The answer is; I don't know

Eigenlijk was haar oma, Innerstar, het er nog niet helemaal mee eens dat hier katten kwamen. Er mocht sowieso niet gejaagd worden en eigenlijk wist Roughflower ook niet waarom ze hier naar toe gegaan was. Misschien had ze zelf willen zien dat de ratten minder waren geworden of misschien was ze echt met geen doel hier naar toe gegaan. Ze had haar poten willen strekken en eigenlijk had ze naar Lurkingshade willen zoeken, maar hij was waarschijnlijk weg met de patrouille, dat leek heel erg voor de hand liggend. Ze glimlachte bij de gedachte aan haar partner en het feit dat ze samen een gezinnetje wouden gaan vormen. Wanneer zou ze bevrucht raken? Zou het ooit lukken. Ze liep door maar verstijfde bij het horen van wat gepiep. Ze kon het niet echt goed zien, maar het gepiep klonk zwak en de geur die afkomstig was deed haar denken aan die rattenziekte, die vergiftiging. Dit was vast zo'n vergiftigde rat. Zou ze de rat van zijn lijden verlossen? Of zou ze zichzelf zo alleen maar in gevaar brengen en zelf de kans geven om ook ziek te worden. Jagen en eten mocht niet, maar was doden een probleem? Ze staarde met haar slechtziende ogen naar de plek waar het ratje zat te piepen, met haar nagels half uitgeslagen.

Eerst Thornfang

‘Heel goed,’ sprak Thornfang met een opgewekte glimlach. ‘Breng het maar naar het kamp en kijk of de Elders je hulp nodig hebben.’ De blije Apprentice knikte naar hem en rende in de richting van het kamp. Thornfang kende de Apprentice maar al te goed: zijn mentor was ziek geworden en nu probeerde hij zich zo veel mogelijk bezig te houden met andere taken om zijn Clan te dienen. Thornfang kon dat soort Apprentice’s wel waarderen en hij kon het dan ook nooit laten om een Apprentice te complimenteren wanneer deze iets aan hem liet zien. Hij draaide zich om en besloot om zelf nog wat dieper in het woud te gaan om te gaan jagen. Het was eigenlijk zijn bedoeling om daarbij zo ver mogelijk uit de buurt van de Carrionplace te blijven, maar toen hij zijn bek opende om de geur van prooi op te snuiven rook hij de geur van een kat. Een she-cat om precies te zijn. En om nog preciezer te zijn ging het om Roughflower. Gealarmeerd draaide de kater zijn kop in de richting van de Carrionplace en week van zijn pad af om naar de plaats toe te wandelen. Terwijl hij dat deed opende hij zijn bekje om de geuren in te drinken en nog meer alarm schoot door hem heen toen hij de geur rook van een vergiftigde rat. Ze waren zo makkelijk te onderscheiden uit de andere geuren omdat hij al veel van die geuren had geroken in zijn kamp. Roughflower wist toch wel beter dan dit om hiernaartoe te komen? De kater sprintte door het woud en zag haar niet veel later staan. Ze was naar de vergiftigde rat aan het kijken en had haar klauwen uitgestoken. Snel sprong hij in haar richting en met zijn schouder blokkeerde hij haar zicht op de vergiftigde muis. ‘Ben je gek geworden?’ siste hij haar toe. ‘Wil jij ook geïnfecteerd raken? Wat doe je hier?’ Met een niet-begrijpende blik keek hij zijn Clangenoot aan en liep ondertussen een beetje naar haar toe zodat hij haar wat weg dwong van de vergiftigde rat. ‘Je bent één van de katten die niet geïnfecteerd is dus laten we dat alsjeblieft zo houden.’

Roughflower was zo gefocust geweest op de rat die zo aan het piepen was, dat ze niet had gemerkt dat iemand haar had benaderd, tot deze haar aansprak. Het was haar oom, Thornfang die vroeg of ze gek geworden was. Ze keek om naar Thornfang en schudde met haar kop. Hij vroeg of ze ook geïnfecteerd wou worden en vervolgens naar wat ze hier deed. "Sorry, ik weet het niet, ik was opzoek naar Lurkingshade en toen kwam ik hier," vertelde ze. "Ik wou weg gaan, maar hoorde het zwakke gepiep van het ratje en wist toen niet of ik het zou afmaken, of niet," vervolgde ze met een onschuldige glimlach. Haar slechtziende blik gleed weer terug naar het ratje die ze slecht zien kon, maar intussen kon ze wel zien dat er iets zat en door de geur en geluid wist ze dat het het ratje was.

Thornfang schudde afkeurend met zijn kopje terwijl hij naar de she-cat keek, dochter van zijn zus. Hij moest eerlijk toegeven dat hij bijzonder weinig contact had met zijn familieleden en dat hij zich de laatste tijd vooral gefocust had op Sinclaw en de kits, maar daar wilde hij zeker verandering in brengen. Het werd sowieso tijd dat zijn wereld eens uit wat meer dan Sinclaw en de kits alleen ging bestaan. Hij had zich de afgelopen dagen alleen maar bezig gehouden met Sinclaw en hoe het met haar zou gaan, was om het kleinste dingetje bezorgd geraakt en had figuurlijk op de tippen van zijn tenen gelopen om het haar naar de zin te maken. Soms kreeg hij echter zeer weinig hoogte van de she-cat en leek het net alsof ze niet meer van hem hield, maar hij wist dat dat waanzin was. Als ze niet van hem hield zouden ze nu ook geen kittens hebben samen. Het was niet dat het zo slecht ging tussen hun dat de kits de enige reden waren dat ze nog bij elkaar waren, dat geloofde hij gewoon niet. Ze had wat tijd voor zichzelf nodig, maar dat wilde niet zeggen dat hij haar binnenkort niet eens ging opzoeken. De kater draaide zijn kop naar de she-cat toen deze antwoordde en zijn gedachtegang over Sinclaw onderbrak wat misschien maar goed was ook. Vanavond had hij toch nog tijd genoeg om zichzelf weer gek te maken met zijn eigen gedachten, maar nu was het eens goed om zich op iemand anders te richten. ‘Wel, het is duidelijk dat Lurkingshade hier niet is, lijkt me,’ sprak hij streng. ‘En van de rat kun je beter afblijven. Dadelijk raak je geïnfecteerd en mag Lurkingshade niet eens meer bij je in de buurt blijven.’ Hij had de affectie van de she-cat naar de tom heus wel opgemerkt en dit was een goede reden om haar weg te houden van de ratten. ‘Dus zullen we maar iets anders gaan doen dan hier te discussiëren over een rat?’ Hij grinnikte even, maar er was wel ernst te zien in zijn ogen.

Roughflower boog haar kop even bij de woorden van haar oom. Hij had best een intimiderende indruk, wat er voor zorgde dat de cyperse poes de kater dan toch wel respecteerde en dat had de jonge warrior niet snel bij anderen. De woorden na zijn conclusie dat Lurkingshade hier niet was liet haar echter even geschokt opkijken, waarop ze knikte. "Je hebt gelijk," zei ze dan ook schuldbewust. Vervolgens stelde Thornfang voor om hier weg te gaan en wat anders te gaan doen. Wat tijd door brengen met haar oom leek haar helemaal niet verkeerd. Roughflower had een familie waar ze eigenlijk maar bar weinig gebruik van maakte. Behalve haar oma dan. Maar het was vooral de schuld van haar ouders die niet al te best waren geweest. "Ja is goed," antwoordde Roughflower op zijn voorstel met diezelfde grijns, maar dan zonder de ernst in haar slechtziende ogen. "Wat zullen we doen?" Vroeg ze vervolgens, terwijl Roughflower afstand nam van de rat.

Roughflower leek eindelijk een beetje de ernst van de situatie in de gaten te krijgen. Of nou ja, niet zo erg als hij had gehoopt, maar in elk geval leek ze zich te beseffen dat zich in de buurt wagen van een zieke rat nu niet bepaald het slimste idee ooit was. Hij zag zichzelf al aankomen bij Lurkingshade als ze ziek zou worden dankzij de rat: “Ja, sorry, maar Roughflower is ziek geworden omdat ik haar in de buurt heb laten komen van een zieke rat. Ik kon er echt niks aan doen.” Lurkingshade zou hem zijn oren van zijn kop krabben en daar zou de tom dan wel gelijk in hebben. In elk geval was dit nu niet het geval en Thornfang wierp de zieke rat een geïrriteerde blik toe. Als die stomme ratten niet ziek waren geweest, was de Clan nu niet zo zwak. Oké, er waren veel Clanmates die nog niet ziek waren geworden, maar het zou een kwestie van tijd zijn voor de rattenziekte zich zou verspreiden en meerdere Clanmates het slachtoffer zouden zijn. Als hij er alvast één kon behoeden dan was hij erg tevreden. In elk geval hielp het wel bij de she-cat dat hij over Lurkingshade was begonnen. Het fijne wist hij er niet van, maar hij dacht wel dat er iets van liefde tussen de katten aan het bloeien was. Iets wat hij alleen maar zou aanmoedigen, want hij wist hoe mooi het kon zijn als je verliefd op iemand was en diegene was dat ook op jou. Het gevoel dat je daarvan kreeg was ontzettend fijn en hij was ontzettend blij met het feit dat hij kittens had gekregen met de liefde van zijn leven. Hij dacht kort na op haar vraag. ‘We kunnen ergens een rustig plekje opzoeken in onze territory en wat bijkletsen,’ stelde hij voor. ‘We kunnen ook jagen of de borders controleren, want volgens mij is de laatste patrol vanochtend vertrokken.’ Hij schouderde haar weer weg van de rat en in de richting van een ander deel van het territory, ver weg uit de buurt van dieren die hun konden infecteren met een ziekte die ze niet wilden hebben.

"We kunnen nog wel even wat gaan jagen en dan terug naar het kamp?" Stelde Roughflower voor. Als er patrouilles gehouden moesten worden, kon ze beter gewoon terug gaan naar het kamp en ingedeeld worden in een grotere patrouille. Een patrouille van maar twee katten stelde nooit zo veel voor. Daarbij was jagen noodzakelijk, nu er nauwelijks prooi was voor Shadowclan, gezien de ratten afvielen en de prooidieren dicht bij Carrionplace.

OOC Sorry voor m'n korte post.