Haunted by my ancient history

Zijn borstkas rees traag op en neer, zijn blauwe ogen rusteloos op het random slapende lichaam van een andere kat richtende. Zijn lange maar pluizige staart had zich krap om hem heen gekruld, Zealspark de warmte biedende die hij nodig had om het steeds koudere weer door te komen. Een zucht rolde over zijn lippen, waarna hij zich nogmaals omdraaide in de hoop dat het staren naar de wand van de den hem een betere nachtrust zou geven. Maar het hielp niet. Nog altijd staarde haar doelloos voor zich uit, niet wetende waarom de slaap maar niet wou vatten. Wat hij ook niet wist was dat er in de tussentijd een andere kat hém in de gaten hield.

+ Rowanflight

Zijn nest was nog altijd geplaatst naast die van de deputy. Zijn beste vriend met wie hij steeds minder en minder sprak. Waarom hij zichzelf afsloot voor de rood witte kater was voor hem zelf net zo'n groot raadsel als voor Zealspark. Maar spreken er over deden ze niet. Het was Rowan ondertussen ook wel duidelijk dat hij nooit een echte vriendschap in stand zou kunnen houden. Hij was Arrowthrill kwijt, Bluewisp haatte hem. Met Mistgaze zou hij nooit te close kunnen worden. En Zealspark.. Zeal had veel belangrijkere taken nu dan zich zorgen maken om Rowan. Het liet hem even zacht zuchten en knipperde even opstarend naar Zeal die duidelijk ook niet slaap wist te vatten en naar buiten staarde. Moest hij hem aanspreken.. Of de stilte nog even langer laten doortrekken. Allebei klonk even aanlokkelijk voor hem dus hielt hij zijn bek. Hopend op een eerste teken van zijn vriend. Als hij Zeal nog zo kon noemen.

Na iets wat een eeuwigheid leek te duren, stond hij op en verliet hij de den. Hij kon niet heel de nacht door blijven gaan zo, straks maakte hij de anderen nog wakker. Zodra zijn grote gestalte zich buiten de den bevond, zoog hij een grote hap verse lucht naar binnen. De koude kroop zijn lichaam binnen en zorgde voor een ietwat pijnlijke klap in zijn longen. De warmte van daarnet was volledig verdwenen. Maar de bosgeur en al hetgeen dat daarbij hoorde, gaf hem echter een voldaan gevoel. De Thunderclan geur was weer sterk aanwezig, en die van Bloodclan verdween elke dag weer ietsjes meer. Ook al zag hij ze nog altijd lopen af en toe, in zijn verbeelding. Dan keek hij tienduizend keer achterom, denkende dat de bloeddorstige ogen van zo'n mormel op zijn vacht gebrand stonden. Zoals het litteken op zijn borstkas ook een brandteken was van diens inval. Nooit zou hij Claw vergeten, wat hij met zijn groep hen had aangedaan. Een rilling gleed over zijn lichaam, een die nog lang na sidderde ook al sloot hij zijn ogen om de rust weer op te zoeken.

Er hingen nog altijd veel vragen in het hoofd van de kater rond. Of zijn beslissingen juist waren geweest. Of hij alles gedaan had wat hij kon doen en of als hij Zira niet aangevlogen was hij nu Deputy was. Het hielt hem wakker van tijd tot tijd. De woedende pijn in zijn borstkas die hij niet kon negeren. Zijn jaloerzie was wat hem en Zealspark uit elkaar aan het drijven was, het kon niet anders. En toch kon hij de gevoelens die hij diep in zijn borstkas droeg niet laten varen om de vriendschap te redden. Hij had op die plaats moeten staan, en als hij niet zo verwond was geweest had hij daar ook gestaan. Daar was hij zeker van. Zealspark was dan misschien de zoon van Firestar en een goede keuze geweest. Maar hij was de zoon van Bluestar en stond net zo hoog in het aanzien als Zeal. Tenminste, dat stond hij, voor hij de clan verraden leek te hebben door met Claw te overleggen. Door te proberen de clan veilig te houden werdt hij aangezien als een verrader. En nog altijd voelde hij sommige blikken op zijn rug steken. Hij was een idioot geweest en dat rekende hij af op Zeal.. Zuchtend duwde de kater zichzelf omhoog even nadat Zeal de den verlaten had en stapte in stilte op hem af. "Zealspark?" Begon hij langzaam iet wat onzeker met zijn ogen vernauwd. "Wat doe je?"

Zijn ogen schoten open bij het horen van pootstappen. Wie was er nu nog wakker, op dit ogenblik van de nacht, naast hem dan? Toen de deputy achterom keek en begroet werd door twee amberkleurige ogen voelde hij de onrust in zijn maag alweer gaan liggen. "Rowan, jij bent het maar. Gelukkig," miauwde hij, oprecht opgelucht. Toen hij gevraagd werd wat hij aan het doen was, kantelde hij even zijn kopje. Wat was hij aan het doen? "Ik kan je zeggen wat ik niet aan het doen ben en dat is slapen." zuchtte hij, zijn blauwe ogen nogmaals sluitende. Hij had slaap nodig. Anders zou het niet lang duren vooraleer hij ten onder ging aan de druk van zijn rang, aangezien hij daar al zijn energie voor nodig had. Hoe zou hij morgen de dag doorkomen zonder enig oog dicht te hebben gedaan nu? "Ik kan niet slapen." bekende hij dan, waarna hij zijn blik afwezig afwendde.

Hij bewoog zijn oortjes ongemakkelijk bij de toon van Rowanflight, maar besloot het uiteindelijk te negeren. Dat was waarschijnlijk de beste keuze, aangezien Rowan wel de laatste kat was waarmee hij in een discussie wou belanden. Zowel goed als slecht bedoeld. Toen hij nadien de blik van zijn vriend toegeworpen kreeg, begon een steek zijn nogal taaie hart te doorboren. Op het vlak van vertrouwen was hij best een moeilijk ventje, misschien daarom dat hij nog altijd geen partner had. Hij moest zeggen dat er heus al wel een of andere kattin naar hem toe was gekomen, maar Zealspark had nooit echt interesse getoond. Of dit goed was? Als hij later ooit kittens wou krijgen, waarschijnlijk niet. Maar goed. Hij zuchtte even en sloeg zijn staart om zijn poten. "Wees blij dat je geen deputy bent Rowan, ik heb voor niks tijd meer. Zelfs Firedance spreken is tegenwoordig een zeldzame gelegenheid." sprak hij, zijn brede kop machteloos schuddende.

Hij vernauwde zijn ogen ietwat. Niet omdat hij kwaad was, maar Zealspark was overduidelijk nog een kitten op het vlak van relaties of liefde of hoe ze het ook noemden. "Hoe bedoel je nu weer?" vroeg hij, proberende zijn stem licht te houden maar een zekere nieuwsgierigheid (en misschien ook hoop) sijpelde door zijn hopeloze masker heen. Zijn oortjes stonden richting Rowanflight en zijn staartpunt tikte ietwat ongemakkelijk op de grond. Hij en Firedance waren gewoon goede vrienden, tenminste, dat hoopte hij toch. Ze zagen elkaar steeds minder en om de een of de andere reden had hij een naar gevoel bij de gedachte aan de rogue die hij had aangetroffen bij haar. Die kater leek veel te geïnteresseerd in haar. Wat als hij terug was gekomen? Wat als Fire er niets aan had gedaan? Hij beet op zijn kaak. De rosse poes was veel te fel daarvoor; alleen een domme kitten kon het in zijn hoofd halen dat de vurige krijger zomaar een rogue zijn gang liet gaan. Was hij een domme kitten dan? Of was het gezonde jaloezie? Hij wist het niet. Maar Rowanflight hier leek hem alle antwoorden voor te leggen. Hopelijk.

Hij kon het niet helpen, een kleine glimlach gleed over zijn lippen terwijl hij zijn staart rond Zealspark krulde zichzelf al iets meer op z'n gemak voelend. Misschien was er toch niet zoveel veranderd tussen hen. Misschien waren ze nogsteeds gelijk. "Oh mijn vriend. Hoe denk je dat ik het bedoel." Hij moest zijn stem omlaag houden zodat hij niet in de lach schoot en gaf zichzelf een lik over zijn grijze poot voor zijn oortjes naar de leaders den draaide waarvan beide katers wisten dat Firedance daar sliep. "Geef toe. Je wil wel dat ze daar blijft slapen als jij eenmaal leader bent. Je nest warm houdt voor je." Zijn bovenlip krulde op in een nog bredere grijns voor zijn blik heel even naar de medicine cat den schoot en hij vervolgens zijn blik even neersloeg met een zachte zucht. Beide poezen sliepen in andere dens dan de twee katers. Maar voor Zeal zou Firedance zoveel meer bereikbaar zijn dan Mistgaze ooit voor hem zou zijn.. "Het is duidelijk te zien aan je en zo ongeveer de roddel van Thunderclan. Maar je moet ooit de knoop doorhakken.Voor ze zometeen met een ander wegloopt." Hij tikte hem even voor zijn oren en gaf een lik over z'n borst.
"After all. Ze is een hele mooie kattin. Wie weet, misschien moet ik maar naar d'r toestappen?" Hij grinnikte even pesterig en keek de kater uitdagend aan. Firedance zou zijn oren er af klauwen mocht ze dat horen. Als er een was die nooit een shot had bij de flammend rode kattin was hij het wel. Maar dat hoefde niet. Hij had Mist.. Zelfs al was het enkel om haar vanaf een afstand te bewonderen. Hij had haar..

Hij had zijn oren niets vermoedend naar achteren gedraaid en keek de kater voor hem weliswaar met grote blauwe ogen aan. Wat was dit allemaal? Werd er geroddeld over hem? En wat waren deze fantasieën van Rowanflight over hem en Firedance? Hij was haar mentor geweest, for starclans' sake! Zealspark schudde zijn kop en probeerde het nerveuze getik van zijn staartpunt te stoppen, wat een ter vergeefse poging was aangezien het ongestoord verder ging. "Beste Rowan, volgensmij lijd jij aan slaapgebrek." miauwde hij, maar toen de grijze kater zijn laatste zin sprak werden zijn ogen nog groter. Zijn volledige masker viel naar de grond en ietwat beledigd stond hij recht, de ander verontrust aankijkende. "Je durft niet!" sprak hij, bijna kwaad terwijl hij zijn blauwe blik recht in die van de andere warrior priemde. Nadien herpakte hij zichzelf echter, even mijn zijn keel schrapende vooraleer hij verder praatte. "Ik bedoel... waarom zou je naar dr toestappen?" vroeg hij nadien onschuldig, scheef grijnzende.

_{Hij schudde zijn kop. Hoe kon Rowanflight nu zulke dingen zeggen? Hij had geen gevoelens voor Firedance, of toch niet op die manier. Maar waarom werd hij dan, zacht uitgedrukt, enorm pissig wanneer de andere kater begon over naar haar toe te stappen? "Ik praat niet in mijn slaap!" verweerde hij zich nadien, zijn serieuze deputymasker opzij smijtende en de ander ongelovig aankijkende. Nee toch?! Hij zou zich dood schamen moest dat wel het geval zijn. Maar op dit moment wist hij niet goed of hij Rowanflight nog wel kon vertrouwen, na alles wat hij al had gezegd over hem en Fire. "Daarbij... ze krabt m'n ogen eruit moest ik over zoiets beginnen. Nee danku, ik ben mijn leven nog niet beu." murmelde hij, met zijn ogen rollende. En, hij wou niet dat zijn vriendschap met de rosse poes gedaan zou zijn. Het was wel waar dat Firedance veel voor hem betekende, maar op welke manier wist hij nog niet goed. Had hij dit enorm lastig beschermingsgevoel over haar omdat ze zoveel weghad van zijn vader? Omdat hij niet in staat was geweest hem te redden, maar dat nu misschien wel was? Of vanwege andere redenen? Misschien moest hij maar eens gewoon zwijgen en naar ome Rowan luisteren, aangezien die blijkbaar alle antwoorden voor het rapen had liggen.}

_{Hij rolde met zijn ogen toen hij Rowanflight's geklaag aanhoorde dat zogezegd op dat van hem moest lijken. Jaja, het zal wel hoor. Tot zover hij wist had hij zich nog nooit zo gedragen rondom de rode poes. Of wel..? Plots begon hij zich onzeker te voelen. Had hij zichzelf onbewust voor schut gezet? Waarom kwam zijn vriend hier dan nu pas mee af?! Zealspark sloeg met zijn staart in de lucht en schudde zijn kop. "Al deze dingen doen mij denken dat jij juist met je kop in de wolken zit. Zeg op rowannetje, wie is de gelukkige?" Hij wiebelde met zijn wenkbrauwen en gunde de andere kater een veelzeggende blik. Tevens kon een speels schouderduwtje er ook niet vanaf. Toekijkers zouden denken dat Zeal als het ware met de donkere kater aan het flirten was. Maar gelukkig was dat niet waar. En nog gelukkiger waren de enige toekijkers de Starclan katten die als een strook sterren boven hen waakten. Misschien waren zij wel aan het fangirlen over Zeal's gedrag jegens Rowanflight. Of misschien waren zijn ouders teleurgesteld hun koppen aan het schudden. Maar gelukkig wisten hij en Rowan dus beter, zijn hart klopte al voor iemand anders en nee het was niet zijn beste vriend die de stoornissen veroorzaakten.}