Too tired... Too worried... (Lizardpath)

In plaats van haar nichtje Lizardpath kwam haar vriendin Routpaw aangelopen. Echt bewegen deed ze niet behalve dat haar oortjes even wiebelden. Ze liet haar oververmoeid kop nog steeds op haar grijzige voorpoten liggen, ze wou Routpaw wel vrolijk begroetten maar daar had ze de energie en zin niet meer voor. "Shh, h-het is oké Oceanbreeze, kom even liggen. Dan kunnen we praten." Mauwde de gevlekte tabby Apprentice naar haar. Waardoor de jonge Queen naar het aangewezen nest bewoog. Ze liet haar prachtige volle staart gewoon hangen, waarna ze in het nest plofte. Bezorgd keek de iets jongere kattin haar aan waardoor Oceanbreeze een waterig en zwak glimlachje op haar snoet zette. Ze was gewend de jongere katten in de Nursery gerust te stellen. Zeker na alles wat er gebeurd was. Haar blauwe ogen waren nauwelijks meer dsn vermoeide spleetjes terwijl ze haar dikke staart om zich heen wikkelde. "Routpaw," mompelde ze enkel even waarna ze naar de juiste woorden zocht. De kattin had de laatste tijd nauwelijks de tijd genomen om aan zichzelf te denken, al was dat dan ook geen slechte keuze geweest. Misschien überhaupt geen keuze. Ze had zichzelf helemaal ingezet voor de Nursery en haar kittens. Alle kittens die ze verzorgde. Hier en daar kreeg ze hulp, waar ze erg dankbaar voor was, al voelde ze zich op sommige momenten nog wel alleen. Ze was de enige die de hele dag in de den zat en op alles moest letten, of proberen te letten. Wat bijzonder vermoeiend kon zijn. Ze sprak verder niet, haar ogen zakten dicht en ze zuchtte iets.

Routpaw leek bezorgd de vermoeide en ietwat langzame bewegingen te volgen van de jonge Queen voordat ze in het aangewezen nest was gaan liggen. Ze had Routpaw hopelijk niet de schrik van haar leven geven door als een halve slaapwandelende kat de den in te komen. Ze murmelde even Routpaw's naam, dat ongeveer het enige was dat ze kon doen om aan te geven dat ze echt wel wist wie naar haar toe was gelopen. Misschien ook om Routpaw iets gerust te stellen, ze was nog niet helemaal van de wereld. Ze had gewoon niet gekeken of Lizardpath erg in de buurt was, maar nu ze zich er met gesloten ogen iets meer op concentreerde kon ze Lizard toch echt wel ruiken. Ze voelde een neus in haar vacht waardoor ze haar vermoeide ogen weer open trok, ze keek recht in de ogen van Routpaw die duidelijk wat te zeggen had. "Oceanbreeze, a-als er iets belangrijks is moet je dat nu zeggen, daarna kan je zoveel rusten als je wilt." Mauwde de iets jongere kattin waardoor de jonge Queen langzaam knikte. Ze had niet gecheckt of iemand haar kittens warm hield. Al kon Bearkit met zijn dikke en lange vacht vast redelijk warm blijven, voor enkele andere in haar nest was dat toch wat lastiger. Routpaw was echter al weer dieper de den in gelopen om daarna terug te komen met papaverzaden. Die legde ze voor Oceanbreeze neer, echter nam ze hen nog niet meteen. Eerst even duidelijk maken dat iemand haar kittens warm moest houden, ze konden vast niet zo goed tegen het wat koudere weer. "Iemand moet de kittens warm houden", murmelde ze tegen de kattin waarna ze haar kop even onhandig optilde. Nu werd ze echter ook behoorlijk streng aangekeken. Niet echt iets voor Routpaw maar de strakke blik kon niet missen. Oceanbreeze keek de jonge kattin echter nog steeds aan. Er werd iets verteld dat ze zelf ook wel wist. Ergens diep in haar achterhoofd had een stemmetje hiervoor ook wel gewaarschuwd. "Je moet je echt niet je lichaam zo ver duwen, iedereen heeft rust nodig," mauwde de jongere kattin, al klonk ze nog niet echt heel erg streng. Oceanbreeze wist dat ze het wel was. Routpaw was altijd zenuwachtig en nerveus geweest dus besloot ze erg gewoon maar goed naar te luisteren, als ze ook maar half streng klonk, meende de Apprentice het vast. Op dat moment kwam Lizardpath uit de schaduw gelopen waardoor Oceanbreeze haar kop even neeg. "Goedendag Oceanbreeze," mauwde de bekende kattin. "Lizardpath," mauwde ze respectvol terug waarna ze geeuwde. Ze klapte haar kaken beschaamd op elkaar. Het was duidelijk dat Lizardpath de rest aan de jongere kattin die in haar voetstappen zou volgen, zou overlaten. Ze nam echter nog geen papaverzaden in haar mond, ze sloeg haar staart wel dichter om haar lichaam heen. "Routpaw, mijn kittens moeten warm blijven," was het enige dat de brakke kattin murmelde voordat haar ogen uitgeput weer dicht zakten. Ze kon ze niet langer open houden. Hoe gespannen ze ook was.