My final battle??

Leopardfur stapte trots het kamp uit. Ze had haar deputy rang al even neergelegd en deze overgedragen aan Stormtail. De poes wilde wat meer met haar kittens bezig kunnen zijn en wat meer op haar zelf kunnen doen. Haar gevlekte vacht viel op toen ze op hooglanden verscheen waar alleen maar wat lage struiken stonden en gras groeide. De poes liep vrolijk verder tot een scherpe geur haar neus bereikte. Alarmbelletjes rinkelde in haar hoofd. Das!
De gevlekte poes schoot naar voren en volgde het spoor. Het duurde niet lang voor ze het beest bekeek. Het was een volwassen dier, zijn vacht zwart, bruin met witte strepen, typisch een das. Het lompe dier wandelde verwoed door richting het RiverClan kamp. De kittens! Leopardfur sprong omhoog. De das schrok even en keerde zich daarna naar haar. Het beest gromde en herstelde zich snel. De poes schoot weg toen de das naar haar toe kwam rennen. Daarna rende ze een stuk richting de border die niet grensde aan een andere Clan. Haar plan werkte, want de das kwam achter haar aan gerend.

Het duurde niet lang voor ze hem niet meer voor kon zijn. Een plotselinge pijn in haar staart deed haar opschrikken. Hierna werd ze weggeslingerd en klapte op de grond. Bloed welde op uit haar staart, maar de poes stond zo snel als ze kon op, om de das in de ogen te kijken. Nee ze zou niet opgeven zonder een gevecht. Leopardfur sprong naar voren en haalde haar nagels over het lichaam van het beest. Bloed welde op van onder zijn vacht. Ze grijnsde van genoegen. Daarna holde ze een stukje verder, maar de klap had haar traag gemaakt. De border was al in zicht, een klein bos. Zo snel als ze kon rende ze erheen, maar werd opnieuw ingehaald en dit maal door een klauw aan de kant gesmeten. Haar flank bloedde nu hevig, aangezien de klauw van de das door haar huid was gekomen. De poes stond weer op en keek het beest fel aan. 'Nu kun je het krijgen ook' siste ze. Leopardfur gooide haar hele lichaam in de strijd. Ze krabde fel, haar nagels scheurde door de donkere vacht heen waar ze maar kon. Haar tanden boorde zich in de nek van de das, toen ze op het dier was gesprongen. Het beest schudde zo hard mogelijk heen en weer, maar ze liet niet los. Toen ze het beest iets voelde verslappen sprong ze eraf. Maar de das was nog niet verslagen. Het dier raakte haar nog een paar maal hard, waarna hij weer aangevallen werd door Leopardfur.
Uiteindelijk strompelde het grote dier weg en Leopardfur bleef achter op de kleine open plek. Ze had bereikt wat ze wilde bereiken. De das was weggevlucht uit Clan territoria, met een flink aantal wonden. De winst bleef niet lang door haar lichaam stromen. Al snel voelde ze haar poten trillen en zakte de voormalige RiverClan deputy op de grond. Bloed van de das en haar kleurde de grond rood. De zachte stemmen van StarClan fluisterde haar toe. Was het haar tijd om te gaan?

[Voor alle RiverClan katten om te reageren]

"Nu kun je het krijgen ook." Waren de woorden die de wind met zich meebrachten en Dreamheart deden opkijken van haar bijna gevangen prooi. Even draaide ze met haar oren. In de verte was duidelijk een gevecht te horen, maar waarom zou ze de problemen opzoeken. Dreamheart keek terug en haar prooi was duidelijk verdwenen. Zacht schold de poes in haarzelf terwijl ze opstond en zichzelf even uitrekte. Oppeens was het akelig stil. Het gevecht in de verte was verdwenen. Dreamheart schudde even haar kop en sprong in de richting van het eerdere geluid. Terwijl ze dichterbij kwam rook ze duidelijk bloed. Dassen bloed en nog een ander bloed. Bloed dat een bekende geur met zich meedroeg. Dreamheart zette het op een lopen in de richting van de geur en kwam niet veel later aan bij een hevig bloedende poes die ze maar wat goed kon. "Leopardfur!" Riep de jonge poes uit maar keek eerst schichtig rond of de das er nog was. Daarna ging ze angstig bij het zwaar ademende lichaam van Leopardfur zitten. Even liet Dreamheart haar kop hangen. Haar ogen werden troebel van de pijn. Zij had dit kunnen voorkomen als ze sneller in actie was gekomen. Daarna boog Dreamheart haar kop over Leopardfur en begon haar bebloede vacht zacht te likken. Het bloed van de poes proefde bitter op haar tong maar Dreamheart lette er niet op. "Het spijt me Leopardfur.." Murmelde ze door de likken heen. 'Ik had dit kunnen voorkomen.' Schoot door Dreamhearts hoofd. De pijnlijke gedachte vulde haar hele hoofd op terwijl ze zo bleef zitten de gevlekte poes likkend. "Het spijt me zo.."

Hongerig scheurde Mousefur een stuk konijn af. Ze was pas net een maan weer uit de Nursey. Haar kttens waren laatst apprentice geworden! Trots keek ze op. Ze waren dus al aan het trainen. Ze kon niet wachten tot ze warrior werden! plotseling sneed er iets door haar heen. Een raar gevoel. Het was vreselijk. Wat was er aan de hand? Met een ruk stond ze op, en keek om haar heen. Zo te zien had niemand anders dit ook. In de verte ergens in het territpry stegen een aantal vogels op. Was daar somd iets aan de hand? Het gevoel kwam terug. Mousefur zakte even in elkaar. Moest ze erheen? Het was alsof iets dat haar wou vertellen. Met grote stappen liep de poes naar de ingang van het kamp. 'Ben even weg,' Mormelde ze. Een paar katten keken haar na, maar gingen daarna gewoon weer verder met waar ze mee bezig waren. Twee gespitste oren zochten de omgeving af naar geluid. Snuffend volgde Mousefur een spoor. Haar hart leek wel te verstenen toen ze aanvoelde dat het van haar oudere zus Leopardfur was. Zou er iets met haar aan de hand zijn? Ze mocht haar graag, al sprak ze niet meer zoveel met haar de laatste tijd. 'StarClan.. Wat is er toch?' Fluisterde ze zachtjes naar de hemel. Een zacht briesje volgde. Het ging precies de richting in waar Mousefur al heen liep. Lichte pootstapjes liepen over het zachte mos. een andere geur vermengde zich met die van haar zus. Was dat Dreamheart? Had zij soms iets te maken met Leopardfur!? Angstig verscheen haar kop vanuit de struiken. Daar.. Op een open plekje lag haar zus. Bloed lag overal om haar heen, en Drteamhart zat naast haar. Uiterst wanhopig zat ze ernaast. Mousefur stormde op het tafreel af. Ze was nog niet dood, maar dat ging waarschijnlijk ook niet lang meer duren. Zachtjes begon ze haar vacht te likken. 'Leopardfur..' Begon ze schor. Dreamheart leek er ook van geschokt te zijn. 'Hoe kon dit gebeuren?' Fluisterder ze uit haar mond. 'Snel, ze moet terug naar het kamp!' Riep Mousefur naar Dreamheart. Zouden ze nog optijd zijn?

Mousefur kwam aanstormen en Dreamheart keek even wanhopig op naar de jongere zus van Leopardfur. "Hoe kon dit gebeuren? Snel, ze moet terug naar het kamp!" Dreamheart stond op met lege ogen terwijl ze naar Mousefur knikte. "Ze werd aangevallen door een das. Ik ik had haar kunnen redden," Haar stem sloeg over terwijl ze Mousefur aankeek. "Ik hoorde vanaf een afstand het gevecht, maar ik rende er pas heen toen het te laat was. Toen ik aankwam was de das al weg, het spijt me zo Mousefur." Dreamheart sloeg verdrietig haar ogen neer. Bang dat Mousefur woedend zou worden. En alle recht had ze daartoe. Dreamheart was niet komen opdagen toen de Riverclanpoes haar nodig had. Even glommen Dreamheart's ogen van de strijdlust die daarna weer afzakte. "Je hebt gelijk we moeten haar mee terug nemen." Snel zakte de poes naar Leopardfur's nek en pakte het slappe bloedende lichaam vast bij haar nekvel. Ze knikte naar Mousefur en begon Leopardfur's zwak ademende lichaam in de richting van het kamp te trekken.

(I fail so much now Dx )

Dreamheart keek met lege ogen naar Mousefur. De wanhoop van er van af te lezen. Ze waren allebij diep geschokt over het feit dat Leopardfur grote kans had te sterven. Hoe zou Crookedstar hierop reageren? Haar zus was een trouwe commandant en had veel voor de RiverClan gedaan. Mousefur snoof vol afgrijzen de geur van bloed op dier daar nu rondhing. 'Ze werd aangevallen door een das. Ik ik had haar kunnen redden,' Wist Dreamheart te vertellen. 'Ik hoorde vanaf een afstand het gevecht, maar ik rende er pas heen toen het te laat was. Toen ik aankwam was de das al weg, het spijt me zo Mousefur.' Haar stem sloeg neer. Ze keek bedroefd naar de grond. 'Het is heus niet jouw schuld..' Sprak de gevlekte poes kort. 'Het is gegaan zoals het is gegaan.' In haar stem klonk een sprankeltje wijsheid. Overgenomen van Stormtail zeker; ging er door haar heen. Mousefur schudde even haar kop. Ze moest er nu bij blijven. Het leven van Leopardfur ging aan hun af! 'Je hebt gelijk we moeten haar mee terug nemen.' Dreamheart stond op, en pakte haar nekvel. De poes stond ook op. Snel rende ze naar Dreamheart toe, en trok samen met haar Leopardfur over de bosgrond. 'Hou vol, zus!' Wist ze nog te fluisteren. Een traan viel neer. Teveel emoties doorelkaar. Het lichaam was zwaar, maar met z'n tweeën ging het nog. De ingang van het kamp kwam al langzaam in zicht. Hoop gloeide in Mousefur op. 'Dreamheart, Probeer jij Leopardfur naar binnen te halen, dan haal ik hulp!' sprak ze snel. Meteen rende de gevlekte kat het kamp in. 'Snel, iemand, help me! Leopardfur is ernstig gewond!' Met hoop keek Mousefur naar de Medicine Cat Den. Zouden ze nog optijd zijn?

Stormtail had net de patrouilles weggestuurd. Hij zat nu nog even in het kamp en keek vermakenlijk naar het levenstafereel van alle katten. Als je er bij stil stond was het een prachtig gezicht. De meeste warriors die niet op patrouille moesten werden wakker liepen hun hol uit, aten wat en gingen dan gelijk weer jagen. Andere liepen naar het leerlingenhol voor hun apperentice, dan zouden ze gaan trainen. Hij zag Jeweltear op het hol aflopen, de mentor van zijn zoon. Zo te zien zou het, laat, maar wel goed komen daar. Smokepaw had dan niks meer om over te zeuren of duister over te doen. Terwijl hij keek en net bedacht dat hij ook wel een jachtje zou doen. Bekroop hem een akelig voorgevoel, wat Mousefur ook had zo te zien. Ze zei dat even weg was. Stormtail keek haar peinzend na. Hopenlijk was het niks?.. Maar hij had het mis. Want toen hij daar nog even gezeten had, en net het kamp uit wilde lopen voor een jacht. Kwam Mousefur in paniek het kamp binnen hollen, Stormtail was gelijk gealarmeerd. Hij rende naar zijn partner toe, 'Snel, iemand, help me! Leopardfur is ernstig gewond!' Stormtail,s hart versteende even en keek verbaasd naar Mousefur, Leopardfur was de vorige Deputy geweest! Stormtail had zoveel groot respect voor de poes gehad, hij kon dit gewoon bijna niet geloven, waarom zij?!. Maar zijn verbaasdheid was van korte duur. Hij keek achter Mousefur waar de bebloede poes lag, hij maakte een raspend geluid in zijn keel, en handelde snel. Hij liep even het kamp terug in zodat de poezen het lichaam konden verplaatsen. Stormtail riep riep door het kamp heen: '' Seastreem, Nightpaw! Kom snel Leopardfur is heel erg ernstig gewond.'' Meer kon hij niet zeggen. Hij hate dit soort dingen omdat het zoveel verdriet en angst bracht. Stormtail slaakte een zucht en liep terug naar de twee poezen. Hij keek mousefur steunend aan, en gaf haar een troostende lik over haar kopje. '' Het komt,.. Wel goed schat.'' Hij kon het niet over zijn hart verkrijgen om te bessefen, want Leopardfur,s adem was erg laag en de verwondingen diep. Hij liep naar het lichaam toe, keek er even bedroeft naar en pakte haar bij haar nekvel, Hij proefde bitter kattenbloed. Liever had hij deze smaak nooit in zijn mond gehad. Hij zeulde haar lichaam mee het kamp in. Voor Dreamheart zou het werk nu een stuk minder zwaar zijn. Hij sloeg zwoegend met zijn staart en trok het de open plek op. Een spoor van bloed bleef achter op het pad waar ze vandaan kwam. Ze verloor ook steeds meer bloed. Hij keek naar het hol van Crookedstar, hij zag zijn leider niet.. Hij had het nu toch wel gemerkt? Wat was er met hun leider aan de hand? Zijn ambere ogen stonden somber. Hij schudde zijn kop en bleef bij Leopardfur voor de rots zitten vlak naast Mousefur waar hij de kop troostend van bleef likken. Hij wist dat ze ook voelde dat dit het einde voor haar zou zijn, Lightheart was haar leerling geweest. En nu ook nog haar grote zus, de pijn moest voor haar niet te harden zijn, Alles was zo,n waas. Hij bleef haar maar troostend likken en liet ook zien dat ze in zijn vacht kon uithuilen. Want beiden voelde ze. voelde ze dat dit niet meer goed kwam, al had hij het niet willen zeggen. Hij zag beweging bij de mediceincat den. Hij keek er naar terwijl steeds meer katten naar buiten en terug van hun jacht kwamen. Je hoorde kreten van afschuuw, van pijn en ontzetting. Dit had niet gehoeven, en het was nog zo kort geleden van Lightheart,s dood. Dit kon de clan niet aan. Hij bleef zitten voor de rots zijn staart om zijn poten geslagen. Een kleine zonnestraal wierp zich op het kamp en het tafereel. Hij kon het nog steeds niet geloven.

De gevlekte poes liet het zich allemaal bekomen. De stemmen van StarClan bleven nog steeds tegen haar fluisteren, maar werden op het moment nog niet sterker. Het duurde niet lang voor de eerste kat verscheen naast haar. Vaag herkende ze Dreamheart, die zacht zei dat het haar speet. Leopardfur probeerde haar kop te schudden, maar het lukte niet. Een bonzende hoofdpijn scheurde door haar kop die ze maar snel weer slap liet liggen. Plots hoorde ze de stem van Mousefur, haar zusje. Als ze had gekund had ze haar weggewuift. Dit was geen aanblik voor haar, zo zou niemand haar moeten zien. Toch, de twee bleven vastberaden en begonnen haar mee te sleuren richting kamp. Alsof er nog wat te redden viel.

De poes liet het zich allemaal begaan. Het duurde niet lang voor Mousefur en Dreamheart haar door de ingang van het kamp hadden gesleurd. Stormtail kwam nu ook kijken. Haar opvolger. Hij is een goede deputy geworden en zal zijn Clan ook goed leiden. Gerust dat haar Clan in zulke goede poten lag, probeerde ze even te glimlachen. De deputy begon al verwoed naar de medicine cat en haar apprentice te zoeken. Haar apprentice.. Nightpaw, mijn dochter, wat zal ze niet van me denken als ze me zo ziet. Nee, Leopard had er wel voor gezorgd dat haar nageslacht hier in de Clans voortleefde. Nightpaw, Hawkheart, Foxsong en dan haar nieuwste nestje. Het spijt mij, dat ik jullie nu al alleen laat. Zo goed als het lukte, hief de poes haar kop op richting Mousefur en keek haar zus aan met haar glanzende gouden ogen.
'Doe geen moeite' murmelde ze zacht, maar hoorbaar. 'Zelfs jij zult nu wel moeten zien dat er geen redden meer aan is.'

Alle woorden van Mousefur gingen aan haar voorbij. Samen trokken ze het zwoegende lichaam van Leopardfur naar het kamp. Het leek uren te duren en de angst dat het te laat was kroop naar boven en greep Dreamheart vast in een pijnlijk herkenbare greep. 'Leopardfur sterf niet, niet voor mijn ogen.' Dacht ze wanhopig. "Dreamheart, Probeer jij Leopardfur naar binnen te halen, dan haal ik hulp!" Sprak Mousefur en rende het kamp in. Het lichaam leek ineens twee keer zwaarder en Dreamheart trok Leopardfur mee. Toen ze het bijna wou opgeven en neer wou vallen werd het meeste gewicht ineens overgenomen. Dreamheart keek op en keek in de glimmende ogen van Stromtail. Dreamheart snorde dankbaar en samen trokken ze haar naar het midden van het kamp. Met zwoegende flanken ging de poes naast het zwaar ademende lichaam van Leopardfur zitten en keek pijnlijk elke kat aan die dichterbij kwam. "Doe geen moeite. Zelfs jij zult nu wel moeten zien dat er geen redden meer aan is." Dreamhearts ogen vlogen open bij het horen van Leopardfur's zachte stem. Verstijfd bleef Dreamheart zitten, maar toch ook al was het niet naar haar maar naar Mousefur gericht sprak Dreamheart toch. "Zeg dat niet Leopardfur, er is altijd hoop en jij zal het redden." De pijn was te horen in haar stem terwijl ze haar neus in Leopardfur's zachte flank legde.

(omg srry, zit bij mn vader D: )

Beetlewhisker liep het kamp in, hij had wat prooi in zijn bek, want hij was wezen jagen. Hij zag een aantal katten bij elkaar staan in het kamp en vroeg zich af wat er aan de hand was. Hij ging zo snel als hij met de prooi kon naar de prooistapel en legde de prooi daar neer. Hij ging zo snel mogelijk als hij kon terug naar de katten en probeerde te zien wat er aan de hand was. "Doe geen moeite." Hoorde ze iemand zacht murmelen. Hij wilde niet geloven wat hij hoorde, het was zo duidelijk van wie die stem was geweest en het lichaam dat daar lag, nauwelijks nog in leven, hij wilde het niet geloven, het kon gewoon niet waar zijn, hoe kon dit zijn gebeurd? Hij wilde iets zeggen, maar de woorden bleven in zijn keel hangen, hij wist niet hoe. Er zat een brok in zijn keel en wilde dat die weg ging, hij moest zijn tranen zien te bedwingen, hij moest sterk zijn. Hij drong zich naar voren, bijna tot hij bij Leopardfur was. "Zeg me alsjeblieft dat je niet dood gaat, zeg dat er nog wat te redden is." Hij smeekte haar bijna om het te zeggen, ook al wist hij ergens dat ze dit niet tegen hem kon zeggen. Starclan, waarom zij? Hij kneep zijn ogen dicht om de tranen te bedwingen, maar het had geen zin meer, hij kon er niet omheen en hoe graag hij het ook wilde, het was gewoon niet anders. Hij drukte zijn neus in haar vacht en gaf haar een lik over haar hoofd. "Ik hou van je en dat zal ik altijd blijven doen." Fluisterde hij in haar oor. Zijn stem was vol van pijn die hij voelde, maar hij deed geen pogingen meer om het te verbergen, het zou waarschijnlijk toch allemaal een keer komen, ook al had hij gehoopt dat dit nooit was gebeurd. Hij wilde dat hij erbij was toen het gebeurde, maar het was nou eenmaal zo gelopen en het leek alsof hij niks kon doen, hoe graag hij het ook wilde. Hij wilde bijna dat hij met haar mee kon gaan, maar iets hield hem tegen, hij besefte plotseling dat leopardfur niet alleen hem achterliet ook haar kittens. Wat moesten die wel niet denken? Hoe zouden hun reageren op hun moeders dood? Hij schudde de gedachte weg, die gedachte deed alleen nog maar meer pijn, beseffend dat de kittens het waarschijnlijk vreselijk zouden vinden. Hij nam diep adem en richtte zijn blik op Leopardfur, hij ging zitten en bleef kijken, misschien was hij op zoek naar een teken dat ze weer beter zou worden, maar dat was er natuurlijk niet.