Who Escapes a Duty, Avoids a Gain

Het was niet eens vermoeiend om de kruiden weg te moeten leggen, maar het betekende dat ze weer geconfronteerd zou worden met alle planten die ze nog niet kende. En dat frustreerde haar nogal. Ze wist in ieder geval zeker wat ze gehaald had; eikenbladeren, frambozenstruikbladeren en bezemstruikbladeren. Nu moest ze het bijbehorende stapeltje nog weten te identificeren. Wederom bood Amberhunt zijn hulp aan, en Bitterpaw glimlachte vriendelijk naar hem. Het was niet bepaald een makkelijke rol die ze moest vervullen, dus ze waardeerde alle hulp die ze kon krijgen. "De frambozenstruikbladeren en eikenbladeren berg ik wel op. De bezemstruikbladeren moeten tot pulp gekauwd worden en aan katten met open wonden of gebroken poten worden gegeven," instrueerde ze. "Zou jij willen beginnen met kauwen?" miauwde ze. Niet bepaald de meest smakelijke taak, maar het moest gebeuren. Ondertussen begon ze de bladeren op de juiste plek te leggen.

Bitterpaw leek het druk te hebben met alle kruiden die er wel, en niet, waren. Ze glimlachtte toen hij zijn hulp aanbood en toen vroeg ze of hij de Bezemstruikbladeren tot pulp wilde kauwen. Toen Amberhunt de juiste bladeren had gevonden knikte de jongen kat "natuurlijk" Miauwde hij terwijl hij een paar van de bladeren in zijn bek nam. De smaak was niet zo heel sle... oke het was best wel een vreselijke smaak. Maar de rode warrior bleef kauwen terwijl hij naar Bitterpaw keek die sorteerde. Toen alle bladeren tot pulp waren gekauwd keek Amberhunt naar de hoopjes kruiden die al gesorteerd waren. Het waren er echt veel, hoe onthield ze dat allemaal. "Dus, wat vond je er eigenlijk van toen je Medicine cat Apprentice werd?" Vroeg hij, had Bitterpaw het al geweten? Of was ze er net zo mee overvallen als de rest?

De kater leek nog te weten welke bladeren hij moest hebben en begon braaf te kauwen. Bitterpaw legde de bladeren neer daar waar ze moesten liggen, althans, voor zover zij wist. Mocht ze het verpest hebben, dan zou Acefray haar fouten wel verbeteren. Tenminste, dat hoopte ze toch van haar mentor. Toen ze klaar was, draaide ze zich weer om naar Amberhunt, die verschillende bladeren tot een pulpje gekauwd had dat ze zo op de wonden van gewonde katten kon smeren. De rosse kater vroeg vervolgens wat ze er van had gevonden toen ze tot Medicine Cat Apprentice werd. Bitterpaw haalde even haar schouders op, wiebelde met haar poot wat blaadjes heen en weer. "Ik was verbaasd," antwoordde ze. "Ik vroeg me af waarom ik. Waarom niet Canarypaw." Ze had zich nog steeds verbaasd over het feit dat Starclan zich bedacht had over Acefray's vorige leerling. "Maar ik denk dat Starclan een goede keuze heeft gemaakt." Het kleine hoopje zekerheid dat ze over zichzelf had, werd langzamerhand steeds groter. Misschien was er toch echt een reden dat zij het was geworden.

Ze haalde haar schouders op en zei dat ze verbaast was geweest, waarom zij en niet Canarypaw. Maar de grijze kattin dacht echter wel dat Starclan een goede keuze had gemaakt, Amberhunt was het daar wel mee eens. Hij glimlachtte vriendelijk "Je gaat het vast geweldig doen, je bent slim genoeg, je zal dit honderd keer beter doen dan ik dat ooit gekund had. Ik zou nooit al die kruiden kunnen onthouden of alles opzij kunnen zetten voor de clan." miauwde hij zuchtend. Had hij teveel gezegt over alles opzij zetten? Of zou Bitterpaw het niet merken? Ze was er duidelijk slim genoeg voor.

Ze kon het niet echt helpen; Canarypaw was zonder enig bericht teruggestuurd naar de Apprentice's Den. Was Starclan dan nooit echt zeker van hun zaak? Het was echter niet zo dat Bitterpaw Canary goed kende, ze had geen idee wat de andere kattin op de been hield. Hoe ze was, wat ze aan kon, wat ze goed kon en wat niet. Ze glimlachte even op de vriendelijke woorden van Amberhunt. Hij mocht soms iets te persoonlijk worden, ze wist dat hij het goed bedoelde. Misschien had de clan wel meer katten nodig zoals hij. Het laatste wat hij zij, deed haar oren echter trekken. "Alles opzij zetten?" herhaalde ze vragend, niet geheel zeker wat hij daarmee bedoelde. Naar haar mening had ze alles altijd al opzij gezet voor de Clan.

Hij vroeg zich of ze echt niet wist wat hij bedoelde of dat ze gewoon wilde horen wat zijn mening er dan over was. "Nou ja, als Apprentice of Warrior zet je ook wel bijna alles opzij voor je clan. Maar als Medicinecat moet dat echt alles zijn, geen relaties, weinig tijd voor jezelf omdat er bijna altijd wel katten zijn die je hulp nodig hebben, dat soort dingen bedoel ik." Legde de rode kater uit terwijl hij naar de verschillende hoopjes kruiden keek, hij vroeg zich af of Bitterpaw het eens zou zijn met wat hij had gezegd. Maar het was toch waar? Als Medicinecat moest je toch alles opzj zetten

Het antwoord van Amberhunt was luid en duidelijk. Als Medicine Cat had je amper tijd voor jezelf door alle katten die je hulp behoeften, en je mocht natuurlijk geen relatie en geen kittens krijgen. Bitterpaw fronste bedenkelijk. "Daar had ik niet eens aan gedacht," miauwde ze. Haar enige relatie zou met Starclan zijn, verder mocht ze niemand voor zichzelf hebben. Eigenlijk had ze zichzelf sowieso niet met iemand gezien, maar er was altijd de mogelijkheid geweest. Nu was die weg. Toch deerde het haar weinig; ze had het er voor over. Ze had het over voor de Clan, voor deze taak en voor de mogelijkheid om met Starclan te kunnen spreken. Om met Nightpaw te kunnen spreken.

Zou hij het ooit kunnen? Alles wat hij nu deed opgeven voor de clan? Nooit een mogelijke relatie hebben die meer was dan een vriendschap. Bitterpaw miauwde dat ze er eigenlijk nog niet eens over na gedacht. Deels begreep Amberhunt dat wel, ze was waarschijnlijk te verbaast geweest om erover ne te denken. En daarbij had Bitterpaw, voor zover hij wist, alles voor de clan gedaan wat nodig was, misschien maakte het voor haar wel geen echt verschil. En wat denk je er nu van? Zou je willen dat het wel had gekund of is het goed zo?" Vroeg de rosse kater nieuwsgierig, terwijl hij haar weer aankeek.

Waarschijnlijk waren de gedachten van andere katten direct naar de inperkingen van hun vrijheid geschoten. Hoe je geen partner mocht hebben, geen kittens. Ergens vond ze het raar dat ze er zelf helemaal niet bij stil had gestaan. Haar nieuwe rol had redelijke implicaties voor haar mogelijke liefdesleven, maar hoe langer ze er stil bij stond, hoe minder het haar deerde. Er was niemand voor haar, althans, niet in die zin. Ze had familie, vrienden in de Clan. Maar liefde was iets waar ze geen behoefte aan had, liefde was voor kinderen. Amberhunt vroeg of ze vrede had met de positie van Medicine Cat Apprentice. Langzaam knikte ze. "Ja, ik dat het zo goed is," miauwde ze. Ze was nooit verliefd geweest, had geen behoefte aan nakomelingen. Misschien dat dat ooit zou komen, maar nu had ze er vrede mee. En de Warrior Code zou ze niet breken, niet over een domme crush.

Amberhunt knikte, Bitterpaw leek er vrede mee te hebben dat ze nooit een relatie zou hebben. Nu leek ze Amber ook niet bepaald het type om zomaar een relatie te krijgen. Ze was er te, hoe noemde je dat? Te volwassen voor. Zij had genoeg aan haar vrienden en had geen behoefte aan iemand die ze nog dichterbij had. Dat kwam waarschijnlijk ook omdat de grijze apprentice haar zus had verloren en daardoor bang was geworden om te close met iemand te worden. En nu ze en medicine cat Apprentice was kon ze haar zus misschien weerzien. 'Als iemand deze functie moest krijgen was jij het wel" Miauwde de rode kater glimlachend, hij meende het. "Nou, fijn dat ik je kon helpen" zuchtte hij en hij wilde teruglopen.

Misschien dat ze later nog tegen een situatie aan zou lopen waarbij ze zou twijfelen over haar huidige positie. Maar ze had er vertrouwen in dat ze verstandig zou zijn, dat ze haar rol van Medicine Cat boven haar eigen wil zette. Het belang van de Clan ging boven haar eigen belangen en dat wist ze. Ze had er dan ook geen problemen mee. Soms moest er iets opgeofferd worden om een groter, beter iets in stand te houden. De kater gaf aan blij te zijn dat zij de functie had gekregen en maakte toen aanstalten om weg te gaan. De kattin draaide zich nog even om. "Je bent wel erg complimenteus vandaag," merkte ze toen op. Niet dat ze het erg vond, het viel haar alleen op. Het was waarschijnlijk niets bijzonders, de kater was gewoon vriendelijk. Iets wat ze zelf nog moest leren.

Amberhunt keerde zich nog om naar Bitterpaw toen die nog iets zei, ze miauwde dat hij wel heel complimenteus was vandaag. De rode kater glimlachtte "Je verdient het, misschien is het wel om een een beetje goed te maken" Miauwde hij. Dat was het waarschijnlijk ja. Amberhunt voelde zich nog altijd schuldig voor wat hij Bitterpaw had aangedaan. "Nou, tot de volgende keer dan maar"" Miauwde hij en met een laatste glimlach liepnhij weg bij Bitterpaw, hij hoopte maar dat hij het een beetje goed het kunnen maken.

De kater glimlachte, vervolgde met nog een compliment. Dat ze het verdiende, daar twijfelde ze eigenlijk niet aan. Het klonk misschien hooghartig, maar ze had hard gewerkt en ze was een redelijk logische keuze geweest. Ze glimlachte even naar de kater toen hij vertelde dat het misschien ook een manier was om het weer goed te maken. Ze waardeerde zijn moeite, dat zeker. De kater nam toen afscheid. "Tot volgende keer," zei ze terug, en keek nog even toe terwijl hij de Medicine Cat's Den uit liep. Misschien dat er toch nog iets van vriendschap in zat.

- Topic uit -

Onderwerp: Re: Who Escapes a Duty, Avoids a Gain