Death seems better

_{De poes dacht een rustige wandeling te maken, even niks. Gewoon de wind door haar haren en het geluid van vogels in de lucht. Brat bevond zich niet vaak in het kamp meer; te veel koppen die ze liever niet zag. De grote rode poes liep langs een weg, het was niet erg druk. Er kwam bijna geen monster langs, maar die konden haar natuurlijk niet raken. Ze wist wel wat monster konden aan richten; je was meestal in een klap dood. Opeens vulde een geur haar neus gaten, en haar ogen werden groot. Ze herkende de geur van bloodclan, en de bruine vacht. Snel kwam de poes dichterbij, en met elke stap dat ze zette werd de plas bloed onder de bruine vacht groter. Brat pakte de kat bij zijn nek vel en droeg hem snel tot veiligheid, wat als er nog een monster langs kwam? Toen ze de kater op een veilig stukje had gebracht onderzochten haar ogen snel het lichaam, die kat was niemand minder dan Tornado. Aka de zoon van Hurricane, Brats keken de kater met dode ogen aan, zijn bruien vacht was ondertussen rood geworden, Brat kwam dichterbij en legde haar poot zachtjes op de zij van de kater.'Ssssh rustig aan' klonk haar stem rustig. Brat zuchtte er was bar weinig dat ze voor de kater kon betekenen, ze kon geen wonden verhelpen ze was geen medicijn katje. Het enige wat ze kon doen is bij hem blijven, en hopen dat hij niet het lootje legde. Zo erg was hij ook niet, ze kon zijn kop wel uitstaan.}

De roodbruine member slofte met slomen passen door de Twoleg place. Ze was vandaag niet bepaald in een bui om iets actiefs te doen en zelfs jagen leek haar nu veel te vermoeiend, dus sprong de lenige poes op een vuilnisbak en trok de zwarte zak op. Afval stroomde uit de grote scheur die ze had gemaakt met haar scherpe tanden en met een kille blik in haar ogen snuffelde ze door het afval heen. Haar neus pikte een geur op van gebraad vlees en met een lik over haar lippen trok ze het stukje vlees uit de hoop troep. Snel gooide ze het stuk eten de bak en ging veder met haar zoektocht, jammer genoeg was het de enige wat er uitbaar uitzag dus spring Vitani weer de vuilnisbak uit en begon aan het weggegooide stuk vlees te knabbelen. Het leek erop dat het een rustige dagje te worden voor haar en dat was wel is een keertje nodig, de poes had de laatste tijd zo veel aan haar kop dat het af en toe leek alsof ze nooit aan deze drama kon ontsnappen. En als ze het over de duivel had werd haar rustige lunch gestoord door een hard piepend geluid, gaar kop schoot overeind toen er een harde klap volgde en haar neus vulde zich met de verrote lucht van monsters en kattengeur. Vitani's ogen worden groot als schoteltje toen de kattengeur gaar bekend voorkwam. Tornado! Ze snel als een haas spring ze overeind en rende op het geluid af, bloed kriebelde aan haar neusvleugels en haar hart begon harder te kloppen. Nee! Nee! Nee! Zo snel als ze kon vloog ze de hoek om en zag tot haar grooste schik een bruine vacht liggen aan de kant van de weg, een ander rode vacht was over hem heen gebogen en haar lichaam werd overspoeld met emoties die ze niet kon plaatsvinden. Paniek, angst, verdriet, woede en nog veel meer. Haar rode kille ogen stonden nu bezorgd en vulde zich met tranen toen ze op de kater afrende. "Tornado!!" Haar stem sloeg over en haar een traan rolde over haar half verminkte gezicht. "NEE! Niet jij! Tornado!" Piepte ze als een kitten en duwde Brat opzij, ze was blij dat der tante hem had gevonden maar nu moest zij voor hem zorgen, ze kon der zelf niet vergeven als ze niks deed. "Sshhh.. Ik ben der Torrie sshhh" Haar stem trilde toen er nog een klein traantje van haar neus afdrupte, "Ik ben der.. Ik ben der.." Zei ze en drukte voorzicht har kop in zijn hals.

Met een vermoeide pas liep de bloodclan kater rond door de twoleg place, opzoek naar stilte en rust. Wind waaide door zijn vacht en de geur van katten, twolegs en andere geuren kwamen zijn neus binnen. Veel monsters waren er niet vandaag en twolegs ook niet. Terwijl hij rustig aan het wandelen was waaide een metalen geur van bloed en katten zijn neus binnen en gaf hem een klap in zijn gezicht. Hij bleef staan en probeerde uit te vogelen waar de geur vandaan kwam. Al snel had de pluizige kater een richting en deze rende hij dan ook op. Hij herkende de geur vaag, maar het had geen duidelijke connectie met een kat die hij kende dus ging hij verder zoeken. Hij zag twee katten staan en hij versnelde zijn pas nog meer. Hij zag een gewonde Tornado liggen in zijn eigen bloed, maar dat was nog wat hem het minst interesseerde. Zijn blauwe ogen schoten meteen naar de huilende tabby, Vitani. Hij drukte zijn snuit even tegen haar flank voordat hij keek naar de kater op de grond. Met zijn ogen gevuld met haat keek hij hem aan en boog hij zich naar zijn oor toe. "Just look at yourself, your weak." Fluisterde hij in zijn oor. "How could they let you join Bloodclan?" Met een misselijkmakende grijns keek hij even naar hem voordat hij weer naar de andere keek met een boze glans over zijn ogen heen en de grijs nog steeds op zijn lippen.

- flut

_{Veel tijd alleen had ze niet met de kater want al snel kwam er een huilende Vitani aan, Brat deed snel een stap opzij om haar wat ruimte te geven. Brat keek het koppel met een zachte blik aan, ergens vond ze dit wel...li...lie...lief. Dat haar nichtje zich zo over een kater kon bekommeren. Brat legde haar poot op de schouder van de roodbruine kattin, 'Het komt wel goed ' probeerde ze de poes gerust te stellen, al klonk haar stem wat onzeker. Want 1; ze was niet goed in gerust stellen en 2; het zag er ook nier goed uit voor de kater, weinig kattin overleefde een monster. Brat dacht even na, ze moesten wat water gaan halen. Zodat de wond niet kan ontsteken, ze moesten het proberen. Maar het kon niet als de wond nog bloeide 'Vitani ik wil dat je naar mij luisterd Tornado gaat niet dood; maar we moeten wat water vinden zodat als de wond stopt met bloeden dat we het schoon kunnen zodat het niet geïnfecteerd raakt begrepen?' haar stem klonk duidelijk en streng, dit was haar beste gok; ze had geen idee hoe je voor een gewonde kat moest zorgen. Opeens kwam er een andere kat, Brat keek met een ruk opzij.Ze had hem helemaal niet horen aankomen. "How could they let you join Bloodclan?" hoorde ze de kater zeggen, Brat herkende de kat als Rubisque. 'Jij vieze hond!' de rode poes haalde naar de andere kater uit, in de hoop hem in zijn vieze gezicht te raken. 'Dit had jouw ook kunnen overkomen rat!'}

Ze stak haar kop dieper in zijn vacht en snikkend sloeg ze haar staart beschermend om de kater heen, ze zou haar leven geven voor hem, ze zou hem beschermen tot de dood en niemand en dan ook niemand kwam tussen hun in. Hij was haar beste vriend.. ze hield van hem! Hij kon haar niet verlaten! Niet nu! 'Het komt wel goed' Het was Brat die sprak en de kattin keek haar met betraande ogen aan, het was fijn dat haar tante haar nu steunde en hoopvol knikte ze toen de rode poes haar poot op haar schouder liet rusten. Ze draaide haar kop weer terug en keek naar de grote wond op zijn achterpoten die ze zachtjes begon te likken om het bloed weg te halen, het bloedde moest stopen. Maar hoe!? Frustrerend likte ze door nadenkend wat ze moest doen en liet haar rode blik het vallei doorglijden. Der moest toch iets zijn waardoor het bloed zou stoppen!  'Vitani ik wil dat je naar mij luisterd Tornado gaat niet dood; maar we moeten wat water vinden zodat als de wond stopt met bloeden dat we het schoon kunnen zodat het niet geïnfecteerd raakt begrepen?' Vitani keek op van Brats stem en knikte maar liet haar blik niet van zijn tabby afgaan. "Z-zoek jij water? Dan blijf ik hier om het meeste bloedde te stoppen" Haperde ze en legde haar oortjes slap op haar kop. Als ze Tornado dit niet zo redden wist ze niet meer wat ze met haar leven moest.. Net dat ze haar mond weer wou openen om iets tegen haar tante te zeggen voelde ze iemand snuit in haar flank. Met geschrokken en geïrriteerde wallen van het huilen keek ze de kat aan doe ze herkende als Rubisque, haar vriend. De roodbruine member knikte als bedankje voor zijn steun en legde haar kop weer op Tornado om te luisteren als hij nog goed ademde. Toen ineens hoorde ze Brat grauwen en met opgezette vacht keek ze toe hoe haar tante uithaalde naar Rubi. Ze had hem iets horen fluisteren maar had het niet goed verstaan omdat haar gedachtens nou eenmaal op Tornado was gericht dus toen ze Brats klauwen voorbij zag zoeven sprong ze op. "Brat! Rubi! Guys please not now!" Grauwde ze boorde haar nagels in de grond, er was geen tijd voor een gevecht. "Ik regel het straks wel met hem af" Mauwde ze naar Brat en keek haar met een duidelijke blik aan dat ze verwachtte dat rode kattin naar haar zou luisteren, haar blik ging nu streng naar Ruubs. "Jij, hou je er alsjeblieft er buiten of help" Mauwde ze en wees met haar staart naar een plas water als hint.

_{Brat knikte op de woorden van haar nichtje, het was haar beste gok; de wonden schoon maken met water. Ze wist ook anders niet wat ze moes doen, haar blauwe ogen vielen al snel op een klein plasje water niet zo ver van waar hun stonden-of in tornados geval; lagen. Maar haar aandacht werd helemaal van haar plan afgehaald door de kater die zich Rubisque noemde; ze had naar hem geprobeerd uit te halen maar nee; hij ontwijkten het."Even samengevat," Mauwde hij bijdehand."Eerst ben ik een hond en daarna een rat? Love, chose. I ain't both." Brat's ogen werden groot, zo die durfde wist hij niet tegen wie hij het had? Ze kon hem in stukken scheuren als ze wilde, 'Sorry ik kon even niet goed uitmaken wat je precies was; met je vieze honden geur en die ratte koppie van je' spuugde ze naar de kater, als hij het vies wilde spelen kon hij het vies krijgen. Toen de poes de stem van Vitani hoorde keek ze even om, ze vertelde haar dat zij zelf later wel met de andere kater zou afrekenen en dat ze nu op andere dingen moesten richten. De grote rode poes knikte, Tornado was nu even wat belangrijker. Brat versmalde haar ogen toen ze de kater zijn snuit tegen Vitani's wang zag drukken. "Ik help wel..." miauwde hij toen, verslagen. "Wat moet ik doen?" De rode kattin had ondertussen gemerkt dat Tornado bewusteloos was geraakt, ze moesten snel zijn.  Brat zwaaide wild met haar staart en wees toen met haar poot naar het plasje water, 'Water halen' siste ze dreigend ze begon alvast te lopen en seinde de kater om haar te volgen, nu moest ze alleen iets vinden om het water in vast te kunnen houden.... tot de kattin's verbazing vond ze was mos snel pakte ze het op en keek achter om of de kater dat werkelijk aan het helpen was.}

Haar ogen keken paniekerig toen Tornado een paar keer zwak mauwde en daarna zijn ogen sloot. Zijn borst rees nog op en neer waardoor een opgelucht zucht haar mond verliet. Brat en Ruby kibbelde nog even door maar toen ze hun op hun kop gaven was het snel stil, haar staart zwiepte en haar oren zonken diep in haar nek. Haar rode kijkers stonden weer kill, ze wist niet wat ze moest doen en dat maakte haar woest. Straks overleefde die het niet en dan zou het door haar komen, hij zou voor haar poten sterven zonder dat zie iets heb gedaan. Plots voelde ze Ruby's neus tegen haar wang en kort sloot ze haar ogen, ze had hem niet gehoord dus toen ze wou vragen wat die zei gaf Brat al antwoord. 'Water halen' Vitani knikte en keek de fluffy kater aan tot hij samen met haar tante naar water opzoek ging. Haar blik ging weer naar de wond van Tornado en voorzichtig drukte ze haar pootkussentje er tegen aan om het meeste bloed te laten stoppen.

Haar poten zaten onder het bloed van Tornado maar gelukkig was door de druk van haar pootkussentjes het gestopt met bloeden. Opgelucht zuchtte ze en begon de bloedvlekken weg te likken zonder dat zijn wonden weer open zou spatten. Haar snorharen trilde door de metalen smaak die haar mond vulde. Gelukkig hoorde al snel de poot stappen van de twee en met opgeheven kop keek ze toe met natte mos naar haar toe trippelde. Snel krabbelde ze omhoog en pakte en de meeste mos van Ruby over en waggelde met het druppende mos terug naar de tabby kater. Rustig drukte ze het tegen zijn achterpoten aan en likte de waterdruppels van haar mondhoek. "We moeten hem naar het kamp brengen" Mompelde ze bijna onverstaanbaar en liet haar nagels in en uit haar hulzen glijden. "Anders overleefd hij het niet.."