The future is here {Bezoekerstopic}

De kittens waren nu een paar dagen oud, begonnen een klein beetje rond te kroelen en veel te piepen. Hun oogjes waren nog gesloten en Roughflower was weer helemaal op krachten gekomen, ondanks de droogte die er heerste. Er werd goed voor haar gezorgd door haar clangenoten en haar partner. Ze gaf haar vier kittens om de beurt een likje over hun kop en glimlachte naar ze. Op dit moment was Lurkingshade er niet, misschien was hij op patrouille en anders kon hij elk moment weer bij haar komen. Dit zelfde gold voor Winddancer, want haar beste vriendin, de tante van deze kittens, was ook veel bij haar te vinden. Ze was blij met haar familie en vrienden. Ze hoopte dat haar, was het nog haar beste vriend? Maar ze hoopte dat Hazelnut ook bij haar langs zou komen. Ze keek met haar slechtziende ogen naar de ingang van de nursery toen ze pootstappen hoorde.

De kater had opgeroepen dat de clan Rough en haar kittens moest bezoeken. Het was goed als meerdere katten zich verbonden voelden met het nieuwe leven, en aangezien hij zichzelf als een kitten in het leiderschap voelde was het niet meer dan gepast dat ook hij langskwam. Vandaar dat hij - expres wat harder lopende want hij had na het korte gesprek met Rough nog steeds vermoedens over haar zicht - de nursery inkwam, en de poes opzocht. "Hey," Mauwde hij, niet te hard voor de kleintjes, en keek vertederd naar de hummeltjes. "Wat een schitterende kits," Vervolgde de kater, officieel weer helemaal gesmolten bij de aanblik van jonge katjes. Hij was echt een pussy soms.

Bij het horen van pootstappen keek Roughflower meteen op. Ze kon het niet meteen zien, maar bij het zachte gemiauw herkende ze de stem van Tallshadow. "Hallo Tall," miauwde ze met een glimlachje. Ze had ergens een kleine angst voor de kater, gezien ze het gevoel had dat hij dwars door haar heen keek en haar geheim over haar ogen wist. Maar ze liet het niet blijken, haar glimlach bleef aanwezig. "Dankjewel," reageerde ze. Ze verwijderde haar staart iets meer van de kittens zodat hij ze beter kon bekijken. "De toekomst van de clan," snorde ze trots.

_{Ondanks dat Deer nog maar net geboren was, kon je al gauw merken dat ze een eigen willetje had. Ze had net lekker geslapen, haar buikje was vol, en dus was het hoogste tijd om op verkenning uit te gaan. Ze zag niks, ze hoorde niks, maar dat belemmerde haar niet. Ze kon wel al goed ruiken, en sinds de nieuwe geur die haar slaap verstoord had was Deerkit vastbesloten te ontdekken wat dat in vredesnaam was. Een piepje ontsnapte haar bekje, wat duidelijk maakte dat ze wakker was geworden. Vrijwel direct daarna begon ze een beetje om zich heen te kruipen, en als er obstakels -zoals haar broer en zusjes- waren, klauterde ze er gewoon overheen. Zo simpel als wat, niet waar? Ze deed een verwoede poging om dichter bij de onbekende geur te komen, maar botste zo tegen een nieuw ding op. Het droeg dezelfde geur als die grote, lekkere muur. Het jonge diertje vond het misschien toch een beter idee om bij dit nieuwe ding te blijven; ze rolde zich op, en hield zich stil. Niet dat ze ging slapen hoor, nee, dit alles was daar veel te interessant voor. Stel dat ze straks iets heel gaafs zou missen omdat ze zou slapen?

<3}

Ze had een paar dagen geleden haar naam gekregen. Dat ze geboren was die dag was ze alweer vergeten. Niet dat er echt een bewustzijn was, maar het kwam toch stilletjes aan. Ze merkte dat ze los van mama kon bewegen en dat soort dingen. De kitten lag tussen twee donzige bolletjes in. De witste van al. Meestal was het rustig. De ademhaling van mama, de stem van papa. Ze straalde dan ook een en al rust uit. Haar mondje zat gevouwen rond het bolletje dat haar van voedsel voorzag. Plotseling klonk er een diepe stem. Adderkit verslikte zich een beetje van schrik, maar dat werd alleen maar erger toen ze ineens een voet tegen haar ribben kreeg. Ze liet het bolletje los en verstijfde helemaal. Een volgende voet werd tegen haar getrapt. De stem klonk weer. Haar oortjes en oogjes zaten nog dicht. Ze was zo enorm hulpeloos. Een enigste reddingsmiddel was piepen. Adders lipje trilde en ze begon zachtjes te huilen. Ze was bang van de stem en van de voetjes. Ze wilde getroost worden.

Na de dood van Innerstar was ze een tijdje niet zo aansprakelijk geweest, ze had zich zoals gewoonlijk afgesloten van alles en iedereen en was er voornamelijk in haar eentje op uit getrokken. Maar na vandaag zou blijken dat je Fawnstep kon vergelijken met een afgebrand stuk bos. Eerst was het vernietigd, er was niets meer van over, maar na geruime tijd begon alles steeds meer op te bloeien, en heviger dan ooit tevoren. Na de dood van Thrushdive, van Hailpaw, van het hele derde nest kittens, haar broertje en nu ook nog eens haar moeder.. ze was totaal vernietigd. Maar nu begon ze haar kracht terug te vinden. En misschien. Heel misschien. Kwam het juist omdat haar moeder er niet meer was. Fawnstep stond niet langer in de schaduw van haar moeder, van haar evenbeeld, van haar leider. Aan de andere kant deed ze het juist voor haar moeder, om te laten zien dat ze sterk kon zijn en zou blijven.
Roughflower was bevallen van vier kittens, een paar dagen geleden. De zwarte kattin boog haar kop toen ze de nursery in kroop, knipperde kort met haar blauwe ogen om aan het donker te wennen en zag al snel de voor haar bekende den duidelijk worden. Hun leider was er ook, maar dat soort dingen zouden haar er niet meer van weerhouden om dingen te doen. "Rough," zei ze terwijl ze naast de gestreepte kater opdoemde en een kleine glimlach op haar gezicht toverde en haar blik kort af liet glijden naar de vier kleintjes.

Hij smolt bij het aanzicht van de kleine bolletjes, en moest zich ervan weerhouden er naast te gaan liggen. Misschien vond Rough het nog niet uitzonderlijk erg, maar de vader van deze kleintjes was Lurkingshade. En die gast mocht hem niet. Hij knikte echter wel ferm bij haar uitspraak over de toekomst. "En wat een toekomst," Mauwde hij, terwijl een kleintje zich oprolde en een ander begon te piepen. Ook kwam op dat moment Fawnstep binnen, en kon de kater het niet laten op te merken dat de poes er veel beter uitzag dan eerst. Wat het magische middel geweest was wist hij niet, maar er blij mee was hij wel.

Deerkit kroop over de andere kittens heen en leek alles wat te observeren. Toen Tallshadow Roughflower glimlachte met een wazige blik bij de reactie van Tallshadow bij hun was gekomen en van zich had laten horen, was Adderkit geschrokken en gaan piepen. Meteen gaf ze haar witte dochter een lik over het zwarte streepje op haar kop, al kon Roughflower dat nauwelijks zien, om de kitten te kalmeren. Ja, het begon nu wel wat zichtbaarder te worden dat haar ogen soms wat verloren leken te zijn. Ze kneep vaak haar ogen wat samen of sperde ze wijd open om een wat scherpere blik te krijgen, maar het werkte niet meer zoals een quarter moon terug. Ze had Fawnstep toen ook niet zien aan komen. Roughflower merkte haar pas op bij het horen van haar stem. Haar oren spitste dan ook meteen. "Hey mam," snorde ze dan ook, alsof ze haar moeder weldegelijk meteen had opgemerkt, wat niet zo was en wat ook zichtbaar was geweest. "Ik ben blij dat je er bent," miauwde ze. "Zal ik ze voorstellen?" Vroeg ze toen aan zowel Tallshadow en Fawnstep. Deerkit was naar haar staart gekropen en leek de boel te observeren met haar gesloten oogjes.

Eindelijk werd Moonkit wakker. Hoewel de kleine kitten nog niet kon zien deed haar neusje het wel goed. Toen ze haar neusgaten opensperde drongen er allemaal verschillende geuren binnen. Ze waren afkomstig van verschillende katten waarvan de kleine poes geen idee had van wie ze afkwamen. Maar er waren wel een paar bekende geuren. Zoals die van haar broer, moeder en zusjes. Met moeite stond Moonkit op. In elk geval, dat probeerde ze. Maar ze viel om. Toen ze uiteindelijk stevig op haar pootjes stond, probeerde ze te lopen. Ook dat ging niet heel soepel. Ze viel twee keer om maar uiteindelijk wist ze toch een metertje af te leggen. Ze was nu bijna bij een andere kat die ze niet kende. Ze botste tegen zijn poot aan. Ze schrok daar zo van dat ze achteruit sprong. Hopelijk had ze die kat maar geen pijn gedaan..

Een likje over zijn kopje wekte de nog blinde kitten. Een klein gaapje verliet zijn bekje, en bijna was hij weer in slaap gevallen toen er opeens wat commotie rondom hem ontstond. Hij kon natuurlijk niet zien wat er aan de hand was, maar de nieuwe geluiden en geuren waren genoeg om hem te alarmeren. Bang was hij niet: nee, hij was eerder nieuwsgierig. Wat was er nu weer aan de hand? Tot nu toe was er nog niet veel in zijn leventje gebeurd. Het waren altijd dezelfde twee geuren en geluiden die echt bij hem in de buurt kwamen, die hij herkende als mama en papa. Deze nieuwe gasten waren dus erg spannend voor hem. Voorzichtig begon hij rond te kruipen, op een grote ontdekkingsrijk. Hij piepte luid, vragend om aandacht van de nieuwe figuren, terwijl hij richtingloos rondkroop.

Er botste een kitten tegen zijn poot aan, wat de kater teder deed glimlachen, waarna hij knikte in antwoord op het aanbod van Roughflower. "Graag," Mauwde hij, niet te hard om de kleintjes niet te laten schrikken. Hij wilde graag weten welke naam bij welke hoorde, en hoe ze waren, en hij wilde ook nog even met Roughflower praten, maar dan niet ten koste van de kittens. Vandaar de zachtere stem dus ook.