∆ Young One's training 11/2016

Young One’s training

Het was een koude ochtend. Elke keer als de grote gitzwarte kater ademhaalde, kwam er een ademwolkje uit zijn neus. De gevoelstemperatuur was ook vrij laag, echt een dag om goed bezig te gaan. Om de stramheid en kou uit je spieren te verdrijven. Dat was mooi, want ze zouden die dag een gezamenlijke training geven. Claw stapte uit zijn nest om zich goed uit te rekken en zijn barn uit te lopen. Hij keek even om zich heen, het was nog rustig in het kamp. Katten begonnen te ontwaken, maar iedereen leek daar wat langer over te doen. De kou ging in je lijf zitten, helemaal ’s nachts. Hij bracht zijn lijf weer in beweging en liep naar barn three om te zien of Shark daar was. Nou ja, eigenlijk keek hij niet echt de barn in. Hij kuchte gewoon een paar keer en liep toen meteen door. Hij zou wel zien of Shark het gehoord had.

Hij ging de Young One’s tower binnen en sjouwde de eerste treden de trap op. “Meekomen!” Bulderde hij elke kamer in. Totdat hij bovenaan was en de laatste kamer had gehad. Toen ging hij weer naar beneden en wachtte net buiten de Young One’s tower. “Vandaag gaan we jullie skills testen, dit doen we in het oude gedeelte van het park.” Daar hadden ze als het goed was geen last van twolegs en toch genoeg ruimte. Toen liep hij verder het kamp uit naar het oude gedeelte van het park. Bij de schommel stopte hij en draaide zich om naar de groep katten.

[Open voor alle Young One’s en mentors]

Shark had die nacht vrij weinig geslapen en had daardoor die ochtend dus een ochtendhumeur. Jammer genoeg voor de young one’s moesten ze net vandaag een grote training gaan doen en was Shark extra geïrriteerd op diegenen die hun best niet gingen doen. Hij zou zich natuurlijk wel inhouden als Claw erbij stond, hoewel hij aannam dat als ze tussen hem of Claw moesten kiezen die de straf uitdeelde… dat ze dan beter voor geen van beiden van hun konden gaan, want Shark was minstens even gevaarlijk en meedogenloos als hij straffen uitdeelde dan Claw. De kou leek wel in zijn botten gekropen te zijn en Shark rekte zich uit. Had hij even geluk dat hij niet meer buiten moest slapen, maar hij zou niet klagen als er een warme pels was waar hij tegenaan kon kruipen. Misschien was een partner krijgen op dat vlak dan toch niet zo’n slecht idee. Een vaste partner… hij stelde het zichzelf al voor. Hij had al tig kittens van zichzelf ergens rondlopen omdat hij zo losjes was geweest in het omgaan met she-cats. Hij kon zichzelf niet echt als een tom vinden die gebonden was aan een vaste relatie. Maar goed, dat had hij van Claw ook niet kunnen denken en toch had deze een vaste partner, hoewel Shark ze niet echt vaak bij elkaar zag of zo. De tom rekte zich uit toen hij zijn leader langs zijn barn hoorde gaan en liep de barn uit. Hij zag Claw verdwijnen in de young one’s tower en wachtte tot de zwarte tom weer beneden stond. Daarna liep hij aan de zijde van Claw mee en ging naast Claw zitten terwijl hij wachtte tot de young one’s zich zouden verzamelen. ‘Het zou niet slecht zijn als wij ook in beweging blijven tijdens hun training,’ mopperde hij toen een ijskoude wind tegen zijn vacht sloeg, maar hij grijnsde toch naar zijn leader. ‘Ik ben benieuwd hoe ze het gaan doen. Vooral Chawl.’ Daarna zweeg hij weer, want de eerste young one kwam al naar hun toegelopen.

Een bulderende stem maakte hem wakker. Oh jottem, zijn pa had iets gepland. Jackdaw rekte zich een klagelijk uit en stond toen maar op, vroeg opstaan was toch wel iets waar hij nog heel erg aan moest wennen, dat mocht duidelijk zijn. De jonge kater was echter vastbesloten zich van zijn beste kant te laten zien, al was het enkel om een goed woordje uit zijn zwarte vader of Shark te krijgen. Veel katten dachten dat hij privileges had als Claw zijn zoon, Jackdaw vond het tegendeel waar; hij werd gewoon behandeld als een Young One en vaderlijke liefde kon hij inmiddels wel op zijn buik schrijven. Punt was duidelijk, hij moest er even goed voor werken. Dus stapte de kater naar buiten, waar hij nog net Shark zijn woorden meekreeg. ‘Ik ben benieuwd hoe ze het gaan doen. Vooral Chawl.’ Ew. Jackdaw gaf onwijs veel om zijn broertje, maar na zijn verdwijning leek alles om hem te gaan. De kater snoof dan ook enkel wat geërgerd. "Morgeh," Hij gaapte eens en wachtte totdat meer Young Ones zich bij hen zouden voegen, waarna hij Claw het kamp uit zou volgen.

Hij rolde bijna van schrik uit zijn nest toen de stem van zijn vader door de Young One’s tower bulderde. In Scourge’s naam wat kon die gast schreeuwen. Zijn haren die overeind waren geschoten likte hij weer plat terwijl hij snel overeind krabbelde. De sneden die zijn vader in zijn schouder hadden gemaakt, waren alweer bijna dicht. Het zouden littekens worden, een blijvende herinnering aan de fout die hij gemaakt had. Last had hij er in ieder geval niet meer van. Zo snel een wond niet meer open kon springen, was voor hem de last ook weer weg. Hij liep naar de trap en sprong iets wat gehaast de treden één voor één af. Hij wist dat als Claw iets wilde, hij ook verwachtte dat je je best deed. Hij wist ook dat zijn vader er een hekel aan had wanneer je te laat kwam. Hij had zijn vader de laatste tijd al genoeg op zijn zenuwen gewerkt. Dus hij moest zich maar weer even gedragen. Hij liep achter Jackdaw aan die hij een eindje verderop zag lopen. Het duurde even voordat hij hem ingehaald had. Toen plofte hij met een brede grijns naast zijn broer neer. “Morgen.” Zijn blik ging naar Claw en Shark.

Sinds de verdwijning van Chawl was Nyra een stuk sterker geworden en stond ook steviger in haar poten. De Elite-microbe had haar uiteindelijk toch besmet. Zij was nu degene die één van de beste plekken in de Young-one's tower had. Met de terugkeer van Chawl was deze attitude niet veranderd, al was ze wel heel blij en opgelucht geweest toen Chawl was opgedoken. Bij het geroep van Claw, opende Nyra haar slaperige ogen en rekte zich rustig uit. Ze was niet van plan om als eerste de tower uit te lopen. In haar ooghoek hield ze de anderen in de gaten. Jackdaw verliet als eerste de tower, gevolgd door Chawl. Nadat hij naar buiten was gegaan, liep Nyra achter hen aan. Sinds een paar dagen waren er enkele nieuwe regels ingevoerd, waardoor Nyra toch niet als allerlaatste in die tower wilde blijven, niet wetend wat de gevolgen waren. Nyra liep op een gewoon tempo achter de anderen aan en wanneer zij aangekomen waren op de juiste plek, duurde het nog maar 5seconden voordat Nyra er zelf was. Haar mentor, Shark, die nu ook commander was, was er ook. Ze knikte kort naar Claw en Shark, en zette zich vervolgens met een korte glimlach bij Jackdaw en Chawl neer.

_{Wakker worden met het gebulder van Claw en de kou die ervoor zorgde dat je haren rechtovereind stonden van oncomfort... how sweet. Alex opende met een sidderende zucht haar cyaan blauwe ogen, terwijl ze met haar oortjes wiebelde. Ze hoorde de bulderende stem van de gitzwarte leader nog een paar keer door de Tower heen galmen, waardoor de tabby kattin geamuseerd met haar staart zwiepte. Hoe hard deze kater toch kon brullen, hij zou zo een lintje voor zijn stemgeluid kunnen verdienen. Met een zeker tempo erin maakte Alex zichzelf presentabel, voordat ze ook naar beneden trippelde, haar ogen alert ondanks het feit dat ze net wakker was. De ijskoude wind blies recht in haar gezicht toen ze naar buiten liep, waardoor de van schrok kort siste. Great... meteen stonden al haar haren recht overeind. De kattin voegde zich al likkend zich bij de rest van de Young One's, even stoppen met het corrigeren van haar vacht om de rest een flauw grijnsje te schenken en daarna nog een knikje in de richting van Claw en Shark. "Present." Miauwde ze, een beetje overbodig maar ja.}

Claw gaf Shark een klein knikje toen die zich bij hem voegde. Zijn commander leek niet in een al te beste stemming, maar misschien zou dat alleen nog maar een extra drive voor de Young One’s zijn om aan te poten. “Ooh daar zorgen we wel voor.” Sprak hij met een kalm grijnsje om zijn lippen. Toen Shark zei dat zijzelf ook wel beweging konden gebruiken met deze kou. Toen ging zijn blik weer naar voren, waar als eerste zijn zoons aan kwamen lopen. Met niet veel later gevolgd door Nyra en Alex.
Hij ging zitten en nam het groepje Young One’s scherp in hem op. Pas toen begon hij weer te praten. “Goedemorgen. Jullie zijn de eersten.” Zei hij terwijl zijn blik nogmaals over de jonge katten gleed. “We beginnen één tegen één.” Zijn uitleg was simpel, heel veel meer toevoeging leek hem ook niet nodig. Eens kijken wie de ander het eerst tegen de grond wist te werken. Het hoefde niet voorzichtig, want ze wilden immers weten hoe het er met ze voorstond. “Jackdaw tegen Alex en Chawl tegen Nyra. En denk erom we houden jullie goed in de gaten en als iets beter kan dan zullen wij dit melden.” Vervolgde hij doodkalm terwijl hij weer opstond. “Begin maar.”

[Er kunnen zich gewoon nog meer Young One’s melden na deze post! Hierin maakt Claw alvast de eerste spargroepjes.]

Spargroepjes:

Zijn broer en twee vrouwelijke Young ones, Nyra en Alex, kwamen achter hem aan de Tower uit en met z'n allen liepen ze gezellig achter Claw en Shark aan naar het speeltuintje, waar ze bij de schommel tot stilstand kwamen. Hij gunde zijn broer een kleine grijns toen deze hem met een 'morgen' begroette en wachtte af wat zijn pa gepland had, wat kennelijk sparren was. Zijn uitgekozen tegenstander was Alex, die waarschijnlijk een maan of iets ouder was. Uitdagend stapte hij op haar af, terwijl zijn vader het startsein gaf. Ze was een mooie poes met cyaan blauwe ogen en een duidelijk goed verzorgde vacht maar vlijmscherpe nagels. Jackdaw had de nare eigenschap een beetje op poezen neer te kijken, maar ze leek hem ergens wel een goede tegenstander. "Ga ja gang, dames eerst." grijnsde hij, waarna hij afwachtend toekeek wat Alex wilde doen.

Met een rilling schoot hij wakker en stond gelijk op zijn poten, Claw riep in iedere kamer dat de young one's mee moesten komen, en jammer genoeg door zijn achterstand en ziekte behoorde hij daar ook nog bij. Half wakker probeerde hij beneden te komen maar het was eerst toch nog even een zoektocht naar de trap. In zijn slaap was hij het meest zwak tegenover de demonen en 's ochtends en 's avonds was het daarom het ergst. Eenmaal bij de trap liep hij voorzichtig naar beneden, maar de kluns die hij was viel hij de laatste drie treden koprollend naar beneden. Verbaasd om zich heen kijken was zijn beeld nu wat duidelijk en zag hij sommigen al sparren. Wat- wat uh? "Hoi?" Zei hij niet bepaald tegen één.

_{Het duurde gelukkig niet al te lang voordat het groepje Young One's eindelijk eens een tempo erin zette om bij een trainingsplaats te komen. Dat bleek dus kennelijk een de zwarte leider aan toen hij hen een goedemorgen wenste. Wat een goede morgen is het zeg; deze prachtige koude wind die super oncomfortabel in je vacht blies en de eenzame sfeer van het park... Alex zag echt goed wat Claw bedoelde... not. De gitzwarte leider gaf aan dat de leerlingen gingen sparren, en dat haar tegenstander zijn zoon was, Jackdaw. Van de twee zonen van Claw die nu aanwezig waren leek Jackdaw wel het meest op zijn vader, god, het was net gewoon alsof mini Claw hier voor haar stond. Een groot verschil waarvan Alex niet zeker wist op het positiever was dan het gebrul van Claw was dat Jackdaw veel socialer leek, maar ook bloed-irritant hierdoor eruitzag. "Ah, ben je altijd zo charmant?" Miauwde de tabby kattin droogjes, terwijl ze plotseling naar voren schoot naar zijn rechterflank, maar op het laatste moment een schijnbeweging naar links maakte in een poging om zijn linkerpoot onder hem uit te halen.}

Ook zijn tegenstander zette zich klaar. . "Ah, ben je altijd zo charmant?" hij grinnikte, maar voordat hij de kans had om te antwoordden schoot de tabby poes naar voren, op zijn linkerflank af. Jackdaw zette zich klaar voor een aanval, maar werd verrast toen ze een schijnbewegingen maakte naar zijn poot. De kater werd onderuit gehaald maar reageerde snel en wist soepel door te rollen voordat ze echte schade aan kon richten aan gevoelige delen zoals zijn buik. De kater kwam weer op zijn poten terecht en sprong gelijk richting Alex, in de hoop met zijn gewicht haar van d'r poten te kunnen krijgen. "Ik ben enkel goed gemanierd,"grauwde hij ondertussen geamuseerd op haar eerdere vraag.

Hij keek even achterom toen hij pootstappen hoorde. Nyra en Alex kwamen achter hen aan de tower uit. Een uitdagende fonkeling verscheen in zijn tweegekleurde ogen toen hij even naar ze grijnsde. Voordat zijn blik weer naar zijn vader en Shark ging. Claw legde niet veel later uit wat de bedoeling was en deelde hem bij Nyra in. Hij vond Nyra aardig en hij vond het eigenlijk best wel lastig om tegen haar te moeten vechten. Hij wist dat hij zich niet in kon houden en dat zou hij ook niet doen, daarnaast wist hij dat hij haar niet moest onderschatten. Hij had haar niet meer gesproken sinds hij terug was, eigenlijk best gek, ze moesten nodig weer eens praten. Daar was het nu alleen niet het moment voor. Hij stond op en ging voor haar staan. “Hé Nyr.” Begroette hij haar. Hij had de gewoonte van elke naam een afkorting te maken. Tenminste bij de meeste namen. Hij kraste zijn nagels over de grond en wachtte totdat ze op zou staan. Even ging zijn blik naar Satsui die er ook bij kwam, maar daarna keek hij Nyra weer aan.

Shark’s slechte humeur werd een klein beetje doorbroken toen hij Claw’s opmerking hoorde en Chawl naar hem zag grijnzen. Hij grijnsde op dezelfde manier terug naar de zwarte tom, maar hield zijn blik daarna weer kil en emotieloos terwijl zijn mond naar één streep trok. Hij was blij dat Claw in elk geval aangaf dat ze wat beweging zouden hebben. Hij hield echt niet van deze koude maanden. De tom draaide zijn kop toen hij iets van geluid hoorde in de young one’s tower en trok afkeurend met zijn oortje toen hij zag dat het Satsui was die klaarblijkelijk van de trap was gedonderd. Hij vroeg zich af hoe de crèmekleurige tom dat weer voor elkaar had gekregen, maar werd even afgeleid door Jackdaw en Alex die al begonnen waren. Hij was wel gediend van het feit dat Alex er niet te veel woorden aan vuil maakte en gelijk in actie schoot. Haar opmerking had Jackdaw duidelijk even uit balans gebracht, maar de zwarte tom herpakte zich wonderbaarlijk goed en deed weer een uitval naar Alex. ‘Goed bezig, Jackdaw en Alex,’ sprak hij goedkeurend. Daarna draaide hij zijn kopje naar Satsui toe. De gestoorde tom van de Elite. Ze waren allemaal gestoord hier, maar hij sloeg toch wel echt alles. Hij kon zich nog steeds herinneren hoe de young one had gereageerd toen iedereen aan het rouwen was omdat Zira, zijn mentor notabene, was vermoord door een stel honden. ‘Satsui,’ bromde hij. ‘Je bent laat.’ Hij trok zich niets aan van het feit dat de tom zich wel eens bezeerd kon hebben tijdens zijn val naar beneden. Dan had hij maar beter op moeten letten. Zo’n fout kon makkelijk voorkomen worden als hij een beetje uit zijn doppen keek. ‘Ik zal voor nu je sparpartner zijn. Mocht een andere luie kat van de young one’s tower zich toch nog melden dan zal dat jouw sparpartner zijn.’ Bij dat laatste liet hij zijn stem wat harder komen en richtte zijn kop waarschuwend in de richting van de young one’s tower. Daarna ging hij met een zwiep van zijn staart klaarstaan. ‘Val me aan,’ sprak hij nors.

Spargroepjes::

Shark kwam als eerst in beweging en liep tussen de spargroepjes door. Dus bleef Claw nog even staan terwijl zijn blik keurend over de jonge katten ging. Afgeleid keek hij naar de Young One’s tower toen Satsui de trap af kwam rollen. Uhm ja, handig. Shark had het ook gezien en liep al naar de kater toe, dus liet hij dat door zijn commander afhandelen. Hij manoeuvreerde zich langs de Young One’s. Hij zei nog niets, maar wachtte volgende aanvallen af. Voordat hij hints rond zou gaan bulderen. Ze waren pas net begonnen en hij wilde eerst nog wat meer zien van ze.

_{Terwijl een voldaan grijnsje over Alex haar lippen speelde toen ze zag dat de gitzwarte kater onderuit werd gehaald door haar aanval, hief ze haar poot om een aanval op zijn toen ontblootte buik te richten, maar opeens stond de kater weer op zijn poten en vloog hij tegen Alex aan. Een geschrokken sis verliet haar bek toen alle lucht uit haar lichaam werd gedrukt door de zwaardere Young One. "Goed gemanierd?!" Blaasde de poes nijdig, terwijl ze verwoed zichzelf onder hem uit probeerde te wriemelen. "Ga van me af vetklep! Een heer springt niet op dames, jij stomme–" Alex hief haar poten en verzamelde al haar kracht om Jackdaw in zijn buik te schoppen in de hoop dat hij door de kracht van haar af zou vliegen.}

Verbaasd keek hij op toen alle demonen wegvaagden, zonder reden deden ze dat niet. "Leer. Vechten." Werd hem gecommandeerd voor Shark in beeld kwam. Verbaasd stapte hij naar achter door de plotselinge 'boosheid' die op hem af kwam. Maar- Was de commander gek geworden? Dat was toch helemaal niet eerlijk? Er... Bang voor klappen besloot hij maar uit te halen naar de kater, echter was dit compleet waardeloos.

Shark zag hoe Satsui weer moeite had om zijn aandacht bij het nu te houden. Die kat leek soms echt elk moment af te dwalen. En de blik waarmee hij keek… als Shark geen Elite cat was geweest zou hij er waarschijnlijk schrik voor hebben gehad. Tijdens een groot gevecht konden ze Satsui’s blik gewoon als wapen gebruiken; veel katten zouden dan al waarschijnlijk twee keer nadenken voordat ze hun aan zouden vallen. Net op het moment dat Shark zijn klauw wilde uithalen naar Satsui’s gezicht zodat de young one eindelijk eens op zou letten, leek Satsui weer terug in het nu te komen en keek hij Shark eerst verdwaasd aan. ‘Nú, Satsui,’ bromde deze ongeduldig. De klap die vervolgens zijn richting op kwam was zielig en bovendien zeer makkelijk af te weren. Een young one van zes moons zou deze nog tegengehouden kunnen hebben. Shark rende naar voren en knalde met zijn lijf tegen Satsui aan. Hij plantte zijn poten aan weerszijden van Satsui’s lichaam en liet zijn klauwen uit hun hulzen gaan zodat Satsui er aan herinnerd werd wat er gebeurde als hij dit niet serieus nam. ‘Niet alleen kom je te laat, maar ook reageer je niet eens direct op mijn bevel en ben je ook nog eens ontzettend klungelig bezig.’ Hij doelde op het feit dat Satsui van de trap was gevallen en ook op zijn klungelige manier van aanvallen. ‘Is het omdat ik nog maar pas deputy ben geworden? Vind je me niet waardig genoeg om me serieus te nemen?’ Hij liet zijn kop dreigend dichter naar die van Satsui zakken. ‘Als ik zeg dat je me moet aanvallen, val je me direct aan. De eerstvolgende keer dat je een directe order van mij negeert, zal je het voelen.’ En hij sprong weer van de tom af. ‘En dan nu: val me aan. Niet zo’n zwak zetje die een vier moons oude kitten kan afweren, maar een échte aanval, Satsui.’ Hij ontblootte zijn tanden dreigend en wachtte met een ongeduldige zwiep van zijn staart tot Satsui overeind zou krabbelen en hem opnieuw zou aanvallen. Zucht. Wat een ellende.

Ha! Een geschrokken sis verliet haar ben toen hij haar beukte. De poes leek het neit zo te waarderen, wat de kater enkel maar meer amuseerde. "Goed gemanierd?!" blies ze zijn richting op, waarbij ze wild probeerde los te komen. Jackdaw greens haar toe en duwde zijn poten nog iets harder tegen haar, zodat ze op de grond bleef. "Awhh, komop Alex, het is maar een training. En zeg nu niet dat je het niet een beetje leuk vindt." Hij bracht zijn grijnzende kop dichter naar de hare, een plagende blik in zijn ogen. Echter was hij afgeleid en dat werd hem fataal. "Ga van me af vetklep! Een heer springt niet op dames, jij stomme–" twee poten werden in zijn maag gezet en voordat hij het wist werd hij zo van haar afgeduwd. "Oef!" bracht hij uit toen alle lucht uit zijn longen werd geduwd. Hij had moeite zijn evenwicht te bewaren en schudde eens met zijn kop om weer helder te worden. "Jij bent ook niet voor de poes,"grinnikte hij, waarna hij uithaalde naar haar poten en zo hoopte haar opnieuw op de grond te krijgen. Oh, hij vond dit heerlijk.

Onderwerp: Re: ∆ Young One's training 11/2016