Stalker

Aangezien het Snowdance niet gelukt was om Branchpaw te spreken tijdens de herbpatrol; Hazelfray had 'm blijkbaar geclaimd. En steeds wanneer ze Branchpaw zag, was het óf met Hazelfray, óf met Redpaw, óf met Sandpaw. Nuja, was het met Sandpaw niet heel erg, wilde ze liever hem onder vier ogen spreken. Het was natuurlijk gênant als een van haar siblings haar zou betrappen. Ze had vandaag elke beweging van Branchpaw gevolgd, en toen hij eenmaal buiten het kamp was -alleen!-, volgde ze hem gauw. Ze bleef enkele pootstappen achter hem, hopende dat de oudere kater haar niet meteen door zou hebben. Eenmaal bij een rustig plekje aangekomen, durfde ze het aan. Ze ging over in een draf en al snel had ze hem ingehaald. "Branchpaw?" vroeg ze, met iets van twijfel in haar stem. Snow wilde hem niet overdonderen, daarom vroeg ze eerst zijn naam. Hopelijk had hij tijd voor haar.

- Branchpaw wbw

Blijkbaar vond hij de ruimte tussen hem en haar iets té, en zette hij een paar stappen achteruit. Onwillekeurig moest Snow grijnzen, geen idee waarom. "Wat is er?" vroeg deze. Haar grijns verdween net zo snel als sneeuw voor de zon; het leek wel alsof 'ie nooit had bestaan."Nou, enige dagen geleden riep Redpaw toen jij was flauw gevallen. Ze was behoorlijk van streek, maar toen kwam Hazelfray jou opeisen." begon ze, enigzins kil. Ze waardeerde het niet als iemand met haar zus aan het rotzooien was. En al helemaal niet als haar broer er ook nog bij was betrokken. "Redpaw vloog eerst Hazelfray aan, maar omdat Hazel groter en sterker is werd ze zonder moeite weggeduwd. Red was -geloof ik- behoorlijk van streek toen dat gebeurde." vervolgde ze, terwijl er een frons op haar gezicht kwam. Het was geen boze frons, eerder een bedenkelijke. "En mijn vraag is nu: wat is de relatie tussen jou en Red en jou en Hazel? Hazel leek namelijk behoorlijk obsessed", besloot ze haar zin. Haar kaken stonden redelijk strak en agressief, bij de gedachte dat Red erna zo terneergeslagen was deed haar niet goed.

De reactie van Branchpaw deed d'r goed; het was blijkbaar niet zíjn schuld dat Red op dit moment zo erg teruggetrokken was. Snowdance zuchtte, en glimlachte eventjes. Mooi, dan kon ze met Hazel aan de slag. "Ik hou van Redpaw, met meer dan heel mijn hart zelfs. En Hazelfray is gewoon mijn beste maat. Zou hij ziek zijn?" vroeg Branchpaw, en Snow's glimlach werd nog breder. "Het is fijn dat Redpaw eindelijk iemand heeft. Ze heeft aan mij en Hazel nou niet bepaald iets, hoewel ik wel m'n best doe.." Dat laatste zinnetje kwam een beetje beschaamd, en met een scheve grijns staarde ze naar haar poten. Nee, ze was verre van handig en subtiel. Meestal flapte ze gewoon haar gedachtes eruit en Red schrok regelmatig van haar. Hoewel het steeds beter ging. "En, euuhh, ik heb geen idee, wat Hazel betreft." besloot ze. Snow richtte haar blauwe ogen weer op de grotere kater. "Ja, misschien dat hij ziek is ofzo. Ik zal wel een keer zeggen dat hij naar Mistgaze zou kunnen."

_{Opeens sneed Branch een onderwerp aan, en Snowdance keek met een lichtelijk geïrriteerde frons naar haar poten. "Hmpf. Wat is daar mee?" mompelde de jonge poes, agressiever dan ze dacht. Snow keek Branchpaw weer aan. "Glaze en ik zijn gewoon vrienden, en ik train hem een beetje." ging ze verder. "Er is nog niks tussen ons hoor, als je dát dacht." Met een scheve grijns keek ze weer naar haar poten. Glaze was best aantrekkelijk, hoewel hij wel wat jonger was dan zij. Maar dat maakte toch niet zo veel uit?}

Snow besloot het getreiter van Branch te negeren en keek nonchalant naar haar staart, die zogenaamd heeel interessant was. Hoe kon ze dat beest voor haar stil krijgen? "Hmm, en hoe lang zijn jij en Red al bij elkaar? Wanneer komen er kittens?" miauwde ze onschuldig. Ze wilde alle details weten over hun relatie. Dat was beter dan het over Glaze te hebben

Yes, het had het juiste effect. Blijkbaar was Branchpaw helemaal verrast, en was hij er nog helemaal niet klaar voor. Ze had zijn pain in the ass gevonden. "Ja, kittens. Ik bedoel, ik durf te wedden dat Red het helemaal niet erg vindt, over een paar moons dan." miauwde ze, proberend haar stem onschuldig te houden, maar dat lukte niet helemaal. Een ondeugende ondertoon was wel te vinden, en haar ogen twinkelden vrolijk. "Of wil je geen kittens?" ging ze vrolijk verder, alsof dit gesprek het aller normaalst was op de hele wereld.

Voor ze het wist was Branch al op haar rug. Oef, wat was die zwaar. Snow boog lichtjes door haar poten, en grijnsde. "O ja?" miauwde ze, hoewel haar volume wat gedempt werd. Ze probeerde hem van haar af te krijgen, en toen het niet lukte ging ze liggen. "Hmpf, dat komt later wel. Eerst krijgen jij en Red kittens, en geloof me, ik heb altijd gelijk." Geamuseerd draaide ze zich om, zodat haar kwetsbare buikje bloot lag. Niet dat ze het erg vond, ze waren alleen maar aan het stoeien, niet waar?

Snow had geen tijd om te rusten, want al snel zat die haarbal weer bovenop haar. ”Ga van me af, dikzak!” hijgde ze, met enige amuse in haar stem.  Ze probeerde haar rug op te bollen, maar hij was er al af. ”We zullen zien, hmmm?” Ze knipperde liefjes, waarna ze overeind ging zitten. Ze keek naar boven, waar de lucht al roze kleurde. ”Hmpf, ik ga weer naar het kamp terug.” sprak ze vrolijk, terwijl ze even haar vacht los schudde. ”Adieu, dikzak. Tot een volgende keer.” En met die woorden wendde ze zich van Branch af, om richting het kamp te lopen.
- Topic uit c: