Oh mommah

Onderwerp: Oh mommah wo 26 okt 2016 - 19:10

Haar witte pootjes droegen haar steeds verder over het thunderclan gebied. Haar kop was kalm en trots gegeven terwijl ze even kalm rondkeek. Haar lichtgroene ogen stonden zacht terwijl ze de lach op haar lippen probeerde te houden. Het was vrij lastig als je het haar vroeg. om dat masker op te houden, maar ze probeerde. Ze probeerde gewoon even weet je. Je kon maar proberen en doorgaan. Want het werd altijd beter... Ugh, nee, dat wist ze ook wel. Het was niet dat ze pessimistisch was, ze was gewoon... Het was gewoon... De lach vervaagde wat en kalm liet ze haar kopje wat zakken... Waardoor ze amper doorhad dat ze bij de tunnel was die naar shadowclan gebied leidde... Naar de plek waar ze was geboren right..? Misschien was daar meer? Meer spanning en misschien... Kon ze dan daar bewijzen... daar gewoon... Yeah... Goed plan. Ze grijnsde even en dook de tunnel in waarna ze met snelle passen doorliep en zo de grens over ging, zonder ook meer een seconde te twijfelen. Oh boy.

-Sinclaw

Onderwerp: Re: Oh mommah do 27 okt 2016 - 16:50

Er op uit gestuurd in haar eentje, zoals normaal. Als er iemand een hekel had aan haar dan was het wel haar lieve schoonmama die elke mogelijke rot taak voor haar wist te bedenken. Maar goed, snel genoeg zou Innerstar hem ook wel smeren en zou Tallshadow aan de macht zijn. Voor die tijd moest ze de deputy nog wel genoeg ingepamld hebben. Andere zaken nu. Er hing een vreemde maar toch bekende lucht in het rond en Sin herkende deze direct als zijnde Thunderclan. Haar dochter overigens. Snuivend vernauwde de kattin haar ogen en staarde even rond tot haar blik op de veel te opvallende zwart witte apprentice vielen. "Banepaw." Koud en emotieloos sprak ze haar dochter aan. De enige emoties die ze had bleven bewaard voor Tallpaw. "Je hoort hier niet te komen en dat weet je."

Onderwerp: Re: Oh mommah vr 28 okt 2016 - 11:13

"Banepaw." Klonk er kil en emotieloos. Ze keek geschrokken op en zag wel meteen een bekend iemand. Mama? Was dat Sinclaw? Rustig knipperde ze even en ontspande ze zich. Ze voelde wel een soort rush door haar heen gaan. Dus dit was de clan waar ze was geboren right? Nice! En dit was de moeder die haar ter wereld had gebracht. Kalm staarde ze naar haar. Ze moest haar kalmte bewaren hier. heh. "Je hoort hier niet te komen en dat weet je." Vervolgde de poes tegenover haar even. Ze slikte even en knikte even, maar stopte er al snel mee... "Ik wilde gewoon even kijken," zei ze zonder enige twijfel door te laten klinken in haar stem. Yeah, nu mocht ze haar zwakkere kant niet laten zien. En waarom zou ze ook bang moeten zijn..? Ze waren familie... Right...? Ze zou niks doen naar haar... Right...?

Onderwerp: Re: Oh mommah ma 31 okt 2016 - 21:08

"Kijken doe je niet in het territorium van een andere clan." Koud siste ze en vernauwde haar al diep donker gele ogen iets meer terwijl ze naar de jonge kat toe stapte en naar haar uithaalde met haar grote poot. "Je bent werkelijk waar hopeloos." Koud staarde ze haar aan en snoof even. "En wat wil je hier dan doen he? Spioneren op Shadowclan? Is dat wat je pappie wil?"

Onderwerp: Re: Oh mommah wo 2 nov 2016 - 19:30

Ze verwachtte niet zo'n reactie, daardoor stond ze wat perplex als ze eerlijk mocht zijn. "Kijken doe je niet in het territorium van een andere clan." Klonk er koud sissend. ze had deze toon niet verwacht van Sinclaw, niet van de kat die haar op aarde had gezet. Daardoor kon de toch schrikachtige kat niet echt uitwijken voor de poot en even kromp ze wat meer in elkaar. "Je bent werkelijk waar hopeloos." Ze slikte even... Was ze echt hopeloos? "En wat wil je hier dan doen he? Spioneren op Shadowclan? Is dat wat je pappie wil?" Uh... Snel schudde ze haar gevlekte kop en richtte ze haar wat op. "nee! helemaal niet!" zei ze kordaat terwijl ze haar ogen wat vernauwde... Ze zwiepte licht met haar staartje, ze mocht haar niet zo van haar stuk halen... Right? "En... Ik ben niet hopeloos!" blies ze er even na. Nee, niet dat zeggen. Ze was geweldig! verdomme.

Onderwerp: Re: Oh mommah di 8 nov 2016 - 22:25

Ze kon niet anders dan met heer diep gele ogen rollen op het wanhopige weerwoord van haar dochter voor ze nogmaals uithaalde naar de jonge apprentice dit maal met haar nagels uitgestoken. "Waag het nog eens om mij tegen te spreken!" Ze trok haar bovenlip op en bij de volgende weerwoorden duwde de apprentice omlaag haar kopje op de thunderpath drukkend terwijl er een monster voorbij schoot. Ver genoeg bij hun vandaan maar dichtbij genoeg om haar wat angst in haar hartje te drukken. "Heb je het begrepen, er is een rede waarom ik je naar verderf heb vernoemd. Je bent niets anders dan stront. Je leeft alleen maar om je broer te helpen begrepen." Ze bracht haar kop richting die van Banepaw en trok haar bovenlip op een set vlijmscherpe tanden tonend. "Heb je me goed begrepen. Liéverd."

Onderwerp: Re: Oh mommah zo 13 nov 2016 - 18:44

Hoe voelde het als je geslagen werd door je bloedeigen moeder? Het voelde als verraad aan en ze kon je verzekeren dat de nagels van je ouders dieper zakten in je vlees dan dat je eerst zou denken. Kleine bloeddruppeltjes verschenen in de kleine sneetje die waren instaan op haar gezicht... Ze knipperde even verbaasd, haar bleekgroene ogen stonden groot terwijl ze als het ware hopeloos keek naar haar... 'mam'... "Waag het nog eens om mij tegen te spreken!" Voor ze het wist was haar kopje op het thunderpath gedrukt en begon haar hart een frequentie sneller te slaan. Ze voelde de aarde trillen. Nog nooit had ze zo goed het trillen van de aarde aangevoeld als nu en ze was echt zo bang dat et monster zo over haar kopje reed en ha- Nee... nee... ze wilde niet dood. Nee, stop. Nee. ze hijgde paniekerig, duidelijk bang en niet op haar gemak, maar ze was teveel in shock om ook daadwerkelijk iets te doen. "Heb je het begrepen, er is een rede waarom ik je naar verderf heb vernoemd. Je bent niets anders dan stront. Je leeft alleen maar om je broer te helpen begrepen." Ze begon zachtjes te snikken, tranen, die een halve milliseconde geleden waren opgeweld, begonnen vanuit haar oogjes te rollen, naar het thunderpath toe... "Heb je me goed begrepen. Liéverd." Ze hijgde moeilijk en snikte even... maar klemde langzaam haar tanden op elkaar. "J.. ja..." klonk er trillerig, bang en vooral paniekerig. "Sinc... Claw..."

Onderwerp: Re: Oh mommah ma 14 nov 2016 - 20:47

De grijns over haar lippen groeide alleen maar breder toen de apprentice eindelijk een ja gaf en haar naam uitsprak. ZE liet het jonge diertje los en gaf haar een lik tussen haar oren. Bijna liefkozend liet ze haar staart om de kitten heen krullen en grinnikte zachtjes. "Dat is mijn kleine meisje. Eeuwig trouw aan mama." Spinde ze grinnikend voor ze haar enorme lichaam weer omhoog hief. "Hoe gaat het met Tallpaw? Hij moet hier binnekort weer langskomen. Alleen dit maal. En niet weer zo'n drama als vorige keer met Tallshadow veroorzaken." Ze vernauwde haar ogen even geirriteerd voor ze terug staarde naar Bane. "Hij spreekt toch hopelijk niet meer over onze afspraken of nog wel liefje"

Onderwerp: Re: Oh mommah ma 14 nov 2016 - 22:25

En met dat leek de ander om te slaan. Haar borstkasje rees geschrokken op en neer terwijl ze met grote, waterige ogen naar haar... Nee naar Sinclaw keek. Ze slikte even en voelde toen een lik tussen haar oren. Dat was verwarrend en helemaal niet op zijn plaats, maar de kleine Bane die in shock was kon weinig uitbrengen en staarde met ogen vol ongeloof naar haar. Dus dat was hoe ze over haar dachten....? Had Silverstar, haar zogezegde vader dan nooit protest gebracht in haar naam...? Ze dacht dat er iets anders achter zat, ze dacht gewoon... dat ze iets waard was, iets meer dan een poppetje in een spel, een niemand. "Dat is mijn kleine meisje. Eeuwig trouw aan mama." Klonk er, de poes had nu ookn haar staart rond haar tengere, trillende lijfje gelegd. Het was angst die de jonge kattin in zijn greep had. En ze kon niks anders doen dan staren met grote ogen naar het beest dat haar zonet nog wilde... vermoorden? Was het wel zo te noemen... Ze slikte. ja dat was het... "Hoe gaat het met Tallpaw? Hij moet hier binnekort weer langskomen. Alleen dit maal. En niet weer zo'n drama als vorige keer met Tallshadow veroorzaken." Eh...? "Hij spreekt toch hopelijk niet meer over onze afspraken of nog wel liefje" Ze schudde enkel haar kopje, maar woorden kwamen niet over haar lippen heen. Tranen van shock en angst rolden kalmpjes over haar wangen heen. Nog nooit had was ze zo bang geweest van iemand... En nu de ander haar op haar plek had gezegd was ze bang dat elk woord de trigger kon overhalen voor een volgende dosis...

Onderwerp: Re: Oh mommah