{Open} I smell leaf-fall

Het was wel op te merken met haar neus dat leaf-fall steeds dichter bij kwam. Daarvoor hoefde Roughflower gewoon niks te zien, omdat per seizoen de geur gewoon veranderde. Dat was de poes al gaan opmerken. Ze rekte haar poten uit terwijl ze de warriors den verliet en zo door ging naar de open plek om even wat ontspanning te zoeken en daarna weer verder te gaan met het warriorsleven. Ze merkte wel op dat het steeds lastiger werd. Haar zich leek minder en minder te worden en dat vond ze maar niets, maar goed. Zolang Innerstar of Tallshadow, of nog beter, Acefray of zijn apprentice niks opmerkte, dan was het goed. Het was ironisch hoe ze haar slechtziendheid geheim werd, wie wist werd het nog haar dood. Ze liep blindelings door naar de prooistapel, ze kende het kamp zo goed, dat ze daarvoor niks hoefde te zien, zolang ze maar niet tegen iemand op botste.

OPEN

Er stond een nadenkende blik in haar groene ogen terwijl ze naar de prooistapel staarde. Wat zou ze vandaag eens eten? Ze was verscheurd tussen een lekker vogeltje en een lekkere dikke muis. Hmm.. Winddancer stak net haar snuit uit toen iemand zijn snuit tegen haar kopje botste. "Oeps, sorry..", zei de grote poes snel, waarna ze een stapje achteruit zette en met een glimlach om haar snuitje de kat aankeek. Het was Roughflower, haar goede vriendin. "Oh, hey!", begroette Winddancer haar vrolijk. "Neem jij maar eerst, mevrouw.", ging ze voort, gevolgd door een knipoogje.

-sorry, beetje flut xD

Oké, ze botste dus wél tegen iemand aan. Met schuddende kop trok ze zich terug en keek met vernauwde, blauwe ogen, naar de poes die de geur van Winddancer droeg, het was dus Winddancer. Dat hoorde ze ook snel aan haar stem. "Het Wind!" Zei ze dan ook met een grijns. Vervolgens gaf ze aan dat zij eerst een prooi mocht uitkiezen. Roughflower grijnsde, "dat is heel attent van u, Winddancer," zei ze dan ook. "Zullen we maar delen? Gezien schaarsheid er aankomt, daar was Innerstar heel duidelijk in," zei ze dan ook. Ze vernauwde haar ogen. Ja, prooi was schaars en zeker nu er niet meer op ratten gejaagd zou worden tot het nieuwe seizoen. "Zullen we voor een... adder gaan?" Stelde ze vervolgens voor terwijl haar neus over de stapel heen ging.

Winddancer knikte bij wijze van antwoord en liet de andere poes eerst gaan. Zelf kon ze toch niet kiezen; Bij het voorstel van Roughflower knikte ze dan ook gewoon - des te beter. Een prooi delen was echt wel nodig met de schaarste op het moment. Zeker sinds ze niet echt meer op ratten konden jagen.. De grote poes kuchte eventjes - ze voelde zich nog steeds niet optimaal, al ging het al veel veel beter. "Aan u de eer.", antwoordde de warrior met een deftig accent, haar groene ogen geamuseerd glinsterend.

Roughflower zocht opvallend lang met haar neus naar de adder toen Winddancer haar de eer gaf. Ze hapte zelfs één keer mis, in een muizen staart, toen ze de adder wou pakken, ze hoopte dat het Winddancer niet opviel. Ze had de adder uiteindelijk vast en trok het slangetje van de prooistapel af voor de poten van van Winddancer. "Oké dan!" Zei ze, beseffend dat ze misschien nog maar één keer eerder een adder had gegeten. Ze boog haar kop, maakte de rubberachtige huid kapot en nam vervolgens een hap van het zachte vlees. Het was te vergelijken met een soort vis en kikker in één, maar dan iets taaier. "Oké, het is dus echt niet verkeerd," zei ze dan ook met een grijns, waarna ze haar lippen af likte. "Hoe gaat het eigenlijk met jou, Winddancer?" Vroeg ze vervolgens aan haar beste vriendin.

Winddancer liet eerst Roughflower een hap nemen van de glibberige adder en boog toen zelf haar kopje ernaartoe om te proeven. Ze kon zich zelfs niet herinneren wanneer ze voor de laatste keer adder had gegeten.. Het smaakte desondanks niet slecht, en met haar mond vol knikte ze als antwoord op haar vriendin. De volgende vraag kon ze echter niet gewoon beantwoorden met knikken. Winddancer knabbelde het taaie vlees goed en slikte toen door, alvorens antwoord te geven. "Wel goed. Beter, in ieder geval.", zei ze, met haar groene ogen de bruine tabby aankijkend. "Ik had de rattenziekte, denk ik - maar ik ben beter nu. Waarschijnlijk opgelopen door.. Dauntrose.. Toen ze mijn oor scheurde." Het was een beetje een gevoelig punt - de poes was meteen erna het camp uitgelopen, en nooit meer terug gekomen. Waspsting had haar naar het schijnt moeten openrijten om haar kittens te redden. Kittens die overigens ook niet op Ravenheart leken..

Roughflower slikte de taaie hap van adder door. Adder vlees was toch een stuk taaier dan ze gedacht had. Vervolgens beantwoordde Winddancer haar vraag. "Ik ben zo blij dat ik jou niet kwijt geraakt ben aan die rattenziekte, ik zou niet weten wat ik zonder je zou moeten," vertelde ze. "Zeker omdat..." Ze haakte haar zin af. Ging ze vertellen dat zij en Lurkingshade kittens wouden? Dat er binnenkort een nieuw gezinnetje zou zijn in de Shadowclan? Zou ze het delen? Ze nam, om nog even wat langer na te kunnen denken over haar idee, een hap van de adder, een flinke één, zodat ze extra lang zou moeten kauwen, op het lekkere, maar taaie vlees.

Afwisselend namen de twee vriendinnen een hap van de adder. Winddancer keek op toen de tabby zei dat ze blij was dat ze haar niet was kwijtgeraakt, en knikte. Ze was zeer gelukkig dat ze maar een klein beetje van het rattenvergif of wat het ook was dat het veroorzaakte had binnengekregen, en dat ze dus niet zo ziek was geweest als sommigen anderen.. Al was het niet geweldig fijn, natuurlijk. De grote warrior slikte haar hap door en keek Roughflower aan. "Zeker omdat...?", vroeg ze, toch wel benieuwd wat de andere kattin wou zeggen.

Ja hoor, als je A had gezegd, moest je ook B zeggen. En Winddancer vroeg nu naar de B. Roughflower glimlachte even en friemelde met haar poot aan de staart van de slang. "Oké dan," zei Roughflower toen en bleef een tikkeltje verlegen naar de adder kijken. "Lurkingshade en ik..." begon ze. "Willen kittens," vervolgde ze. "Je gaat tante worden en als jij er niet meer was geweest, had ik mijn beste vriendin en dus de beste tante van mijn kittens niet meer gehad," zei ze toen. Ze gaf een kopje aan Winddancer en glimlachte. Ja, zonder haar beste vriendin zou ze niet kunnen, Winddancer is één van de belangrijkste personen in haar leven, naast haar zus en Lurkingshade.

Een grote glimlach verspreidde zich over haar snuitje, haar groene ogen vrolijk glinsterend. "Wauw, ik ben zo blij voor jullie!", riep Winddancer uit, misschien net ietsje te luid. Ze gaf Roughflower een vriendelijk, enthousiast kopje. Ze werd tante, ze kon het niet geloven! "Ik verwacht dat er eentje naar mij vernoemd word hé!", zei ze plagend, waarna de poes nog een hap nam van de bijna-helemaal opgegeten adder.

Roughflower lachte, ze was zo blij met de reactie van haar beste vriendin. Ze kon heel goed begrijpen dat Winddancer heel blij was met het idee van tante worden. En Roughflower was blij dat zij de gene moest zijn die haar beste vriendin tante maakte. "Dankjewel," snorde ze. Vervolgens lachte ze om de woorden van Winddancer. "Hahaha, ja, als er één mij aan jou doet denken zal deze naar jou vernoemd worden," grinnikte ze. Roughflower had niet echt meer honger, dus liet Winddancer de rest op eten. "Ik ben wel nerveus hoor, wat als ze niet gezond zijn..?" Klonk er vervolgens. Winddancer wist, volgens mij, niet van de slechtziendheid van Roughflower af. Misschien moest ze het haar beste vriendin wel vertellen, maar dan wist ze weer niet of dat wel wijsheid was.

Winddancer keek weer op. "Ze zullen wel gezond zijn. Anders zal ik wel even bij Starclan aankloppen voor jou!", antwoordde ze, onbewust dezelfde boodschap doorgevend als haar broer niet zo veel eerder gedaan had. Maar dat kon de grote poes niet weten natuurlijk, aangezien ze er toen niet bij was. "Ik weet zeker dat je een geweldige moeder zal zijn, en Lurkie zal een ook een geweldige vader zijn!", ging de warrior door, een grote glimlach op haar snuitje. Ze kon het zich al voorstellen - misschien zou er eentje op haar lijken en misschien ook wel de naam Windkit dragen, misschien zou ze een van haar neefjes en nichtjes mogen opleiden tot warrior. Ah, ze was zo enthousiast, en ze kreeg niet eens zelf kittens!

Het antwoord van Winddancer verraste Roughflower compleet, waarna ze in een luid lachen uitbarstte. "Je bent net zo gestoord als Lurkingshade, wat verklaard waarom jij mijn beste vriendin bent," lachte ze. "Dat zei hij dus ook al! En wat ik toen tegen hem zei, geldt ook voor jou; dat gaat dus mooi niet gebeuren, oké?" Grinnikte ze en ze gaf Winddancer een speelse por. Bij de volgende woorden van Winddancer glimlachte ze warm. "Dankjewel, en ik weet ook zeker dat je broer het geweldig zou doen," snorde ze. "Net als jij de beste tante zult zijn die de kittens maar wensen kunnen," vervolgde ze, nog steeds snorrend. "Ik hoop dat jij later de mentor zal worden van één of misschien twee," vervolgde ze. Ja, daar ging Roughflower dus persoonlijk voor zorgen.

Winddancer lachtte vrolijk mee met haar vriendin. Tsja, de appel viel niet ver van de boom zeker - of gold dat niet bij siblings? Wat maakte het uit. "Ik hoop het ook echt.", antwoordde de grote tabby eerlijk, waarna ze even een klein gilletje van opwinding niet kon onderdrukken. "Oh, dit gaat zo leuk zijn!", riep ze vrolijk. "Ik kan leuke spelletjes met hun spelen als ze oud genoeg zijn en jij even wil slapen, en we kunnen hen verhalen vertellen over onze kittentijd, en misschien word ik inderdaad wel een mentor van een of twee van hun! En jij dan ook, en Lurkie ook!" ja, de warrior zag het al helemaal voor zich.

Het gilletje van Winddancer zorgde er voor dat Roughflower een oog sloot en haar oren even naar achteren draaide, maar wel lachte. Ze vond het leuk om Winddancer zo blij te zien. De volgende stroom aan woorden van Winddancer zorgde voor een licht, fijn gevoel in haar onderbuik. Ze had er zo'n goed gevoel bij. De gene die het wisten leken zo blij te zijn en dat maakte Rougflower ook blij. Daarbij leek het haar ook niet verkeerd om een poosje verlost te zijn van het warrior schap, zodat ze ook even kon rusten, omdat het zijn van een warrior met slechte ogen dubbel zoveel van een kat vroeg. "Dat zal zo leuk zijn, ja! En zie je wel? Jij wordt de beste tante ooit, wie weet noemen ze wel tweede mama of iets dergelijks," lachte ze tevreden. "Ik ben zo blij, ik had nooit gedacht dat zoiets mij zo overkomen, en nu moet het allemaal nog gaan lukken, natuurlijk," ze wist wel dat niet alle poezen kittens konden krijgen en Roughflower was nog niet bevrucht, maar dat ging heus wel lukken, dat wist ze zeker.

De glimlach verdween niet van haar gelittekende gezicht. "Tuurlijk zal het wel lukken joh - maar daar hoef ik de details niet van te horen." Winddancer knipoogde even, al ging er een rilling van walging over haar ruggengraat bij de gedachte alleen al. Brr, ze had geen zin om te denken aan wat haar vriendin en haar broer samen zoals deden als ze alleen waren. De grote poes probeerde de gedachte weg te schudden, en dacht daarna weer aan de kittens. "We kunnen al brainstormen over namen! Je gaat ze toch niet allemaal Blackkit en Brownkit noemen hee?"

Roughflower grinnikte bij de woorden van Winddancer. "De details gaan je ook heus niks aan, hoor," grinnikte de cyperse poes. Bij de volgende woorden glimlachte ze. "Goh ja, brainstormen over namen lijkt me leuk," stemde de poes met het voorstel in. "Ik ben Sunsetkit altijd al een hele mooie naam gevonden," vertelde ik vervolgens. "Maar het moet natuurlijk wel bij één van de kittens passen, wie weet komt er iets heel anders bij me op," ging Roughflower verder. Daarbij leek het haar leuk om ooit op een dag haar kittens ook jongere broertjes en zusjes te geven. Maar dat was niet van toepassing op het moment.

Winddancer knikte. Ja, dat was zo - of nu ja, dat dacht ze toch. Wist zij veel, ze had geen kittens en had er eigenlijk nog nooit serieus over nagedacht. De tabby porde eventjes met haar pootje in de overblijfselen van hun adder en keek Roughflower glimlachend aan. "Hihi, Preykit misschien!", antwoordde ze vrolijk, haar groene oogjes levendig schitterend.

Roughflower lachte bij het voorstel van Winddancer en schudde met haar kop. "Hahaha, nee, mijn kittens vallen niet ten prooi," merkte ze op met een grijns. "Huntkit daarentegen zal veel beter passen, vind je niet?" miauwde Roughflower. Vervolgens hoorde ze de stem van de deputy. Ah, tijd om op patrouille te gaan. "Dat is jammer, het brainstormen heeft niet lang mogen duren," zuchtte ze. Ze gaf Winddancer een kopje en liep langs haar heen. "De rest van de adder is voor jou," miauwde ze haar nog na, waarna ze weg ging om op patrouille te gaan.

Topic uit.

Ja, Huntkit was een veel betere suggestie dan wat Winddancer had gezegd. Dat was ook waarom Roughflower de slimste van de twee was. Hun gelach duurde echter niet lang, want al snel riep Tallshadow haar vriendin op om mee op patrouille te gaan. "Veel succes op patrouille!", riep ze de tabby nog na, een vrolijke glimlach op haar snuitje. Daarna ging ze liggen bij de resten van de adder, die ze op haar gemak opat. Daarna ging ze zelf ook op weg, misschien om wat te jagen - dat kon nooit kwaad.

Topic klaar~