Too tired... Too worried... (Lizardpath)

Brindleleaf had de clan verlaten en daarmee drie kittens achtergelaten. Nog niet eens zo lang erna was Mousewish verdwenen samen met Cheekykit en Mistkit. Mousewish en Cheekykit waren beide naar Starclan gegaan. Nu waren ze dus van drie Queens naar een jonge, onervaren Queen gegaan en moest ze nog drie kittens erbij voedden. Echter had ze al moeite om zes kittens genoeg voeding te geven. Haar kittens moesten ook groeien al wist ze ook dat Mousewish's kittens nog maar één maan oud waren. Dus zat er niets anders op dan met haar zorgen bij Lizardpath te komen. Ze was zwaar overwerkt en voelde zich bijna depressief. Langzaam kwam ze de den binnen gesloft en murmelde ze uitgeput Lizardpath's naam. "Lizard?" De jonge Queen was bijna panisch doordat nu alle kittens haar verantwoordelijkheid waren. Alsof vijf eigen kittens en een pleegkitten nog niet voldoende waren om haar op haar tenen te laten lopen. Dan ook nog alle nieuws die ze hadden gehad, waaronder de echte reden van Whitelions dood. Als ze Barksound moesten geloven. De stress van de bevalling en het gevecht. De verliezen van de Queens en alle kittens die een rustige Nursery nodig hadden waarin de vrede hopelijk weer snel weder zou keren. Bronzemask probeerde te helpen maar Oceanbreeze maakte zich zorgen om die kattin die duidelijk nog aan haar Warrior taken gehecht was. Hoe dan ook zou de kattin een poot bij steken maar het was geen full time Queen. Ook met Quietstep had ze gesproken en hopelijk zou ook hij helpen. Alleen dan nog had ze meer hulp nodig. De kittens van haar Mousewish en Brindleleaf waren niet de enige. Ook waren er kittens zonder bekende ouders en de altijd respectloze kitten van Crowfur waar ze aan moest denken. Een kattin zelfs twee konden dat nooit aan. Ze had dus Warriors nodig. Misschien dat Lizardpath er enkele wist die mee konden helpen. Geslacht maakte niet uit. Als ze maar een aantal had om de Nursery draaiende te houden. Er moesten s'nachts ook meer katten aanwezig zijn en ook zij moest slapen en rustig met haar vijf kittens een band aan kunnen gaan. Ook Silverkit was eigenlijk al veel werk. Ondeugende kitten als het was. Ze zakte nog net niet in elkaar van vermoeidheid. Langzaam liet ze haar vermoeide lichaam zakken. "Ik kan het niet alleen, Lizard. Er zijn te veel kittens... Ik heb nauwelijks tijd om rustig met mijn vijf kittens te zijn. Zoveel onrust. Ik heb meer hulp nodig.." Mauwde ze ongemakkelijk. Ze had niet eens gekeken of Lizardpath er wel was. Daar had ze de energie niet voor. Ze liet haar kop gewoon op haar poten vallen en sloot haar blauwe ogen. Ze wou bij haar vijf kittens zijn. Hoopte dat ze vol geluk en vrede op zouden groeien tenminste totdat ze Apprentice werden. Dit werd nu bemoeilijkt door de nieuwe situatie. Waar ging ze de tijd en energie vandaan halen? Ze was immers bijna alleen. Ze had ze niet de perfecte start kunnen geven. Ze hadden hun ogen nog niet eens open en nu al had ze te veel te doen om ze in de gaten te houden.

"Lizard?"De poes opende meteen alert haar groene ogen. Ze had zich net neergelegd in haar eigen nest, om een beetje rust te kunnen krijgen na de lange paar dagen die waren verstreken toen Oceanbreeze haar stem door hun den klonk. De poes stond dan ook meteen op en trippelde richting hun bezoeker, enigszins nerveus nu ze het zonder haar mentor moest doen. Maar Lizardpath had het al bijzonder druk, nog drukker dan zijzelf en de zwart-witte poes verdiende haar rust dan ook meer dan ooit. Routpaw zou het alleen moeten doen, en dat zou nog wel eens een pittige klus kunnen zijn. "Ik kan het niet alleen, Lizard. Er zijn te veel kittens... Ik heb nauwelijks tijd om rustig met mijn vijf kittens te zijn. Zoveel onrust. Ik heb meer hulp nodig.." Het aanblik van de uitgeputte Oceanbreeze deed haar pijn, ze lag daar volledig verslagen op de grond, haar vermoeide kop rustend op haar twee grijze poten. "Shh, h-het is oké Oceanbreeze, kom even liggen. Dan kunnen we praten."Ze wees met haar staart naar een leeg nest, waar de poes even bij zou kunnen komen. Bezorgd keek Routpaw naar de oudere poes, ze was de zus van Pantherpaw en daarbij nog maar pas warrior en moeder, ze had een hoop op haar bord.

In plaats van haar nichtje Lizardpath kwam haar vriendin Routpaw aangelopen. Echt bewegen deed ze niet behalve dat haar oortjes even wiebelden. Ze liet haar oververmoeid kop nog steeds op haar grijzige voorpoten liggen, ze wou Routpaw wel vrolijk begroetten maar daar had ze de energie en zin niet meer voor. "Shh, h-het is oké Oceanbreeze, kom even liggen. Dan kunnen we praten." Mauwde de gevlekte tabby Apprentice naar haar. Waardoor de jonge Queen naar het aangewezen nest bewoog. Ze liet haar prachtige volle staart gewoon hangen, waarna ze in het nest plofte. Bezorgd keek de iets jongere kattin haar aan waardoor Oceanbreeze een waterig en zwak glimlachje op haar snoet zette. Ze was gewend de jongere katten in de Nursery gerust te stellen. Zeker na alles wat er gebeurd was. Haar blauwe ogen waren nauwelijks meer dsn vermoeide spleetjes terwijl ze haar dikke staart om zich heen wikkelde. "Routpaw," mompelde ze enkel even waarna ze naar de juiste woorden zocht. De kattin had de laatste tijd nauwelijks de tijd genomen om aan zichzelf te denken, al was dat dan ook geen slechte keuze geweest. Misschien überhaupt geen keuze. Ze had zichzelf helemaal ingezet voor de Nursery en haar kittens. Alle kittens die ze verzorgde. Hier en daar kreeg ze hulp, waar ze erg dankbaar voor was, al voelde ze zich op sommige momenten nog wel alleen. Ze was de enige die de hele dag in de den zat en op alles moest letten, of proberen te letten. Wat bijzonder vermoeiend kon zijn. Ze sprak verder niet, haar ogen zakten dicht en ze zuchtte iets.

Oceanbreeze volgde zonder sjoegge haar bevel op en sleept zichzelf zo'n beetje naar het door haar aangewezen lege nest. Routpaw volgde bezorgd haar bewegingen en keek toe hoe de grijze poes zich met een zachte plof liet vallen. Hoewel Routpaw aan haar snuffelde, rook de poes niet ziek. Ze was enkel doodop, iets wat je zonder ook maar enige kruiden kennis al kon zien en de beste remedie daar tegen was rust. Gewoon een goede, lange nacht rust. "Routpaw," Oceanbreeze glimlachte even waterig naar haar en Routpaw reflecteerde dit gebaar. Er kwamen echter geen andere woorden meer achterna, want de poes leek iets te zuchtten terwijl hij ogen dicht gleden. Niet precies wetend wat te doen duwde Routpaw haar neusje even tegen Oceanbreeze, om haar zo nog even te wekken. "Oceanbreeze, a-als er iets belangrijks is moet je dat nu zeggen, daarna kan je zoveel rusten als je wilt."Ze slikte en liep even verder de den in, waar ze na even zoeken de paperzaden vond en daar twee van meenam in haar bek. Ze legde die voor haar neer en keek Oceanbreeze strak aan, het zou haar helpen slapen wanneer dat nodig was. "Je moet je echt niet je lichaam zo ver duwen, iedereen heeft rust nodig," ze deed een poging streng te klinken maar echt goed lukte dat niet.

Lizardpath was achterin de den bezig geweest met het nakijken van alle kruiden die ze had. Oceanbreeze had ze horen binnenkomen, maar het was Routpaw geweest die haar als eerste tegemoet ging. Ze wilde helpen, maar hield zichzelf tegen. Ze moest het soms aan Routpaw overlaten. Lizardpath had zelf veel geleerd door dingen zelf te doen. In tegenstelling tot haar, kon zij Routpaw nog bijstaan als iets niet ging. Lizardpath bleef in de schaduw staan en keek naar wat haar apprentice deed. Ze paste haar kennis toe, wat goed was. "Je moet je echt niet je lichaam zo ver duwen, iedereen heeft rust nodig," Ook wees ze Ocean op de oorzaak van haar zwakte, al kon het nog wel wat assertiever. Op dit moment stapte ze rustig uit de schaduw. "Goedendag Oceanbreeze," mauwde ze en knikte kort naar Routpaw, als teken dat ze gewoon rustig verder moest gaan met wat ze aan het doen was. Lizardpath zou dit over laten aan Rout. De trainingen van een Medicine cat apprentice waren wat anders dan een andere apprentice, wat andere katten gewoon niet snapten. Medicine cats moesten het anders aanpakken, al waren er soms wel gelijkenissen.

Routpaw leek bezorgd de vermoeide en ietwat langzame bewegingen te volgen van de jonge Queen voordat ze in het aangewezen nest was gaan liggen. Ze had Routpaw hopelijk niet de schrik van haar leven geven door als een halve slaapwandelende kat de den in te komen. Ze murmelde even Routpaw's naam, dat ongeveer het enige was dat ze kon doen om aan te geven dat ze echt wel wist wie naar haar toe was gelopen. Misschien ook om Routpaw iets gerust te stellen, ze was nog niet helemaal van de wereld. Ze had gewoon niet gekeken of Lizardpath erg in de buurt was, maar nu ze zich er met gesloten ogen iets meer op concentreerde kon ze Lizard toch echt wel ruiken. Ze voelde een neus in haar vacht waardoor ze haar vermoeide ogen weer open trok, ze keek recht in de ogen van Routpaw die duidelijk wat te zeggen had. "Oceanbreeze, a-als er iets belangrijks is moet je dat nu zeggen, daarna kan je zoveel rusten als je wilt." Mauwde de iets jongere kattin waardoor de jonge Queen langzaam knikte. Ze had niet gecheckt of iemand haar kittens warm hield. Al kon Bearkit met zijn dikke en lange vacht vast redelijk warm blijven, voor enkele andere in haar nest was dat toch wat lastiger. Routpaw was echter al weer dieper de den in gelopen om daarna terug te komen met papaverzaden. Die legde ze voor Oceanbreeze neer, echter nam ze hen nog niet meteen. Eerst even duidelijk maken dat iemand haar kittens warm moest houden, ze konden vast niet zo goed tegen het wat koudere weer. "Iemand moet de kittens warm houden", murmelde ze tegen de kattin waarna ze haar kop even onhandig optilde. Nu werd ze echter ook behoorlijk streng aangekeken. Niet echt iets voor Routpaw maar de strakke blik kon niet missen. Oceanbreeze keek de jonge kattin echter nog steeds aan. Er werd iets verteld dat ze zelf ook wel wist. Ergens diep in haar achterhoofd had een stemmetje hiervoor ook wel gewaarschuwd. "Je moet je echt niet je lichaam zo ver duwen, iedereen heeft rust nodig," mauwde de jongere kattin, al klonk ze nog niet echt heel erg streng. Oceanbreeze wist dat ze het wel was. Routpaw was altijd zenuwachtig en nerveus geweest dus besloot ze erg gewoon maar goed naar te luisteren, als ze ook maar half streng klonk, meende de Apprentice het vast. Op dat moment kwam Lizardpath uit de schaduw gelopen waardoor Oceanbreeze haar kop even neeg. "Goedendag Oceanbreeze," mauwde de bekende kattin. "Lizardpath," mauwde ze respectvol terug waarna ze geeuwde. Ze klapte haar kaken beschaamd op elkaar. Het was duidelijk dat Lizardpath de rest aan de jongere kattin die in haar voetstappen zou volgen, zou overlaten. Ze nam echter nog geen papaverzaden in haar mond, ze sloeg haar staart wel dichter om haar lichaam heen. "Routpaw, mijn kittens moeten warm blijven," was het enige dat de brakke kattin murmelde voordat haar ogen uitgeput weer dicht zakten. Ze kon ze niet langer open houden. Hoe gespannen ze ook was.

"Goedendag Oceanbreeze," de jonge poes maakte een sprongetje van schrik toen er plots nog een gestalte zich bij hen voegde. Routpaw ontspande zich echter wat toen ze haar mentor herkende, die kennelijk toe kwam kijken. Routpaw gunde haar een vluchtige glimlach en wendde zich weer tot Oceanbreeze, nu plots een stuk nerveuzer doordat ze in de gaten werd gehouden. "Lizardpath,"sprak Oceaanbreeze als een begroeting, waarna ze gaapte. De poes klapte beschamend haar kaken op elkaar, maar Routpaw gunde haar een bemoedigende glimlach. "Routpaw, mijn kittens moeten warm blijven," even keek ze naar Lizardpath, als om hulp te zoeken zoals ze dat altijd deed. De poes besefte zich echter op tijd dat ze dit waarschijnlijk zelf moest doen, dus stond ze haastig op. "Ik zal het regelen, r-rust jij maar." ze slikte en stapte de den uit, waar ze een jonge poes zag liggen die tijdelijk aan het uitrustten was met tegenzin stapte ze op haar af. "H-houd, eh houd alsjeblieft de kittens van Oceanbreeze eventjes, eh, warm."Routpaw haatte het om katten orders te geven en de jonge warrior leek niet al te blij te zijn met haar taak, maar trippelde toch braaf naar de nursery. Routpaw volgde haar even opgelucht met haar groene ogen, maar keerde toen weer terug naar haar den, waar ze naar Oceanbreeze keek, die hopelijk al in slaap was gevallen. Ze zouden verder kunnen spreken als de jonge queen wat op krachten was gekomen, haar kittens werden nu verzorgd.

Onderwerp: Re: Too tired... Too worried... (Lizardpath)