Dancing in the rain! +Crowfur

Crowfur was die ochtend meegegaan met de patrol om hopelijk zo snel mogelijk klaar te zijn zodat hij naar zijn dochtertje Leopardkit kon gaan. Ze werd ouder en daarmee ook veel eigenwijzer. De Queens hadden hun poten vol met haar omdat ze hun aandacht niet leek te waarderen en vaak om hem leek te roepen. Crowfur grinnikte bij dat idee. Hij zag haar al echt heel eigenwijs voor de Nursery zitten, boos zijnde op hem omdat hij er nog niet was. Ze moest zich echter ook beseffen dat hij Clantaken te vervullen had en dat die soms gelijk liepen met het uur waarop zij wakker werd. Vorige moon sliep ze nog heel veel, maar dat begon nu toch wel wat minder te worden. De kitten wilde graag aandacht van hem hebben en dat liet ze duidelijk merken. Het maakte hem echter niet uit hoe haar houding was, hij bleef toch wel van haar houden. Ook herinnerde haar witte pels hem aan haar moeder. Deze moest hij echter zo snel mogelijk vergeten. Het was nu zijn dochter en hem en zodra de tijd juist was zou hij haar eerlijk uitleggen wat er was gebeurd. De kater maakte zijn laatste ronde door het woud met de groep katten waar hij mee op patrol moest en ongeduldig keek hij de Apprentice aan die erg lang deed voordat hij een antwoord kon geven op de vraag. Waarom moest hij altijd met onervaren Apprentice’s mee die geen antwoord konden geven op alle vragen? Hij keek nors zijnde naar de Warrior die met het volle geduld wachtte tot de Apprentice antwoord had gegeven. Toen ze dan eindelijk klaar waren racete hij terug naar het kamp en ging regelrecht naar de Nursery. Hij had het koud en zijn pels was door en door nat. Stomme Apprentice. Hij keek verrast naar het modderige bundeltje dat voor de Nursery zat en opende zijn bek. Ongerustheid, boosheid en de drang om te lachen streden in zijn binnenste om voorrang en na nog een blik op haar te hebben geworpen won de derde het dan toch. ‘Gekke kitten die je bent,’ snorde hij. Hij pakte haar op en liep met haar naar de Nursery. Hij zette haar neer en begon haar met stevige likken schoon te maken. ‘Kijk nu toch hoe je er uitziet,’ zei hij gemaakt boos. ‘Ik had je beter Mudkit kunnen noemen.’ Hij keek haar met een strenge blik. ‘En wat deed jij buiten de Nursery, Leopardkit? Het regent. Dadelijk word je verkouden.’ Snel ging hij langs haar liggen en drukte zijn pels tegen de hare aan om haar op te warmen.

Crowfur deed zijn uiterste best om niet te lachen. Had hij er ook zo uitgezien toen hij nog een jonge kitten was? Hij had geen idee. Hij wist dat hij aan de speelse kant was geweest toen hij nog jong was, maar Leopardkit had dit totaal niet en Crowfur vroeg zich wel eens af hoe dat dat kwam. Ze had duidelijk aangegeven dat ze de Nursery maar niks vond en leek de Queens in de Nursery ook maar niets te vinden, maar zij waren wel diegenen die haar melk hadden gegeven toen ze nog jong was. Hij had er echter nooit te veel over gezegd uit angst dat ze over haar moeder zou beginnen. Hij was er nooit aan begonnen om één van de Queens aan te wijzen en hun net te laten doen alsof zij de rechtmatige moeder van Leopardkit was, dat wilde hij gewoon niet. Hij wilde echter ook nog niet de volledige waarheid vertellen, had haar enkel gezegd dat haar moeder er niet meer was. Crowfur had het idee dat ze hierdoor een hekel had gekregen aan haar pels en dat dat ook de reden was waarom ze in de modder wilde rollen. Het was schattig hoe erg ze op hem wilde lijken, maar Crowfur vond de witte plekken in haar pels juist heel mooi bij haar. En stiekem deed het hem ook een beetje aan de mooie herinneringen denken die hij met de RiverClan she-cat deelde, hoewel hij Leopardkit nooit verantwoordelijk had gehouden voor wat er was gebeurd en dat ook nooit ging doen. ‘Houd op met zeuren,’ snorde hij. ‘Je witte pels staat juist prachtig bij je. Jij bent mijn mooie prinsesje.’ En al snorrend begon hij haar verder te likken tot ze haar zwart-witte kleur ongeveer weer terug had en zijn tong vol met modder zat. Gatver. Met zijn poot begon hij de modder van zijn tong te halen en keek haar met één schuin oog aan terwijl ze verder ging. ‘Ik weet het,’ murmelde hij en hij legde zijn kin op haar kopje. ‘Maar over minder dan vier moons word je een Apprentice en dan ben je van de Nursery af. Bovendien zijn er ook kittens van jouw leeftijd en zou ik het fijn vinden als je wat vriendjes zou maken. Het zou toch leuk zijn als jullie later alle Apprentice-ervaringen kunnen delen, toch? Dan wil je echt niet meer bij zo’n oude kat zitten zoals ik, hoor.’ Hij grijnsde en gaf haar een kopje. ‘Wat ben je toch een brombeer,’ zei hij glimlachend. ‘En toch hou ik van je. Heel veel.’