin vriendelijk voordat ze voorzichtig en op zachte toon begon. In de hoop dat ze haar kittens niet meteen zou wekken. Immers was het niet de bedoeling dat ze iedere kitten opnieuw in slaap moest sussen. "Windclan bestaat al manen lang uit prachtige lange velden en winderige gebieden. Hier en daar staan bloemen in het lange rietachtige gras. Die mee waaien met de wind. Op deze winderige vlakten springen hazen van hot naar her, huppelen konijnen door het gras heen en zijn vele veldmuisjes te vinden. Een perfect jachtgebied voorr alle Windclanners. Zo kreeg Volturepaw ook bij de eerste les van zijn mentor Rustleleaf de kans om zijn conditie op orde te krijgen. Het was van belang dat hij leerde dat hij snel moest zijn, tactisch en stil. Al deze dingen maken Windclanners goede sluipers en snelle jagers. Wat Shadowclan, Riverclan en Thunderclan niet kunnen vangen, vangen wij wel. Enkel en alleen door het feit dat we snel zijn en onze grote vriend de wind is." Mauwde de kattin zachtjes.

Harekit was waarschijnlijk in de tijd dat haar moeder, Mousewish was verdwenen heel wat slaap tekort gekomen. Des te belangrijker was het dat de jonge kitten meer slaap kreeg en zich wat kon ontspannen. Immers was ze in de groei en zou ze nog vele manen ontwikkelen tot een jonge sterke kattin. Mits alles goed verliep natuurlijk. Oceanbreeze had haar stem zacht gehouden maar wel warm en duidelijk zodat de jongere kattin haar goed kon verstaan. Uiteindelijk gaf ze een uitleg over Windclan en hun territorium, echter was ze nog niet professioneel in verhalen vertellen en dus liet ze het bij een kort maar redelijk krachtig verhaaltje. Ze had wel door dat de andere kat niet sliep, ook al had de kitten haar ogen gesloten en ontspande zichzelf. Zacht snorrend, alsof ze een slaapliedje bromde, krulde ze zich strakker om de kittens heen en zuchtte ze zacht. Haar blauwe ogen vielen tot kleine kiertjes, spleetjes dicht terwijl ze even van de kortdurige rust genoot.