Life is not how it should be.

[Splashpaw]

Nare dromen bevonden zich in het kopje van de oudere apprentice. Ze was negen maanden en werd slecht getraind. Maar als ze trainingen kreeg was ze eerder op haar hoedde en bang, dan blij en op z'n gemak en maar al te graag willen trainen. De apprentice, Brightpaw, trainde zich zelf meer. Dat had ze vaak met Moonstripe gedaan, toen hij nog apprentice was dan. Maar dat was verkeerd gegaan door dat Brightpaw verliefd werd op hem, en hij op een Riverclan kat, dat maakte haar kapot. En dan had ze ook nog een moordenaar en verrader van een mentor. En dat speelt allemaal nog steeds. Brightpaw staat er alleen voor. En dat trekt ze niet meer.
Ze had deze avond weer een nacht merrie. Dit keer over Darkfire die haar moeder om het leven bracht, daarna haar clan leider, en daarna de kater waar van ze had gehouden, en nu haatte. Al miste ze de aanwezig heid van Moonstripe wel. Het was een vreselijke nacht merrie, en ze zag hoe Darkfire aan de macht kwam, en de naam Darkstar kreeg.
Met een ruk schoot haar kop in de lucht en haar borst ging kei hard op en neer. Angst was te lezen in haar ogen en haar bek stond open en ze hijgde vreselijk. Brightpaw haalde een keer diep adem en haar ogen gingen van angstig naar verdrietig en ongelukkig. Ze nam niet de moeite haar vacht te wassen. Ze stapte de den uit en nam ook niet de moeite iets te eten. Ze staarde naar niks. Het enigste wat ze zag was de uit/in gang van het kamp. Ze liep er doelloos naar toe en verliet het kamp. Ze keek één keer over haar schouder. En in haar kop ging het woordje Vaarwel heen. Was dat écht zo. Brightpaw schudde moeizaam met haar kop en liep door. Ze dacht niet na. Ze wist niet wat ze ging doen. Maar het maakte haar niks uit. Ze wist ook niet waar haar poten haar naar toe zouden brengen. En het boeide haar niks. Ze liep door met de gedachte dat ze weg moest, niet langer zo leven kon, er een einde aan kon komen, en dat dat maar op één manier kon...
De dood kon haar bevrijden.
Haar poten stopte voor het donderpad. 'Het spijt me'. Haar ogen gingen naar de lucht, naar de plek waar elke avond silverpels was te zien. De plek waar Starclan leefde. Ze keek terug naar het donderpad. Ze stapte naar voren terwijl haar kop hing. In de verte hoorde ze het gedonder van de monsters. Ze stond in het midden van de donderpad met haar kop naar de grond gericht. Het gedonder kwam dichter bij. En net toen de monster dicht genoeg was om haar te raken werd ze naar voren getrokken... De kater voor haar had haar leven gered, al had ze dat niet gewild...

Midden in zijn jacht werd Splashpaw ruw onderbroken, door die walgelijke ThunderClan geur. Nieuwsgierig begroef hij de laatste mus die hij had gevangen, en maakte zich een weg door de struiken om ongezien door de struiken te loeren. Het was een poes, rond zijn leeftijd. Ze stond met haar ogen dicht voor het Donderpad. Ze murmelde iets, het moest lijken op 'Het spijt me' En toen het geraas van een monster klonk, stapte ze op het pad. Splashpaw wist niet hoe vliegensvlug hij moest handelen. Met zijn spieren gespannen rende hij naar de poes, greep haar bij haar nekvel, en trok haar naar zijn kant. Over haar heen rollend landde hij in de struiken, en sprong furieus op.
''Ben je hélémaal gek geworden? Katten gaan dood daar, en jij denkt er zo maar op te kunnen springen? Wie denk je dat je bent? Ik dacht dat ThunderClan katten nog iets van hersens hadden, maar blijkbaar niet. Ze zijn nog dommer dan werd gezegd!'' Ongelovig keek hij naar de kat, en zakte weer trillend door zijn poten door de adrenaline en angst. Alles leek tien keer zo hard te werken.
''Als je hier word gezien ben je nog lang niet jarig!'' Snauwde Splashpaw, maar de kat reageerde niet. Ze was toch niet geraakt? Hij snoof lichtelijk aan het hoopje kat, dat ademde en niks leek te mankeren. Rollend met zijn ogen ging hij met zijn rug naar haar toe zitten. Wat een idioot.

{Kort, sorry D:}

Ze werd voor het monster weg gesleurd en daarna kreeg ze een hoop woorden op haar dak. ''Ben je hélémaal gek geworden? Katten gaan dood daar, en jij denkt er zo maar op te kunnen springen? Wie denk je dat je bent? Ik dacht dat ThunderClan katten nog iets van hersens hadden, maar blijkbaar niet. Ze zijn nog dommer dan werd gezegd!'' Brightpaw zweeg en schudde met haar kop. Ze wist niet wat te zeggen. Ze wist niet wat te doen. Een Shadowclan kat had haar leven gered. En ze wist niet of ze hem moest bedanken of straffen. ''Als je hier word gezien ben je nog lang niet jarig!'' De snauwende stem van de kater drong tot haar kop, en langzaam keek ze hem aan. Pure ongelukkig heid, verdriet, woedde, angst en verwarring was in haar ogen te lezen. Brightpaw bleef staan en zuchtte. 'Ik... Ik weet dat het dom van me was, en ik heb geen hersens mijn clan genoten groten deels wel,' oeps... Ze had zo juist half gezegd dat er katten waren die geen hersens waren. Ze had dus verrader dat er iets was. 'Ik weet ook niet of ik je moet bedanken dat je me gered heb. Maar ik doe het toch... Bedankt,' zei ze zacht. Ze voelde zich verwarrende dat ooit. Ze wist eigenlijk niet wat ze voelde. Ze voelde angst en woedde op zich zelf. Het was inderdaad dom met wat ze had gedaan. Ze wist niet wat ze denken moest. Ze wist niet wat ze doen moest. En ze wist ook niet of ze hier nog langer blijven moest. Ze voelde zich vernietigd.

'Ik... Ik weet dat het dom van me was, en ik heb geen hersens mijn clan genoten groten deels wel,' Hij had zich omgedraaid, en likte over zijn poot heen. Zijn staart zwiepte lichtelijk heen en weer. Met een lichtelijk geamuseerde blik keek Splashpaw naar de poes. 'Ik weet ook niet of ik je moet bedanken dat je me gered heb. Maar ik doe het toch... Bedankt,' Hij gaf een knikje, ''het is oké.''
Het bleef een tijdje stil tussen de twee, en het enige wat er klonk was het zachtjes ritselen van de bladeren. De wind die met de natuur speelde, de druppels van de vorige regenbui tikte nog tegen de bladeren. ''Waarom deed je het eigenlijk?'' Besloot hij kalm te vragen, terwijl hij zijn poot twee keer over zijn oor haalde.
''En wie zijn er de domme in jullie Clan dan wel niet?'' Vroeg hij met een lichte snor van amusement. Splashpaw knipperde met zijn ogen, en vroeg zich af wat Ripplepaw aan het doen was. Met een steek van verdriet realizeerde hij zich dat ze uit elkaar aan het groeien waren. Dat mocht echt niet gebeuren. Splashripple, en Ripplesplash het was gewoon een band. Hun ouders mochten dan wel dood zijn, niks kon hen meer scheiden.

Brightpaw had hem bedankt dat hij haar leven had gered, ook al had Brightpaw het zelf aangemoedigd dat ze dood wou. En nu leek ze van gedachte veranderd en was ze blij dat ze toch nog in leven was. ''het is oké.'' Antwoordde de kater. Daarna bleef het even stil en dacht Brightpaw even na waar van de kater haar bekend voor kwam. En later drong het tot haar door.
'Hé, jij bent toch die kater toen met die gathering met Moonpaw, een Thunderclan kater, nu Moonstripe, en die Riverclan poes, Snowpaw, of ze warrior is weet ik niet. Én jij bent toch die tweeling broer van die andere kater... Euhm... Ripplepaw, was het niet? En dan ben jij Splashpaw toch?' Zei ze, een stukje vrolijker dan daar net. Ze voelde zich nu wel redelijk op haar gemak, ondanks dat ze nu niet op haar eigen territorium was. ''Waarom deed je het eigenlijk?'' Vroeg de kater Splashpaw toen. Brightpaw kreeg weer een droevige glans in haar ogen. 'Ehm, nou er zijn een paar katten bij me in de clan die me het leven een soort en van zuur maken. Ik weet niet hoe ik het zeggen moet. Ik heb een mentor en die is op zoek naar meer macht dat hem heel slecht maakt, écht slecht. En hij heeft een aantal aanhangers in de clan die dus niet te vertrouwen zijn, ik weet zo niet wie. En daar bij traint hij me minder waar door ik dus moeilijk kan jagen en vechten. Ik loop daar door achter. En... Er was een kater in de clan... Moonstripe... Ehm... Ik weet niet of ik dat wel zeggen kan,' zei ze een tikkeltje ongemakkelijk. ''En wie zijn er de domme in jullie Clan dan wel niet?'' Brightpaw slikte even. 'Darkfire en zijn aanhangers en ik denk Moonstripe ook,' de Gathering waar Brightpaw deze kater had leren kennen was de keer dat ze er achter was gekomen dat Moonstripe een soort van verrader was, hij had verkering met een kat uit een andere clan.