She'll never walk away {Mistgaze}

Member of Starclan

In a world without an end or beginning .

» Welcome Mistgaze

Dauntrose voelde een zware last op haar schouders. De katten van Starclan waren bedrukt. Drie clans hadden hun boodschap al doorgegeven, maar de vierde niet. De poes die hem moest geven was nieuw en hoewel ze veel wijsheid had wist ze niet hoe ze de boodschap moest overbrengen. Nu keek ze naar de grond. De sterretjes vlogen in verschillende snelheden rond haar poten. Daaronder sliep een prachtige poes. Zilver, grijs en wit kleurde haar vacht. Dauntrose boog zich naar het beeld toe. "Kom," fluisterde ze zachtjes. De sterretjes dreven weg en maakte plaats voor de geest van de poes beneden haar. Ze was hier nog mooier dan daar. "Mistgaze, welkom in Starclan." De gevlekte poes had niet veel tijd. Ze moest snel handelen. "Je bent hier niet zomaar. Ik heb een belangrijke boodschap voor je." Ze sloeg met haar staart. Beneden haar poten kringelde plotseling een meer. In het meer lag een prachtige oranje gloed. Ze veegde met haar staart eroverheen en het beeld verdween. "When the rain washes away the light and only pools of tears remain, you should follow the last rays of the setting sun." De poes begon al te vervagen. Dauntrose knipperde met haar ogen. "Er ligt dood, maar ook leven in jouw poten, maak de juiste keuzes." Alleen sterretjes bleven over van Mistgaze. Onzeker draaide Dauntrose zich om. Ze wist niet zeker of ze het juiste had gezegd, maar ze hoopte van wel.

+ Mistgaze

"Kom," hoorde ze zacht in de verte. Mistgaze lag diep te slapen toen ze dacht dat iemand tegen haar sprak. Vaagjes opende ze haar ogen en tot haar verbazing merkte ze dat ze uit beide kon zien. Het vertekende beeld dat ze normaal kreeg door haar blinde linkeroog was er niet en dat was voor haar meteen een teken dat ze in Starclan was. Alleen daar was haar handicap niet bestaand. Doordat ze dat besefte was ze ook met een schok wakker. Toen ze omkeek zag ze een gevlekte poes staan, bedekt met een kleed van sterren. "Mistgaze, welkom in Starclan." sprak ze tegen haar. Mistgaze knikte rustig, nog steeds een beetje aan het bijkomen van het feit dat ze zomaar door Starclan geroepen was. "Je bent hier niet zomaar. Ik heb een belangrijke boodschap voor je." toen ze poes met haar staart sloeg verscheen er een meer onder hun poten. Mist haar blik ging er meteen naar toe. Het was prachtig oranje. Maar toe ze er weer over heen ging met haar staart was alles weg, haar blik ging weer naar die van de poes tegenover haar. "When the rain washes away the light and only pools of tears remain, you should follow the last rays of the setting sun." Het zinnetje herhaalde ze voor zichzelf enkele keren in haar hoog. Ze probeerde zich in te denken wat het was, maar ze kon niks verzinnen. "Er ligt dood, maar ook leven in jouw poten, maak de juiste keuzes." Dood? Leven? Dat waren zware taken die op haar rustte! Mistgaze voelde zich onzeker en schuifelde met haar poten. De poes draaide zich om en Mistgaze probeerde de woorden te vinden die ze kon spreken, ze wist dat ze niet lang had. "Wacht! Kan je me niet.. vertellen waar dit over gaat? Dood, leven? Ik snap het niet goed!" sprak ze in lichte paniek. Ze wist niet wat ze hiermee moest. Als ze terug zou komen moest ze meteen met Silverstar en Zealspark spreken. En natuurlijk met Rousepaw. Dit was iets dat meteen doorgebriefd moest worden naar haar leader.