What a terrible idea [EMBERSPARK]

Langzaam slopen de twee Apprentices het kamp uit, richting de Carrionplace. "Dit is een verschrikkelijk idee," Mompelde Runningpaw tegen zijn leeftijdsgenootje. Ook al waren de ratten nu weg, het was nog steeds een nare plek om te zijn. Het leek er nog donkerder te zijn dan in de rest van het ShadowClan territorium en het leek alsof de ziekte die ook verschillende Clangenoten had aangetast hier rondhing als een mistsluier. "En ja, daarom moet ik het altijd doen, dat weet ik ook wel." Van de twee was Runningpaw waarschijnlijk de soepelste prater, en hij wist zich bijna altijd uit de problemen te praten. Bíjna altijd, en als dat niet lukte hoopte hij dat hij er nog een beetje levend uit de preek van Tallshadow zou komen. Het plan was dat de ene Apprentice op de wacht zou staan terwijl Runningpaw op onderzoek zou uitgaan en kijken wat er nou eigenlijk was gebeurd met de ratten. Maar natuurlijk was het plan gedoemd om te mislukken, zoiets gebeurde er bij de kater namelijk altijd.

Het was al laat aan het worden, en de zon was al aan het zakken. Ik was nog in het territorium, onderweg naar het kamp, toen in plotseling een stem hoorde. "Dit is een verschrikkelijk idee," Ik hief mijn kopje, en rook even: shadowclan. Mijn nieuwsgierigheid gewekt volgde ik het geluid. "En ja, daarom moet ik het altijd doen, dat weet ik ook wel." Mauwde een tweede stem. Het klonken als jonge katten, waarschijnlijk apprentices of hele jonge warriors. Het was de geur waardoor ik het eerst merkte dat ik steeds dichter bij de carrionplace kwam. Ik tikkeltje weemoedig schudde ik mijn hoofd. Als ze maar niet deden wat ik dacht wat ze van plan waren. Al snel spotte ik de eerste Apprentice, die ietwat zenuwachtig op wacht stond. Zijn vriend zag ik nergens. Geïrriteerd stapte ik tevoorschijn, en de Apprentice keek me geschrokken aan, liet even een kreetje en sprintte vervolgens weg. Wat een vriend. Even aarzelde ik. Zou ik het gewoon hierbij laten? Die ander zou snel genoeg terug komen. Echt veel zin om deze rottende, door dood doordrongen plaats binnen te gaan. Maar ik kon die Apprentice ook niet aan zijn lot over laten. Ik zuchtte even, en stapte toen geërgerd naar binnen. "Waar zit je?" Riep ik streng.

Hij vond helemaal niks wat hem echt kon helpen met zijn onderzoek. Echt great hoor. Toen Runningpaw ook nog eens een luide kreet hoorde van zijn 'vriend' zonk de moed hem in de schoenen, want hij had een andere ShadowClan geur binnengekregen. De luide, strenge stem van Emberspark vulde de ruimte, en Runningpaw vervloekte furieus de Apprentice die met hem meekwam voordat hij in de bosjes sprong en zich verschool voor de aankomende straf.

- flut .-.

Toen de tweede apprentice zich niet direct toonde, spitste in mijn neus en mijn oortjes. Al snel hoorde ik het geritsel van de blaadjes uit een dichtbij struikje, en meteen draaide ik mijn kop naar het geluid. "Kom uit de bosjes, je weet dat je hier niet mag zijn," Mauwde ik streng, geen zin hebbend om hem helemaal mee te sleuren. Toen ik Apprentice was deed ik dit soort dingen niet. Ik was vrij braaf. Afgezien van die keer, toen ik sneeuwballen gooide op Warriors met.. Ik schudde snel mijn kop en wuifde zo de gedachte weg. "Komen, nu!" Sprak ik vervolgens, toen de kat nog steeds niet uit de bosjes kwam.

Onderwerp: Re: What a terrible idea [EMBERSPARK]