Hey, I don't know you! [Ash]

Ash lachtte en zei dat ze zich niks in haar hoofd moest halen. Corra grinnikte en ze pakte haar muizen ook op, samen liepen ze terug naar haar huis, naar het muurtje. Toen ze daar waren sprong Corra het muurtje op, dit was de eerste keer dat ze vrijwillig een ander op 'haar' muurtje liet zitten. "Dus, waar woon jij eigenlijk?" vroeg de grijze kattin aan hem toen ze allebei op het muurtje zaten. Ze vroeg zich af waar de roque die ze voor zich had eigenlijk vandaan was gekomen voordat hij haar leven in was gerold. En ze wilde ook weten of hij haastig terug moest.

"Dus, waar woon jij eigenlijk?" Vroeg ze hem toen ze allebei op het muurtje zaten. Ash haalde zijn schouders op, geen idee hoe hij zijn territorium zou omschrijven. "Ik woon ergens in het rogue gebied," Besloot hij te zeggen. "Het is eigenlijk net zoals in dat park, maar dan wonen er katten, en is het veel groter. Iedereen heeft er zijn eigen territorium, en zal dat ook met zijn of haar leven beschermen." Hij pauzeerde even, en toen hij verderging waren zijn ogen donker van verdriet, en een beetje schuldgevoel. "Al zou het iemand anders zijn leven kosten." Hij zuchtte, de kater voelde zich nog steeds schuldig over het feit dat hij per ongeluk iemand had vermoord. Hij had hetzelfde effect kunnen veroorzaken als in zijn eigen familie gebeurde: Als eerste dus de moord op die kat, maar als die kat ook nog een mate had gehad, had zijn mate weleens zelfmoord gepleegd kunnen hebben. Mochten ze ook nog kits hebben, waren die aan hun lot overgelaten, en dat had hij mogelijk veroorzaakt. Die gedachte was al talloze keren door de kater's hoofd heengegaan. Elke keer weer hoopte hij maar dat het een eenzame rogue was, net zoals hij.

(Sorry voor de late reactie, maar Warrior Cats wou niet laden gisteravond, dus moest ik tot deze ochtend wachten om te reageren XD)

Hij woonde dus in het Roque gebied, dat was te verwachten geweest aangezien hij een roque was. Ash vertelde ook dat de Roques er alles voor zouden doen om hun Territory te beschermen, zelfs als het iemands leven moest kosten. De grijze kater voor Corra zuchtte, ze merkte dat hem iets dwarszat "Het is jou toch niet een keer gebeurd hè? Dat je een indringer hebt gedood." Vroeg ze met een geschrokken uitdrukking op haar gezicht, misschien was het wel zo, misschien zat ze hier wel met een Moordenaar. Corra lette niet meer op de muizen, ze was gefocussed op Ash, laat het niet zo zijn dacht ze.

"Het is jou toch niet een keer gebeurd hè? Dat je een indringer hebt gedood." Vroeg de kattin voor hem met een geschrokken uitdrukking. Tja, wat zou hij daar eens op antwoorden? Ash nam een hap van zijn muis, en at zijn mond leeg voor hij antwoordde. "Nou..." Begon hij. "Het is mee één keer gebeurd. Hij had een rode vacht, en had al zo veel manen lang geprobeerd mijn territorium in zijn poten te krijgen.. Die dag besloot ik hem net iets harder aan te pakken. Niet te hard, maar gewoon hard genoeg dat hij bang zou worden. Ik beet te hard in zijn nek, en toen.. Toen stopte hij met ademen." Opeens vroeg hij af of de moord op zijn vader misschien ook per ongeluk was gebeurd. "Ik voel me er nog steeds schuldig over. Wat als die kat familie had? Wat als zijn mate zichzelf even later heeft vermoord? Wat als hij ook kittens had, en die alleen achtergelaten had? Het is al zo veel manen geleden, en nog steeds kan ik die akelige gedachte niet loslaten.." Hij keek Corra aan, hopende dat ze het zou begrijpen, of dat ze in ieder geval niet weg zou rennen.

Ash vertelde haar dat het wel een keer gebeurd was maar per ongeluk. Hij had er erg spijt van, Corra merkte dat ze het meende en dat de gedachte dat hij een gezin had verwoest hem verscheurde. Ze knikte begrijpend en ze liep naar hem toe over de muur, de grijze kattin drukte haar kopje troostend tegen zijn schouder "het was niet jou schuld, zolang je het niet expres deed en hij het naar bleef proberen. Ze zuchtte diep "dan was het georloofd om hem angst aan te jagen. Met alle gevolgen van dien." Vertelde Corra hem en ze keek hem aan

"het was niet jou schuld, zolang je het niet expres deed en hij het naar bleef proberen." Corra was naar hem toegelopen en had haar kop troostend in zijn schouder gedrukt. De warmte die van haar afkwam was fijn en geruststellend. "dan was het geoorloofd om hem angst aan te jagen. Met alle gevolgen van dien." Hij geloofde zijn oren niet. De kater had verwacht dat Corra zou schrikken, en misschien wel weg zou rennen. Hij had het haar niet kwalijk genomen als de kattin dat wel gedaan had. "Denk je?" Vroeg hij. "Ik hoop maar dat hij alleen was. Ik heb nog nooit een andere kat geroken op onze grens, dus de kans is niet heel groot."

Hij leek opgelucht dat ze niet boos was geworden. Ash had blijkbaar echt gevoelens, hij zei dat hij hoopte dat het slachtoffer alleen was geweest. "Mooi dat je dat hoopt, ik merk wel dat je word verscheurt door wat je hebt gedaan, heb ik gelijk?" Vroeg Corra terwijl ze Ash aankeek, ze kreeg een warm gevoel van zijn gezelschap. De grijze kattin hoopte maar dat het niet van haar af straalde, misschien was dat wel zo. De zon begon onder te gaan, "wil je nog even hier blijven of moet je al weer terug?" Vroeg ze hem

"Mooi dat je dat hoopt, ik merk wel dat je word verscheurt door wat je hebt gedaan, heb ik gelijk?" Vroeg de grijze kattin. Ash knikte, hij voelde zich inderdaad schuldig. "wil je nog even hier blijven of moet je al weer terug?" De kater had nog lang geen zin om weg te gaan. Het mocht dan wel donker worden, maar hij had het hier wel naar zijn zin. "Ik kan nog wel blijven" Besloot hij te zeggen. De rogue voelde zich heel erg op zijn gemak bij Corra, meer dan bij de andere katten die hij tot nu toe had ontmoet. Het was raar, maar hij trok zich er niet zo veel van aan. Iedereen voelde zich waarschijnlijk wel eens meer of minder op zijn gemak bij verschillende katten, toch?

Mooi, hij wilde nog wel even blijven. Corra nam nog een hap van de muis ze miauwde: "ik ben zo terug" en nam toen de andere twee in haar bek en sprong van het muurtje af, de tuin in. Even later was ze weer terug op de muur naast Ash, "Zo, die bewaar ik voor later." Miauwde ze glimlachend. Toen veranderde die glimlach in een ondeugende grijns, "dus big boy je zou het toch geen schande vinden als je met het stadsmeisje een stukje ging lopen onder de maan he?" Vroeg ze grijnzend en ze keek hem in zijn rode ogen.

"Natuurlijk niet" Ash ontmoette haar blik, voor hij van het muurtje afsprong. "Kom je nog?" Hij wuifde met zijn staart. Vond hij Corra nou leuk? Hij had ooit aan zichzelf beloofd dat hij niemand in zijn hart zou sluiten tot hij er zeker van was dat de moordenaar van zijn vader geen schade meer kon aanrichten - al moest hij daar zelf voor zorgen - maar de kater had toch een zwak voor de knappe grijze poes die hij vandaag had ontmoet, en was er niet zeker van of dat meer zou worden. De rogue zuchtte en keek naar de maan, hij was bijna vol, maar net niet helemaal rond. Het was een mooi uitzicht, zelfs met te twoleg lichten die de maan en de sterren minder mooi uit deden komen.

Ash sprong meteen van het muurtje af nadat hij had ingestemt. Hij wuifde met zijn staart en vroeg of Corra nog kwam, ze sprong snel ook het muurtje af en lande naast hem. De grijze roque keek zuchtend naar de bijna volle maan, zo had Corra hem altijd gezien, minder mooi door de lichten van de twolegs. "weet je, eigenlijk zou ik de maan en de sterren wel weer eens van een plek willen zien waar de lichten ze niet verbleken." Miauwde ze terwijl ze haar blik over hem heen liet gaan, de grijze poes vond Ash aantrekkelijk, dat had ze al gevonden toen hij voor het eerst uit de struiken kwam. En zijn houding en de manier waarop hij met haar omging maakte het er zeker niet slechter op. "Ik weet wel een plekje" Miauwde ze en ze wees met haar staart naar de andere richting de steeg uit dan vorige keer.

De poes wees naar een plek waar het waarschijnlijk donker moest zijn. Of in ieder geval, donkerder. Ash knikte, "Dat ziet er inderdaad donkerder uit" hij keek de kant van het steegje op, en probeerde te zien of er nog tweebeenlichten waren, maar het leek er op dat die er niet stonden. "en als er wel lichten staan, weet ik nog wel een plekje"

(reacties plaatsen met een telefoon is best moeilijk XD)

Eigenlijk was het er niet echt donker, het was daar wel donkerder maar misschien had Ash wel een betere plek. "ja?" vroeg ze nieuwsgierig "misschien moeten we dan daarheen, een beteeje meer... privacy." Miauwde ze en ze barstte in lachen uit, ze hoopte maar dat Ash het goed zou opvatten, te ordelen naar wat ze van hem had gezien zou hij dat wel doen. "Breng me maar naar die plek" zei ze glimlachend en ging dichterbij hem staan.

Ash lachte. 'privacy', alsof iemand dat ooit kon krijgen. Telkens als hij eens iets deed waar de kater geen pottenkijkers wou, was er wel iemand die zijn territory binnensloop. "volg mij. Het is misschien wel een tikje verder dan je gewend bent" Zei de rogue voordat hij begon te lopen. Zijn territorium Was niet te ver weg, dus Corra kon nog gewoon 'op tijd' bij haar twolegs zijn, maar hij had natuurlijk geen idee hoe laat de kattin terug wou zijn. Hij keek weer even naar de lucht, en realiseerde zich dat het er op zijn territorium inderdaad een stuk feller uitzag.

Ash lachtte met haa mee, mooi zo. Toen miauwde hij dat het misschien wat verder was dan ze gewend was "Als ik maar binnen twee dagen terug ben, daarna worden ze echt ongerust." legde Corra uit terwijl ze hem volgde. Na een redelijk eind waren ze er dan, Ash zijn Territorium. De grijze kater had gelijk gehad, het was hier mooi, de maan, de sterren, alles. "Het is prachtig." miauwde ze terwijl ze ging zitten om even te rusten en naar boven keek.

"Dankje" Ash ging zitten. "Het is nog van mijn ouders geweest. Mijn vader vocht elke dag, waarschijnlijk omdat zo veel katten deze plek wilden hebben." Hij keek even om zich een. "Of omdat hij zijn territorium uit wou bereiden" Voegde de kater eraantoe. "Hoe dan, ook, welkom op mijn territorium!" Hij zwaaide met zijn staart. "Ik hoop dat je het mooi vindt!" Hij keek omhoog. "De sterren en de maan zijn een stuk helderder hier."

Het was inderdaad prachtig, Ash vertelde dat het territorium van zijn ouders was geweest. Ze waren dus waarschijnlijk dood, dacht Corra, misschien had hij daarom eerst zo verbitterd geleken. Ash leek haar te verwelkomen in zij Territory "bedankt" Miauwde ze en ze huiverde zacht. Ze had het nogal koud door de herfstnacht en haar korte vacht maakte het er niet veel beter op. "is er misschien een iets warmere plek waar ik even heen kan?" vroeg ze rillend toen er een koude windvlaag over haar vacht ging.

Een warmere plek? Hmm... Ash had geen idee. Misschien de holle boom? Ja, dat zou haar wel warm houden. De kater knikte, "Volg mij. Ik weet nog wel een plekje met minder wind." Hij bracht vaak zijn nachten door in die boom, of als het mooi weer was gewoon in de open lucht. "Er staat een holle boom hier, het is best een fijne slaapplaats omdat het zo lekker warm is. Maar ik heb toch voorkeur voor de open lucht." Legde de kater uit terwijl hij naar de boom liep.

Ash vertelde haar dat er een holle boom in de buurt was. Corra keek door het duister en zag de boom staan, 'Perfect." Miauwde ze en ze liep er op af. Toen ze bij de boom was liep ze naar binnen, het was er warm binnen, de boom was makkelijk groot genoeg voor hen beide en er stond geen wind. De grijze kattin ging zitten, ze was nogal moe geworden van al het lopen van vandaag. Ze legde haar kop neer en ging op haar zij liggen terwijl ze Ash aankeek, ze gaapte. "Vertel eens, wat dacht je toen je me zag... vanuit de bosjes?" voegde ze er knipogend aan toe.

"Vertel eens, wat dacht je toen je me zag... vanuit de bosjes?" Vroeg de kattin aan hem toen ze comfortabel was gaan liggen in de boom. "Een ding is zeker, ik had niet verwacht dat jij nu hier zou liggen omdat je het koud vindt in mijn territorium." Ash lachte. Hij wist dat Corra misschien een.. Ander antwoord had verwacht, maar ja, wat deed het er ook toe? De kater had zichzelf beloofd nooit iemand leuk te vinden tot hij wist dat de moordenaar van zijn vader niet meer leefde, maar toch zei iets in hem dat hij het niet vol wou houden. Die kater moest toch allang verhuisd zijn? Misschien was het wel een ongeluk? Hij was zo in gedachten verzonken dat de kater was vergeten nog iets te zeggen. "Zal ik je weer terugbrengen of loop je morgen liever terug?" Besloot hij te vragen.

Onderwerp: Re: Hey, I don't know you! [Ash]