∆ BloodClan hondentandenceremonie 08/2016

BloodClan hondentandenceremonie

Hondentanden:

Zuchtend wandelde de rosse kater het kamp terug in. Er was geen nieuwe informatie sinds zijn vorige ronde door de Twoleg Place. Het schoot niets op. Net op het moment dat hij aan de rand van het kamp wat rust wilde stemmen klonk Claw's stem. “Het is weer tijd voor een hondentandenceremonie.” De zoveelste keer dat er een aantal katten vuile blikken kregen omdat ze het goed deden. Een aardig deel van de Members was jaloers op katten die meer hondentanden kregen en hadden dan zij zelf. “Shark heeft een volgende hondentand verdiend en ook Hellhound krijgt er eentje bij.” Vertelde de zwarte kater op het moment dat Hellhound bij het muurte aankwam. Dat maakte nummer elf en betekende dat hij er nog maar één moest. “Jullie kunnen de tand ophalen in mijn barn.” Rustig knikte Hellhound richting de Leader. Gezien hij nog op het muurtje stond betekende dat er nog wat zou gaan komen. “Ik heb nog een belangrijke mededeling. Iedereen die helpt om Chawl te vinden kan daar een hondentand voor krijgen.” Dat zou best zijn twaalfde kunnen zijn. Al was zijn deelname iets anders dan de rest van de katten die hielpen. Na die woorden was Claw van het muurtje gesprongen. Een slimme actie van de Leader. Op die manier zouden katten veel actiever en beter naar de kitten gaan zoeken. Zo zat het grootste deel van de Elite nou eenmaal in elkaar. Rustig stond Hellhound op en wandelde richting Claw's barn voor de hondentand.

Nyra keek op toen Claw op het muurtje ging staan voor een hondentandenceremonie. Ze was niet echt geïnteresseerd naar wie wel of geen hondentand kreeg, eerder in het nieuws dat nadien zou komen. Toch keek ze even naar Shark toen Claw meedeelde dat hij een hondentand zou krijgen. Nyra vroeg ze toch wel af wat hij gedaan had om er één te krijgen. “Ik heb nog een belangrijke mededeling. Iedereen die helpt om Chawl te vinden kan daar een hondentand voor krijgen.” Ze spitste haar oren bij wat er vervolgens gezegd werd. Er waren nu een paar dagen gepasseerd sinds de verdwijning van Chawl. Elke dag die passeerde, zakte ze hoop om hem terug te vinden. Nyra zou helpen met zoeken, ook al viel er voor haar niets te winnen. Ze wilde gewoon haar vriend terug. Ze zette de achtervolging in, toen Claw richting zijn barn liep. "Claw," mauwde ze. Haar poten prikte en automatisch liet ze haar kopje wat zakken voor de Elite leader.

Shark zat wat verveeld met zijn staart heen en weer te zwaaien toen Claw’s stem over de open plaats bulderde. De kater kwam loom overeind, maar maakte een haastig sprintje toen zijn naam vermeld werd. Hij grijnsde. Het was niet lang geleden dat hij de ShadowClanner had vermoord. De bewijsstukken die hij terug had meegenomen hadden dus inderdaad als genoeg bewijs gediend om hem een hondentand te geven. Dat wilde zeggen dat hij al zijn vijfde hondentand had en dat hij eindelijk in een Barn mocht slapen. Zijn blik gleed zijdelings naar Hellhound toen hij hoorde dat deze weer een hondentand had verdiend. Had hij de vorige keer toen ze samen een ceremony hadden er niet al tien? Maar dat wilde zeggen dat als dit zijn elfde was dat de volgende zijn laatste zou zijn! Shark’s ogen werden groot van verbazing en hij kon het niet laten om de kater even bewonderend aan te kijken. Hij dacht aan Nightthorn, de ShadowClanner die verlangde naar BloodClan. Als hij die kater in de Clan kon krijgen zou hij zijn zesde hondentand verdienen. Zijn poten tintelden al van opwinding en rustig liep hij achter Hellhound aan naar de Barn, maar zijn blik bleef even hangen op Nyra die Claw aansprak. Was er iets mis met hun training? Of zou het over Chawl gaan? Als het het eerste was geweest was ze wel eerst naar hem gekomen, nam hij aan. De kater gaf een kort knikje naar Claw en liet zijn staartpunt begroetend op Nyra’s schouder rusten waarna hij achter Hellhound aan naar de Barn liep. Hij besloot dat als er iets was wat hem aanging dat Claw het hem vanzelf wel kwam vertellen. De kater ging in de Barn zitten en draaide zijn kopje naar Hellhound. De vorige keer dat ze elkaar ontmoet hadden was hij niet bepaald als een geweldige kater overgekomen, maar dat was voornamelijk dankzij Cyber geweest. ‘Sorry voor de vorige keer,’ sprak de kater rustig tegen de rosse kater. ‘Ik liet me niet bepaald van mijn beste kant zien.’ Hij kuchte even, want ‘sorry’ zeggen was niet bepaald zijn ding. ‘Gefeliciteerd met je hondentand,’ ging hij een beetje op een schaapachtige manier verder.

Nyra's poten tintelde toen Claw zich naar haar omdraaide. “Ja Nyra?” Claw was rustig, waardoor Nyra toch iets meer op haar gemak was. Even ging haar blik naar de grond, nadenkend over hoe ze het precies ging vragen.Ze keek op nadat iemand, Shark, zijn staart over haar schouder liet gaan. Ze draaide haar kopje automatisch om naar Shark, die in de richting van zijn Barn liep. "Claw, je zei dat iedereen die mee zoekt naar Chawl, een hondentand verdiend," mauwde ze uiteindelijk en ademde even diep in. "Maar ik heb nog geen halsband. Betekent dat dan, dat ik niet mee mag helpen met zoeken?" Nyra was nog jong en nam alles, sinds ze uit haar roze wolk was gestapt, nogal heel letterlijk of gaf er haar eigen betekenis aan. Er stond een bezorgde frons op haar snoetje, want ze wist het gewoon niet. Ze wilde maar al te graag meehelpen.

Vanuit zijn ooghoeken zag hij hoe een witte kattin Claw aansprak. Het was Nyra, de dochter van Zira en de Young One van Shark. Het was niet van zijn belang en Shark kwam inmiddels ook al richting de barn gelopen. Het was voor hem dan ook de beste keuze om door te lopen en plaats te nemen in Barn One. Na enkele secondes kwam de bruine tabby ook binnen gelopen en nam plaats. ‘Sorry voor de vorige keer,’ sprak Shark. Hellhound keek Shark met een lichtelijk verbaasde blik in zijn ogen aan. De vorige ontmoeting tussen hun had uit een grote irritatie en discussie ontstaan met Cyber er bij. Gezien wat hij toen van de kater had gezien was dit totaal onverwacht. Shark had hem niet het type geleken om zijn verontschuldigingen aan te bieden. ‘Ik liet me niet bepaald van mijn beste kant zien.’ Vervolgde de bruine tabby waarna hij even kuchte. "Ik was zelf ook niet op m'n best dus je krijgt ook mijn excuses." Zei Hellhound op een rustige toon. Hij had Shark iets te snel op zijn lijstje van domme krachten gezet en dat had hij niet moeten doen. Je moest je fouten kunnen toegeven en dat deed hij dan ook. ‘Gefeliciteerd met je hondentand,’ vervolgde de kater op een andere manier van praten. "Dankje, jij ook. Het is je vijfde nu toch? Alvast succes met het vechten om een plaats in Barn Four." Het was altijd een drukte van je welste als het avond werd. Alle katten met vijf hondentanden of meer wilde er hun slaapplek maar er was niet genoeg plaats voor iedereen. Hellhound was daarom ook best blij dat hij er meer dan tien had gezien het in Barn Three een heel stuk rustiger was.

[Sorry Granny Fee, had niet gezien dat je Hellapoof had getagd]

Shark’s poten prikkelden onbehaaglijk. Wat als Hellhound zijn excuses niet zou accepteren en gewoon weg zou lopen? Het was niet per se dat hij zich daar heel erg vervelend om zou voelen, maar het zou vervelend zijn omdat hij zijn excuses had aangeboden en omdat hij dat niet snel deed. Als Hellhound dat dan tegen de andere Elite-cats ging zeggen dan had hij een probleem. Dan dachten katten dat hij telkens zijn excuses voor van alles ging aanbieden en dat ging hij dus echt niet doen. De Elite-cat liet zijn blik naar de rosse kater glijden toen deze ook zijn excuses aanbood en al lichtelijk opgelucht zijnde gingen de tintelingen in zijn poten weg terwijl hij de excuses met een knikje en een licht glimlachje accepteerde. Hij wist niet of hij Cyber ooit nog zou zijn en of hij überhaupt ooit zijn excuses aan die kater zou aanbieden, maar in elk geval zou het eens leuk zijn als hij meer dan twee of drie vrienden alleen had. Zijn vriendengroep bestond momenteel uit een kitten die er niet meer was en waarvan niet eens meer zeker was of hij wel in leven was en uit de leader van de Clan. En Yu, als hij haar als vriendin mocht rekenen. Het werd tijd dat hij ook eens wat andere vrienden onder de Elite maakte en Hellhound leek hem wel een mooie start. ‘Bedankt, maar dat zal geen probleem zijn,’ zei hij en hij grijnsde. Vechten was zijn leven, vechten was zijn passie. Shark kon zich sinds hij een Elite-cat was geworden geen moment meer herinneren dat hij niet gevochten had voor zijn leven of om zijn eer omhoog te houden. ‘Maar wauw, ik zit nog maar op de helft van wat jij hebt.’ Aan de stem van Shark was te horen dat hij diep onder de indruk was. ‘Het is vrij lastig om hondentanden te verzamelen als de gelegenheden voor één bepaalde hondentand zich nooit voordoen.’

‘Bedankt, maar dat zal geen probleem zijn,’ reageerde de bruine tabby. Dat was dus weer een stapje terug in de richting van domme kracht in Hellhound's ogen. De stapjes op en neer in die verveling zou de kater voorlopig nog wel vaker maken. Dat deed iedereen die hij nog niet zo goed kende. Op die manier deelde hij de meeste katten van de Elite in. Je had er die gewoon metaal goed waren en aan de andere kant had je er die niet meer dan het woord vechten in hun kop hadden. ‘Maar wauw, ik zit nog maar op de helft van wat jij hebt.’ Ah hij kon rekenen. Niet alle hondentanden die hij in zijn bezit had waren even makkelijk geweest. Het voordeel was wel dat hij er nog een aantal tegoed had toen Claw de macht van Lìtill overnam. ‘Het is vrij lastig om hondentanden te verzamelen als de gelegenheden voor één bepaalde hondentand zich nooit voordoen.’ Hellhound haalde enkel zijn schouders op een rustige manier op. "Het is een kwestie van geluk maar ook van kansen creëren."

Shark lette expres niet op de blik van afkeuring die even door de kater zijn blik schoot. Het maakte hem niet uit wat de kater nu van hem dacht. Als hij dacht dat Shark zich bang ging laten maken door een paar Elite cats die vochten om een plaats in de Barn dan had hij pech. En ja, hij wist hoe zelfverzekerd hij overkwam, maar die zelfzekerheid had je wel nodig als je wilde overleven in de Elite. Als je constant bang werd van alles wat je zou kunnen overkomen dan kon je beter uit de Elite stappen. Maar dat was ook weer geen goed idee, want dan werd de opdracht gegeven dat de Elite je mocht vermoorden. Het leek Shark een vreselijk idee dat hij door deze katten allemaal opgejaagd zou worden. Tegen een paar kon hij het wel opnemen, maar als hij drie van die gevaarlijke katten tegenkwam en hij moest op zijn eentje overleven dan zou het wel eens een probleem kunnen worden. Bij de Elite was het immers zo dat als je de Elite op welke manier dan ook verraadde dat ze je direct mochten vermoorden. Een strenge straf, maar in Shark’s ogen zeker geen verkeerde straf. ‘Ik denk dat ik binnenkort wel een zesde hondentand ga verdienen,’ sprak hij met een korte zwiep van zijn staart. ‘Ik heb al wel één kans op het oog waardoor ik die zou halen.’ Hij draaide zijn kop naar de Barn waar hij straks zijn plaatsje ging claimen. ‘Maar goed, alles op z’n tijd. Die hondentanden komen vanzelf wel. Hoop ik.’ Hij grijnsde even naar Hellhound.

Geduldig wachtte Hellhound af tot Claw klaar zou zijn met Nyra's vraag en de barn binnen zou komen. Zijn elfde hondentand zou hij maar al te lief in ontvangst nemen. Het gaf teken dat hij er nog maar één moest daarna. Als hij er twaalf zou hebben had hij het maximale aantal. Net zo veel als Claw en Zira, als enige Member. Het gaf een gevoel van voldoening maar ook gelijk van rust. Het betekende dat je jezelf had bewezen in de Elite en andere katten leken er toch ook altijd wel respect voor te hebben. Grote kans dat hij minder gezeur aan zijn kop zou krijgen van andere Members over onnozele zaken. ‘Ik denk dat ik binnenkort wel een zesde hondentand ga verdienen,’ merkte Shark zwaaiend met zijn staart op. ‘Ik heb al wel één kans op het oog waardoor ik die zou halen.’ Hellhound haalde simpel zijn schouders op. Hondentanden hadden allemaal hun eigen moment. Als je te gretig er naar was kon het nog wel eens mis gaan. De rosse kater had het zien gebeuren. ‘Maar goed, alles op z’n tijd. Die hondentanden komen vanzelf wel. Hoop ik.’ De kater die naar hem grijnsde leek ook door te hebben dat het niet gehaast moest worden. "Met geduld, goed verstand en je kansen grijpen kom je er wel," zei Hellhound op een rustige toon. Bij ongeveer een kwart van de Elite miste die eerste twee punten in de ogen van de kater al. Zijn groene ogen gleden richting de ingang van de Barn. Waar bleef Claw?

Shark liet hem niet vertellen hoe Hellhound aan zijn hondentanden was gekomen. Dat het voor Hellhound gewerkt had wilde niet zeggen dat het voor hem ook zou werken. Bovendien had hij al gemerkt dat er een wereld van verschil tussen hun karakters bestond waardoor hij het eigenlijk niet eens mogelijk achtte dat ze ooit vrienden zouden worden, maar als hij hier en daar zijn houding wat aanpaste dacht hij wel dat Hellhound misschien toch vrienden wilde worden. Het ging Shark echter helemaal niet om vrienden te maken binnen de Elite. Hij wilde gewoon de beste Member worden van heel de Elite en wilde daar zo min mogelijk hulp bij krijgen. Dit was al zijn vijfde hondentand en hij was van plan om nog meer te verdienen. Als hij zijn zesde zou verdienen zou hij eindelijk op de helft zijn en hij wist dat het vanaf daar moeilijker en moeilijker zou worden om hondentanden te verdienen, maar hij dacht wel dat hij klaar was voor de uitdaging. Zijn blik gleed naar Hellhound toen deze antwoordde op zijn opmerking. ‘Geloof me,’ sprak hij. ‘Ik ben echt niet zo erg als ik overkom. Ik weet dat ik als een impulsieve kater overkom, maar ik wacht echt wel mijn kansen af en gebruik mijn verstand ook wel, hoor.’ De kater moest weten dat hij niet onderschat wilde worden, hoewel hij het idee had dat Hellhound dat sowieso al wel deed. ‘Soms kunnen twee verschillende aanpakken ook nog wel dezelfde resultaten bereiken.’ Daarna kon hij niet al te veel meer zeggen, want Claw kwam binnen. Shark wachtte geduldig tot hij zijn eigen tand kreeg en gaf een kort knikje naar Claw waarna hij naar buiten wandelde en zich naar Hellhound draaide. ‘Heb je nog plannen?’ vroeg hij luchtig. ‘Anders kunnen we misschien samen wel wat gaan doen? Het wordt eens tijd dat ik eens wat meer contact heb met mijn Elite-genoten.’ Hij liep langs Nyra en liet zijn staart kort op haar schouder rusten. ‘Morgen training. Zorg dat je klaar staat.’ Hij gaf de poes een knikje en wachtte vervolgens op Hellhound’s antwoord.

‘Geloof me,’ begon de bruine tabby. ‘Ik ben echt niet zo erg als ik overkom. Ik weet dat ik als een impulsieve kater overkom, maar ik wacht echt wel mijn kansen af en gebruik mijn verstand ook wel, hoor.’ Dat was makkelijk gezegd, of het waar was moest hij nog over denken. De rosse kater stelde niet snel een oordeel en wilde eerst een duidelijk beeld hebben. Met Shark was ook dat makkelijker gezegd dan gedaan. ‘Soms kunnen twee verschillende aanpakken ook nog wel dezelfde resultaten bereiken.’ Na die woorden kwam Claw binnen gelopen. Eerst werd er een hondentand aan de zwarte halsband van Hellhound vastgemaakt, daarna een aan die van Shark. “Zo nu kunnen jullie weer gaan.” Besloot de zwarte Leader waarna hij een knikje gaf. Hellhound knikte terug voor hij opstond om de barn uit te lopen. ‘Heb je nog plannen?’ kwam er onverwachts van Shark. ‘Anders kunnen we misschien samen wel wat gaan doen? Het wordt eens tijd dat ik eens wat meer contact heb met mijn Elite-genoten.’ Voor de bruine tabby was het misschien wel een goed plan maar had Hellhound behoefte aan meer contact? Niet bepaald. Al was dit wel de uitgelezen mogelijkheid om wat meer over de kater te weten te komen. "Wat was je plan?"

[Go ahead ^^]