Playboy

Met haar oren in haar nek gedrukt had ze zichzelf er op uit gestuurd. Ze kon niet de hele dag ronddwalen bij de gewonde Tornado, ze was sinds dat ze de kater had gevonden zijn zijde niet verlaten waardoor ze zich zelf een beetje had verwaarloost, en nu had de honger eindelijk de barn uitgekregen, ze wist dat als ze niet at of dronk dat het snel over was voor haar. Dus zou ze maar op een soort patrouille in der eentje gaan, gewoon simpel de grenzen van de Elite checken en nodige ongewenste katten hun strot dicht te knijpen. Ja, woede stroomde nog steeds door haar lichaam en het liefst sloeg ze elke kat neer. Haar maag knorde maar die negeerde ze, eerst belangrijkere dingen dan was het tijd voor eten. Al snel trok een geluid naast haar haar aandacht en met een ruk keek ze om, haar bloedrode kijkers boorde zich in de struik waar het geritsel vandaan kwam en geruisloos sloop ze erna toe. Haar spieren spande zich aan onder haar roodbruine vacht en stoof de struik in boven op de lichaam van een kat. Grauwen sloeg ze haar nagels in diens schouder en boorde haar tanden in zijn nek. Niet eens door dat het haar beste vriend was, Ruubs.

Rubisque

Al de hele dag was Rubisque in een sarcastische, gemene bui. Niet dat de kater dit erg vond, hij kon er zowaar van genieten wanneer katten boos op hem werden. Hij had zijn zwakke hoofdstuk afgesloten en wou doorgaan naar de volgende. Hij merkte hoe kapot Vitani van Tornado's ongeluk was en ergens had hij ook spijt van zijn gedrag. Dus al snel volgde hij de tabby om zijn excuses aan haar aan te bieden. Al snel had hij haar geur gevonden en deze volgde hij snel. Hij liep door verschillende struiken voordat hij haar in zicht had. Hij liep naar haar toe en opende zijn mond om haar naam uit te spreken. "Vi-" Veel verder kwam de kater niet voordat een paar nagels zich in zijn schouder boorde en tanden in zijn hals. Hij bleef even stilstaan, wachtend totdat de kattin doorhad dat hij het was voordat hij zijn keel schraapte. "Wat verwelkomend, Vitani." Sarcasme droop van zijn stem terwijl in zijn gedachtes in honderden onbekende talen vloekte.

Grauwend had ze haar nagels in diens schouders geplant en se was vastbesloten om zijn keel door te bijten tijd de bekende geur haar neus vulde. Haar rode ogen waren zo groot als schoteltjes toen ze doorhad dat de kater haar beste vriend was, snel gleed ze van de breedgebouwde Rubisque af en liet haar oortjes beschamend langs haar kopje hangen. "Wat verwelkomend, Vitani." De roodbruine kattin wiebelde met haar snorharen en pulkte de stukjes vacht van Ruby uit haar nagels. "Sorry Ruubs" Mauwde ze, haar staart slaphangend op de grond. "Ik was op oorlogspad e-en.. ik herkende je niet. I-ik dacht dat je een indringer was" Mompelde ze schuldig en drukte haar neusje zachtjes tegen zijn wang. "Vergeef je me?"

Ze pulkte zijn vacht van haar nagels twerijl ze een sorry mauwde. Even keek hij naar de plek waar haar nagels in zijn vacht geboord waren en stukjes vacht miste. Daar gaat m'n vacht, dacht hij sarcastisch. "Ik was op oorlogspad e-en.. ik herkende je niet. I-ik dacht dat je een indringer was" Hij keek weer naar zichzelf, voor zover dat lukte. Hij verstijfde even toen de kattin haar neus tegen zijn wang duwde, maar sloot voor een seconde, al was het maar een seconde zijn ogen. "Vergeef je me?" Mauwde ze weer. Hij trok een denkende gezichtsuitdrukking om te laten zien dat hij over zijn antwoord moest 'nadenken'. Zo snel als hij kon pakte hij speels haar oor en trok er zachtjes aan, voordat hij een ja mauwde en opzij sprong als een jonge kitten en ronddartelden. "Kom op Fief." Mauwde hij grijnzend voordat hij lichtjes door zijn voorpoten zakte.

Nadat ze vroeg als hij haar vergaf trok de grote kater een nadekend gezicht waarop ze speels met haar ogen rolde. De sarcastische beer moest der eventjes over na denken hoor. Pfff. Al snel piepte ze van de schrik toen hij speels aan haar trok en de roodbruine poes zette haar vacht dik op. "Eh!" Mauwde ze en gaf hem een speelse mep op zijn neus en de kater sprong opzij. "Kom op Fief." Mauwde de kater grijzend en Fief keek hem met geamuseerde ogen aan maar zakte net als hem door haar poten tot haar buik de grond raakte en ze naast haar beste vriend lag. "Dusss" Grinnikte ze, haar staart zwiepend. "Wat nu?"

Al snel lag de kattin naast hem en een kleine glimlach sierde zijn zwart gemaskerde gezicht. "Dusss" Grinnikte ze. "Wat nu?" Hij wist het zelf niet eens, maar hij was het staan zat. Hij sloeg zijn staart half om de kattin en legde zijn kop op haar rug. "Geen idee," Mauwde hij grinnikend. Hij staarde naar het gras terwijl hij een Woah Mauwde en al snel bovenop de tabby lag om het kleine zwarte diertje te bekijken. Zijn pootjes lagen over elkaar gevouwen op het diertje en even naar Vitani keek om te zien of ze erg geplet werd onder zijn gewicht. Hij draaide zijn kop weer terug en tilde een poot op. Met nieuwsgierige ogen keek hij onder zijn poot om te kijken of de mier er nog zat. "it's gone." Mauwde hij verdrietig verwijl hij zijn andere poot ook optilde en weer van de kattin af ging. Hij keek nog een keer naar zijn poten voordat hij weer naar de kattin keek wie hij had gevolgd.

"Geen idee," Mauwde de kater en de pies voelde hoe hij zijn dikke pluizige staart om haar heen sloeg waardoor ze zachtjes een genietende zucht uitblies. Het was heerlijk warm z'n grote pluizige staart om hem heen en met een grijns trok ze aan zijn oor toen hij zijn kop in haar nek drukte. Soms was ze best jaloers op hem, hij had z'n heerlijke dikke warme vacht terwijl zijzelf alleen een saaie korte had wat ook nog is ontiegelijk koud was. Vitani slaakte een kreetje toen ineens een zwaar gewicht op haar rug voelde en met haar oren in haar nek keek ze naar de kater die half bovenop haar lag. "Eh! Wat moet dat" Grinnikte ze en en blies een grote zucht uit toen hij zijn poot op een beestje sloeg. Soms was hij echt een grote kleuter. "it's gone." Vitani rolde met haar ogen en al snel gleed de dikke papzak vaan haar af, zijn blik was op zijn poten gericht en de tabby poes zwiepte nieuwsgierig met haar staart. "Wat is er Ruubs?" Mauwde ze en drukte haar neus tegen het puntje van zijn oor.

"Wat is er Ruubs?" Vitani drukte haar neus tegen hem aan. "It's gone," Mauwde hij opnieuw. Hij keek nog een keer onder zijn poten of de mier daar nog zat, maar het kleine beestje was weg. Hij sloeg zijn staart weer om haar heen en keek haar aan. "Hoe gaat het met je, Fief?" Hij draaide zijn kop weer weg om zijn kleine nieuwe wondden schoon te likken terwijl hij wachtte op haar antwoord. Zijn lange vacht smaakte niet erg lekker dus schudden hij met zijn kop om de haren zo veel mogelijk van zijn tong te halen. Hij tilde zijn kop weer op aangezien het geen nut had en legde zijn kop op de poten van Vitani. Zou ze vast niet erg vinden, zei hij tegen zichzelf.