Embers in the dark [Geboortetopic]

Wat was mooier dan nieuwe levens op de wereld zetten, wanneer één groot leven zojuist de wereld had verlaten? Roughflower voelde het niet zo. Het gemist van Innerstar stak als een doorn in haar hart, maar de tijd was daar en ze zou toch nieuwe levens op de wereld gaan zetten. Ze had gewild dat deze kittens de machtige leider hadden ontmoet, dat Innerstar haar den binnen gekomen zou zijn om haar te feliciteren, maar helaas had dit niet zo mogen zijn. Toch zou hier nieuwe energie uit ontstaan en zou ze er alles aan doen om de beste Queen ooit te zijn. Ze zou zorgen voor haar jongen als geen ander en ze sterk maken, gelukkig maken en laten zien dat het leven mooi kon zijn. Ondanks alle verderf van deze wereld.
Een pijnscheut stak door haar lichaam heen en vrijwel meteen wist ze wat dit betekende. "Lurkingshade!" Riep ze. "Acefray! Bitterpaw!" Jammerde ze vervolgens. Het deed pijn en ergens voelde ze paniek. Maar toen besefte ze dat dit normaal was, haar kittens gingen komen en dat ging nú gebeuren. Een Queen verliet de nursery om hulp te halen. Roughflower was nog gezond en niet verzwakt door de droogte, omdat Bitterpaw goed bezig was geweest met het halen van water zodat de Queens en Elders niet zouden uitdrogen. Warriors en apprentices konden zelf afrijzen om water te drinken.
Instinctief begon Roughflower te persen, de eerste kitten kwam er aan. Het deed pijn en even schokte haar lichaam en kwam er een jammer klacht uit haar bek. Maar ze ging door en na een tijd persen kwam de eerste kitten. Instinctief kwam Roughflower overeind om de kitten te pakken en deze te likken. De kitten was cypers en toen deze geluid begon te maken legde ze deze bij haar buik neer zodat de kitten opzoek kon naar haar tepel. Ze glimlachte en zag dat het een katertje was. Nu al aardig vermoeid legde ze haar kop op de grond om op adem te komen, wat niet meer lang had mogen duren.
De volgende persweeën kwamen en weer begon Roughflower te persen. Dit moest een aardbeving zijn voor de eerst geboren kitten. Ze begon te persen en te persen en verschillende jammerende miauwtjes verlieten haar bek. Ze had nog geen besef dat er al anderen waren, of dat er überhaupt anderen waren. Ze deed gewoon wat ze moest doen en dat was persen tot de tweede kitten ook geboren werd. De tweede kitten was wit en ze besefte dat dit was geërfd van Lurkingshades moeder. Of nee, toch niet helemaal wit, ze had nog iets zwarts. Maar toch kwam het bij de vader vandaan. Ze glimlachte warm en likte de kitten tot deze begon te miauwen, om haar vervolgens ook bij haar buikje neer te leggen, naast haar broer.
Tijd voor rust zat er dit keer niet bij. De derde kitten was onderweg en de volgende weeën zaten er ook aan te komen. Pijnscheuten schoten door haar lichaam heen en klagende miauwtjes verlieten haar bek. Maar het ging nu allemaal iets makkelijker omdat haar lichaam er helemaal klaar voor was om nog een kitten op de wereld te brengen. Toch werd ze wel moe, maar ze hield vol. Een echte doorzetter was Roughflower. Bij het laatste geperst kwam nu ook de derde kitten op de wereld. Ditmaal een zwarte kitten. Een kleine brok kwam in haar keel toen ze hierbij aan Innerstar moest denken. Ze had de kleuren, zou ze ook de ogen hebben? In ieder geval kwam er al een naam bij haar op, maar deze sprak ze nog niet uit, maar zal ze eerlijk overleggen met Lurkingshade. Toch wist ze dat Innerstar niet een simpele schijnende ster zou zijn, meer een maan.
Nu leek er weer een lange pauze te zijn. Ze had de derde kitten bij haar buik gelegd zodat deze kon gaan drinken. Ze had de kitten warm gelikt en keek naar haar drie kindjes. Omdat het even duurde voor de laatste weeën kwamen, dacht ze dat het voorbij was. "Jullie zijn mooi," snorde ze trots met een schorre stem. Ze keek op naar de aanwezigen en toen schoot er ineens weer een pijnscheut door haar lichaam heen. Nee, het was nog niet gedaan met het bevallen, er kwam nog één aan. Toen de vierde kitten geboren was, wat vrij soepel ging legde ze eerst haar kop neer, waarna ze weer overeind kwam om de laatste kitten te pakken, deze droog en warm te likken en vervolgens ook bij haar buik neer te leggen. De laatste kitten was een kleine, tuxedo kitten. Vier prachtige kittens en allemaal wat aan de kleinere kant. Dit kwam bij haar en Lurkingshade vandaan, dat was duidelijk. Het cyperse katertje leek het meeste geërfd te hebben van de grote kant van haar familie. De laatst geborene tuxedo kitten is overduidelijk de kleinste. De voornamelijke witte kitten en de zwarte kitten met het zilveren vlekje op haar oor zijn ook relatief klein. Letterlijk van groot naar klein geboren.

Finchkit - Adderkit - Moonkit - Deerkit
Lurkingshade, Bitterpaw &/of Acefray mogen ook al reageren.

Als ongeboren embryootje dat hij was, had dit bruine katertje nog geen enkel besef van tijd en ruimte. Hij had geen gedachtes, geen behoeftes. Hij bestond gewoon, zonder dat er iets aanwezig was in zijn lichaampje waardoor hij zich hiervan bewust was. Hij besefte zich niet eens dat hij ergens was, laat staan dat hij wist waar. Tijd streek onopgemerkt voorbij. Als je had kunnen meekijken had je kunnen zien dat hij groeide. Hij ontwikkelde pootjes en oortjes en een staartje. Hij werd steeds meer een echt katje. Maar zelf, zelf had hij hier geen besef van. Dit besef kwam ook niet, totdat er opeens een enorme verandering in zijn piepjonge leventje kwam. Want zodra hij genoeg was gegroeid om in de buitenwereld te kunnen overleven, was het tijd om te vertrekken. Het eerste waar hij zich van bewust van was, was een beweging. Zijn kleine lichaampje werd van zijn plaats weg getrokken, en door een ongemakkelijk klein gaatje geduwd. Als hij genoeg spiertjes had gehad, en besef van wat er hem te wachten stond, had hij met al zijn kracht tegen gestribbeld. Het ene moment bewoog hij nog moeizaam door dat kleine gangetje, en het volgende moment werd hij overspoeld door pulsen van zijn zintuigen. Dit was nieuw voor hem, en dus ook een hele shock. Er ging zo veel door dat kleine lichaampje heen, maar één ding stak er boven uit: koud! Het slechts enkele seconde oude katertje snakte naar adem, en begon zodra hij deze binnen had te piepen. Hij verre van in staat om deze acties te verklaren, maar zijn instinct nam het over. Zijn lijfje rilde en doelloos probeerde hij tevergeefs rond te kruipen. Gelukkig kwam er snel een einde aan deze barre, koude situatie: hij voelde hoe een ruw, warm oppervlak langs zijn lichaampje streek, en vrijwel direct begon hij wat op te warmen. Zijn piepjes werden iets minder hopeloos, en hij stopte langzaam maar zeker met rillen. Vervolgens voelde hij dat hij werd verplaatst. Dit was spannend, maar de geuren waren bekend en echt besef van mogelijk gevaar had hij niet. Hij voelde hoe er weer een vaste ondergrond onder zijn pootjes was, en instinctief begon hij richting de dichtstbijzijnde warmtebron te kruipen: zijn moeders buik. Nog altijd puur instinctief begon hij te zoeken naar een tepel, en zodra hij er eentje gevonden had sloot hij gretig zijn mondje om deze. Een voldaan gevoel vervulde hem toen het warme goedje zijn maagje vulde, en gulzig dronk hij door. Na een tijdje voelde hij hoe een ander piepklein lichaampje naast hem kwam te liggen, en nog later weer eentje aan zijn andere zij. Dit deerde hem echter niet: hij was enkel dankbaar voor de extra warmte. Hij bleef doordrinken, totdat zijn kleine maagje gevuld was en terwijl de laatste druppel melk nog aan zijn lipjes hing liet hij de tepel los. Hij gaapte even, uitgeput van alles wat er zojuist gebeurd was, en voor hij het door had was hij alweer in een diepe slaap gesukkeld.

Nog niet zo lang geleden was er iets heel moois gebeurd. Een klein visje was naar mama getrokken. Het visje kon het erg goed vinden met mama en ze werden vriendjes. Het verdere verhaal was niet erg bekend, of belangrijk. Het belangrijkste was dat er vier wondertjes waren gekomen, van hun vriendschap. En een van dat wondertje was heel speciaal. Natuurlijk waren ze allemaal speciaal en uniek, maar deze was nog interessanter. Ze ontwikkelde even snel en even traag als de andere drie. Pootjes, teentjes, neusje. Iets wat haar speciaal maakte waren haar duimpjes. Toen kwam het pelsje. Bijna doorzichtig omdat het nog moest groeien. Deze speciale kitten was helemaal wit. Of toch niet? Een streepje op haar kop verbrak het mooie witte patroon. Het was donkerder en later zou het zwart kleuren, maar dat was haar minste zorg. De kitten had eindelijk iets van besef gekregen. Zo strekte het wandelpaadje zich uit. En de eerste stappen waren dichterbij dan gedacht. Een donderend geluid verstoorde de rust. Het kleine kittentje verstijfde. Ze ervoer voor het eerst een nieuwe emotie: angst. Toen een lichaampje verdween kwam de tweede emotie: onrust. Nu werd ze zelf weg getrokken. Ze verdween in een donderende kamer, eerder een buis. Halverwege de buis besloot ze zicht te verzetten. Een derde emotie werd haar gewaar: woede. Ze hield het niet lang vol want die drie nieuwe emoties putte haar enorm uit. Met een plof belandde ze op de grond. Verdwaasd bleef ze liggen. Pas toen een ruwe, maar toch verwarmende tong over haar heen ging voelde ze de vierde emotie: protest. Ze sperde haar roze bekje open en schreeuwde het uit. Een klein piepje verliet haar mond, maar het klonk als een brul in haar nog toegeplakte oortjes. Al snel werd ze bij het lichaampje gezet dat als eerst weg was. De emoties die ze nu voelde waren te verwarrend om op te noemen, maar een ding was zeker. De eerste persoon die ze aanraakte was een wonder. En dat was niet haar mama maar haar gestreepte broertje. Het pluisje piepte nog eens en duwde haar kleine neusje in de vacht van haar drinkend broertje. Ze werd door een grotere en nattere neus naar voren geschoven. Haar mondje botste tegen iets. Het kleine witte pareltje sperde haar roze mondje om het bolletje heen. Toen haar buikje bol stond van het geurende goedje krulde ze zich op. Ze smakte nog eventjes en viel daarna in slaap.

Guardians

of golden wood

this is nenya

♥ lauz

Na regen komt zonneschijn. Ook dit keer was dat het geval. Na de dood van Innerstar gebeurde er iets goeds. Namelijk dat er 4 nieuwe kittens werden geboren. Het waren de pasgeboren kleintjes van Roughflower en Lurkingshade. Roughflower had al 2 kittens gebaard en nu was de derde aan de beurt. Het was een bijna helemaal zwarte kitten.
Vanaf het een op het andere moment was de zwarte kitten verplaatst naar een veel koudere plek dan de plek waar ze eerst was. Hoewel ze nog niet kon zien kon de kitten wel ruiken. Toen ze haar neusgaatjes opensperde rook ze een heleboel geuren die het pasgeboren kleintje nog niet kon plaatsen. Maar wel rook ze een geur die haar erg bekend voorkwam en haar gerust stelde. Plotseling merkte ze hoe koud ze het eigenlijk had. Haar overlevingsinstinct nam het over; ze ging trillen om warm te worden. Dit trillen was eigenlijk niet nodig geweest, want gelijk daarna voelde ze iets ruws maar toch zacht en warm op haar lichaam. Ze rook die bekende geur heel sterk. Het stelde haar gerust. Toen ze warm was geworden voelde ze iets scherps in haar nek. Ze werd opgetild en tegen iets nog warmers en zachters aangelegd dan het ding dat ze net over haar lichaampje voelde gaan. De bekende geur rook ze nu heel sterk. En ze ging er dichter tegenaan liggen. Toen ze een beetje met haar hoofdje bewoog vond haar mond iets. Toen ze er aan zoog kwam er een witte substantie uit. Dat witte spul droop haar mond in. Oh, dat smaakt lekker! , dacht de kitten. Toen ze uitgedronken was was ze erg moe. Het duurde niet lang voor ze doodmoe naast haar broertje in slaap viel.

Er was eens een kater en een poes. Lurkingshade en Roughflower. Zij werden verliefd en wilden kittens. En nu was het moment daar dat Roughflower de kittens ter wereld zou brengen. De naamloze kitten dreef als kleinste van de vier vredig rond. Ze had nog geen tijdsbesef of überhaupt een bewustzijn, maar dat zou snel veranderen. Meestal was het vrij rustig in de baarmoeder waar de vier kittens ronddreven. Het begon wel aardig krap te worden. En plots, zomaar uit het niets begon het. Een kitten werd geleidelijk naar het onbekende getrokken. Meteen was er veel meer ruimte en trapte de kitten onbewust met haar achterpootjes. En al gauw volgde de tweede kitten, en toen was zij alleen nog met haar andere zus. Maar die vertrok al vrijwel meteen naar het grote onbekende, waar de ongeboren kitten ook heen zal gaan. Maar de laatste kitten nam wel gebruik van de plotse ruimte. Ze dreef nog vredig en rustig rond, zonder enig besef. Even later was het haar beurt, haar beurt om naar het grote onbekende te gaan. De reis was kort. Het gebeurde zo plots en al gauw plofte de kitten op de grond. Een klagelijke piep ontsnapte uit haar bekje, en ze werd opgetild, om vervolgens door een tong droog - en schoongelikt te worden. De nog steeds naamloze kitten werd een tweede maal opgetild en dit keer bij een warme, lekker ruikende plek gebracht. Snel duwde ze langs haar broer en zusjes om zich daarna vast te klemmen aan een tepel. Het jonge diertje dronk gulzig, maar al gauw zat ze vol en liet weer los. Ze gaapte even, en viel bijna direct weer in een droomloze slaap.

Het had even geduurd. De warrior had het gehoord van een queen en de tabby was dan zo snel mogelijk op zoek gegaan naar de zwaar werkende gevlekte kater, die nogmaals op jacht was gegaan voor zijn kroost. Toen hij het nieuws had gehoord van deze warrior had de jonge vader het op een lopen gezet. Nog nooit was hij zo snel gegaan als toen. Zijn poten vlogen langs de grond heen, hij moest aan haar zijde zijn als het gebeurde, dat moest gewoon! Hij voelde alles snel gaan, ondanks dat alles ook traag ging. Hij kwam het kamp zwaar hijgend binnen en rende door naar de nursery, iedereen en alles aan de kanten duwende, maar wel zijn eigen kalme aard terug te krijgen bij de den waar hij naar binnen rende. Hij keek snel rond, de geur van bloed was scherp, het alarmeerde hem, het zorgde voor onrust in zijn kop, hij vond het niet fijn... Toen hij omkeek zag hij haar wel meteen en trippelde hij naar haar toen. Tot zijn verbazing had ze al drie jongen gekregen... En hij slikte even kalmpjes. Zo klein... zo breekbaar. Een tabby, een wit en een zwart... "Jullie zijn mooi," Hij kon niks zeggen... Maar zijn pels kwam wat overeind toen hij zag dat ze in pijn was... nee, ze moest kalm blijven... Dus hij neeg zijn kop en gaf haar een lik over haar kop, om haar gerust te stellen. please be okay... Toen heet plots stopte keek hij op... En zag hij een tuxedo kitten liggen. Hij slikte even en keek toe hoe zijn partner als een echte pro mom handelde. Hij neeg zijn kopje en neusde haar even. "Hey.... gaat het wat?" fluisterde hij in zachte woorden terwijl hij even een lik aan haar gaf en toen even keek naar de kittens... Hij glimlachte even rustig en keek toe met ogen vol geluk naar Rough. "Ze zijn zo mooi... Rough..."

Lurkingshade was tijdens het bevallen bij haar gekomen toen er al drie kittens geboren waren. Lurkingshade was beschermend en zijn aanwezigheid was een enorme steun voor haar geweest. De vierde kitten was geboren en opdat moment was het gezinnetje compleet. Lurkingshade neusde tegen haar kopje aan en vroeg of alles oké was. De jonge Queen keek naar haar partner en glimlachte vermoeid, maar warm en ook voldaan. "H-het gaat goed," klonk haar stem, een tikkeltje hees. Vervolgens vertelde Lurkingshade dat ze mooi waren. Roughflower kon ongeveer zien hoe ze er uit zagen, maar niet tot in de prachtige details. "Wil je ze voor me beschrijven?" Vroeg de jonge Queen, terwijl ze zich wat comfortabeler neer legde. Ze kon zien dat de oudste een cypers katertje was, maar niet tot in de meest prachtige detail. De tweede was wit en ze meende te kunnen zien dat ze niet egaal wit was, maar dat er nog wat zwarte vlekjes waren, maar dat wist ze niet zeker. De derde was zwart, dat was niet moeilijk om te zien en dat het puntje van haar oor wittig was, kon ze ook nog wel zien. De laatste was tuxedo, net als haar partner. "Aan jou de eer om de eerste een naam te geven," murmelde ze warm.

Voorzichtig kwam de grote poes de nursery in. Ze zag hen al staan, het gelukkige gezinnetje. Winddancer wou hun niet storen, maar ze wou wel gaan kijken naar haar neefjes en nichtjes. Ze hoopte dat er op zijn minst ééntje naar haar vernoemd werd - had Roughflower dat niet beloofd? Ze wist het niet goed meer. Een vrolijke glimlach stond op haar snuitje als ze voorzichtig dichterbij kwam. Ze wou haar broer en zijn partner niet te veel storen, dus bleef ze op een afstandje staan.. Ze zou wel dichterbij komen als één van hen dat vroeg. Ondertussen zag ze toch de vier kittens bij hun moeder liggen, en ze waren prachtig. Zou ze zelf ook ooit kittens krijgen? De warrior wist het niet, maar ze wist ook niet zeker of ze dat wel wou.

"H-het gaat goed," Hij glimlachte kalmpjes, het was bemoedigend bedoeld naar haar toe. Hij wilde haar steun geven en gaf haar een teder likje over haar kopje als stille hulp. Een beetje rustgevend kon het ook werken, natuurlijk... "Wil je ze voor me beschrijven?" Klonk er en hij knikte met een zacht gesnor naar haar. Hij keek even op en keek naar de eerste die er lag. Het was een katertje zo te zien en het had de tabby pels van zijn vader mee, net zoals de vader van zijn vader dat ook had gehad. Hij glimlachte kalmpjes... Het deed hem sterk denken aan Thrushdive... Zou hij trots op hem zijn nu? Geen idee... geen flauw idee... Hij had zijn ouders achtergelaten in zijn apprentice tijd en had het nooit opgepikt erna... Het was heel jammer geweest. Hij slikte even en neeg zijn kopje wat. Hij leek ook echt veel op zijn moeder niet? Dat liet hem grinniken... Mooi zo... "De eerste lijkt op... Jou," zei hij zachtjes tegen haar. "Hij doet me ook denken aan Thrushdive..." murmelde hij er zachtjes aan. Yeah... Daarna keek hij naar de volgende. Deze leek dan weer op zijn moeder, maar had een vaag vlekje op der kopje. "Deze kleine is helemaal wit... Net als Snowynight.. Maar ze heeft een klein zwart streepje... of soort vlekje op haar kopje," zei hij vervolgens met een zacht gesnor. "En deze is helemaal zwart..." zei hij terwijl ie een neusje gaf aan de volgende kitten. "Maar ze heeft een soort van lichtgrijs op der oortjes..." zei hij er nog zachtjes achter. Hij kon uiteraard zeggen dat ze leek op Fawnstep en Innerstar... maar hij hield zijn mond goed toe om dat te voorkomen. "En de laatste... Is een poes die op mij lijkt," zei hij zacht. "Of eigenlijk meer op Shrewstar..." verbeterde hij even. Deze kleine dame had duidelijk wat meer zwart in haar pels dan hij had. Hij had veel op zijn oma geleken, maar zijn dochtertje leek er meer van mee te hebben dan hij... en dat liet hem zachtjes lachen. "Aan jou de eer om de eerste een naam te geven," Klonk er echter en hij keek even op, wiebelend met zijn oortjes. Hij ging naast haar zitten, een half liggende positie... Hij neusde zijn enige zoontje even aan en haalde diep adem. "Wat vind je van Finchkit?" zei hij zachtjes terwijl hij naar haar keek. "Naar... Mijn vader..." zei hij er zacht na. Thrush... Ja... het waren wel beide verschillende vogels, maar ergens lag het niet in zijn aard om zomaar de naam van zijn vader voor zijn kits te gebruiken... Maar toch wilde hij iets doen om zijn vader een soort eer aan te doen... Dat moest gewoon. "De tweede... Kan jij kiezen," zei hij zacht terwijl hij haar een likje gaf.

Lurkingshade begon met het beschrijven van de kittens. De eerste leek dus op haar, maar ook op de vader van Lurkingshade, ofwel, Thrushdive. De tweede kitten was wit en leek op Snowynight, maar dan met een zwart streepje op de kop. Ze glimlachte. De derde kitten was zwart, met een grijs vlekje op haar oor. Het laatste poesje leek op Lurkingshade zelf, of eigenlijk meer op Shrewstar. Roughflower snorde. "Ze zijn super mooi, stuk voor stuk," snorde ze warm. Roughflower gaf aan haar partner de eer om de eerste een naam te geven. Hij noemde de eerste geborene Finchkit, vernoemd naar zijn vader, Thrushdive. "Ik vind het prachtig," stemde ze met hem in. "Welkom Finchkit, de oudste en de grootste," snorde ze tegen haar zoontje en gaf hem een zacht likje over zijn kopje heen. Zijzelf wilde de tweede kitten een naam geven. "Deze kleine witte kitten noem ik, Adderkit, ik had Winddancer beloofd een kitten naar haar te vernoemen en omdat we samen een adder deelde toen we met elkaar spraken over namen voor de jongen... Ik vind Adderkit perfect bij haar passen en het was een fijn moment met mijn beste vriendin," snorde ze blij en trots. "Welkom Adderkit," snorde ze. "Aan jou de eer om haar een naam te geven," miauwde ze, wijzend naar de derde kitten.

De poes snorde even na zijn uitleg en hij keek kalmpjes naar zijn partner... Hm... "Ze zijn super mooi, stuk voor stuk," Klonk er en dat liet hem glimlachen. Toen hij de eer kreeg om de eerste kitten een naam te geven, gaf hij hem de naam Finchkit, vernoemd naar zijn bloedeigen vader. "Ik vind het prachtig," Klonk er van haar en hij snorde zachtjes, liefkozend. Hij was blij dat ze het ok vond... "Welkom Finchkit, de oudste en de grootste," Hij keek naar het vertederende beeld van zijn partner en hun zoontje. Het was prachtig, te mooi voor woorden en het was iets waar hij voor uren zou naar kunnen kijken... Echt.. "Deze kleine witte kitten noem ik, Adderkit, ik had Winddancer beloofd een kitten naar haar te vernoemen en omdat we samen een adder deelde toen we met elkaar spraken over namen voor de jongen... Ik vind Adderkit perfect bij haar passen en het was een fijn moment met mijn beste vriendin," Klonk er en hij trok even met zijn oren... Die twee... Tja, waar kon hij jaloers op zijn? Wind was vrij close met Rough en het was enkel normaal dat ze zo iets zou doen... Maar tja, de relatie tussen Wind en hem liep niet zo lekker de laatste tijd, dus misschien was het daarom dat hij even zijn twijfels had... Maar goed, hij zou zijn bek maar houden, dit moest een mooi moment zijn... "Welkom Adderkit," Hij glimlachte even en keek naar de witte poes die hij een likje gaf. "Prachtige naam," zei hij zachtjes. "Aan jou de eer om haar een naam te geven," Zei ze... Dat was voor de derde, de zwarte kitten. Hij knipperde en keek kalm naar de kitten. Hoe moest hij haar noemen...? Het zou pijnlijk zijn als hij haar een naam zou geven naar... Inner ofzo... Ja... Misschien was het beter voor een simpelere naam. "Moonkit..." zei hij even zachtjes. "Dat vlekje doet me denken aan de heldere maan in een pikzwarte nacht..." zei hij zachtjes. Een groot licht... dat altijd aan de hemel te vinden was als het duister was... Zo'n naam zou zij dragen. Hij gaf zijn kleine Moonkit een likje en keek glimlachend naar de tabby moeder. "De laatste is voor jou..." yeah.

Lurkingshade vond de naam Adderkit een prachtige naam en dat liet haar glimlachen. Dat het nu niet zo lekker liep tussen hem en Winddancer wist Roughflower niet. Dat waren dingen die ze niet mee gekregen had. Misschien omdat Lurkingshade en Winddancer beide wilden dat zij er niet mee belast werd, of omdat ze gewoon ook blind geworden was op dat gebied. Lurkingshade kreeg de eer om de derde kitten een naam te geven. Hij zweeg even en leek duidelijk na te denken. De naam die hij gaf was Moonkit. Roughflower glimlachte. Dat was een mooie naam. De zwarte kitten deed haar ergens denken aan Innerstar, alleen was haar oma pikzwart geweest. De naam was totaal niet aan Innerghost gerelateerd, al vond ze de overleden leider wel te groots voor een normale ster. Het was perfect. "Dat vlekje doet me denken aan de heldere maan in een pikzwarte nacht..." vertelde Lurkingshade. "Moonkit is een perfecte naam," snorde ze en boog haar kopje vervolgens naar de kleine zwarte kitten. "Welkom mooie Moonkit," snorde ze. Vervolgens gaf Lurkingshade haar de eer om de laatste kitten een naam te geven. Ze keek met een glimlachje naar de laatste kitten. "Deerkit," besloot ze. Ze sprak haar reden niet uit en besloot deze voor zichzelf te houden, want waarom zou Roughflower haar kitten vernoemen naar haar moeder? Een goede band had ze niet met haar moeder, al zou ze die wel willen. Misschien was dat de reden, maar de naam Deerkit klonk perfect voor de kitten. Het was ook gewoon een mooie naam. "Ik noem haar Deerkit," besloot ze en likte het kopje van de kitten. "Welkom kleine Deerkit." Met een warme glimlach keek ze naar Lurkingshade en rekte haar kopje uit om hem een likje langs zijn wang te geven. Toen ze een beetje opzij keek zag ze Winddancer staan. "Winddancer, kom maar," miauwde ze met een glimlach. Ze wist niet hoelang haar beste vriendin, de tante van deze kittens hier was geweest, maar ze was nu wel welkom.

OOC: En toen mocht Winddancer er ook bij komen.
Ik zal nog even een apart bezoekerstopic openen zodat andere katten de kittens ook kunnen verwelkomen, dat lijkt me wel mooi en leuk.

Winddancer was misschien niet al te slim of al te tactvol, maar ze voelde aan dat dit een moment was dat gedeeld moest worden tussen de partners. Ze voelde zich een beetje vreemd om aan de kant te staan en hun van ver te bekijken, dus om de twee wat privacy te geven keek ze wat weg. Ze hoorde echter hoe Roughflower de tweede kitten Adderkit noemde, naar haar. Dat bracht een glimlach op haar gelittekende snuitje. Haar vriendin dacht aan haar. De andere kittens kregen ook hun namen, afwisselend door Lurkingshade en door Roughflower. Het waren mooie namen, namen waar zij in hun plaats nooit opgekomen was. Winddancer keek op toen haar vriendin haar naar hen toe riep, en met een vriendelijke en vrolijke blik in haar groene ogen stapte ze voorzichtig op hun af. Ze hield haar afstand van de kittens, misschien omdat ze wist dat de kersverse moeder beschermend over hun kon reageren, of misschien omdat ze dacht dat ze hen zo kon verpletteren met één stap. Haar poten leken wel even groot als één van de kittens, het zou zo makkelijk zijn om ze gewoon perongeluk pijn te doen.. De grote poes slikte even en schudde de gedachte weg. "Ze zijn prachtig..", mompelde ze zachtjes, zowel de vader als de moeder aankijkend met een enthousiaste uitdrukking op haar snuitje - er was niets meer te zien van de angst die ze daarnet nog gevoeld had. Ze was tante!

"Moonkit is een perfecte naam," Hij snorde even zachtjes, dat was mooi. Fijn dat ze de naam goed vond. "Welkom mooie Moonkit," Toen hij zei dat ze de laatste kon doen, moest ze glimlachen, wat hem automatisch liet glimlachen. Hm... "Deerkit," Hij knipperde even, trok met zijn oortjes en keek kalm naar zijn partner. Het verbaasde hem ergens dat deze naam kwam, maar ergens had hij er geen protest tegen, in tegendeel zelfs, het was een prachtige naam voor een wondermooi iemand... But- "Ik noem haar Deerkit," Klonk er uiteindelijk en hij knikte even met een zacht gesnor. "Deerkit is een prachtige naam," zei de kater zachtjes tegen de tabby poes. "Welkom kleine Deerkit." Klok er en de kleine kreeg een lik over haar bolletje heen en hij snorde even vol genot. HEt was fijn te zien... Dit te zien, zijn kleine gezinnetje hier, het was vreemd ergens, maar ook op zijn plaats. En ondanks alle gevoelens die nu door hem heen tolde bleef hij kalm, zoals hij altijd was. Toen hij een lik over zijn wang kreeg keek hij even kalm naar haar op en gaf haar een likje in response terug. "Winddancer, kom maar," Hm? Hij keek even op en zag zijn zuster zitten, die ondertussen dichter begon te komen. "Ze zijn prachtig.." klonk er en hij keek even van haar naar zijn kits en knikte even. Hij gaf Rough nog een likje en stond even op. "Ik zal Acefray snel halen voor een check-up van de kits," zei hij zacht waarna hij even naar Wind keek en knikte naar haar als teken dat ze maar even moesten bijpraten ofzo... Geen idee wat die poezen deden als ze alleen waren maar... Hij wist zeker dat hij zijn zus en immers ook de beste vriendin van zijn partner wel even bij Rough kon laten. Dus daarom ging hij al snel naar de den van zijn ex-mentor, om hem een schop onder kont te geven.

De namen waren gegeven en de jonge kittens lagen nu lekker aan haar buikje. Ze glimlachte naar de kleintjes en Lurkingshade leek ook een blije en trotse vader te zijn. Ze kon niet beschrijven hoe gelukkig de cyperse poes was. De perfecte partner en het perfecte nestje. Finchkit, Adderkit, Moonkit en Deerkit, vier prachtige jonkies, één katertje en drie poesjes. Ze kon er nu al om lachen. Ze strekte haar nekje uit om Lurkingshade een lik langs zijn wang te geven en zij ontving een likje terug. Toen zag ze Winddancer en ze riep haar beste vriendin er bij. Ze wou graag dat haar beste vriendin, de tante van haar kittens en de zus van Lurkingshade haar kittens zouden zien. Winddancer vertelde hun dat de kittens prachtig waren en hoe vermoeid Roughflower dan ook was, ze glimlachte stralend naar de grote poes. Op dat moment besloot Lurkingshade Acefray te gaan halen. "Ik ben blij dat je er bent," snorde Roughflower. Ze haalde haar staart een stukje van haar kittens zodat Winddancer ze kon zien. Ze vertrouwde Winddancer bijna net zo goed als Lurkingshade. "Dit is de oudste, hij heet Finchkit. Nu al de grote man," snorde ze en gaf Finchkit een likje over zijn kop. Toen ging ze door naar de tweede. "Dit is Adderkit, vernoemd naar jou," snorde ze en keek Winddancer stralend aan. Vervolgens introduceerde ze de derde. "Deze kleine zwarte kitten heet Moonkit." Bij de vierde kittens aangekomen keek ze weer op naar Winddancer. "Deerkit is haar naam, de kleinste van de vier," vertelde ze al snorrend.

Onderwerp: Re: Embers in the dark [Geboortetopic]