Welcome to Freddy's ll Open

Ze was haar psycho manieren nog steeds niet verleert, natuurlijk had ze hard aan zich zelf gewekt. Ze was zwak the Voices maakte haar gek, maar nu? Nee ze had contact met haar clan verbroken om haar eigen zelf weer terug te vinden. Ze mocht niet zwak zijn ze was een bloodclanner verdomme! Haar stemmen hoorde zo nog wel af en toe maar niet meer dat ze haar leven beheerste. Het voelde goed om weer control over haar zelf te hebben, ze was er weer klaar voor. Klaar om de wereld op zijn kop te zetten, klaar om haar nieuwe zelf te introduceren. Het was tijd voor de wereld om kennis te maken met de nieuwe en verbeterde BRAT. De rosse poes sloop langs hekken die de tuinen van de tweebenen beschermde. De poes had zich een lange tijd niet meer in het tweebenen gebied gewaagd. Ze had zich terug getrokken in het rouge gebied, en had zelfs haar eigen territorium. Die rouges stelletje poedels waren het! ze greens even, oh ze kon niet tellen hoeveel ze de keel van had door gesneden. Ze greens, haar cyan blauwe ogen scande het gebied door. Zoekend naar haar volgende slachtoffer.

Opeen

Wederom begaf ze zich op haar eigen persoonlijke plekje op de rogueplaatsen. Onder één van de bosjes, waar de struiken samenkwamen, had ze een klein nestje gebouwd, waar ze het grootste deel van haar tijd rondhing. In haar nest had ze een klein aantal prooien dat ze zelf had gevangen, en wat aparte dingetjes die ze had gevonden. Een tweebeenobject dat bestond uit een hangertje met mooie, glinsterende kralen, een vuursteen die ze mooi had gevonden en een verwelkte roos. Wat dat betrof, was het plekje echt het hare. Ze stak haar kop tussen de bossen door toen ze ineens een geur opmerkte die haar vaag bekend voorkwam. Haar hart begon in haar borstkas te hameren toen ze door had dat de geur veel weg had van die van Zira. Had haar moeder haar opgezocht? Ze kroop zachtjes haar nest uit en zag vervolgens dat het iemand anders was. Haar tante, Brat. Onbewust liep ze naar de rode kattin toe, al had ze geen idee wat ze tegen haar moest zeggen. "Je bent lang weggeweest," miauwde ze toen maar, bij gebrek aan beter.

Awww jeetje wat jammer nou, de kat die ze in haar vizier had leek haar al eerder door te hebben. Nou daar ging haar verassings aanval, sush a shame. Brat ging recht opzitten met haar lichaam half uit de shadow's haar cyan blauwe ogen keken de kattin die naar haar toe liep strak aan. Ze herkende de jonge poes wel, dochtertje van Zira. Ach was lief ze was al zo groot geworden, wat was haar naam ook al weer? Oph-Ophel-ophelya? ugh whatever."Je bent lang weggeweest," luidde de stem van de jongere poes. Brat greens waarbij ze haar tanden liet zien. 'Heb je me gemist dan?' vroeg de vervolgens op een speelse toon. Brat's nagels schoten uit haar hulzen en strak keek de ze de andere kattin aan. 'Ik jou wel hoor liefste nichtje' de rosse poes zwaaide met haar poot voor het gezicht van de apprentice.Oh ja heel erg gemist

Ondanks dat ze de rode kattin met de felblauwe ogen al een lange tijd niet had gezien, herkende ze haar meteen. De laatste keer was waarschijnlijk geweest toen ze zelf nog een kitten was, in de boerderij. Het was haar tante, de zus van haar moeder, maar ondanks dat wist O vrij weinig over de poes die op dit moment voor haar stond. Natuurlijk had ze enkele geruchten gehoord, maar het was maar de vraag of dat waarheden waren. Ergens was ze bang van wel. De grijns die Brat op haar gezicht zette, deed O snel terug deinzen. Ineens realiseerde ze zich dat de geruchten toch waar waren. Het was nou eenmaal familie van Zira, en ook Zira was niet bepaald een lieverdje. De rode kattin vroeg of O haar gemist had, waarop O haar blik naar de grond richtte. Niet bepaald, maar dat ging ze natuurlijk niet zeggen. O’s hart leek te stoppen toen de nagels van de kattin uit hun hulzen schoten en de rode poot ineens voor haar hoofd hing. Ze had nu al spijt dat ze überhaupt naar de kattin toe was gekomen. “Ik, eh, ik ben ook heel blij jou te zien,” loog ze, in de hoop het humeur van de poes toch wat te kunnen verbeteren.

“Ik, eh, ik ben ook heel blij jou te zien,” liet de jonge kattin haar weten, brat greens ze kon de angst van haar kleine koppie aflezen. Brat zette haar poot weer op de grond, ze zou de Young-one natuurlijk niet aanvallen, de zwart-witte poes had echt veel geluk dat ze de dochter van Zira was. Anders had wel lelijk af kunnen lopen voor de young-one. Brat plofte met haar achter werk op de grond en sloeg haar staart om haar poten. 'That just warms my heart' miauwde ze grijnzend. 'I sure hope you'r not lying' Brat bracht haar hoofd gevaarlijk dicht bij de van de jongere poes. 'There is nothing i hate the most than dirty liers' Brat versmalde haar ogen en keek de zwarte-witte kat strak aan. Benieuwd wachtte ze de volgende stap van de kleinere poes.

O knipperde vluchtig met haar ogen, wenste dat ze door de grond kon zakken. Of dat Hellhound eraan zou komen om haar te helpen, zoals ze zo vaak had gewenst. Uit de hele Elite leek de grote rode kater de enige te zijn die het beste met haar voor leek te hebben. O slikte, ze had geen idee of Brat haar werkelijk waar iets aan zou doen. Aan de ene kant was ze de dochter van Zira, maar aan de andere kant had ze niet het gevoel dat Zira haar ook maar een beetje zou missen. Gelukkig nam de rode kattin een zittende houding aan, wat O vertelde dat ze voorlopig veilig zou zijn. De kop van de andere kat kwam weer gevaarlijk dichtbij, prekend over hoe ze een hekel had aan leugenaars. O slikte. “Ik zou niet durven,” miauwde ze, iets standvastiger dan voorheen. Ze voelde zich iets veiliger, dat bleek wel. Maar ze was nog steeds niet op haar gemak.

Er hing zo'n vies luchtje in de straten, eentje die hij maar al te goed kende. De stank van de poes was onmiskenbaar en vulde Jinx met een bepaald gevoel van haat en woede. Brat had al een hele tijd haar kop niet meer laten zien en als het aan de zwarte kater had gelegen zou ze ook nooit meer terug hoeven komen. Toch besloot Jinx haar terug te verwelkomen en volgde het geurspoor dieper de stad in, waar hij ook al snel de sterke geur van zijn eigen dochter herkende. Jinx wist maar al te goed dat Ophelia niet echt op zijn aanwezigheid zat te wachten, maar de kater vertrouwde Brat voor geen ene centimeter en al helemaal niet in de buurt van zijn zwart-witte dochter. In zijn ogen was zij de reden van zijn halfbroer Hurricane's zelfmoord, en dat zou hij de rossige poes nooit vergeven.
"Ah, Brat! Wat geweldig dat jij je lelijke kop weer eens laat zien."En met die woorden sprong hij van het hekje af en belandde naast de twee poezen. Even gingen zijn ogen van Ophelia naar Brat. "Ik hoop niet dat je mijn dochter aan het lastig vallen bent, toch?" Vroeg hij zoetjes aan de rossige poes.

“Ik zou niet durven,” slikte de zwart-witte poes. Al kon haar stem wel iets standvastiger dan eerst. Brat knikte 'Ik hou je er aan' siste ze vervolgens, de grote rode poes gleed even met haar cyan blauwe ogen het tweebenen gebied door. Ze had wel in de gaten dat zij niet meer de enigste twee katten hier waren. Daarom zochten haar ogen ook voor de oorzaak van de stank, Jinx. Ver hoefde ze blijkbaar niet de kijken aangezien de kater naast hun belande, "Ah, Brat! Wat geweldig dat jij je lelijke kop weer eens laat zien." klonk zijn stem. De rode kattin snoof en gromde dreigend zijn kant op, ze verachte de kater. Hij had alles voor haar verpest, haar dochter voorgelogen en daar door een van haar meest vernederde momenten in haar leven gecreëerd. "Ik hoop niet dat je mijn dochter aan het lastig vallen bent, toch?" Vroeg hij zoetjes, Brat deed moeite om de kater niet gelijk aan te vallen en zijn gezicht helemaal te verminken. Het lukte haar uitendelijk toch om een grijns op haar gezicht te plakken. 'Ach Jinx, long time no see' begon ze grijzend. 'What me? no no we were just having a small chat' ging de poes veder op de zelfde zoette toon als de kater haar aansprak. 'About how mush i despise liers' Brat keek de kater doordringend aan, hij begreep de hint vast wel.

De rossige kattin leek haar plotselinge boost van zelfvertrouwen niet echt te waarderen. De kattin siste nog iets naar haar, en keek vervolgens in het rond. O herkende de geur al wel. Het was haar vader, die sinds kort ook weer terug was gekomen naar de Elite. Ze wist niet helemaal of ze blij was dat hij in de buurt was, maar alles was waarschijnlijk beter dan alleen zijn met Brat. Zoals verwacht, kwam de zwarte kater opdoemen. Hoe hij zijn schoonzus begroette, had O niet bepaald verwacht. Haar onderkaak viel bijna open toen Jinx de andere kattin een hele casual belediging gaf. Zoals verwacht, stelde Brat het niet bepaald op prijs. O deinsde wat achteruit, meer naar haar vader toe. Van deze twee had ze toch het gevoel dat hij het beste met haar voor had. Het duurde niet lang voor Brat's quasi-zorgeloze humeur weer terug was. Gelukkig nam haar vader het voor haar op, al wist ze niet helemaal zeker of het echt om haar was, of omdat hij Brat gewoon wilde teisteren. Hoe dan ook, ze probeerde zichzelf weg te werken achter de zwarte kater, in de hoop dat ze haar gewoon zouden vergeten.

Brat grijnsde naar hem en Jinx glimlachte vriendelijk terug, waarna hij haar een beleefd knikje gaf, allemaal walgelijk nep natuurlijk. Hij bemerkte hoe Ophelia een beetje zijn kant op schoof en ergens voelde hij iets warms, iets trots. Alsof hij misschien voor één keer wel een goede vader kon spelen. Bovendien gaf het hem een goed excuus om eens lekker te vechten met Brat, of het nu met woorden of klauwen was. 'Ach Jinx, long time no see' Ze had nog steeds dezelfde grijns op haar gelaat.'What me? no no we were just having a small chat' Brat had kennelijk besloten het spelletje mee te spelen want haar stem was al even zoet als het zijne. 'About how mush i despise liers' Oh ja, dat was waar ook. Om met haar te fitten had hij Sniper wijsgemaakt haar vader te zijn, ha, dat was een goede geweest. "Och echt waar? Wat enig." Hij deed alsof hij de bedoeling achter haar woorden niet door had. Beschermend zette hij nog een stap naar voren en schermde Ophelia zo af van Brat. "Ik ken er toevallig nog wel eentje, ze is vreemd gegaan, heeft haar eigen partner zelfmoord laten plegen en heeft toen diens kittens voorgelogen wie hun vader was. Je kent haar vast wel." Zijn stem was nog even vriendelijk als eerst, maar niets was minder waar. Even wierp hij een blik naar achteren, en hij deed een poging om Ophelia een geruststellende blik te geven. Niet al te succesvol, maar hij probeerde het.

Brat richtte al haar aandacht op Jinx, de young-one boeide haar niet meer. Het ging alleen nog maar om de zwarte kater, al viel het haar wel op dat Jinx zijn 'dochter' probeerde te beschermen. "Och echt waar? Wat enig." klonk zijn stem, Brat greens en knikte. "Ik ken er toevallig nog wel eentje, ze is vreemd gegaan, heeft haar eigen partner zelfmoord laten plegen en heeft toen diens kittens voorgelogen wie hun vader was. Je kent haar vast wel." Brat versmalde haar ogen, haar grijns verdween. Ze keek de kater strak aan, ze voelde de woede in haar opborrelen. Maar deed haar best om zich zelf tegen te houden, maar had geen idee hoe lang dat haar nog lukte. 'Of die kater die alles achter zich liet, zijn partner zijn kroost alleen om als een hoopje zielig vacht terug te komen' Sprak ze met een duidelijke dreigende ondertoon. 'Hopend dat Claw zijn nek niet omdraaid'

Dit vond ze prima; een eersterangs plekje bij het bekvechten tussen Brat en Jinx. Hoewel ze zich toch een pacifist noemde, vond ze dit toch wel lichtelijk vermakelijk. Daarbij, dit was toch wat de Elite zo leuk vond? Ruzie, gevechten en conflict? Ze grinnikte even toen haar vader deed alsof hij geen idee had waar Brat het over had. De zwarte kater zette nog een stap naar voren, waardoor O volledig afgeschermd werd. Opeens voelde ze zich een stuk veiliger. Toen kwam Jinx met een kort monoloog dat wel heel persoonlijk werd, waarop O een brede grijns op haar gezicht zette. Het was wel duidelijk dat het bij Brat niet zo goed viel. De kattin haalde die vervelende grijns van haar gezicht; haar expressie werd bozer. Natuurlijk kwam de kattin terug met een andere persoonlijke uithaal, volledig gericht naar Jinx. O fronste, het was niet Jinx' keuze geweest om zijn familie achter te laten. "Mijn vader weet dingen tenminste recht te zetten, iedereen in deze Clan heeft jou al lang uitgespuugd," miauwde ze naar Brat. Haar ogen verwijdden zich toen ze door kreeg dat ze dat zojuist echt hardop gezegd had. Ze schuifelde nog iets meer achter Jinx, voor het geval dat.

Zijn woorden hadden kennelijk een gevoelige snaar geraakt, precies zoals de bedoeling was. 'Of die kater die alles achter zich liet, zijn partner zijn kroost alleen om als een hoopje zielig vacht terug te komen' Haar stem klonk dreigend, maar Jinx was al een hele tijd geleden vergeten wat angst ook al weer in hield. 'Hopend dat Claw zijn nek niet omdraaid' Hij lachte koudjes en alles behalve gemeend, haar woorden deden hem wel iets, vooral omdat het voor een deel als de waarheid kon worden opgevat maar de zwarte kater zou dat niet laten zien, die vreugde gunde hij Brat niet. Net toen hij zijn weerwoordje terug wilde gooien stapte plots Ophelia naar voren. "Mijn vader weet dingen tenminste recht te zetten, iedereen in deze Clan heeft jou al lang uitgespuugd,"ze leek duidelijk verbaasd over haar eigen woorden en schuifelde wat meer achter Jinx. De kater keek haar wat verbluft aan, maar toen verscheen er een brede grijns op zijn gelaat en stiekem gloeide hij van trots. "Ha!" Hij stootte Ophelia kort en aanmoedigend aan, misschien iets wat je eerder bij je zoon dan bij je dochter moest doen, maar het ging om het idee. "Wat Ophelia zegt, Brat. Misschien moet je er eens een les uit trekken en je eigen fouten recht gaan zetten, lieffie." Hij knipoogde naar de poes en liet zijn nagels uit zijn hulzen glijden, voor het geval dat. Hij had Brat ooit gemogen, maar die kans had ze goed vergooit.

Brat keek wat verbaasd op toen ze de stem van de young-one hoorde"Mijn vader weet dingen tenminste recht te zetten, iedereen in deze Clan heeft jou al lang uitgespuugd," Brat ogen werden spleetjes en ze keek de kattin recht in haar ogen strak aan. Wat zij ze nog tegen haar? Brat's aandacht werd getrokken door de god irritante stem van de kater, "Ha!" begon hij. "Wat Ophelia zegt, Brat. Misschien moet je er eens een les uit trekken en je eigen fouten recht gaan zetten, lieffie." wat vervolgd werd door een knipoog, Brat draaide even met haar linker oor. Oh kijk eens aan vader en zoon spande samen. Wat verschrikkelijk en mismakend lief, wat zou ze hier nou eens mee doen. De poes bleef dood stil tot ze eindelijk haar bek openen deed, 'Weetje Jinx, ik laat het hier bij maar ik geef je een waarschuwing; blijf altijd achter je kijken zelfs als je denk dat je helemaal alleen bent' Ze probeerde de gezicht van de kater te spugen. Brats ogen draaide naar de kattin, 'Ik zou als ik jou was ook maar oppassen kleine' waarschuwde ze de kattin, nee Brat was met haar ook nog niet klaar. Dacht ze even stoer te doen omdat ze met haar pappie was, Jinx kon haar niet altijd blijven beschermen. Brat keek de twee katten intens aan voordat ze verdween in de schaduw's verdween.

~Brat topic uit.

Meteen voelde ze zich schuldig. Brat mocht dan vervelend zijn, kwaadaardig soms, ze was nog steeds een kat, met emoties, net als zijzelf. Ze wilde meteen weer haar excuses aanbieden, zeggen dat ze het absoluut niet gemeend had - wat een leugen zou zijn. Maar ze was weer bang geweest. Opnieuw was ze volledig bevroren, verscholen achter haar vader als het bange schaap dat ze was. Ze was zwak, en het was duidelijk. Ze wilde gewoon sorry zeggen, maar niets leek nog uit haar mond te komen. Haar vader daarentegen vond het helemaal prachtig. Half verbaasd en half trots stootte hij haar aan alsof ze een jochie van twaalf was dat net zijn eerste voetbalwedstrijd had gewonnen. Ze boog lichtjes mee met zijn aanraking, maar staarde verder voor zich uit. Sorry, sorry, sorry. Brat zou haar nooit vergeven, dat wist ze, maar toch moest ze haar excuses aanbieden. Jinx maakte het nog even erger, door er nog een opmerking achteraan te gooien. O had gehoopt dat Brat weer reageerde met een nog vuilere opmerking, maar nee. De poes ging weg, gepaard met één laatste bedreiging die haar haren overeind deed staan. Ze wilde geen ruzie met misschien wel de meest gestoorde kattin in de Elite, maar nu had ze het. De rosse poes verdween en O staarde haar ongelovig na. "Ik ben dood," sprak ze plompverloren. Ooit zou ze wakker worden in de Young One's Tower en Brat zou haar ogen eruit klauwen. Het was maar een kwestie van tijd.

Ze stond een moment doodstil en leek toen een beslissing te maken. 'Weetje Jinx, ik laat het hier bij maar ik geef je een waarschuwing; blijf altijd achter je kijken zelfs als je denk dat je helemaal alleen bent' Hij rolde met zijn ogen en sprong weg toen de poes naar hem spuugde. Tsk, onbeleefd. 'Ik zou als ik jou was ook maar oppassen kleine' Vreemd genoeg nam hij het dreigement tegenover Ophelia persoonlijker dan zijn eigen. Hij voelde geen angst voor Brat; de poes was sterk en ze zouden een pittig gevecht kunnen hebben, maar hij ging ervanuit dat de poes slim genoeg was om te beseffen dat ze met zijn dood meer verloor dan won. De meesten katten in de Elite leken hem niet te mogen, maar hij was een goede vechter die Claw, en hopelijk ook Zira, niet kwijt zou willen. Daarom keek hij Brat enkel luchtig na, terwijl ze haar oranje vacht langzaam in de schaduwen opging.
"Ik ben dood," Verbaasd draaide hij zowel zijn oren als kop naar zijn dochter. De zwart-witte poes zat ineengedoken en leek doodsbenauwd. Jinx keek fronsend op haar neer. "Volgensmij adem je nog, dus ik denkt het eigenlijk niet." Sprak hij droogjes op haar aanstellerij. "Zira heeft drie mooie littekens op haar buik zitten, weet je hoe ze die heeft gekregen? Omdat ze eens een vervelende Young one had aangevallen. Kop op, Brat is gestoord, maar heus niet zo dom om het zelfde lot te ondergaan zonder reden." Zijn woorden waren oprecht en kalm, en even keek hij haar doordringend aan. "En als ze het toch in haar kop haalt zoiets te doen, zorg ik ervoor dat ze een heel groot probleem heeft. Ik heb sowieso nog een appeltje met haar te schillen." Vervolgde hij toen en zijn diepe stem kreeg iets van een duistere ondertoon, maar dit verdween al snel toen hij zich even strekte en een pluk vacht op zijn borst neer likte, hij zou zo wel weer terug keren naar het kamp.

Met grote ogen keek ze naar haar vader, die behoorlijk blij leek te zijn met wat ze had gedaan. Brat stormde weg, furieus. Waarschijnlijk zou dit niet het einde zijn van dit incident. O werd nu al bang wanneer ze dacht aan het feit dat ze ooit weer eens terug moest naar het Bloodclan kamp, waar Brat haar altijd zou kunnen vinden. Jinx zou ze niks aandoen, de partner van de Commander en een sterk lid van de Elite. Maar wie zou haar nou missen? Zira zou waarschijnlijk niet eens een kik geven, mocht O plotseling verdwijnen. De zwarte kater leek lichtelijk verbaasd door haar commentaar en vertelde droog dat ze nog leefde. Even keek ze hem boos aan, chagrijnig dat hij haar niet serieus nam. Brat was gevaarlijk, gestoord en O kon zichzelf absoluut niet verdedigen. Toch bleef ze naar hem luisteren, de kater opperde dat Brat niet zo dom was om hetzelfde lot als Zira te ondergaan. O fronste. "Dat weet ik nog niet zo zeker," miauwde ze zachtjes, bang dat Brat haar alsnog zou horen. Ze had niet het gevoel dat de rosse kattin de slimste kat van de Elite was. De woorden van Jinx wisten haar niet echt op te vrolijken. Als ze zoiets in haar kop haalde, was het allang te laat. Wraak was niet bepaald iets dat haar op de been hield. "Brat is behoorlijk onvoorspelbaar," sprak de kattin toen met een zucht. Ze zou liegen als ze zou zeggen dat ze blij was met de terugkeer van de rosse poes.

"Dat weet ik nog niet zo zeker," Haar stem was zacht, alsof Brat ieder moment terug zou kunnen komen en haar zou horen. Een zucht rolde over zijn lippen en het een zwiep van zijn zwarte staat maakte zijn frustratie met haar duidelijk. Hij ded nog een laatste poging haar gerust te stellen, maar ook deze was niet bepaald succesvol. "Brat is behoorlijk onvoorspelbaar," Sprak ze met een zucht. Jinx rolde met zijn ogen bij haar woorden. "Oh zeker is ze dat, maar ze is niet dom, anders zou ze al lang het lootje hebben gelegd." Nog een laatste maal maakte hij oogcontact met zijn dochter. "Als je je zo slecht erover voelt, biedt dan je excuses toch aan Brat aan," Zijn woorden dropen van het sarcasme en hij hoopte dan ook dat ze het niet serieus nam. De zwarte kater wendde zich van haar af en sprong het hek op, waar hij net ook vandaan was gekomen. "Let op jezelf, en blijf niet te lang buiten het kamp hangen. Er zijn nog steeds honden hier." En met die woorden liet hij haar alleen achter.

-Jinx topic uit

De kater leek duidelijk gefrustreerd, al wist O niet meteen waarom. Was het omdat ze zo laf was? Waarschijnlijk, maar naar haar mening had ze daar alle rede toe. Er was geen enkele manier waarop ze Brat aan kon en al was de poes niet echt van plan om haar pijn te doen, alsnog boezemde de gestoorde, rode kattin haar angst in. Haar vader leek echter behoorlijk onaangedaan door wat er zojuist gebeurd was, iets dat zij ook niet helemaal begreep. De zwarte kater verzekerde haar er nogmaals van dat Brat niets zou proberen. Ze knikte langzaam, licht overtuigd. Jinx kende de rode kattin in ieder geval stukken beter dan zij, dus deze keer zou ze hem geloven. De kater stelde voor om haar excuses aan te bieden, al klonk hij alles behalve serieus. Toch was ze het echt aan het overwegen. Ze volgde hem met haar ogen terwijl hij het hek op sprong, waarop hij haar beval om op zichzelf te letten. Ze knikte. "Zal ik doen," miauwde ze en draaide zich om. Zodra ze merkte dat zijn geur op afstand was, ging ze weer terug naar haar eigen plekje, waar ze voorlopig ook zou blijven.

- Ophelia topic uit -

Onderwerp: Re: Welcome to Freddy's ll Open