Get out of here {Sootpaw first}

Sootpaw was uiteindelijk met haar ingestemd om vandaag nog een stukje van Riverclans territorium te gaan bekijken. Dat leek haar ontzettend gaaf, vooral omdat ze had gehoord dat het heel anders moest zijn, nee, vooral omdat het voor wat spanning en avontuur zou zorgen. Want als ze iets miste sinds het weg zijn van Bloodclan, dan was het wel spanning. Door dit soort acties vond ze alsnog haar spanning terwijl ze getraind werd door Claw om er voor te zorgen dat ze geschikt zou zijn in de Bloodclan en zodat hij informatie van de Thunderclan zou krijgen. In feite was Whifflepaw dus een spion in haar eigen clan.
Samen met Sootpaw liepen ze door het Thunderclan territorium naar de rivier, waar de steppingstones in zouden liggen.

Eerst Sootpaw
Oude topic

Nu dat ze onderweg waren naar de stepping stones merkte hij toch wel dat hij wat zenuwachtig aan het worden was. Hij had tenslotte geen idee wat ze allemaal tegen zouden komen, maar toch waren de zenuwen niet genoeg om hem ervan te weerhouden er naartoe te gaan. Sootpaw hoorde al snel het geluid van de stromende rivier en niet veel later kon hij ook de stepping stones in de rivier zien liggen. Het was nu alleen de vraag wie er voorop zou gaan, hij had er wel vertrouwen in dat hij van steen naar steen zou kunnen springen zonder in het water te vallen. Alleen hij had geen idee of hetzelfde zou gelden voor Whifflepaw.

Even later kwamen de steppingstones in zich, waar Whifflepaw tot een halt kwam. Ze keek naar Sootpaw en grijnsde. "Normaal gaan de dames eerst..." begon ze. "Maar aan u de eer, meneer," zei ze, een tikkeltje uitdagend met een sprankeling in haar heldere ogen. Het water stond relatief hoog en af en toe ging er zelfs een golf over de stenen zelf heen. Daarbij was het ook te merken dat het einde van de dag naderde, maar Whifflepaw was niet van plan terug te krabbelen, alles behalve. Nee, ze wou dit, heel graag en ze wou dat Sootpaw met haar mee deed. Als dit goed ging, kon het misschien zelfs zo zijn dat ze toch nog een vriend had gemaakt binnen de clan, ondanks haar interesses in Bloodclan, misschien zou hij zelfs ook wel geïnteresseerd worden, maar dat verwachtte Whifflepaw niet. Nee, wat wel mogelijk was, was dat als de twee bevriend raakte, dat Sootpaw haar misschien van haar idee om bij de Bloodclan te gaan af te helpen. Maar dat bedacht Whifflepaw zich niet.

Sootpaw knikte kort toen Whifflepaw hem vertelde eerst te gaan. "Dan zie ik je zo aan de andere kant!" Zei hij voor hij naar de rivier toe rende, misschien een tikkeltje te enthousiast, maar hij stopte voordat hij een kans had gezien de rivier in te tuimelen. Voor een moment hield hij daar halt en bekeek de eerste steen, deze lag nog vrij hoog uit het water, dus dit zou makkelijk moeten zijn. Hij spande zijn spieren aan en maakte de eerste sprong naar de steen. De steen voelde wat glad onder zijn poten, maar niet zo erg dat hij uitgleed. De volgende steen was ook niet echt een probleem en hij landde er vrij soepel op, echter zou de volgende moeilijker worden. Hij zag dat het water er af en toe overheen ging, dus hij zou geluk moeten hebben met zijn timing. Hij wachtte dan ook tot er net een golf voorbij was voor hij naar de steen toesprong. Even gleed één van zijn poten weg, maar hij wist zichzelf te herpakken voor hij eraf kon glijden. Hij bekeek de laatste stenen en merkte dat hij er bijna was, dit zou wel goed moeten komen. Na nog een aantal sprongen voelde hij eindelijk vaste grond onder zijn poten en hij draaide zich vrijwel meteen om om te kijken hoe Whifflepaw het deed. Hij had eigenlijk nog niet eens beseft dat hij nu op Riverclan territorium stond.

Whifflepaw reageerde lang niet zo enthousiast als Sootpaw deed, maar ze liet haar lip wel opkrullen toen hij tegen haar zei haar aan de overkant te zien. Vervolgens bestudeerde ze hoe hij over de stenen heen sprong. Het ging hem goed af, want het lukte Sootpaw om aan de overkant te komen. Nu was het de beurt van Whifflepaw. "Oké dan," zei ze hardop, terwijl ze aan de rant van de rivier ging staan. Ze sprong op de eerste, wat makkelijk en goed ging. De volgende ging al net zo soepel. Het gevoel van de steen onder haar poten gaf Whifflepaw wel de kriebels, maar ze liet zich er niet door stoppen. De volgende ging telkens een laagje water over heen, wat dus een stuk moeilijker zou zijn. Ze sprong en lande er op. Het water spatte alle kanten uit en vervolgens gleed Whifflepaw uit met één poot, die in het water belande, terwijl ze zich met haar andere poten vast klampte. 'Sh*t!" liet ze horen. Haar buik vacht was wat nat geworden door de steen zelf, verder was ze droog op haar rechter achterpoot na. Ze wist weer omhoog te komen en stond vervolgens op de steen die telkens met een dun laagje water overstroomde. Ze aarzelde geen moment en sprong toen naar de volgende, wat ook bijna fout ging, maar toch niet. Even later stond ze ook naast Sootpaw. "Jij deed het een stuk beter," merkte ze op. "Maar het is ons gelukt!" Vervolgde ze trots.

Gespannen keek hij vanaf de kant toe hoe Whifflepaw haar weg over de stenen begon te maken. De eerste twee stenen gingen goed, maar bij de volgende ging het mis. Hij zag hoe ze uitgleed en één van haar poten in het water belandde. Hij wilde bijna terug over de stenen gaan om er zeker van te zijn dat ze niet de rivier in zou vallen, want dat zou waarschijnlijk niet goed aflopen. Het leek er echter op dat Whifflepaw zich goed herstelde en hij haalde kort opgelucht adem zodra ze de laatste stenen wist te overbruggen. Misschien was het beter geweest als hij niet meteen naar de overkant was gegaan, maar op de poes gewacht had, ook al kon hij dat nu niet meer terugnemen. "Het is ons inderdaad gelukt!" Besloot hij uiteindelijk alsnog enthousiast te zeggen. "Waar gaan we nu naartoe?" Ze konden ervoor kiezen om langs de rivier te gaan of juist verder het territorium in, maar dat zou waarschijnlijk gevaarlijker zijn. Ze zouden ook moeten oppassen dat ze niet gesnapt zouden worden.

Aan de overkant en na haar woorden begon Whifflepaw meteen haar natte vacht schoon en droog te likken. Het was zo vies en vreselijk. Wat had ze een hekel aan water, zoals de meeste katten uit Thunderclan en Windclan. Shadowclan had ook wel een hekel aan water, maar een stuk minder dan Thunderclan en Shadowclan. Riverclan was een gestoorde clan, zij hielden van water en dat was waar ze zich nu bevonden. Sootpaw vroeg vervolgens waar ze nu heen zouden gaan. Whifflepaw keek op van het wassen van haar poot. "Nou, laten we het territorium in gaan! Verkennen is tenslotte de reden dat we hier zijn gekomen, toch?" Miauwde ze. Ze grijnsde en schudde het laatste beetje uit haar vacht. Haar natte vacht was nog steeds nat, maar een stuk minder dan daarnet. Dorst zou Whifflepaw in ieder geval niet snel meer krijgen na deze gebeurtenis. Maar wat was dit fijn en avontuurlijk. Zo veel beter dan saai de stomme klusjes voor de clan uit te voeren. Dit leek haar nuttiger. Dan leerde ze meer gebied kennen en wie wist...

Het was inderdaad waar dat ze hier waren gekomen om te verkennen en hij kon niet ontkennen dat hij niet nieuwsgierig was naar hoe het territorium eruit zag. "Oke, latern we dus van de rivier weggaan!" Zei hij dan ook voor hij van de rivier weg begon te lopen, richting het territorium. Hij keek nog wel even in de richting van Whifflepaw. "Wat doen we als we iemand tegenkomen?" Dat was iets waar hij nog niet helemaal bij stil had gestaan. Ze liepen nu tenslotte op het gebied van een andere clan en hij had geen idee wat er zou gebeuren als ze betrapt zouden worden. Dat nam echter niet weg dat hij nog steeds nieuwsgierig was en nu hij er toch was, was hij van mening dat hij wel wat meer wilde zien.

Whifflepaw knikte en samen met Sootpaw gingen ze weg van de rivier. Het was een stuk vochtiger aan de kant van Riverclan, de lucht leek ook helemaal te veranderen en het leek een stuk vruchtbaarder, of iets dergelijks. Bij de vraag van Sootpaw keek ze op. "Vechten? Of weg rennen? Ik wil eigenlijk wel vechten," miauwde ze eerlijk. Ze grinnikte en tikte Sootpaw toen aan en begon te rennen. "We kunnen ze altijd gek maken door lekker te gaan markeren hier in het territorium. Eens zien wat er van komt! Spanning is leuk!" Lachte ze ondeugend en uitdagend.

Het Riverclanterritorium was zeker anders dan hun eigen. Allereerst was het er een stuk vochtiger, maar dat had hij al verwacht. Het geluid van de rivier was nu ook al langzaam aan het vervagen en dat liet hem toch wat beter rondkijken. Vechten of wegrennen, dat was Whifflepaw's antwoord op zijn vraag. Haar voorkeur lag bij vechten, maar hijzelf had geen ervaring ermee, dus vechten zou voor hem niks worden. Voor hij echter echt antwoord kon geven werd hij aangetikt door Whifflepaw en begon de poes voor hem uit te rennen. Hij versnelde zijn pas ook en ging achter haar aan. "Dan zouden ze ons toch sneller vinden?" Niet alsof ze hen niet nu zouden kunnen vinden door gewoon het spoor te vinden. Hij was echter niet van plan om deze trip snel te laten beëindigen en dan leek markeren hem er niet zo'n goed idee bij. Hij moest echter wel toegeven dat was spanning het wel leuker zou maken. Hij versnelde zijn pas dan ook tot hij weer naast de poes was en keek kort haar richting uit. "Ook al maakt spanning het wel leuker." Gaf hij dan ook toe. Misschien waren er ook andere manieren hoe ze het zouden kunnen doen? Sowieso was er al een druk dat ze gesnapt zouden kunnen worden, maar misschien nog wat anders?

Het eerste wat Sootpaw zei was logisch, maar Whifflepaw reageerde niet op logisch, niet als het de clans betrof, dat kon haar namelijk niks schelen. Wat haar wel wat kon schelen was het op stelten zetten van Thunderclan. Dat vond ze geweldig en als Butterstar van Riverclan nou nog bozer werd op Silverstar, was er nog meer spanning. De clans kapot maken leek haar een grappig idee. Zijzelf zat toch wel veilig. Claw zou haar namelijk opnemen in zijn Elite. "Precies, spanning is geweldig!" Reageerde ze dan ook. Haar duivelse gedachtes ging niemand wat aan. Dat ze echter een Bloodclan vriendinnetje was, wist iedereen wel door het verleden. Toch leken sommigen het te vergeten. "Maar als mijn idee je niet zo verstandig idee lijkt, wat heb jij dan in gedachten," miauwde ze, terwijl ze abrupt tot een halt kwam en om zich heen keek. De omgeving was echt anders en de geur van Riverclan was sterk, toch kon ze geen aanwezigen waarnemen.

Hij moest nu dus komen met een ander idee, het liefst zou hij gewoon rondtrekken en kijken of ze wat interessants tegen zouden komen, maar als er niks zou gebeuren zou het ook wel saai zijn. Hij moest echter toegeven dat hij niet echt een idee verder had dan gewoon rondtrekken. "Ik heb niet echt een idee." Gaf hij dan toch maar toe, nadat hij ook gestopt was. Hij had geen idee waar ze precies waren in het territorium van Riverclan, maar het geluid van de rivier was in ieder geval al niet meer duidelijk te horen. Ze waren echter nog geen andere katten tegengekomen en dat verbaasde hem toch wel. Ze hadden tenslotte al wel een spoor achtergelaten met hun eigen geur en hij had eigenlijk al wel verwacht dat er iemand achter hen aangekomen zou zijn. "Ik had eigenlijk al verwacht dat we iemand zouden tegenkomen." Zei hij dan ook, terwijl hij zijn blik om hem heen liet gaan. Misschien had hij ze gewoon niet gehoord of geroken, maar waren ze wel dichtbij.

Whifflepaw weerhield zich er opnieuw van om met haar ogen te rollen toen Sootpaw geen idee had. Nee, natuurlijk niet. Zo'n goedzak als hij zou geen dingen verzinnen die niet mochten, maar juist leuk zouden zijn. Vervolgens sprak hij zijn verwachting uit, die nog niet gebeurt was. "Dus hebben we vrij spel," concludeerde Whifflepaw met een geheven kop. "Er is hier niemand, er is hier wel veel vocht en als je logisch na denkt zal hier nu het meeste prooi zijn, wij kunnen nu een dikke, sappige muis, of vogel vangen, gezien de andere territoria toch zo goed als droog staat," vervolgde Whifflepaw. "Dan hebben wij in ieder geval een goede maaltijd gehad," en wat zij nu zei brak twee warrior codes: Niet jagen in andermans territorium - Eerst de clan, dan jijzelf. Maar dat boeide Whifflepaw voor geen cent, dus brak ze de codes graag. Voor haar was het: Eerst jijzelf en... dan jijzelf opnieuw.

Jagen op andermans territorium? Dat was niet iets dat hij zou willen doen, dan nog liever het markeren. Hij was namelijk zeker niet van plan om te veel regels te overtreden en hij had er eigenlijk al eentje overtreden door zich überhaupt hier te bevinden, maar dat was doordat hij nieuwsgierig was naar hoe alles eruit zag en nu had hij eigenlijk al wel aardig wat gezien. "Jagen lijkt me niet verstandig." En het opeten al helemaal niet. Wilde hij er achteraan zeggen, maar hij hield dat maar voor zich. Het was hier überhaupt anders, dus misschien zou het hem niet eens gelukt zijn om iets te vangen. Hij wist echter niet wat Whifflepaw nog van plan was en begon zich nu pas te beseffen dat het misschien niet het beste idee was geweest om hier met de andere apprentice te komen.