I will burn your kingdom down, if you try to conquer me and mine

De kater lag te doezelen in de zon, die langzamerhand een beetje minder fel leek te worden. De bladeren in de boom waar hij in zat begonnen langzamerhand te verkleuren, alles duidde erop dat herfst aan begon te treden. Of leaffall, als je zoals de bospoesjes wilde klinken. Het deerde hem zeer weinig, Jinx had sowieso een hekel aan herfst. De frisheid vond hij heerlijk, het was enkel die schijt regen die telkens maar weer hem lastig kwam vallen. Nu leek hij echter uit te blijven en dat deed de kater goed, waardoor hij tevreden verder kon doezelen in zijn boom.



-Brat eerste post!

De rode poes had zich voorgenomen om weer een bezoekje te brengen aan haar nu erg bekende gebied, want ze had hier namelijk een tijdje zelf gewoond. Toen ze zich terug had getrokken zocht ze hier onderdak, ze had ook haar eigen stukje land geclaimd. Al was die nu vast al bezet door een ander, het maakte Brat niks meer uit ze mochten het verrotte stukje land hebben. Het viel de poes gelijk op dat de eens groene bladeren aan de boom langzaam begonnen te verkleuren, verandering was in de lucht. Net als iets-of nee iemand anders, Brat had de geur wel opgemerkt. Jinx was in de beurt, geweldig. Hoedan ook bleef de poes onverstoord door te lopen. In de hoop dat ze Jinx zou kunnen afschudden al leek haar dat wel onwaarschijnlijk, die rat bleef maar terug komen.

De kater was net in aan het sukkelen toen een geur hem alarmeerde. Het duurde hem niet lang om te beseffen dat zijn grote vriendin Brat kennelijk in de buurt was. Jinx knipperde de slaap uit zijn ogen en bespeurde het gebied onder hem, waar hij al snel het maar al te bekende rood-witte figuur kon onderscheiden. "Hey Bratje!"Sprak hij mierzoet en zijn woorden leken iets spottend te dragen, terwijl hij rustig op de tak in zijn boom lag. De bast onder zijn poten was hard en koud maar voelde toch enigzins comfortabel, Jinx deed niets liever dan in bomen hangen en neerkijken op alles wat zich onder hem afspeelde, zoals nu ook. "Waar ben jij zo druk naar op weg? Nog een andere lover?" Met priemende ogen keek hij haar aan, zich afvragend of ze zou bijten.

Natuurlijk ging hij haar aanspreken, hoe kon het ook anders? De poes stopte met lopen en begon luid te zuchten, oh wat had ze een zin om in de boom te klimmen en hem van een tak te duwen. Zodat hij split splat ging, maar natuurlijk kon ze dat niet doen. Wat? nee ze kon het wel doen maar ze wilde gewoon geen gezeik hebben. . "Waar ben jij zo druk naar op weg? Nog een andere lover?" Brat draaide haar hoofd naar de kater, hij keek haar aan met priemende ogen. Ugh waarom zat hij zo ver weg? ze wilde wel even zijn gif gele ogen uit zijn schedel krabben,ha. 'Hoezo vraag je dat Jinxie? ben je jaloers ofzo?' ze greens, natuurlijk was hij dat niet. 'Maar natuurlijk niet owh wat dom van me, je hebt het te druk met je schatje Zira niet waar?' haar stem klonk zoet, net zoals de kater tegen haar praatte. 'And yet...you left you and your kids behind to rot' de poes keek de kater doordringend aan. 'Misschien was je er wel met aan andere kattin op uit hmm?"

-im sorry

'Hoezo vraag je dat Jinxie? ben je jaloers ofzo?' Een grijns sierde haar gezicht. Ze was een mooie kat, daar niet van, maar oh wat wilde hij die grijns graag van haar smoel slaan. 'Maar natuurlijk niet owh wat dom van me, je hebt het te druk met je schatje Zira niet waar?' Ze sprak al even zoet als hij zojuist had gedaan, maar Jinx was niet onder de indruk. 'And yet...you left you and your kids behind to rot' Hij ontmoette haar blauwe, doordringende ogen en weigerde als eerste weg te kijken. Als ze al een gevioelige plek raakte, zou hij haar dat niet laten weten. Na jaren was hij maar al te goed geworden in het verbergen van wat hij echt voelde en dacht, enkel Zira wist een breuk in zijn masker te maken. 'Misschien was je er wel met aan andere kattin op uit hmm?"Een korte, vreugdeloze lach verliet zijn zwarte bek. "Och Brat, niet iedereen is zoals jij bent."Kaatste hij de bal terug, zijn houding relaxt en vriendelijk. Als een dove hen had aanschouwd, zou hij kunnen denken dat ze twee oude vrienden waren die bij aan het babbelen waren; niets was minder waar. "Ik had een reden voor mijn vertrek, voor het geval je doof bent voor roddels en praatjes; ik was meegenomen door een stel mensen."Sprak hij luchtig, alsof het hem niets deed, maar hij wilde liever het onderwerp haar kant op draaien. "En Brat, weten je kinderen al dat Ripa niet hun echte pappie is? Trouwens, waar is Ripa eigenlijk?" Hij deed alsof hij zich plots iets besefte. "Och, hij heeft je toch niet verlaten?"

-deze twee zijn echt erg omg

_{De poes moest alleen lachen om de woorden van de kater, ze zag wel wat hij probeerde te doen. Haar te raken met haar fouten, haar proberen te raken met de dood van haar oude partner. Maar het deed de poes niets, ze had zich er al over heen gezet. Ripa was al langer dood nu en dat accepteerde ze, de zwarte kater had zoiezo geen in pact op de poes. Als hij haar echt wilde raken moest hij niet oud nieuws gaan vertellen, maar zo veel denk werk verwachtte ze niet van de rat. 'Jinx lieverd kon je nou echt niks beters verzinnen?" de poes greens zijn kant op, 'Want alsjeblieft zeg, gebruik die hersen cellen eens van je. Denk je nou werkelijk dat ik nog steeds met de dood van Ripa zit?' ze keek de zwarte kater strak aan, want nee dat deed ze niet. Ripa was dood, punt hoe graag ze hem ook weer levend zou willen zien... Het zou niet gebeuren, but that's life.}

'Jinx lieverd kon je nou echt niks beters verzinnen?" Hij trok één wenkbrauw op. Eigenlijk vond hij zichzelf best wel goed.'Want alsjeblieft zeg, gebruik die hersen cellen eens van je. Denk je nou werkelijk dat ik nog steeds met de dood van Ripa zit?' Een beetje verbaasd knipperde hij enkele keren met zijn ogen. Oké, daar had ze hem. "Ripa is dood?"Kwam er dan ook vragend uit. De kater haalde luchtig zijn schouders op, ergens had hij het wel verwacht. Ripa had misschien goede bedoelingen gehad, hij sprak op momenten dat hij moest zwijgen en had Zira tot zijn vijand weten te benoemen, wat ongeveer hetzelfde was als je doodsvonnis ondertekenen. Waarom hij was dood gegaan wist Jinx niet, het moest zijn gebeurt in de periode dat hij vast had gezeten. "Ach, dat had hij ook wel over zichzelf uitgeroepen," Nee, zijn dood deed hem vrij weinig.

_{"Ach, dat had hij ook wel over zichzelf uitgeroepen," ouch oke ze moest nu echt van onderwerp veranderen anders zou ze hem laten zien dat het haar iets boeide, wat het natuurlijk wel dood. De dood van haar partner, zelfs zij kon daar niet echt koel onder blijven. Hoe dan ook deed de rode poes haar best om rustig te blijven. 'Net als jij?' ze keek de kater strak aan, Jinx zou hier niet oud worden de Elite was niet voor hem. Zira en zijn kits waren de enige wat hem hier houden. Als die hem niet meer wilden? Einde verhaal Jinx. 'We weten allebei dat jij hier niet oud word Jinx' haar blauwe ogen boorde in die van hem, het was eenmaal zo. Brat wist dat de kater uit de 'grote stad' kwam, hij zou terug kunnen gaan-oh nee! dat kon natuurlijk niet...nee het was niet zo makkelijk. Want eenmaal de Elite in...is er niet meer uit. Leven dan.}

Hij wilde er eigenlijk nog over doorgaan, het er lekker inwrijven in de hoop haar te kunnen raken zo. Het was vies en maar al te pijnlijk maar zo was haar actie tegenover Hurricane ook geweest. Zijn lichaam was nu al lang vergaan, maar de botten van de kater zouden nog altijd op de bodem van de rivier kunnen liggen en dat was haar schuld. Zonder haar zou Hurricane nog bij hem zijn geweest.
Voordat hij echter de kans kreeg, veranderde Brat het onderwerp. Bummer. 'Net als jij?' Hij trok zijn wenkbrauwen op. Oh, die was nieuw. 'We weten allebei dat jij hier niet oud word Jinx' Hij lachte om haar woorden. "Is dat zo? Ik gebruik mijn hersenen eerder dan mijn klauwen."Hij was opgegroeid in de stad en dat had hem hard gemaakt. Niemand kreeg hem makkelijk te pakken, er was een reden dat hij zo lang als straatkat had overleefd; hij wist zich in stand te houden door een goed stel hersenen. Nu was het joinen van de Elite niet de slimste keuze die hij misschien ooit had gedaan, maar de kater leefde er mee. Hij had het wel prima daar, nu had hij een clan waar hij toevlucht kon zoeken en nog een groot deel van zijn vrijheid behouden. Het enige wat jammer was, was dat hij naar Claw moest luisteren en soms het lelijke gezicht van Brat moest zien, maar als dat het ergste was. En hoewel ze miscshien ergens gelijk had, Jinx zou zeker niet aan ouderdom sterven, zou de dood hem voorlopig nog niet te pakken krijgen..
De kater rekte zich uit en sprong toen soepel van de boom, waarbij hij vlak voor Brat belandde. Met een kleine glimlach op zijn gelaat keek hij haar aan, waarna hij zijn zwarte kop dicht bij de hare bracht. "Ken je het gezegd 'keep your friends close, but your enemies closer' Brat?"

_{"Is dat zo? Ik gebruik mijn hersenen eerder dan mijn klauwen." de poes grinnikte, ja tuurlijk. 'Daar laat je niet veel van merken Jinxie' lachte ze, want wie liet zich nou gevangen nemen door een stelletje tweebenen? Brat zag dat de kater van plan was om uit de boom te springen, dus nam ze wat afstand. Ze hoede zijn gezicht niet zo dichtbij te hebben, straks moest ze nog overgeven. "Ken je het gezegd 'keep your friends close, but your enemies closer' Brat?" klonk de stem van de kater, Brat haalde een wenkbrauw op en keek hem even zwijgend aan. Tot ze uitendelijk begon te grijzen en een stap dichterbij nam. 'Als geen ander' sprak ze op een zoette toon. Ze was veranderd ze was niet meer de navie kattin die ze ooit was; ze wist wat ze deed en tegen wie ze wat deed. Het leek nu misschien ver weg, maar iets vertelde haar gewoon dat Jinx niet oud zou worden in de Elite. Ze wist niet wat het was, een voorgevoel? ach tijd zou het leren.}

Ze stapte naar hem toe, één wenkbrauw opgetrokken en een grijns op haar lelijke smoel. Jinx voelde de neiging hem eraf te slaan, maar hield zich in. Hij was een prima vechter, daar niet van, maar hij wist niet veel van kruiden af, waardoor wonden vaak lastig te helen waren bij hem. Om die reden, en nog een paar anderen, vocht hij veel liever met woorden. 'Als geen ander' klonk haar stem zoet. Jinx zwiepte met zijn staart en gunde haar een glimlach. "Mooi zo," sprak hij enkel, zijn stem al even zoet. Vervolgens nam hij weer wat afstand, omdat hij haar gezicht helemaal niet zo dichtbij hoefde te hebben. Het was wonderbaarlijk dat zo'n achterlijke kattin verwant kon zijn aan iemand zoals Zira. "Trouwens, je moet echt ophouden met dat 'Jinxie' gebeuren, het is walgelijk."