Too creepy SPT ll Lurkingshade

Oh nee! ze bevond zich op schadowclan gebied, wat een schande! hoe durfde ze haar kop hier te laten zien, barbaars was het gewoon! En wat? ze was niet van plan om weg te gaan ja jeetje dat kon toch niet? Een bloodclanner op clan gebied, oohh de gedachten alleen. Ze moest gestopt worden, en wie kon dat beter dan..yep! een schadowclanner je raad het goed. misschien wel de gene die nu haar kant op kwam, dat is al ze niet zijn keel door snijd. Schadowclanners hadden meestal wel dikken nekken niet zo makkelijk voor doorsnijden dus, maar die uitdaging nam de poes wel aan, heel graag zelfs.


Lurkingshade ;3

Het feit dat hij deze geur had opgepikt had hem gewoon in actie gegooid... neh, het had hem wakker gemaakt, zoals een robot die zijn knopje ingedrukt kreeg om aan te schieten. Yes dat was het. Maar goed. Zijn pas was snel, sneller dan gewoonlijk. Het was al een tijdje geleden sinds hij voor het laatst van dat bloodclanvolk had gezien, maar het zou niet de eerste keer zijn dat hij er eentje een kopje kleiner zou maken. Niet alleen bloodclan, maar ook andere clankatten had hij al eens bij hun nekvel gegrepen. Het was gewoon het beste om te doen. Daarom stond hij ook abrupt stil en keek hij strak, emotieloos naar de poes die daar stond. Ze was niet zo heel veel ouder dan hem hm... Niet dat dat echt te zien was, hij had de gestalte van een oude apprentice... Hij was zo klein voor zijn leeftijd, maar dat betekende uiteraard niet dat hij geen goede vechter was, in tegendeel... Sigh. "Kom op, je weet hoe het zit," ugh...

Brat greens toen er een kat in haar gezichtsbeeld kwam, oohh kijk hem nou! hij was zo klein hij leek wel een kitten!. Ach wat schattig,"Kom op, je weet hoe het zit," klonk de stem van de kater wat moeizaam. De grote rode tabby zei niks; ze greens alleen. En deed een stap dichter bij de kater, haar cyan blauwe ogen boorde in zijn groene. Ze liet haar tanden zien, haar lange scherpte tanden perfect om wonden te creëren. 'Ik heb geen idee waar je het over hebt liefje' klonk haar stem spottend. Haar nagels schoten uit haar hulzen, ze zou klaar zijn voor een aanval.

Ze greens alleen. Het leek erop dat hij te maken had met van die je weet wel... Typische bloodclanners. Bloed dit en dat, uiteindelijk zat er niks achter tho. Hun aanvallen waren vaak slordig en zoals je hier kon zien was het enkel grootte en spieren. Maar je wist wat ze zeiden, des te groter ze zijn, des te harder ze vallen. Je had geen grootte nodig om de winnaar te worden van een gevecht. Dat had hij al een miljoen keer kunnen bewijzen. Ze zette een stap naar voren.. Hm... 'Ik heb geen idee waar je het over hebt liefje' Liefje? Hah. "Wel dat is de eerste keer dat iemand mij lief noemt," murmelde hij tussen ee zucht door terwijl hij haar strak aankeek. "Luister even hier prinses moordrood-ik-wil-lekker-niet-luisteren, maar je wil me echt niet serieus zien," zei hij rustig. Hem serieus krijgen? Dat was als smeken om een pak slaag.

"Wel dat is de eerste keer dat iemand mij lief noemt," murmelde hij  "Luister even hier prinses moordrood-ik-wil-lekker-niet-luisteren, maar je wil me echt niet serieus zien," De rosse kattin schoot in de lach, oh nee hij werd serieus. Ha! Clan cats waren ook zo opmerkelijk keuzen in woorden. 'Je Dreigement is zo slap als lucht' merkte ze grijzend op. Ergens vond ze die nickname wel leuk Princess moordrood, hehe. 'Nu heb je nieuwsgierig gemaakt, wat wil je doen? een patrol er bij halen?"

Ze vond het blijkbaar hilarisch... Fijn, heel erg fijn, not. Ugh... Waarom moest hij met een of ander dik nek wijf opgescheept zitten? Dit was niet echt iets voor hem, niet op dit moment, echt niet... 'Je Dreigement is zo slap als lucht' Klonk er, ze had duidelijk niet door wat hij werkelijk bedoelde, des te beter voor hem uiteraard. Het zou zoals altijd worden. Maar goed, zelfs dat had hij voorspelt voordat hij hier was. Het was allemaal zo simpel als je de regels maar volgde. De regels van hoe men de dingen deed. Observeren was daarbij een belangrijk punt. 'Nu heb je nieuwsgierig gemaakt, wat wil je doen? een patrol er bij halen?" Hm? "Een patrol?" klonk er even kalm en eentonig van hem. "Het is niet dat je zoveel bent hoor," klonk er kalm en eentonig. "Een hele patrol halen voor maar zoiets zoals jij weg te jagen? Ben je serieus?" klonk er even met een zucht. "Maar ah, jij kan er niks aan doen. Eenmaal je zo bent zoals jij is er geen weg terug eh," yeah, je weet wel, de arrogante kinders. Te overtuigd van zichzelf. Irritant stuff als je het aan hem vroeg.

De rode tabby luisterde niet eens naar de woorden van de kater, ze gaapte wat overdreven en wachtte ongeïnteresseerd tot hij klaar was met zijn 'zegje' Hij ging er dus geen patrol bij halen he? pff dan moest hij het zelf weten, hij had geen schijn van kans tegen haar. Brat negeerde de scherpe opmerkingen die hij haar haar maakte compleet, woorden deden haar niks. Ze kreeg vaak genoeg dingen naar haar kop geslingerd kwa beledegingen, het liet haar simpel wel koud. De poes bracht haar rechter poot voor haar gezicht en keek er zwijgend naar, toen maakte ze een gebaar naar de kater. Een kras over zijn kop een soort 'Rwar' gebaar alleen niet op een vriendelijke manier, ze was te ver weg om het leterlijk te doen maar hij begreep de hint vast wel.

Zo te zien was de ander niet onder de inddruk, dat was meestal wel zo het was enkel herhaling van de dingen die hij al wist. Toen ze dan ook haar poot optilde en ernaar keek schoot hij naar voren. Door je te focussen op iets anders kon je enkel bewegingen in je ooghoeken zien. Althans bij roofdieren zoals hun. Je aandacht van hem afhalen was niet slim. Totaal niet. Het was toen ze terug opkeek dat hij besloot in elkaar te duiken, een stabiele pose zo aan te nemen en opzij te schieten zodat hij niet op haa plek van focus zou vallen. De snelle, kleine kater was zo al snel schuin achter haar en bleef in beweging waarna hij haar fel aankeek.

De kater beeweegde alle kanten op, de poes probeerde hem in de gaten te houden voor een mogelijke aanval. Hier hield ze echt niet van, ze verloor controle over de situatie, misschien had ze de kater onderschat. Hij was wel wat jonger dan zij, maar zo te zien was hij wel snel en behendig. Brat liet een lage dreigende grom horen, de grote poes sprong van haar plek af. Ze besloot de kater na te doen en ook zo veel mogelijk in beweging te blijven en van plaats te verplaasten, zodat het voor hem ook moeilijker was om haar aan te vallen.

Ze gromde dreigend. Was ze gespannen? Geïrriteerd? OF had ze dit niet zien aankomen van de kleine man? Waarschijnlijk een combi van all. Uiteindelijk deed ze hem na waardoor hij zichzelf moest onderdrukken geen spot uit te brengen. Met dat lichaam van haar kon ze moeilijk zijn tempo bijhouden en daarbij maakte ze enkel zo openingen voor hem. Hij sprong naar voren, alsof hij wilde aanvallen, maar dook net de andere kant op. Hij lande kalm en soepel, aangezien hij als het ware naar haar toe was gesprongen om een springende aanval te doen. Snel schoot hij lags haar heen en probeerde hij met een van zijn poten haar achterpoot ondertussen vanonder haar lichaam te trekken. Hij sprong daarna naar voren en draaide zich half waarna hij heen en weer bleef bewegen op een afstandje.

Ze had het wel kunnen verwachten, de kater sprong naar haar toe een directe aanval. Of zo moest het lijken, want hij dook snel de andere kant op. Waarna hij weer langs haar schoot en met zijn poten naar haar achter poot greep. Brat liet een luide grom horen, maar kon nog net op tijd we springen voordat ze onderuit viel. Brat keek de kater strak aan, hij was snel dat had ze nu wel in de gaten. De poes nam wat meer afstand van de kater, maar ze hield nog altijd strak in de gaten.

De tijd tikte door en de rosse poes was nog net weg gesprongen om zijn aanval om haar uit balans te krijgen te ontwijken. Verder leek ze bar weinig te willen doen naar hem, wat ervoor zorgde dat hij even een wenkbrauw omhoog bracht. Hij wist dat hij niet op volle kracht kon aanvallen tegenover haar, het was vechten op zijn gebied, zijn sterktes en niet de hare. Het was anders vechten dat hij dus moest doen en niet gewoon erin vliegen en alles bijten en krabben wat hij kon... Dat wa sgewoon roekeloos. "Je bent ook veel geblaf maar weinig wauws als het erop aankomt eh?" zei hij met een zucht gevolgd door een strak gerol van zijn ogen.

_{"Je bent ook veel geblaf maar weinig wauws als het erop aankomt eh?" de poes keek de kater strak aan, oh god wat werd hij irritant zeg. Die rol met zijn ogen...wat had ze een zin om die uit zijn kop te krabben zeg. 'You mean just like you? you have'nt even attacked me yet' siste ze zijn kant op, ja oke hij had het wel geprobeerd sort of? Ze kon het niet echte aanvallen noemen. 'En dan heb ik het niet over je 'nep aanvallen' naar haar poot aanvallen was de enige echte actie die hij maakte, behalve heen en weer te springen als een soort dom konijn.}

Hm? het leek er wel half op dat zijn irritante gepraat haar vastgreep, mooi zo vuile bitch. 'You mean just like you? you have'nt even attacked me yet' Aangevallen? Waarom zou hij aanvallen? HAd ze dan geen hersens in haar hoofd? Had ze niet door met welke type kat ze aan het vechten was? 'En dan heb ik het niet over je 'nep aanvallen' Hij knipperde even kalm en kantelde zijn kopje wat. "Je bent echt nog dommer dan dat ik dacht," zei hij eentonig. Niet te geloven.