A few last steps{Breakingpaw}

Gisteren had hij een nieuwe Apprentice gekregen, Breakingpaw, wiens broer al zijn Warrior naam had ontvangen, maar volgens Butterstar moest Breaking nog de laatste trainingen doornemen en daarvoor had ze Lynxfang gekozen. Vandaag haalde hij Breakingpaw op uit de Apprentice den, terwijl de zon langzaam al opkwam over het Camp heen. ''Training, volg me''beval Lynxfang de al bijna volwassene Apprentice en ging voor hem uit het Camp uit.

Lynxfang lette niet eens op of Breakingpaw hem wel volgde, hij had de geruchten gehoord over de luiheid van hem en wou Breakingpaw meteen laten zien dat hij daar niet moeilijk over ging doen. Als Breaking hem niet was gevolgd, dan mocht hij wel even trainen bij de Elders om teken uit hun vachten te halen. Daar kon Lynxfang dan heel kort over zijn. In een rechte lijn ging hij naar de River toe en liep een stukje langs de kade richting de kant van Shadowclan territorium. Dat leek hem op dit moment wel even de veiligste richting voor een kennismakingstraining, want dat zou dit vooral worden. Op een gegeven moment stopte hij en draaide zich om, klaar om Breakingpaw aan te spreken als die hem gevolgd was of om terug te keren en hem rechtstreeks naar de Elders te sturen. Hij hoopte het eerste.

De zon had zijn eerste stralen al in de Apprentice's Den geworpen, maar Breakingpaw had zich ongeïnteresseerd omgedraaid om lekker weer verder te tukken. Het was alom bekend dat hij niet de meest actieve kat in de Riverclan was, en daar had hij eigenlijk wel vrede mee. Iedereen leek het te negeren, op zijn irritante broer Butterpaw na. Nu Butterpact, dan. Zijn broer had gelijk gehad: hij was eerder Warrior geworden dan Breakingpaw, maar zoals Breaking zelf voorspeld had, deed het hem weinig. Ineens kwam er een kater door de ingang die toch iets te groot was voor een Apprentice. De gestroomlijnde, bruine kater was duidelijk Lynxfang, zijn nieuwe mentor. Met drie woorden was hij weer weg, maar het was wel duidelijk voor wie die bedoeld waren. Met een zucht krabbelde de bruine tabby overeind en liep de Den uit. Hij wilde nog even de tijd nemen om wat te eten en de slaap uit zijn ogen te wrijven, maar dat leek er niet van te komen. In een rechte lijn liep Lynxfang het kamp uit en Breakingpaw wist niet anders dan er haastig achteraan te trippelen. Hij mocht dan lui zijn, een totaal verloren zaak was hij nou ook weer niet. Puffend en hijgend stond hij uiteindelijk stil bij Lynxfang, die hem naar het uiterste van hun territorium had geleid. "Haai," zei de kater toen, duidelijk buiten adem.

Toen hij zich omdraaide stond Breakingpaw achter hem, al hijgend en puffend. Lynxfang trok een wenkbrauw op, voor zover katten dat dan konden. Hij had toch niet gerend, of wel soms? Breakingpaw begroette hem met een lange 'hai' en Lynxfang kon het niet laten om even te zuchten. Butter had hem wel wat toevertrouwd zeg, maar hij zou haar en Futuresong tevreden maken met de vlug aankomende Warriorschap van deze Apprentice. Hier was gewoon even een harde aanpak nodig en daar was Lynxfang goed in. ''Goed, als je uitgerust bent''onthouden, conditie mag een flink stuk omhoog. ''Dan kunnen we hopelijk beginnen''. Lynxfang liep naar de River toe en wenkte Breaking om hem te volgen. Hij wou graag vandaag beginnen met een vis en jacht training, zodat hij Breakingpaw kon observeren en kon weten waar hij vooral aan moest werken. Als er nog tijd over was, dan misschien een kort gevechtstraining. ''Ik neem aan dat je kan vissen?''vroeg hij opzij kijkend. Veel vissen konden ze toch niet gezien de huidige omstandigheden, maar het was wel goed om er getraind in te blijven.

Breakingpaw zette een kromme, verontschuldigende glimlach op zijn gezicht. Het was wel duidelijk dat hij het niet van zijn uithoudingsvermogen moest hebben. Aan zijn vrij kleine maar brede bouw was wel af te leiden dat hij niet de snelste zou zijn, of de kat die het het langst vol zou houden. Hij moest het meer van zijn kracht hebben. Hij hoorde Lynxfang zuchten, waarschijnlijk niet al te vrolijk dat hij opgezadeld was met Breakingpaw. De jonge kater legde zijn oortjes even in zijn nek, geen idee hebbend dat hij zo'n lastpak was. Breakingpaw probeerde zijn luide ademen enigszins de verbergen, maar het lukte niet echt. Lynxfang gaf aan te willen beginnen en Breaking knikte. Hij keek in stilte toe hoe zijn mentor naar de rivier liep en hem vroeg of hij kon vissen. Breaking's blik werd een stuk zelfverzekerder. "Vissen kan ik," zei hij met een klein grijnsje op zijn gezicht. Niet alleen was hij er goed in, van Smokegaze had hij ook een coole truc geleerd voor bij het vissen die hij nu misschien wel kon laten zien. De bruine tabby ging aan de rand van de rivier staan, wachtend op een sein van zijn mentor.